|
Hallo hier ben ik dan weer,na 19 dagen van pijn en verdriet.En ik moet zeggen het gaat nog niet beter,eerder slechter met de pijn.Ik heb de laatste dagen veel geweend van de pijn!!!En dat had zijn gevolgen op mijn hondje ook ,dat ik wat minder met hem bezig was.Maar dat probeer ik nu weer goed te maken,ook al gaat het nog niet zo best.Ik probeer nu wat terug met hem te spelen,en als hij het goed doet krijgt hij een snoepje.Het ergste is dat ik hem niet meer in de tuin kan laten lopen,want een paar dagen terug is hij bijna gaan lopen.Er zitten hier veel zwerf katten,en ja er zat er een in de tuin en die gaat door de haag en meneer Pruts had het gezien.In volle vaart ging hij er achter,en ik kon hem nog juist bij zijn staart vast nemen of hij had weg geweest.Denk wel dat ik hem heb pijn gedaan,en nu heb ik terug de koer afgemaakt dat hij niet in de tuin kan.Want ik kan niet altijd achter hem aanlopen met al die pijnen.En ook waar komt hij terecht,hij zit direct op straat en maakt misschien ongelukken.Liever dan een kleine loop,dan dat hij gaat lopen!Ik heb er wel verdriet van want hij kon zo goed rennen en zich uitleven in de tuin.Hij zal het wel gewoon worden,en ik ga dan als het weer het toe laat met hem wandelen.Op dinsdagavond gaat er soms een achternichtje van 11j. met me mee,en ik denk dat ik er fout mee doe van haar de les dan tegeven.Want ik ondervind daarna dat hij dan als we samen weg zijn aan de les trekt,zij wandelt niet zij stapt flink door en ik met mijn pijn kan dat niet.Zo heeft ze hem eens onderweg willen dragen,ik heb dat verboden want anders zou hij dat vlug gewoon zijn.Maar dat heb je dan met mijn achternichtje dan is ze kwaad, maar dat moet zij dan maar weten dat gaat toch na een tijdje over.
Maar verder gaat het met mij nog niet zo best!Mijn neurochirurg spreekt al van een opname als het niet beter word,en mijn huisdokter vind dat geen slecht idee hij sluit zich daar bij aan.Maar ik niet!Want mijn Prutske is nog geen hondje om voor een week of twee op een ander te zetten.Bij mijn zus al zeker niet want zij heeft een kat,en haar dochter naast haar ook.Dan zal hij nog helemaal zot gemaakt worden door de 4 kleinkinderen,plus als een van die kinderen hem mee nemen naar de dochter zij is onthaalmama.Dan ben ik wel bang dat er iets zou kunnen gebeuren,dat ik heel mijn leven zou beklagen want kinderen en een hond het zo vlug gebeurd.Dus werk ik de dokters wel wat tegen,en ik weet zeer goed dat ik verkeerd bezig ben.Want ik voel me soms heel slecht,lig op de zetel vaak te huilen van de pijn.'s Nachts kan ik bijna niet slapen van de pijn,en ben 's morgens vroeg uit bed soms al om 6 u. en heb dan vaak maar een 3u geslapen.En dat is het ook niet weinig slaap,pijn,moe,huilen,en dan bijna geen zin om te eten want het smaakt niet.Steek dat allemaal in een zak en wat komt daar uit:een depressie!!!Gisteren moest ik naar de kinisist,en hij zag ook dat het niet ging.En ik ga al jaren bij hem kan alles tegen hem zeggen,en dat is de eerste keer in al die tijd dat hij tegen mij zegd:' dat het tijd word dat ik eens een week doe wat mijn artsen zeggen.'Ik schrok me wel even,en begon direct te wenen!We hebben een half uur gepraat want hij kent mijn situatie,en weet dat ik het niet gemakkelijk heb.Met mijn hondje geeft hij ook raad en heeft nu om te proberen een langkoord mee gegeven, om hem aan vast te leggen dan kan hij nog in de tuin maar niet meer gaan lopen.Maar ik was toch nog niet gerust en maak daarom toch nog die afspanning.
Ik ga voor vandaag sluiten, en wens iedereen een mooi pinsterweekend.
GROETJES!!!!!!!!!!!!!!!!!
21-05-2015, 20:05 geschreven door cilleke
|
Ik ben Cecilia Storms
