Om 5u. in de morgen is er buiten een orkest door het fluiten van de vogels.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Zo mooi dat het een geluk is om wakker te liggen en te luisteren naar die mooie gezangen.

Ik wist niet dat dit zo zalig was. (wij slapen met het venster open)         

Om zes uur staat mijn maatje op, vroege vogel dit is de hele maand zo.

Ik slaap tot zeven uur en geniet nog wat.

Mooi weer, het is hier zo rustig, ik maak mij klaar en ga naar beneden.

Het ontbijt is al klaar, Marleen en Leo zorgden er voor gebakken eitjes met spek

                                                                                                     
Om 9,30 u. worden we samen geroepen om naar de kasteelhoeve te gaan.

De éérste repetitie zal beginnen.

We worden er opgewacht door Carry en zijn vrouw Chris.

Er wordt uitgelegd wat er van ons verwacht word, het zal toch iets heel speciaal worden.

Om 12,30 u.is de voormiddagrepetitie afgelopen en Carry verwacht ons om 13,45 u. terug voor de namiddagrepetitie.

Wij hebben ons enorm geamuseerd,wij zijn ervan overtuigd dat we allemaal veel zullen leren.

Maar aan het eind van de namiddagrepetitie wordt ons meegedeeld dat er nog afvallers kunnen zijn.

Dat vind ik,en ook de anderen heel erg en opeens is de sfeer geladen en lijkt het kasteel niet meer zo mooi,……. Het was echt te mooi om waar te zijn.

Dina komt terug om ons moed in te spreken wat wel niet helemaal lukt, wij zijn allemaal bang  dat we er alsnog uitgeschreven worden.

Ik denk aan de thuisblijvers.

                            

Om 18 u. eten we in de mooie eetzaal waar twee kandelaars met zes brandende kaarsen op tafel staan tussen al het lekkere eten.

We spreken allemaal over het slechte nieuws dat we kregen, maar we zijn het erover eens dat iedereen het beste van zichzelf zal geven.

We hebben wel huiswerk meegekregen van Carry.

Ik moet Germaine in drie stukken verdelen en ieder stuk moet beginnen met dezelfde zin als het slot van het vorige stuk.

 Het is niet zo makkelijk om opeens andere tekst te moeten gebruiken dan gewoonlijk, maar ik denk dat ik erin geslaagd ben, in ieder geval ik heb mijn best gedaan.

We moeten nog naar de dagkamer ik denk dat iedereen over hetzelfde praat….

die afvallers natuurlijk……

We mogen naar huis bellen. Ik bel Petra maar het lukt niet.

Ik bel Alexander.     

Dat is wel emotioneel zwaar als je zo je familie hoort.

Ik ben van de kaart juist zoals de andere kandidaten.

Daardoor worden we vrienden want nu kan iedereen een knuffel wel gebruiken.

                                                  

Daarna zingen en dansen we nog samen dat het een lieve lust is.

            
                                     

Wij gaan slapen de tweede dag is voorbij ……………