Het is een tijdje geleden dat ik nog iets heb geschreven,maar er is zo veel gebeurd in al die tijd.Ik heb verscillende onderzoeken moette ondergaan.Daar is dan uit gekomen dat ik chronis vermoeidheid sindroom heb,en dat ik op het punt sta van suikerziekte te krijgen.Bij de cardioloog was alles in orde,en van de slaap test weet ik nog niets.Een paar weken terug moest ik naar de pijn kliniek,voor de stimulator op punt telaten zetten.Daar schrok ik wel even als Sofie zei dat mijn batterij al bijna op was.Die zit er nog geen jaar in!Nu wilde ik van morgen mijn stimulator op een ander programma zetten.Maar ik had al een raar gevoel als ik op stond,ik voelde geen trilling als ik van houding veranderde.Dan mijn kasje en draad genomen,draad op de rug en het kasje opgezet en het kon gaan zoeken naar de stmulatie.En mijn gedachten klopten mijn stimulater in mijn lichaam is leeg.Dat word weer een andere

,terug snijden in mijn lichaam.Bahbah!!Nu moet ik deze week naar dr.Kegelaers bellen, om hem op de hoogte te brengen dat de battery leeg is.Hopelijk word de pijn niet erger dan dat het als is!

Ik heb nog veel beter nieuws!In juli of augustus word er bij een achterneef van me een baby geboren. Hij is nog wel jong maar zijn vriendin is ouder dan hij.Ik hoop dat alles goed verloopt en dat het een gezonde baby is!

Ik ben een paar weken geleden weer eens met de fiets tegen de grond gegaan,ik kwam van de dokter en ben dan maar terug gegaan.Naar huis rijden met de fiets dat ging niet want alles deed pijn,en naar mijn zus ging ik ook niet al woont ze in de zelfde straat als onze dokter.Want ik weet goed als ze mij zien aan komen met de fiets aan de hand dat er iets is gebeurd.En als ik dan moet zeggen dat ik tegen de grond ben gegaan,weet ik goed dat ze ermee beginnen te lachen.Al zegd onze dokter dat het niet voor te lachen is,want ik heb geluk dat ik niets gebroken heb want dan stonden we verder van huis.

                                                                                Groetjes tot de volgende keer