Ik ben Storms Cecilia, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cilleke.
Ik ben een vrouw en woon in Duffel (Belgiê) en mijn beroep is geen.
Ik ben geboren op 20/06/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Handwerk,lezen.
ik ben invaliede er is veel dat ik niet meer kan sinds de laatste vier jaar daarom ben ik aan deze blog begonnen om een beetje kwijt teraken een foto heb ik nog niet daar ik nog niet zolang een laptop heb.
Mijn hondje Prutske is nu drie weken al bij mij, het is een kleine deugniet maar wel lief. Hij speelt heel graag met kleine knuffels en ook met balletjes. Hij is al goed bekomen en leert redelijk goed wat mag en niet mag. Maar ik moet wel zeggen hij is mijn derde hondje,maar hij is de hevigste van de drie. Alle weken komt mijn poetsvrouw, en die kent hij al goed en dan word hij even door haar geknuffeld. En dan is meneer tevreden! IK hou veel van hem,maar kan er ook wel eens kwaad op zijn. Maar ik ben vlug vergeten waarom ik kwaad was!
Het is weer zover vannacht gaat het zomeruur weer van start!Ja beste mensen,het is dan een uurtje minder slapen.Ik weet niet hoe jullie je daar bij voelen,ik mis dat uurtje wel maar het went na een tijdje wel.Dus mensen niet vergeten,uw uurwerk een uurtje naar voor teschuiven!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Want zomertijd begind!
Lieve kleine hond, lieve kleine Pruts.Vandaag word je negen maanden oud!Wat gaat de tijd toch snel voorbij,het is alsof je nog maar pas bij me bent.Maar dat is ook al zeven maand!Mijn lief klein hondje ,ik hou van U!Uw bazinneke Cilleke
Hier ben ik dan weer!Veel is er niet veranderd in al die weken,de pijn is alle dagen anders.Om eerlijk te zijn ik zit niet goed in mijn vel,ik heb meer zin om heel de dag te huilen en op de zetel te liggen.Ik doe moeite om met mijn hondje te gaan wandelen,maar het is niet zo eenvoudig.Als ik met hem weg ga moet ik zeker zien dat mijn pijnstillers op zak heb.Anders kan het zijn dat ik bijna niet thuis geraakt van de pijn.Ik loop met mijn pillen opzak!Ik ben zo moe dat ik bij dit schrijven,bijna in slaap val kan mijn ogen niet open houden.Verder dwing ik mij voor alles te doen zoals:eten maken,haken,lezen,boodschappen doen,en gaan wandelen met Prutske om toch buiten tekomen.Ik zal mij moette herpakken of ik denk dat mijn neurochirurg, mij binnen enkele weken laat opnemen in de kliniek.Sorry mensen maar hetgaat niet,denk dat ik nog wat ga rusten.
Het is een tijdje geleden dat ik nog iets heb geschreven,maar er is zo veel gebeurd in al die tijd.Ik heb verscillende onderzoeken moette ondergaan.Daar is dan uit gekomen dat ik chronis vermoeidheid sindroom heb,en dat ik op het punt sta van suikerziekte te krijgen.Bij de cardioloog was alles in orde,en van de slaap test weet ik nog niets.Een paar weken terug moest ik naar de pijn kliniek,voor de stimulator op punt telaten zetten.Daar schrok ik wel even als Sofie zei dat mijn batterij al bijna op was.Die zit er nog geen jaar in!Nu wilde ik van morgen mijn stimulator op een ander programma zetten.Maar ik had al een raar gevoel als ik op stond,ik voelde geen trilling als ik van houding veranderde.Dan mijn kasje en draad genomen,draad op de rug en het kasje opgezet en het kon gaan zoeken naar de stmulatie.En mijn gedachten klopten mijn stimulater in mijn lichaam is leeg.Dat word weer een andere
,terug snijden in mijn lichaam.Bahbah!!Nu moet ik deze week naar dr.Kegelaers bellen, om hem op de hoogte te brengen dat de battery leeg is.Hopelijk word de pijn niet erger dan dat het als is!
Ik heb nog veel beter nieuws!In juli of augustus word er bij een achterneef van me een baby geboren. Hij is nog wel jong maar zijn vriendin is ouder dan hij.Ik hoop dat alles goed verloopt en dat het een gezonde baby is!
