hallo welkom hier ik ben een 26jarige vrouw en wat ik meegemaakt heb kun je hier lezen in nagedachtenis van *jana omdat niemand haar vergeten mag
dagboekje *jana en meer
dagboek van een overleden kindje
26-03-2006
waar begin ik vandaag mee? we zijn vandaag met zen alle naar de carnavalsoptocht geweest in hasselt,ik moet toegeven dat het heel leuk maar heel vermoeiend was geweest. de kindjes hebben veel snoepjes geraapt zeker een grote zak vol. verder ben ik wat zenuwachtig omdat ik via de vdab ingeschreven ben om voor verpleegkunde te gaan studeren na een heel strenge screening is het nu bang afwachten tot de postbode eindelijk met de uitslag komt. ik hoop op een beetje goed nieuws want er hangt toch wel heel veel vanaf duimen maar dat er eindelijk toch goed nieuws komt
een dag zonder jouw is een tuin zonder bloemen Een dag zonder jou kan je geen dag meer noemen Een dag zonder jou is een dag zonder licht en daarom is zo"n dag geen zicht Een boom zonder takken Een hemel zonder blauw das een dag zonder JOU!!
Ik neem de tijd, de tijd is traag. Hoef geen antwoord, stel geen vraag. Er is geen beeld, herinnering, enkel een pril en nieuw begin. Ik neem de tijd, de tijd is vrij, ik zie en voel en weet dat jij, het mooiste en het liefste bent, ik had je graag, zo graag verwend.. Ik heb je lief, zo lief in mij, Hoe verder weg, hoe dichterbij. Ik neem de tijd, de tijd is traag. hoef geen antwoord, stel geen vraag. Een einde komt er pas voor jou, als iedereen je vergeten zou. Maar lieve schat, wees maar niet bang, Je bent bij ons, een leven lang. Ik neem de tijd, de tijd is vrij, zolang ik leef, leef jij in mij
De tijd vliegt De tijd staat stil Wat ben je ver weg Een foto aan de muur Een plaatje in mijn hart Het lijkt iets uit een ver verleden Maar het gemis voelt aan als de dag van gisteren.....
we zijn nu reeds 3jaar verder en ik kan zeggen dat tijd inderdaad niet alle wonden heelt,waarschijnlijk genezen ze nooit helemaal.
ik ben ondertussen getrouwd met een hele lieve man marc en samen hebben we nog een baby gekregen,tom,hij is nu reeds 9maand en ik heb zijn zwangerschap vol angst doorstaan.
ellen en gino,wuiven voor het slapen gaan nog steeds naar een sterretje ,ze geloven nog steeds dat jij daar naar hun zit te kijken.
mijn gevoel is dat er nog steeds een plekje open is dat er iemand onbreekt,een plaatsje voor jou mijn schat.
op elk formulier word jouw naam erbij gezet met een klein kruisje,je grafje word nog steeds bezocht ieder jaar als de blaadjes vallen.
voor mij ben jij mijn elfen kindje,mijn engeltje!
ik vergeet je nooit!
eindelijk na 3jaar heb ik het over mijn hart gekregen je dagboek te openen en de belangrijkste dagen uit te typen,ik voel nog steeds verdriet als ik dit lees.
ik heb eindelijk bereikt wat ik wou,ik heb er voor gezorgt dat mensen nu weten dat je bestaan hebt en nog steeds bestaat in mijn hart!
mischien ben ik geen schrijfster maar ik heb het geprobeert!
wat ik voelde,wat ik dacht,ik hoop nu dat mensen een beetje het zich kunnen voorstellen,hoe erg het is een baby te verliezen,mijn verhaal is er een uit duizenden,maar het is mijn verhaal en het is echt gebeurt!
ik dacht toen ik van jana in verwachting was dat ik nu mijn geluk had gevonden,een gezin,een liefdesband waarin je elkaar steunt,in goede en kwade dagen,helaas was de waarheid een klein beetje anders,neem je tijd om het te lezen,wil je praten?ik sta open voor al je vragen
heb je net als ik iemand verloren waarbij je bij niemand terecht kunt,kom langst en praat met me!
het doet nog steeds pijn om te begrijpen wat er allemaal gebeurt is.
