xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 
Alexander, Marijke, Petra Bart en Timmetje zijn hier om 10,30u.

 Afscheid nemen van Georges

De valiezen worden in de koffer van de auto geladen en we zijn op weg  ………

Voor 29 hopelijk plezante te gekke dagen.

Afspraak met eyeworks om 13u.op een parking 100m. van de Medialaan 1

Daar staat iemand van de directie ons op te wachten.

Auto per auto mag vervolgens (met 10min.tussenpauze) naar de Medialaan 1 vertrekken.

Ik heb mijn hele familie mee,we zijn met twee auto’s gekomen,dus allebei de auto’s mogen in één keer weg.

Daar werden wij opgewacht door camera’s die zelfs ook de koffers in de kofferbak van de auto gingen filmen overal maar dan overal zag men cameramensen, gewoon niet te doen.

Ik ging met mijn familie naar de ingang van het zeer mooie grote gebouw van VTM waar Dina Tersago ons stond op te wachten.

Zij begroete ons en hete ons van harte welkom.

We kregen drankjes.

Voor onze koffers werd gezorgd door weeral andere mensen van de crew.

Dan werd aan de kandidaten gevraagd om mee te gaan naar een grote aparte ruimte.

Wij moesten in de sofa’s plaats gaan nemen en daar werd door Peter (een van onze bazen) een beetje uitleg gegeven over hoe de volgende paar uren zouden verlopen.

Daarna weer in een grote ruimte die leek als een serre echt mooi, onze familie kwamen ook daarheen.
                               

Het was zover, een per een moest afscheid nemen van familie en vrienden, ik mag wel zeggen dat het nogal zwaar viel, afscheid nemen voor een maand is echt niet niks.

Ik was als laatste aan de beurt, weer met de camera’s in aanslag natuurlijk.

Door de draaideur gingen we om beurt naar buiten, er lag een rode loper tot aan de bus die 25m.verder stond. (wij voelden ons allen koningen en koninginnen)

Het was weerom Dina die aan de bus stond om ons een goede maand en veel geluk toe
wensen, ze gaf ons een kus en dan de bus op…… .
                                                                            
Toen we allen op de bus waren moest onze familie naar buiten komen om op de trappen van het VTM gebouw naar ons te zwaaien.

Onze bus reed weg, maar toen we 100 meter verder waren stopte de bus om nog eens terug te keren naar diezelfde opstapplaats waar de familie nog eens opnieuw ons moest toewuiven, dit weer met heel veel camera’s.  

 Dit is om de mooiste beelden eruit te halen, de volgende dagen leerden we dat wel,…steeds maar weer alles te hernemen.

 
Dan vertrek onbekende bestemming !…………...

Ik zit naast Francis, echt een lieve man, wij raken vlug aan de praat, zo’n beetje over van alles en nog wat. En natuurlijk over ons toekomstig avontuur.

Wij kwamen een paar uur later op onze bestemming aan het was in

       Limburg  Schullen – Herk de stad.

We reden een paar kilometer een klein hobbelig straatje in en we moesten uitstappen aan het bos.

Dan te voet verder in het bos waarin een mooi pad lag van ongeveer 3 meter breedte zo’n 50m. verder zagen we een kasteel dat vonden we allemaal zeer mooi en we hoopten dat dit ons verblijf zou worden voor de volgende maand, maar we gingen er voorbij.

Maar dat kasteeltje bleek een kopie te zijn van wat we 100m verder zagen.

Daar stond, midden tussen de bomen en het groen een prachtig indrukwekkend kasteel.

Dat was onze bestemming, wij dachten allemaal in de hemel terechtgekomen te zijn.

Dat kopie kasteeltje dat we daarnet voorbij wandelden bleek onze theaterzaal te zijn.

Dat was de kasteelhoeve.

Peter en Liesbeth heten ons van harte welkom.