Ik ben een paar weken geleden weer eens met de fiets tegen de grond gegaan,ik kwam van de dokter en ben dan maar terug gegaan.Naar huis rijden met de fiets dat ging niet want alles deed pijn,en naar mijn zus ging ik ook niet al woont ze in de zelfde straat als onze dokter.Want ik weet goed als ze mij zien aan komen met de fiets aan de hand dat er iets is gebeurd.En als ik dan moet zeggen dat ik tegen de grond ben gegaan,weet ik goed dat ze ermee beginnen te lachen.Al zegd onze dokter dat het niet voor te lachen is,want ik heb geluk dat ik niets gebroken heb want dan stonden we verder van huis.
De pijn die blijft maar duren,en de laatste week is het heel erg.Binnen twee weken ga ik weer naar de neurochirurg.Ik ben er een beetje bang voor!Want bij de laatste controle sprak hij al,van mij terug op te nemen in de kliniek.En daar ben ik nu bang voor als ik terug naar hem ga!Dat is nu al twee jaar bezig kliniek in kliniek uit,ik word het stilaan beu want beter worden doet het niet.Ik probeer van mijn gedachten te verzetten met mijn handwerk.Maar dat lukt altijd niet!Mijn hart luchten tegen iemand dat gaat niet,of ik moet het tegen mijn neurochirurg doen.En dat doe iedere keer dat ik bij kom,daar hij toch direct in de mot heeft dat het niet goed gaat.Bij mijn kenisist kan ik ook veel kwijt,maar bij mijn eigen familie dat is een probleem.Het kan zo niet verder!
Mijn hondje Prutske heeft ook ziek geweest!Hij heeft een zwaar oorontsteking gehad,maar alles is nu weer in orde.Hij was zo ziek dat hij in de nacht lag te jangke van de pijn.Die lieve kleine oortjes zagen zo rood 's morgens,dat ik meteen naar de dierenarts heb gebeld.Ik mocht met hem direct komen!Zij heeft in elk oor een pipetje medicatie gespoten,maar bij zijn rechteroor jankte hij ook heel even van de pijn.
Met mijn prutske is alles terug in orde! Kon ik dat maar van mezelf zeggen!!!!!!!!!!!!!!!!!!! GROETJES
Het is al een tijdje geleden dat ik nog iets heb geschreven.Maar het waren een paar verschrikkelijke maanden ,die ik weer achter de rug heb.Weer een twee tal keer op korte termijn in het ziekenhuis gelegen.Eerst voor stimulator goed te steken,en dan terug om hem te verplaatsen naar mijn rug.Dan hebben ze de stimulator nog eens op punt gezet.Maar of dat nu veel uit maakt,ik voel geen verschil!En ook ik ben mezelf aan het kapot maken,daar mijn fiets al van in de mei stuk is!Ik doe nu alles tevoet en dat is niet zo best voor mijn rug, benen.Maar ik kan niet voor alles mijn schoonbroer vragen,hij doet al zo veel voor me en hij is 73j.maar nog heel goed.Maar thuis hebben ze ook hun werk,en de kleinkinderen die na school bij hen komen.Dus vraag ik zo wijnig mogelijk en trek ik mijn plan.Met als gevolg dat ik de laatste weken veel last heb,van als maar tevoet te gaan het is pijnlijk.Maar over mijn fiets gesproken! Hij zal waarschijnlijk niet meer gemaakt kunnen worden,de batterijen zijn stuk en er zou ook iets aan de moter zijn.En de kosten zouden op lopen tot zo wat een 700 euro!!!!!En als de prijs zo hoog ligt laat ik hem niet meer maken,en dan zien we wel wat we gaan doen.
Tussen de twee opnames was er dan nog een feestje!Mijn zus en schoonbroer waren 50j.getrouwd,en ze gaven een feestje voor familie en vrienden.Het was een heel fijn feest,er is goed gegeten,gedronken en gelachen.Een paar weken later gaven ze nog een tuinfeestje voor de geburen.En dat was ook heel gezellig!Dat zij er nog maar verschillende jaartjes bij doen!!!!
Maandag op genomen in het ziekenhuis in Lier,in de late namiddag ben ik dan geopereerd.Rond 14'38u zijn ze mij komen halen,en was maar pas terug op de kamer rond 20'45u.De dokters hadden er veel werk aan gehad,op drie plaatsen hebben zij gesneden. De stimulator zit nu in de rug,ik hoop dat hij nu blijft waar hij is. Maar of er veel zal veranderen dat weet ik niet!De verzorging is heel goed!