mijn engel en kris kwijt op 1maand tijd,weet je wat het me het meeste treft?
dat hij niet omkijkt naar ellen en gino en dat er op 1november ook geen bloemetje lag van hem aan jou grafje.
ik kan niet geloven dat hij die dag niet eens aan jou dacht,zo lang is het nu ook weer niet geleden.
je zou nu 4maand zijn.
lieve jana,soms heb ik het zo moeilijk en branden de tranen achter mijn ogen.
ik kan niet altijd iemand lastig vallen over de dingen die ze al weten en ik weet als ik er over begin,ze vlug over iets anders beginnen.
tranen durf ik niet te laten,je zusje en broertje hebben zo nodig dat ik sterk ben en huilen wanneer ik er de tijd voor heb gaat niet,ze zouden spontaan moeten komen en dat zijn de momenten waarop ik het niet mag.
ik heb niet graag dat iemand me ziet huilen,ik wil geen aandacht,aandacht heb ik niet nodig,troost wat kan troosten?
dit jaar is een droef jaar voor me,de ongelukken volgen elkaar zo snel op dat ik er gevoelloos van wordt.
1 november,de blaadjes vallen van de bomen,ik denk met elk blaadje aan jou,aan wat zou moeten zijn,mischien had het verdriet niet zo groot geweest als je bij me was gebleven.
ik hoop al 4maand lang dat ik droom,het is een droom waar geen eind aan komt.ze zeggen dat de tijd alle wonden heelt,wel dat doet hij niet,geloof me daarin maar
sinds kris iemand anders heeft leren kennen,vandaag heb ik het ontdekt,hij krijgt berichtjes van een ander.
kris zegt dat het maar een week is en dat hij het gisterenavond heeft uitgemaakt met haar(later kwam ik te weten dat hij me al 4maand bedroog)
hij zegt dat het mijn eigen fout is,ik zou willen schreeuwen van de pijn die ik vanbinnen voel alsof mijn hart werd samengeknepen.
jana heb ik dit allemaal verdient?
ik had mijn vermoedens maar de waarheid doet zo'n pijn!
mijn kindjes ik raak alles kwijt!
er staat bijna niets meer in mijn weg om te sterven,elke dag sterft mijn hart een stukje meer.
gino,ellen voor jullie ga ik verder,loop ik op mijn laatste benen,het is te veel geweest!
ik eet niet meer,wil niet meer,kan niet meer!
ik weet niet hoe het verder moet of kan,ik heb niemand,er is niemand om op te steunen,om te knuffelen,om mee te praten,niemand,niemand die me begrijpt of weet wat ik doormaak.
mijn hart kwijt.
de eenzaamheid,de lange dagen gevolgt door de nachten.
de krop in mijn keel,de pijn in mijn hart,houd dit ooit op?
word ik ooit uit deze nachtmerrie wakker?
maak me wakker!
pijn is wat ik voel,zwart is de kleur,donker is het licht
gisteren had ik echt geen zin om ook maar iets op te schrijven.
vandaag heb ik weer ruzie gehad met kris,hij is er gewoon niet meer voor mij en de kindjes.
ik weet het gewoon niet meer,ik wou dat dit alles gewoon eens ophield,wou dat ik s'ochtends niet meer wakker werd,ik hou dit niet meer vol!
alles is weg en alles is verloren,er is geen gezin meer de 2 of 4 uren dat ik kris zie (en hij heeft geen werk dus heeft hij niets te doen),leven we naast elkaar.
hij zit in de zetel en we praten nauwelijks nog met elkaar,waarom?
waarom laat hij ons vallen?
er is niemand,juist 2 lieve te kleine(om iets te begrijpe)kindjes en een eenzame maan om naar te huilen.
elke avond huil ik me in slaap,andere mensen lijken zo gelukkig,moet ik zo leven?
gisteren ben ik bij jou geweest jana het was er rustig en kalm,wou dat ik bij je kon zijn,wou dat ik je voelen kon,horen kon,knuffelen kon,maar dit alles zal ik nooit met je kunnen doen,ik kan je niet laten lachen,kan je geen woordjes leren.
we horen bij elkaar,ellen gino jana en ik en eens zullen we ooit samen zijn,ooit maar nog niet,nog niet.