Er staat een tafel in de hall met bloemen champagne en lekkere broodjes.

Allemaal voor ons niet te geloven, alles is er gewoon prachtig.

(ik vraag me af waar dat ik dat allemaal aan verdiend heb)

We toosten op ons samenzijn in het kasteel

     ” GASTERBOS.”  

 Dan gaan we naar boven waar onze koffers in de bovengang op ons staan te wachten.

We mochten kiezen welke slaapkamer we zouden nemen, maar er zat wel een addertje onder het gras toen bleek dat er 1 kamer was met 1 bed – 1 kamer met 3 bedden en alle andere kamers met 2 bedden.

Dus 1 vrouw en 1 man waren nog over voor 1 slaapkamer met 2 bedden. !!!!

Alles kwam na veel heen en weer gepraat toch nog in orde.

Er werd 1 matras versleept naar de kamer van 3 zodat de kamer van 3 er een van 4 werd

(En toch is er nog plaats over het zijn zeer grote kamers)

een kamer van 2 werd dan een kamer van 1 persoon.

Er staan ook kleerkasten, alles wat we nodig hebben is er aanwezig.

Francis en Robert zouden samen op een kamer slapen.

Antoine – Leo – Maurits en Roger deelden de  kamer van vier.

Yvonne en Maria hadden een kamer alleen  en ze waren er beiden zeer gelukkig mee.

Monique en Brigitte sliepen samen en Marleen en ikzelf deelden samen de kamer.

Iedereen had eigenlijk zijn wens en we waren allemaal content.

We maken onze valiezen leeg, hangen onze kleren in de kast, frissen ons wat op en gaan naar beneden.

Het is allemaal overweldigend.

Wij gaan naar de kelder waar ook de keuken blijkt te zijn.

Een zeer mooi grote keuken waar in het midden een tafel en 12 stoelen staan, opzij nog wat stoelen, wasmachine afwasmachine kortom alles wat nodig is staat er.Er liggen twee enorme bollen kaas op de kast,en aan eende houten balk tegen de muur hangen worsten salami .

We eten een lekkere maaltijd, praten nog wat na en gaan naar boven naar de eetzaal.

De cameramensen zijn de hele tijd aanwezig, dat is nog even wennen.

Het is te mooi om neer te schrijven, overal staan er kaarsen en bloemen op tafels en op kleine tafeltjes overal vers fruit.

                                                                                      
Er staat een biljarttafel, ook een voetbaltafel, twee piano’s. 
 
                                                                              

 Er staan 2 auto’s voor de deur een cabrio en een ander klein mooi wagentje beiden spiksplinternieuw die blijken voor ons te zijn !.

 Tot mijn zeer grote vreugde krijg ik de sleutel van de cabrio.

Enkelen van ons gaan een wandelingetje maken, Yvonne en ik zijn geen wandelaars: dus gaan we met de auto op stap.

 (Natuurlijk vergezeld van camera’s die overal en altijd aanwezig zijn.

Na ons éérste ritje met de “car”zitten we nog wat bij elkaar en vertellen over onszelf.

Leo blijkt gewoond te hebben in Wervik, nu woont hij in Brugge.

Ik vertel hem dat mijn schoonzoon ook van Wervik is.

En wat blijkt….. Bart zijn vader is een goede vriend van Leo.

Zo zie je maar weer hoe klein de wereld is.

Het wordt donker, er staat een jukebox in de zaal, een hele mooi met lichten die veranderen van kleur en met van alle genres cd’s. Dus we besluiten een dansje te wagen.

 Intussen moeten we de cameramensen vertellen over de zeer fijne leuke dag

De dansavond loopt uit tot 1u in de nacht.

We moeten nog eventjes in het dagkamertje om onze ervaringen te vertellen.

Dat kan ik bijna niet er is zoveel dat ik niets weet te zeggen.

Dan gaan wij slapen  
                Een dag om nooit te vergeten.