Met mijn Prutske is ook alles goed in het hondenpension.Maar ik zal blij zijn als we terug samen zijn.
Ik ben hier begonnen aan mijn tweede beer,hooft en oren zijn al af ben nu aan het lichaam bezig.
Hallo iedereen alles goed met jullie hoop ik !!! Met mij niet zo best ! Na zes weken thuis te zijn uit de kliniek ,moet ik nu maandag terug opgenomen worden. De neurostimulator zit niet meer waar hij moet zitten , en rond het liteken ziet het rood dat mijn neurochirurg er niet gerust in is. Dus moet die stimulator er terug uit,en word hij waarschijnlijk op een andere plaats gestoken.Ik zie het niet goed zitten want deze keer is het onder volledige narcose.Hopelijk mag ik vlug naar huis!!! Maar ja de pijn is nog niet onder controle,en met de dag voel ik dat het stappen achter uit gaat.Gisteren moest ik naar de kenisist,en onder weg heb ik drie maal stoppen van de pijn.Het was zo hevig dat ik niet meer verder kon,dat heb ik nog nooit voor gehad.Ik zal blij zijn dat die maandag voor bij is!!!!
IK weet niet voor hoe lang ik moet blijven .Maar ik zal mijn Prutske weer heel hard missen!!!! Ik had het geluk dat ik hem naar Inge mocht brengen,want ze heeft het op het moment druk in haar pension.Want waar vind je op korte tijd een pension en dan is alles vreemd, en hier bij Inge kent hij de buurt en voelt hij zich ook thuis.En dan voel ik mij ook geruster,als hij in een bekende om geving is.
Verder neemik wat handwerk en een boek mee, voor mijn zinnen te verzetten anders denk ik te veel. En dan gaan de dagen ook wat sneller voorbij als ik bezig ben.
Ik zal het dit maal moeilijk hebben om mijn Prutske weg te doen, want als ik nu er nog maar aan denknkomen de tranen in mijn ogen.Ik vind het zo erg voor hem!!!!!!!!!!!
Ik heb heel slechte dagen achter de rug,en dan ben je nog maar een goede week thuis.Wat ik vorige week woensdag en donderdag heb gehad ik weet het niet!Dinsdagavond is het stilaan begonnen,bibberen van de kou dan weer zweten ik kon me niet recht houden ben dan maar naar bed gegaan.Woensdag als ik op stond was het nog erger,kon bijna niet op de been blijven.Maar ik moest daar mijn hondje buiten moest,
eten krijgen en mijn konijntje ook.Ben daarna terug op de zetel gaan liggen,en maar bibberen en zweten.Mijn koorts genomen maar dat had ik niet,ik haalde amper 35,9 temperatuur.Heel de dag heb ik op de zetel gelegen,allleen op gestaan voor mijn hondje.Van de zetel ben ik dan terug in bed gaan liggen 's avonds,om 's morgens op te staan dieren te verzorgen en terug in de zetel te gaan liggen en 's avonds terug in bed.Ziek dat ik heb geweest 2 kilo was ik op die paar dagen afgevallen.Nu enkele dagen verder voel ik me nog niet 100%!
Ik heb nog niet veel zin om aan mijn werkjes iets te doen,hopelijkveranderd dat snel dat ik er weer zin in krijg!
Gisteren heb ik bezoek gehad van mijn naaste geburen,het is een marokaans gezin maar zo'n lieve mensen.Zij hadden een mooi geschenk bij,omdat ik in de kliniek heb gelegen.ECHT MOOI!Ik heb al een paar keer bij hen geweest,direct staat alles vol op tafel met koekjes en thee of koffie.Als ze gisteren naar huis gingen,zeiden ze nog als het niet gaat kom dan maar langs voor een babbel bij koffie of thee.Het was een mooie namiddag!!!!!!!!
Na weer drie weken in het ziekenhuis geweest te zij , ben ik dan eindelijk weer thuis met mijn hondje.Ik ging voor een week binnen omde stimulator goed te laten steken.Maar ja het heeft een beetje langer geduurd!Ik voelde wel dat ik het niet aan kon om naar huis te gaan,en was er niet kwaad om dat ik wat langer ben gebleven.Ik moet eerlijk zijn!Als ik de raad van van de dokter had op gevolgd,was ik nu nog niet thuis geweest maar ik wilde naar huis.De dokter heeft drie dagen na elkaar gevraagd,zie je het zittten om naar huis te gaan.Ik heb hem eerlijk geantwoord:NEEN!Maar ik wist dat ik bleef dat ik naar de paaz of revalidatie moest.En dat zag ik helemaal niet zitten,ik miste mijn hondje veel te hard!Ik ben thuis van vrijdag,en het gaat toch niet zo best.Ik heb nog veel pijn, ook al staat de stimulator op.Vorige dinsdag heb ik nog twee spuiten gehad in de rug,maar dat duurd een paar weken voor die echt hun werking doen.
