xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Om 6 u. opgestaan ik ga samen met Robert brood  halen,

Voor de éérste keer en ook de laatste keer mogen wij alleen buiten het domein.

Er wordt een nieuwe cassette in de auto geplaatst en wij mogen weg.

Maar aan de hoek van de straat zijn die cameramensen toch weer van de partij.

Terug thuis had ik een gezellige babbel met Robert.

Zo lijkt ieder van ons zijn eigen verhaal te hebben, een eigen levensverhaal waarin ieder
zijn eigen portie leven en ervaring kreeg..

Wanneer wij in het repetitielokaal aankomen krijg ik van Carry de beloofde
gekopieerde sketches, ik ben er heel blij mee.

Hij vertelt ons dat de naam van onze revue “Chateau Bravour” zal zijn.

Iedereen vindt dit een mooie gepaste naam.

Wij wonen op een kasteel (toch voor een maand) en we doen het allemaal voor :

‘Nog eens uit te blinken’ met zo’n grote meneer als regisseur.

In de namiddag krijgen we les improvisatie van An Nelissen, heel leuk.

Zij heeft allerhande verkleedkleren mee die wij moeten aandoen, ook pruiken die wij moeten opzetten.Zij verteld ons dan wat we moeten uitbeelden.

                                                  

An doet ons enige dingen voor zij is een echte toneelspeelster, de beste in improviseren

Het is een lieve vlotte toffe vrouw waar we veel van leren.

Zij speelt in september een toneel met Robert Flac wij krijgen twee gratis vipkaarten
m dit evenement bij te wonen.

S’avonds gaan we met An naar de sauna.   

Ik had gedacht,dit is niets voor mij,maar Marleen zegt ik ga met je mee,je moet dit eens doen.
Wij proberen het samen een paar minuten.

Maar het valt zeer goed mee en ik amuseer mij geweldig, zo proberen wij ook nog het Turks bad alles is even fantastisch, en in de groep is zo’n goede sfeer,
wij gaan ook zwemmen,dan in het bubbelbad en daarna laten wij ons verwennen. 
  
                                                 

We worden er getrakteerd met champagne en een zeer lekker avondmaal,

Ook de wijn is volop in en uit de glazen.      

Om 12 u. stappen we zingend de bus op, in de gang van de bus wordt gedanst er is weer volop plezier.De cameramensen zeggen : maar zijn jullie dan nooit moe ?.......

Wij en moe ! ......

Het regent toen we thuis aankomen en onder de paraplu gaan wij (Yvonne en ik ) nog
altijd zingend het kasteel binnen.

 Er wordt aan Yvonneke gevraagd nog even voor de camera te zeggen

           “En nu reclame”

Ze kan dat bijna niet van de lachbuien tussendoor, ja we waren allemaal niet meer zo helder van geest !.....

Toen we eindelijk (Yvonne en ik) als laatste (de anderen waren reeds een kwartier binnen) de hall binnenkwamen zijn we niet meteen naar boven gegaan, maar nog een allerlaatste glaasje wijn gedronken en Yvonneke zou nog wat piano spelen , maar dat lukte niet meer.

Weer tot jolijt van iedereen.zo werd het weer een lange mooie leuke dag. 

            Slaapwel het is weeral 2 u. in de nacht