waarnaar kan ik vluchten?naar wie?wie kan me geven wat ik verlang?wie kan ik vertrouwen?
ik eet nauwelijks nog,wil niet meer,kan met mijn hart geen weg.
ik zou alles willen geven als ik terug in de tijd kon keren.
ik zou mijn gezin terug willen,samen aan tafel zitten,samen weg kunnen gaan,samen...niet alleen.
lieve schat,ik schrijf dit langzaam maar zeker op maar wat bereik ik ermee?
door de kinderen kan ik nergens naar toe om eens met iemand te praten,ze zijn me niet tot last ofzo,de warmte maakt hun knorrig da's al.
jana ik hoop dat je koel ligt in je bedje.
daarstraks zei een verpleegster van kris zijn oma langst haar neus weg dat ze 3 kinderen heeft,wel ik dacht ook te zeggen,ik ook!,ik ben ook moeder van 3kinderen.
kris verweet me deze ochtend onrechtstreeks dat het mijn fout en dat van de gynocoloog is dat je nu er niet meer bent.
soms heb ik zo'n zin om onze relatie stop te zetten.
ik hou zo ontzettend veel van kris,maar hij is zoveel weg,verwaarloost ons.
ik weet dat hij waarschijnlijk deze map nooit zal openen.
ik zou zo graag met haar gewisseld hebben,als ik dat kon
vandaag zag ik vochtige plekjes op mijn blouse,mijn borsten maken dus nog altijd melk aan,mijn haar begint wat uit te vallen,mijn lichaam en buik doen pijn.
ik weet niet of dit normaal is.
vandaag voel ik me redelijk goed en ik heb thuis zowat het een en het andere gedaan,strijk,kuis enz.
het leid me zowat af maar ik ben vlug vermoeid.
tijdens de dag probeer ik niet te slapen en s'avonds ben ik dus bekaf.
ik wil niet iemand zijn die de godganse dag niets anders doet dan liggen.
ellen en gino hebben me veel te hard nodig.
ik denk erover om morgen als het niet te warm is eens met de kindjes naar de speeltuin te gaan,zodat we eens buiten kunnen zijn.
straks ga ik nog eens naar het grafje kijken of alles in orde is,mischien nog wat steentjes zoeken ofzo.
ik heb geen zin om nog ruzie te maken met kris en laat hem zijn zin maar doen,als hij naar me toe wilt komen zal hij dat wel doen he.
tot straks mijn jana
jana,ik schrijf dit op dezelfde dag nog,toen ik daarstraks met gino naar de kliniek moest voor zijn voetje,heb ik een vrouw gezien met een kindje van 14dagen oud.
het trof me toen heel diep.
en toen in radiologie vroegen ze aan mij of ik zwanger was,daarop antwoord geven deed pijn.
ik voel me zo alleen,ik heb daarstraks niet naar je toe kunnen gaan omdat het veel te laat was en het kerkhof gesloten was en ik voelde me wat schuldig.
kris zijn oma zei dat ik toch moest proberen te praten met kris,maar ik kan hem toch niet dwingen om bij mij te zijn of om met me te praten?
ik streel nog altijd over mijn buik en begin te denken dat het mijn fout was dat ik je het leven niet heb kunnen schenken.
ik wil mijn krisje,ik wil mijn jana,ik wil iemand om me heen,ik heb behoefte om ook eens liefde te krijgen,om eens te kunnen huilen,om eens boos te zijn.
wat ik ook erg vind is dat iedereen naar mijn buik kijkt en dan vlug verder doen,dit is erger dan dat ze me zouden vragen wat er gebeurd is,waarom kunnen mensen is niet verdomt eerlijk zijn en waarom doet iedereen alsof er niets gebeurd is,alsof er niets verandert is?
vandaag hebben we weer ruzie gemaakt over het feit dat kris altijd weg is.
waarheen?ik weet het niet.
ik heb hem zo nodig,maar hij zegt dat we niet met elkaar kunnen praten.
waarom niet?
ik heb het nodig zodat ik hem begrijpen kan.
we zijn ook naar het grafje geweest,ik heb er mijn lievelingsteen op gezet.ook hebben je zusje en broertje steentjes gezocht en hebben we dat rond jou gelegt.