Ik had handwerk mee genomen en enkele boeken.Maar aan mijn handwerk heb ik neit veel gedaan,maar ik heb wel drie boeken uitgelezen.Das ook al iets!Maar verder ging het me niet,ik voelde me depri en moe en dan nog zoveel pijn.Nu ik thuis ben heb ik nog geen handwerk vast genomen,het gaat me echt niet om aan iets te beginnen.Maar de goesting zal wel eens terug komen hoop ik!
De laatste weken gaat het niet zo goed,heb heel veel pijn in rug en benen.Het komt ook daar ik mmijn neurostimulator niet mag gebruiken op het moment.Het ding zit niet goed,en geeft pijnlijke uitstralingen naar de lies.En als dat een tijdje duurd dan begint alles pijn te doen.Ik kan op het moment heel moeilijk gaan van de pijn,en ik heb weer een hele slechte nacht achter de rug.PIJN PIJN PIJN!!!De 24 april ga ik dan voor de zo veelste keer naar de kliniek!Want die stimulator moet goed gestoken worden,het is met een plaatselijke verdoving.Maar ik moet die week daar blijven,dat zie ik niet goed zitten!Het gaat echt moeilijk !!!!En dan gaat mijn fiets ook stuk,nu moet ik te voet naar de winkel.Dat gaat nog wat worden.En op mijn zus of haar kinderen kan ik niet terug vallen,want die zijn van gisteren aan de kust voor een week.Het zal wel in orde komen,heel rustig aan en dan kom ik er wel.IK hoop dat k niet langer moet blijven!Want op 30 april doet mijn achternichtje haar plechtige kommunie,en ik zou toch graag naar de feest gaan.Maar het zal afwachten zijn wat de neurochirurg zegt!Zoals m'n al eens zegd afwachten is de boodschap !!!
Hier zijn we dan weer,met prachtig weer!Ik heb juist nog gaan wandelen met mijn hondje Prutske.Maar het toch niet al te best,al die pijn heb soms moeite om thuis te geraken.Maar ja,een mens moet eens buiten komen en zeker met zo'n weer.Want ik heb met de winter al lang genoeg binnen gezeten.Heb wel wat werkjes afgemaakt,maar lezen gaat heel slecht.Dat vind ik heel spijtig,want ik heb altijd veel gelezen.Maar het intresseerd me op het moment zo niet,maar dat zal wel terug komen.Mijn hondje heeft twee weken ziek geweest,zijn oren waren ontstoken en zijn klieren waren opgezwollen.Hij sliep in die periode heel veel,van de koorts die hij maakte.Hij moet van de dierenarts vermageren,zoals zijn baasje die mag ook wat vermageren.Ik voel me heel moe en niet zo als het moet zijn.Op 29 maart moet ik naar mijn neurochirurg,en ik ben een beetje bang dat hij gaat zeggen dat ik meot binnen komen.Hopelijk heb ik daar tegen mijn sjaal af die ik bezig ben,dan kan ik een haakwerkje opzetten dat is eenvoudiger voor in de kliniek.
Ik heb de laatste tijd verschillende dieren gemaakt,een olifant - hond - engeltjes -puntsjaal.Daar hou ik mij mee bezig,met handwerk haken - breien.Er staan nog verschillende sjaals op het programma,waar ik de wol al voorrliggen heb.IK heb ook een folder van mooie handtassen,maar dat heb ik nog nooit gemaakt.Maar het moet eens de eerste keer zijn!!!Misschien dat ik voor een de wol wel eens ga halen,we zullen wel zien wat we doen.Nu ga ik nog wat verder breien!!!!!!!!!!!!!!!
