Ik ben Storms Cecilia, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cilleke.
Ik ben een vrouw en woon in Duffel (Belgiê) en mijn beroep is geen.
Ik ben geboren op 20/06/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Handwerk,lezen.
ik ben invaliede er is veel dat ik niet meer kan sinds de laatste vier jaar daarom ben ik aan deze blog begonnen om een beetje kwijt teraken een foto heb ik nog niet daar ik nog niet zolang een laptop heb.
Mijn hondje Prutske is nu drie weken al bij mij, het is een kleine deugniet maar wel lief. Hij speelt heel graag met kleine knuffels en ook met balletjes. Hij is al goed bekomen en leert redelijk goed wat mag en niet mag. Maar ik moet wel zeggen hij is mijn derde hondje,maar hij is de hevigste van de drie. Alle weken komt mijn poetsvrouw, en die kent hij al goed en dan word hij even door haar geknuffeld. En dan is meneer tevreden! IK hou veel van hem,maar kan er ook wel eens kwaad op zijn. Maar ik ben vlug vergeten waarom ik kwaad was!
Het is weer zover vannacht gaat het zomeruur weer van start!Ja beste mensen,het is dan een uurtje minder slapen.Ik weet niet hoe jullie je daar bij voelen,ik mis dat uurtje wel maar het went na een tijdje wel.Dus mensen niet vergeten,uw uurwerk een uurtje naar voor teschuiven!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Want zomertijd begind!
Lieve kleine hond, lieve kleine Pruts.Vandaag word je negen maanden oud!Wat gaat de tijd toch snel voorbij,het is alsof je nog maar pas bij me bent.Maar dat is ook al zeven maand!Mijn lief klein hondje ,ik hou van U!Uw bazinneke Cilleke
Ons Prutske is moe!Hij licht al een tijdje op zijn zetel te snurken als een klein varkentje.Maar het was deze morgen vroeg dag,daar onze poetsvrouw kwam en dat komt hem niet goed uit.Hij kijkt mij dan 'smorgens met een paar slaapogen aan,met de vraag is het weer zo ver wat vliegd die week toch snel.Met half open ogen gaat hij naar buiten om zijn behoefte te doen,even gaan zijn ogen helemaal open als ik zijn eten op de grond zet.Dan is kleine Pruts helemaal wakker!Dan is het wachten op Katia de poetsvrouw,zij kan hem niet voor zijn want hij blaft al voor zij kan bellen.Dan nog een beetje blaffen tot hij een snoepje krijgt,dan word hij rustig en loop Katia achter na.Tot hij moe en bijna in slaap valt maar gaat Katia naar buiten dan gaan zijn ogen terug open en glipt hij mee.Maar stilaan word het hem toch teveel,en moet ik hem even oppakken en knuffelen.Na een tijd op mijn schoot, gaat hij op zijn zetel liggen.Niet voor te slapen, want hij houd alles in de gaten.Gedaan met poetsen dan is het etenstijd,en wie komt er aan gelopen ons Prutske.Klaar wakker!!!Want misschien valt er wel iets te rapen,want ze laten toch af en toe iets vallen.Dan is de tijd om en Katia vertrek naar een andere familie,om daar nog een enkele uren gaan te helpen.Ik ga wat rusten op mijn zetel,en mijn schatje gaat naar de zijne.En snurken dat hij doet,hij word alleen wakker om eens buiten tegaan en voor zijn eten.En nu is het bijna tijd om gaan te slapen, en meneer ligt nog op zijn zetel te slapen.Maar daar zal zo dadelijk verandering in komen, als ik op sta en mij klaar maak om gaan te slapen.