vandaag heb ik een beetje gegeten maar de smaak is verdwenen.
ik ben zo moe,zo leeg.
soms ben ik zo boos,alles is me teveel.
ik kan het kris niet vertellen omdat hij me zegt dat ik beter met iemand anders moet gaan praten.
ik wil hem.
jana ik ben alleen jou niet kwijt,ik ben ook mijn noorden kwijt,mijn steun.
waarom denkt iedereen dat ik zo sterk ben en dat terwijl ik binnenin verscheurd wordt.
waarom moest je gaan?
ik wacht de 6 weken ongeduldig en vol angst af,dan ga ik mischien een antwoord hebben op waardoor?
ik denk dat ellen en gino de wrijving tussen mij en kris voelen,ze wenen bij het minstedat ze doen en een van ons zijn stem verheft,ik denk niet dat we strenger zijn als anders,ook willen ze vaker knuffelen en vragen ze meer aandacht.
was jij maar bij mij,mijn engel.
soms denk ik,houd dit ooit op?
zou alles nog goed komen tussen mij en kris?
hij heeft verdriet,ik ook.
soms kijk ik verlangend naar mijn buik,wrijf ik er over,zoekend naar een voetje,een beweging,maar je bent weg,de waarheid doet pijn.
elke keer ik mezelf betrap,ik wou gewoon dat ik nog gewoon zwanger kon zijn,dat dit niet gebeurd was.
elke nacht beleef ik deze nachtmerrie opnieuw en opnieuw,wetend dat dit geen boze droom is waar ik wakker uit kan worden.
het weer is me ook teveel,hoe kan de zon schijnen en lijkt alles zo vrolijk?
ik hoop dat ik je ooit weer kan zien,ik denk als ik mijn andere lievelingen niet had,ik hier ook niet meer wou zijn.
zelfs nu is het moeilijk om zonder jou door te gaan,mijn droom!
kris ik heb je knuffel nu zo nodig,alleen jij kunt me die geven,ik zeg dit niet,je zou me moeten kennen,ik heb het al eens geprobeert maar je wees me af.
het is aan jou,wacht niet te lang!waarom ik?
ik mag naar huis,even wat boodschappen gedaan en dan......
het was vuil,er was niets gedaan,het leek alsof er een orkaan door ons huis was gegaan.ik was heel boos!
ik heb jou dingen verweten en dat had ik liever niet gedaan.
ik weet dat ik geduld moet hebben,maar op dit moment was het me allemaal teveel.
rond 19uur kwam de pastoor,dingen bespreken,en ik moest heel mijn huis nog op orde zetten.
ik heb hem vertelt wat mijn ideeén waren ontrent de muziek:ik mis je zo will tura en fly van celine dion.
hij heeft me gezegt dat ik niet bang hoefde te zijn,maar dat was ik wel doodsbang!
daarna ben ik ellen en gino gaan halen en voor ze gingen slapen heb ik hun gezegt hoe gelukkig ik met hun ben,maar dat mama heel verdrietig is omdat jana onbreekt en dat ze op een wolkje of sterretje naar ons kijkt.
zouden ze dit begrepen hebben,ik denk het nog niet.
lieve jana en mama zouden jullie waar je ook mag zijn me leiden en me kracht geven?
slaapwel engel van me.
ik weet dat je goed bent,oma zal goed voor je zorgen dat weet ik zeker,je blijft een stukje van mij en kris
ik draag dezelfde kleding als toen dit alles begon,cynisch he!
mijn buik is vlak als ik verlangend in de spiegel kijk,niet dat had ik gehoopt te zien.
ik heb even naar kris gebeld,en vroeg hem om andere kledij mee te brengen,want ik ruik ons jana bij elke beweging de geur van de bevallingsruimte zat erin..
hij klonk zo leeg,zonder gevoel.
ik heb hem gezegt dat als hij moe is,ik wel alleen naar fuis ga.
ik heb hem niet nodig en vrees of ik hem ooit terugecht nodig zal hebben
morgen,ik ben zo bang!
de wereld lijkt zo gelukkig,de klok gaat verder,maar ik voel me alleen,leeg....verdrietig,moe alsof alles me zwaar valt,leef van dag tot dag met de nachten als monsters die me verscheuren.