Hier ben ik dan maar weer eens!Veel is er niet verandert sinds de laatste keer,veel pijn dan nog de griep er bij.De griep is voor bij,werd mijn hondje ziek.Juist op het moment dat hij zijn jaarlijkse spuitjes moest krijgen,maar om dat hij koorts had kreeg hij zijn spuitjes niet.Nu moet ik nog eens naar de dierenarts terug.Maar deze dagen zal het niet gaan!Want ik heb op 28 febr. in de kliniek,een ontzenuwing laten doen in de lagerug en kan daar deze dagen nog veel last van hebben.Dat is ook niet alles om telaten doen,man doet dat pijn ongelooflijk.Ik ben blij dat mijn kenisist mij deze week niet laat komen,want ik denk dat het pijnlijk zou geweest als hij nu op die plaats zou komen.De laatste dagen zou ik bij alles in slaap vallen,bij alles wat ik doe handwerk,lezen en nu ook bij de laptop.Ongelooflijk!!!Echt je bent iets aan het doen,en je voeld je ogen dicht gaan?Ik slaap anders toch goed 's nachts,zal misschien beteren als de lente in huis komt.En anders ben ik lichamelijk weer niet in orde!Want ik ben ook erg moe de laatste tijd.Maar dat zeg ik niet meer tegen mijn huisarts,want elkekeer is zijn antwoort:'De pijn gaat met veel van je krachten lopen en daarom ben je altijd zo moe.'Ik moet hem wel geloven want ga ik slapen ben ik moe,kom ik uit bed dan ben ik nog moe.Eigenlijk weet ik soms met mijn eigen geen raad,als altijd dag en nacht met pijn te kampen hebt.Nu ben ik eens benieuwt wat het volgende ze zal voor mijn pijn wat leefbaarder te maken.
Ik heb al eens verteld over mijn hondje,nu heb ik er een foto van eindelijk.Want zich laten trekken doet hij niet graag.Het is mijn lieveling!Als puppy was hij een wildebras,maar nu is hij heel rustig.Ik mag mij niet verroeren of hij staat al aan mijn voeten.Vandaag heeft hij voor het eerst de trap gedaan,en je moet weten hij is 2j..Maar terug naar beneden durf hij niet!Hij ligt nu rustig te slapen,maar we waren vroeg op.Omdat de poetsvrouw kwam,en dan is het voor Prutske verwendag.Ik kan maar eending zeggen,hij is verwend!
Zo hier ben ik dan!De eerste keer dit nieuwejaar,hier bij wens ik nog iedereen het beste voor het nieuwejaar.Mijn jaar is begonnen met op 2 jan. twee spuiten in de onderrug,dat doet verschrikkelijk veel pijn.Dat geef ik toe!!!Ik ben die dag met veel pijn naar de kliniek gegaan,ik moet zeggen dat ik bij na niet kon gaan van de pijn.Mijn schoonbroer was er niet gerust in,want ik kon bijna niet in of uit de auto.Maar het verschil na de spuiten was ongelooflijk,kon beter gaan en in de auto stappen.Het heeft een tijdje goed gegaan!Maar vorige week is het terug slechter geworden,kreeg terug meer pijn en soms heel hevig.Dat ik weer bijna niet kon gaan,en dan die kou er nog bij dat doet er ook geen goed aan.Ik heb een goede 14 dagen pijn gehad dat ik kon verder dragen,daar kon ik mee leven dat was om uit tehouden.Maar ja,bij mij duren de mooie liedjes nooit lang!!!!Ik weet niet wat er nu verder gaat gebeuren,ik hoop dat er geen operatie van komt.Want daar ben ik bang voor,daar hebben we al over gesproken de dokter en ik.Want waar de ontsteking is,is tussen de wervels de schijf al langs een kan bij na weg.Maar dat zullen we volgende maand wel horen,op 10 febr.heb ik een afspraak met de neurochirurg.
Over de feestdagen kan ik niet veel zeggen,dat was zo als ieder jaar bij mijn zus.Maar eerlijk gezegd het zegd mij niets meer!Alles gaat zo vlug het is als of het nog maar juist Kertmis is geweest en het staat al terug voor de deur.Ik doe nog niet liever als elke dag,mijn handwerk-lezen en koken al het geen ik nog kan en dat is niet veel.Als het weer maar vlug veranderd,want ik hou niet van dit koude weer!