Het was voor mij een zware dag vandaag,ze beloven altijd dat ze even komen helpen in de tuin.Maar daar komt niets van in huis!Dus heb ik vandaag maar zelf mijn gazon afgereden,je kon het eigenlijk geen gazon meer noemen het al een wei aan het worden.Ik had er mijn dwergkonijntje in moeten zetten,maar dat kon ik dat beestje toch niet aan doen.Voor dat ik aan de gazon begon,heb ik nog eerst het hok proper gemaakt van ons konijntje.Als dat allemaal gedaan was,begon mijn hondje te kwispelen met zijn staart om gaan te wandelen.Ik had wel geen zin meer,en ik was al zo moe van dat andere werk dat ik liever thuis bleef.Na het kwispelen komt dan,het heen en weer geloop van de deur naar mij en naar de plaats waar zijn les ligt.Dan sta ik maar op,en maak mij klaar om tegaan wandeling.Als we terug thuis waren,ben ik op de zetel gaan liggen.IK was dood op!Mijn rug barste van de pijn,in de namiddag heb ik niets meer gedaan.Ik had het wel moeilijk in de namiddag,met momenten dacht ik dat ik door mijn benen zou zakken.Ik kan niet uitleggen wat ik opdat moment voel!Maar ik kan niet goed meer op mijn benen staan,en moet me op dat moment vast houden om er niet door te zakken.Ik ben dan kwaad op mezelf,dat ik dat allemaal heb gedaan.Maar de gazon werd hoog tijd dat hij werd afgereden,want had ik nog even gewacht had ik er niet meer door geraakt.Het was nu al zwaar,omdat hij al zo hoog stond.Opp mijn wandeling kwan ik nog een buurvrouw tegen.ik hoopte dat ze de andere straat zou nemen.Maar dat viel tegen!Ze had ook haar hondje bij.maar dat is een bang beestje.Ze heeft even met me mee gegaan,maar is dan alleen verder gegaan.Want het ging niet tussen de twee hondjes!Ik zit hier nu de loop van mijn dag aan het schrijven,en mijn hondje ligt helemaal uitgestrekt op de zetel te slapen.Hij heeft gelijk dat ga ik zo dadelijk ook doen,met de hoop dat ik niet wakker word van de pijn.Maar dat is iets dat ik niet op voorhand weet!!!!!!!!!!!
Ik probeer me sterk te houden,maar ik heb toch weer zoveel pijn.Ik kan het aan niemand kwijt,want zij begrijpen me niet.Toch probeer ik me sterk te houden,voor het zich van mijn familie.De minste pijnscheut doet zo'n pijn,dat ik s'nachts er wakker van word.Soms zijn mijn benen gevoelloos,dan ben ik bang om te vallen.Lang zitten kan ik niet,en wandelen gaat ook niet zo best.Om de zoveel weken op controle,wat maakt het uit niets.Ik kan mijn hart eens luchten,dat is ook alles maar het doet goed.Dat je aan iemand kunt vertellen hoe je je voelt!Maar al kun je even alles kwijt,die stomme pijn blijjft!!!!!!
Gisteren op 10 april 2016 deed mijn achternichtje haar plechtige communie.Ze had veel geluk met het weer, de zon was van de partij.Van de feest in de mis weet ik niets van.SPIJTIG!Om 2 uur werd den we verwacht op de receptie.Maar ik kwam al vlug teweten dat mijn schoonbroer het helemaal was vergeten, dat hij mij moest komen halen.Na de receptie kwam het buffet,was heel lekker de vleesschotels en de kaasschotels.En daarna was er nog taart.De communikant had een mooi blauw kleedje met daar over een groenachtig jasje,en haar schoentjes waren wit met een blauwe tip.Ze was echt heel mooi!!!!!Als iedereen naar huis ging,er waren mensen bij die nog een eindje moesten rijden,stond iedereen plots buiten en daar ik die mensen eigenlijk niet ken bleef ik maar binnen.En zoals mijn schoonbroer mij bijna vergeten was tekomen halen,voelde ik mij zo alleen en zeker als mijn zus begon te lachen.En ik hoorde haar zeggen,ons cil zit daar alleen binnen en maar lachen dat ze deed.Ik voelde mij in de steek gelaten door mijn familie!Als ze terug binnen kwamen,zij ik dat den Dik uit Nederland echt achteruit is gegaan.Bij hen kende ik al die mensen,enkele wel maar de andere van zins.Als ik eerlijk mag zijn ,ik was blij dat alles voorbij was.En dat terug op rust kon komen thuis,bij mijn kleine Prutske en Jefke !