enkel kijk ik vandaag uit op het moment dat ik ellen en gino zal terug zien,dat moet vandaag nog.
morgen,dit overleef ik niet,kleine jana,mama geef me kracht net zoals je me gegeven hebt tijdens de bevalling,bescherm me,sla je vleugels om me heen.
ik wil je eens knuffelen,je duwt me weg en mompelt iets van de warmte.
ik voel me aan de kant gezet en vraag aan jou om eens te praten,je wilt niet,wilt dit zwijgen.
ik zou willen roepen:dit kan je mij en jana niet aandoen!
ik kende jana na haar zolang (8maand en half)bij me gehad te hebben en dit zou ze niet gewilt hebben.
dit doet pijn,heel veel pijn!
ik drijf verder op de zee,zonder haven.
ellen komt,ik knuffel me dood,verwen haar!gino was niet mee die sliep,te warm,ik mis hem.
toch doet dit me even vergeten,niet vergeten maar toch heel even is dit geluk.
na 3kwartier,je blijft niet lang door de warmte,dom weer!!!
ik ga even mee tot aan de bushalte,je huilde toen de bus weg reed,ik wou zo graag mee,ellen.
ik miste jou en gino zo!
mijn vader belde me 3x per dag,het is iets wat me door de dag leid en waar ik naar uitkijk,toch kan ik niet verwoorden wat ik voel,kan er moeilijk over praten,die stomme tranen ook!
mijn buik is leeg,jana ik mis je zo!
later die avond belde zuster hilde ze kwam naar de begrafenis en zei dat we eens moesten praten en vroeg me om te huilen,het is moeilijk door de telefoon en er over praten en zeggen wat ik voel is te moeilijk,later mischien.
ik kan ze deze brieven eens laten lezen het is makelijker als het zelf te vertellen.
als ik deze brieven overlees doet het me verdriet maar ik weet dat ze later kunnen tonen hoe alleen ik me voel,en niemand hebben die me echt begrijpen kan is zwaar.
morgen mag ik naar huis en zie er tegen op.
kris heeft niets in het huishouden gedaan,zelfs de afwas niet,hij had er geen zin in.
alles word weer op mijn schouders geschoven,ik ben sterk in karakter,dit moet ook wel want geluk heb ik niet veel gehad en verdriet is me bekent,maar dit overtreft ook mijn grenzen,ik mag niet breken voor ellen en gino,maar gewoon even steunen zo af en toe,ik hoop dat kris,mij en jana ooit in zijn armen kan sluiten en me de knuffel kan geven waar ikzo naar verlang,niet alleen lichamelijk maar een knuffel waar mijn ziel mee gevult en gevoed kan worden.
waar ik ook echt bang van ben is de begrafenis,de mensen die het goed bedoelen,de comentaar,het oogcontact,de deelnemingen,de mis,de vraag of ik dit ook kan doorstaan.
ik schrijf dit verder nog wel en ik ben blij dat ik dit al opgeschreven heb.
zodat ellen en gino later kunnen begrijpen hoe het leven mooi en hard kan zijn en hoeveel ik ook van hun hou,het is meer als ik,het is met heel mijn wezen en jana ik zal je nooit vergeten,lieve engel nooit!!!!!
kris had geld gekregen van mijn vader die door zijn handicap niet komen kan om een boeket bloemen te kopen,hij kwam binnen om dat te zeggen,hij zei:ik heb geld gehad maar heb er geen bloemen meegekocht,dat is dom en geldverspilling,als uwe papa belt zegt ge maar dat ze mooi zijn.
ik heb hem eens duidelijk gemaakt dat ik toch wel mijn bloemen wilde.
kris zei dat hij me niet vergeten was,maar ik kreeg zelfs geen knuffel of zoen,niets!
op dit moment wou ik zo graag dat je weg ging en dat heb je ook gedaan om doodsbrieven weg te brengen en ik heb je die dag ook niet meer gezien.
ik heb naar zuster hilde(een oude schooljuf)gebeld maar ze was er niet,ik moest en weet nu nog altijd niet waarom ik dit gedaan heb.
of waarom ik aan haar dacht.
ik moest troost hebben,armen om me heen!
niemand!