Ja,hier ben ik dan weer!Het heeft een tijdje geduurd voor ik de kracht en moed had om weer wat te schrijven.Na die maand in het ziekenhuis,heb ik me slechter gevoeld.Heel veel pijn!Ik heb tegen mijn dokter en neurochirurg gezegt,dat ze nog mogen zeggen wat ze willen.Maar dat ik hen niet meer geloof,want ik ben er vast van overtuigd dat er iets in mijn rug niet juist is.Na nog een spect-scan,zag m'n een zware ontsteking boven de opratie en een schijf die bijna op de andere wervel zit.Ik moet nu drie weken ''MOBIC''nemen,en op drie januari een spuit laten zetten op de pijnkliniek laten zetten.Maar er kan volgend jaar wel een operatie van komen,om de wervels uit elkaar te houden.Zo mijn voor uitzichten voor het volgende jaar zien er al niet zo best uit!
Maar!! Ik heb toch vandaag met alle plezier mijn kertsboom gezet.Was daarna wel moe en had wat meer pijn in de rug.Maar hij staat!!!!!!!!!!!!Met kerstballen en ijspegels en natuurlijk de engeltjes allemaal zelf gehaakt.Dit was de kerstboom waar ik zo van droomde!!!Eending zou ik nog graag doen dat zijn de kerstfiguren maken,maar dat zal misschien voor de volgen de Kerst zijn.Alles ineens gaat niet!Nu is het te hopen dat mijn lief klein Prutske er afblijft,en dat ik thuis kom dat alles niet op de grond ligt.Er kan nu wel niets van stuk,maar het zou wel een heel werk zijn om hem terug tezetten.En misschien veel van kapot getrokken van het haakwerk.
Sinds ik terug thuis ben uit de kliniek,heb ik mij nog niet goed gevoelt.Het ging mij niet om op 1 nov. naar het kerkhof te gaan.Ik heb die dag mijn zus gebeld dat ze mij niel moesten komen halen.Dat is de eerste keer in de 20 j. dat mijn moeder overleden is en mijn vader 8 j.,dat ik op Allerheiligen niet naar het kerkhof ga.Ik heb aan hen gedacht heel de dag,en ook aan al mijn dierbare overleden vrienden in Kirchberg in Tirol.Zo is bij mij 1 nov.voorbij gegaan!!!
Vandaag moest ik naar de dokter,om de draadjes laten uit te doen.En wat er die weken gebeurd is de kliniek!Maar dat ik met wat uit stel dan toch een nieuwe batterij heb gekregen.Ik heb dan nog een beetje mijn hart gelucht,en dat alles het zelfde blijft zoals ik ben binnen gegaan.De dokter zei voor te lachen,ik zei doe geen moeite om mij aan het lachen te krijgen het zal je niet lukken vandaag.Ik voel me nog altijd niet goed sinds ik thuis ben.En alles stond goed bloeddruk en pols alles was perfect!
Ik zou eens goed moette slapen,zo als mijn hondje op de zetel.Die ligt daar goed te maffen en te snurken als een varkentje,het kan hem maar goed doen.
Na een opname van vier weken ziekenhuis , ben ik dan eindelijk weer thuis . De stimulator is vervangen , maar dat heeft drie weken nog geduurd voor het zo ver was .Want ze moetten het terug aanvragen voor ze een nieuwe kunnen steken ,en dan moet het nog geleverd worden van de firma . Al die weken heb ik aan het haken geweest , voor de dagen om te krijgen en dan duurde ze minder lang . Twee maal moette verhuizen naar een andere gang, dat lag me niet zo goed en dat wist dr .Kegelaers heel goed!Met momenten liepen er tranen over mijn wangen, tranen van pijn en verdriet ook al zag m'n ze niet . Alleen de leerling verpleester die zag mijn verdriet ,ja Liesje zag het maar de verpleeging zag het niet . Die waren alleen maar benieuwd wat voor diertje ik had afgemaakt . Dr. Kegelaers zag het ook dat het me niet afging , soms had ik het moeilijk en was ik slecht gezind . En zeker als ik naar de gang moest voor revalidatie , daar moest ik in de voor middag gaan oefenen van negen tot bijna elf uur . Dan woensdag 26 okt . is dan de stimulator vervangen , en vrijdagmorgen zij de dokter van die revalidatiegang dat ik naar huis mocht . Want ! Ze konden voor mij niets meer doen zo zei hij het , ik vind dat een dokter zo niet mag praten . In die vier weken in de kliniek had ik het gevoel , dat ik er alleen voor stond buiten de steun van dr . Kegelaers . Op die vierweken het bezoek gehad van Ria ,Katia ,Jens en ons Inneke , ik voelde mij zo alleen ik heb in bed daar dikwijls mijn tranen laten lopen dat niemand het hoorde . En zo in slaap gevallen ! Het enige wat mij vrijdag blij maakte , was het weer zien van ons Prutske . Dat is ware vriendschap dat van een dier ! Blij dat hij was als hij me zag , en in de auto rustig tot hij voor onze deur stond kon het niet vlug genoeg gaan . En nu zaterdag gaat het me nog niet goed ! Het is het zelfde dan daar voor , pijn , moe en moeilijk kunnen gaan . Eind november heb ik terug een afspraak met dr . Kegelaers . Ik ga daartegen een alles opschrijven wat ik wil zeggen of vragen wil . Want ik geloof niet dat alles oke is in mijn rug ! Het is zo goed als de helft van de jaren die ik al geleeft heb , dat ik niet anders dan met pijn heb geleeft . Ik voel dat er iets niet juist is !!!!!!!!!!