Ik weet niet dat ik nog aan iets mee doe!Ik voelde mij zo alleen!!!
Volgend jaar zijn er twee communikanten een eerste en een plechtige! Maar ik zal er over moette nadenken wat ik ga doen.En hoe het verloopt met de pijn,want als het tegen dan nog erger is ga ik niet. Dan blijf ik thuis!!!! EN nemen zij het kwalijk dat moeten zij dan maar weten.Maar mijn leven gaat voor ook al heb ik veel pijn,ik wil niet binnen enkele jaren in mijn kist liggen.
Zal blij zijn dat het vrijdag is want ik verga van de pijn,ik heb dan een nieuwe afspraak met dr.Kegelaers.Ik ben nu 3 weken uit de kliniek,en de pijn is niet houdbaar.Soms als ik met prutske ga wandelen, heb ik momenten dat ik kromloop.Het doet verschrikkelijk veel pijn !
Een paar uur geleden is ons dwergkonijntje gearriveerd!Mijn nichtje haar zoontjes hadden er zes zitten en er mocht nog een weg.Nu besloten de jongens dat ze er eentje voor mij was,om dat ik zo vaak in de kliniek had gelegen.En tegen die kapoenen kan ik niet nee zeggen!Nu hoop ik dat ons Prutske het na een tijdje gewoon word,en natuurlijk ons konijntje Jefke ook.Het is voor bijde een hele aanpassing!Prutske blaft er tegen,en Jefke kruipt in de verste hoek!Maar ik hoop dat het betert met de tijd en dat ze vrienden worden.En dat ik nog mooie verhalen kan vertellen over deze dieren!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ik ben cecilia, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cilleke.
Ik ben een vrouw en woon in duffel (belgie) en mijn beroep is geen.
Ik ben geboren op 20/06/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, lezen en het laatste jaar mijn laptop.
de vorige keer in over mezelf heb ik mijn grote liefde vergeten en dat is mijn hondje Mieke een mini malteser het is een schatje ligt altijd aan mijn voeten ik zou niet zonder haar kunnen zij is mijn leven ik hou van haar als een kind
Ik ben Cecilia Storms
Ik ben een vrouw en woon in Duffel (Belgie) en mijn beroep is geen.
Ik ben geboren op 20/06/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: breien,haken,kruissteken lezen.
Deze beren en poppen heb ik 28 jaar geleden voor een klein meisje in Kirchberg-Tirol in Oostenrijk gemaakt.Nu 28 jaar later is haar dochtertje 2 jaar,en is zij de gelukkige die met dit speelgoed mag spelen.Als ik deze foto van hen kreeg, schrok ik wel eve
Ik vind het maar triestig weer vandaag,koud en donker en daar kan ik niet goed tegen.Als het donker weer is zou ik bijna gans de dag met licht zitten,ik kan er niet tegen als het donker is.Bij mij moet het licht zijn!Het triestigste aan de winter vind ik,dat het vroeg donker is en lang donker blijft.En als je dan alleen bent zijn dat lange avonden.
Prutke lieve kleine hond,soms maak je het veel te bond.Nu lig je rustig te slapen,dat ik er zelf van moet gapen.Dus word het stilaan tijd,om naar ons bedje te gaan.We gaan dan maar alles sluiten,en jou nog eens buiten laten.Dan kun je doen wat je hoeft te doen,en anders ga je maar weer naar dromeland toe!
Ik ben Cecilia Storms