later ben ik naar de ziekenhuiskapel gegaan,niet omdat ik zo gelovig ben,maar ik zocht rust die ik nergens vinden kon,ik schreef in de boek die daar lag,en wandelde,de gangen waren lang maar zonder doel.
ik zocht naar iemand en die kan ik niet vinden.
waar was mijn mama,jana??
ze zijn allebei hier gestorven,zweven ze hier rond?
ellen,gino ik denk aan jullie.
de pijn en verdriet lijken op de zee,lijken op golven die opwellen en wat afnemen,die s'nachts op me afkomen,me verscheuren,als een bootje zonder zeilen.
later die dag bellen ze van mijn werk terug om te zeggen dat ik in september terug aan het werk kan,maar toch blijft het ondanks deze woorden iets hangen zo iets als sorry,het spijt ons kwam niet.
ben ik zo maar een nummer?een dweil,dat ik zelfs geen sorry krijg zit nog altijd diep.
ellen en gino komen!
eindelijk!
lievelingen wat zie ik jullie zo graag!
ik vraag aan yvette(kris zijn moeder)en zijn oma of ze jana willen zien.
kris is weg nu kan het.
ik bel de verpleegster en vraag haar om jana te brengen,mijn kindjes gaan even naar de speelzaal.
jana word de kamer binnen gebracht,een witte doek over haar hoofdje gelegt,ik neem het weg,het doet pijn maar ik ben trots op haar.
het is de laatste keer dat ik je zie jana.
als het tijd was liet ik je komen halen.
vaarwel mijn engel tot in de hemel of tussen de sterren.
wacht op me en zorg voor ons gezinnetje,we zien elkaar terug,ik weet het zeker.
rond 7u gingen kris en ik naar de bevallingskamers,hij is er zeker van,hij wil dit niet meemaken,en ik dan?
hij zegt tegen iedereen dat hij dit al eens meegemaakt heeft wat een leugen was maar kom
weer laat hij me voor de zoveelste keer tijdens deze zwangerschap alleen,ik voel me ook echt alleen op dit moment,ik dacht hij heeft een keuze ik niet.
hij duwt me weg en jana wil hij niet zien,kris als je dit ooit leest,ze bestond!!!het is echt gebeurd en door er niet voor me te zijn wanneer ik je echt nodig had,kan ik nu niet met je praten,sta ik alleen
ik begrijp je wel,maar god wat miste ik je,je armen om me heen.
alleen nu.
ze gaan beginnen
ik denk aan ellen en aan gino en denk dat ik ze knuffel in mijn knuffeleendje,het leek zo kinderachtig,een volwassen vrouw van 24met een knuffeleendje,maar ik voel me ergens getroost,denkend aan jullie.mijn weeén beginnen vlug maar ze zijn onregelmatig.
ik weet niet goed hoe ik moet beginnen,ik zag er zo naar uit,die kleine meid.
vrijdag 5juli2003 jana zo noem je,je bewoog niet meer,geen vlinder in mijn buik,geen voetje,geen duw;je raegeerde niet als ik in bad ging,of over mijn buik streelde.
zaterdag,zondag er is iets mis!
mijn buik is koud net een steen,mijn hart samengebald de uren naar maandag 7 juli(controle)duren lang.
maandag,ik maak ellen en gino(mijn kindjes) klaar ze zouden meegaan maar omdat het al half tien is besluit ik toch maar alleen te gaan met de brommer ben ik er vlug.
lang moeten wachten eer ik aan de beurt was.
eindelijk!
ik vertelde aan de gynocoloog hoe ongerust ik was en met de monitor gaat ze naar het hartje luisteren,mijn hart klopt zo.
alleen geruis dit kan niet!
ze gaat de supervizor halen die met een ego het hartje bekijkt,het klopte niet,mijn jana was dood dit kon niet,mocht niet!,zeker niet na 2gezonde kindjes.
ik belde yvette(mijn vriend kris zijn mama)en vertelde wat er was,ze ging kris verwittigen.
alles ging door mijn hoofd,mijn hart doet pijn,mijn 2de meisje,mijn 3de kind,hoe?waarom?hoe kan dit?wat heb ik gedaan?
god neem mijn leven niet het hare laat me wisselen,alles maar niet dit
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://blog.SeniorenNet.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