Het gaat niet zo best me!Ik wou dat alles ging zo als bij deze kleine poes,zo speels en zo schattig zo zou ik willen zijn.Wat zou het leven heerlijk zijn!!! Maar het is nu eenmaal niet zo,bij mij loopt het allemaal anders.Van vorige jaar in december heb ik nog niet anders dan, om de drie maanden in de kliniek gelegen.En nu binnen een week op drie october word ik terug op genomen in Lier.Ik had wel zo'n vermoeden dat het er aanzat te komen,ik voel me al weken niet goed het kon zo niet verder.En vandaag moest ik bij dr. Kegelaers op controle.Ja,en het was van dat!!!!!!!!!!Ik had een slechte nacht achter de rug,dan nog wat verkouden erbij.Ik zag er niet uit,en voelde me doodop.Hij vond het spijtig dat mijn zus er niet bij was,het was zo afgesproken maar de afspraak was verschoven naar vandaag in plaats van gisteren.Ge ziet er niet goed uit was het eerste wat hij zei,ik antwoorde dat ik me slecht voelde.Dat het me helemaal niet meer ging,als maar moe bijna niet slapen en geen zin om te eten.Mijn handwerk en lezen leiden er ook onder,maak veel fouten bij het haken of breien en als ik lees moet ik altijd enkele bladeren terug gaan omdat ik niet meer weet wat ik gelezen heb.Nu heeft dr.Kegelaers voor gesteld om mijn handwerk mee te brengen.Hij is gewoon dat ik al eens iets mee breng om naar hem te laten zien,en dat is al een heel tijdje geleden.Hoe hij alles toch in het oog houd!!!!!Eens terug thuis was ik zo kwaad,dat ik de gazon ben gaan afrijden.Met de pijn die ik al had kon dat er ook nog maar bij.Als dat gedaan was heb ik pas mijn zus op gebeld,en haar gezegd dat de dokter het spijtig vond dat ze er niet bij was.Als ik haar dan zij dat ik terug naar de kliniek moet, en dat hij er geen week opplakt.Oei,dat stond haar niet aan!Wat gaan ze dan weer allemaal doen,ik weet dat niet maar zeker de stimulator want die is op zijn einde aan het lopen.Maar wat kan ik doen als de dokter zegt van terug naar de kliniek te komen.Neen,zeggen?Dan word het nog erger dan het al is,en loopt alles in het honderd.Maar zo als dezze kleine kat zal ik niet meer worden!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Mijn hondje Prutske weet niet waar kruipen van de warmte!Hij wil altijd naar buiten, maar bij op koer schijnd heel de dag de zon.En warmte blijft er tussen de muren zitten,het is niet te doen van hem buiten te laten.Alleen voor zijn behoefte te doen,maar dan moet ik er wel op letten dat meneerke niet in de zon gaat liggen.Binnen ligt hij altijd op het tapijt,in plaats van op de stenen gaan te liggen.En je mag het zo dikwijls zeggen dat het te warm is,als meneer aangeeft dat hij buiten moet dan moet hij buiten.Ja,ze hebben hun eigen karakter!Voor mezelf mag het weer ook wat minder warm zijn,dan kan ik terug wat meer gaan wandelen met mijn Prutske.Want ik voel dat ik achter uit ben aan het gaan in mijn rug en benen.Niet dat het veel helpt dat ik ga wandelen,maar dan ben ik eens tussen die vier muren weg.En dan kom je al eens mensen tegen die spontaan tegen je beginnen te praten.Ik heb geburen die vroeger niet tegen me praten,en nu al een hele als we elkaar zien doen we een babbeltjs.Over Prutske en Bo dat is hun hond,in het begin ging het niet goed tussen deze twee maar dat is al gebetert.Maar als Pruts de kat ziet van mijn naaste gebuur,dat kan hij niet verdragen meneer is geen kattenvriend.Blaffen dat hij dan doet,en de kat zit naar hem tekijken zo van blaft al op ik trek er mij niets van aan.Oe,wat haat mijn Prutske katten!!!
Zo dat was het voor nu! Prutske doet de groetjes wafwaf.
Donderdag ben ik weer op controle geweest in Lier in het ziekenhuis. Ik voelde me niet al te best , maar al die symtomen die ik heb komen nog altijd voort van het afbouwen van de morfine. Nu heeft de dokter iets voor geschreven , dat ik wat minder last heb van die slechte smaak ,bibberen ,hooftpijn enz. . Het kan nog twee of drie weken duren of nog langer voor de symtomen weg zijn ! Volgende maand moet ik al terug op controle komen , ik hoop dat het beter gaat want anders moet ik de morfine terug verhogen . De dokter vroeg ook of ik aan mijn zus wilde vragen of ze eens mee wilde komen ! Ik heb het haar gevraagt , en ze gaat volgende maand mee . Verder ! Kan iedereen zich goed verwarmen , voor me zelf vind ik het veel tewarm. Ik voel me dan al niet goed ,en dan nog die warmte er nog bij nee niet voor mij .
Er zijn al mooie dagen geweest,maar voor mij veel te warm.Ik kan daar niet tegen,en geloof het of niet maar dan heb ik meer pijn.Enkele weken terug voor het mooie weer,moest ik op controle naar de pijn kliniek in Lier.Daar ik mijn morfine aan het afbouwen ben,en dat daar tien dagen voor in de kliniek heb gelegen.Alles was goed, en ja ik voelde mij die dag goed!Dan hebben ze de mofine nog maar eens verlaagt naar 12,en ik denk dat die volgende maand ook word verwijdert.Dan begint het leven terug zonder morfine,maar met een dubbel verhoging van de pillen.En nu de laatste weken hebt ik terug meer pijn.Het wandelen met mijn hondje gaat,maar na een tijdje voel ik de pijn opkomen.Dan ben je half weg,terug draaien doe ik niet want het blijft toch het zelfde verder gaan of terug draaien.Eens thuis begin ik dan te zweten,om dat het mij zoveel moeite heeft gekost om terug thuis te geraken.Ik ben eens benieuwd wat op einde van volgende maand de neurochirurg zal zeggen!De pijn moet toch van ergens komen,maar als ze een scan nemen dan zien ze nooiet iets.En dat kan er bij mij niet in!!!!
Ik ben cecilia, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cilleke.
Ik ben een vrouw en woon in duffel (belgie) en mijn beroep is geen.
Ik ben geboren op 20/06/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, lezen en het laatste jaar mijn laptop.
de vorige keer in over mezelf heb ik mijn grote liefde vergeten en dat is mijn hondje Mieke een mini malteser het is een schatje ligt altijd aan mijn voeten ik zou niet zonder haar kunnen zij is mijn leven ik hou van haar als een kind
Ik ben Cecilia Storms
Ik ben een vrouw en woon in Duffel (Belgie) en mijn beroep is geen.
Ik ben geboren op 20/06/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: breien,haken,kruissteken lezen.
Deze beren en poppen heb ik 28 jaar geleden voor een klein meisje in Kirchberg-Tirol in Oostenrijk gemaakt.Nu 28 jaar later is haar dochtertje 2 jaar,en is zij de gelukkige die met dit speelgoed mag spelen.Als ik deze foto van hen kreeg, schrok ik wel eve
Ik vind het maar triestig weer vandaag,koud en donker en daar kan ik niet goed tegen.Als het donker weer is zou ik bijna gans de dag met licht zitten,ik kan er niet tegen als het donker is.Bij mij moet het licht zijn!Het triestigste aan de winter vind ik,dat het vroeg donker is en lang donker blijft.En als je dan alleen bent zijn dat lange avonden.
Prutke lieve kleine hond,soms maak je het veel te bond.Nu lig je rustig te slapen,dat ik er zelf van moet gapen.Dus word het stilaan tijd,om naar ons bedje te gaan.We gaan dan maar alles sluiten,en jou nog eens buiten laten.Dan kun je doen wat je hoeft te doen,en anders ga je maar weer naar dromeland toe!
Ik ben Cecilia Storms
