Ik las hier juist dat het kalm was, en dat er mensen dromerig werden. Dus ga ik vlug tussen twee ritten het thema beschrijven.
Op nen dag droomde ik dat ik plots 20j ouder geworden was. Ik zat zo altijd alleen thuis, en vond dat maar niks. Ik had zo al ne keer een paar inlichtingen genomen, en ze hadden mij gezegd dat ik in een bejaardentehuis veel compagnie zou hebben. Ik had een tehuis gevonden met een goede faam naar het schijnt van horen zeggen. Ik met mijn valiezen met mijn nieuw modern ondergoed daar naartoe. Azo een schoon batiment, met gele steentjes en doorschijnende ruiten. Boven de deur hing de naam van dat bejaardentehuis! "In de laatste adem"! Ik daar naar binnen, en kwam daar direct veel wandelaars tegen. Den ene met ne wandelstok, een andere met een looprek. Na een gesprek met den directeur, mocht ik mee met een verpleegsterke. Ik kreeg daar een schoon kamertje van 2m op 4m met schone meubelen van dienen mens die hier voor mij zijnen laatste asem had uitgeblazen. Ik moest nog juist een papierke tekenen dat ik elke maand mijn pensioen moest afgeven, en dat dan mijn kinderen maar 20.000 Fr meer moesten bijleggen. Ja als ik dat niet kon betalen op het einde van de maand, werden mijn valse tanden in beslag genomen! Elke dag ging ik ook eens wandelen in de gang, en ook in de refter zat ik steeds met veel volk aan tafel. Ik had er vlug vrienden, en de gesprekken gingen vaak over vroeger, en over seniorennet. Maar als ik naar die andere mensen luisterde, waren er toch veel met problemen. De mensen die niet meer uit de voeten konden, werden als een plant voor het raam gezet in ne rolstoel. De anderen moesten gaan turnen of in de tuin gaan wandelen zodat de kuisvrouw haar werk kon doen. Ik probeerde af en toe de mensen een lach bij te brengen, maar dat lukte niet altijd! Na een paar jaar kwam ik tot de conclusie dat het in een bejaardentehuis niet altijd voor te lachen is.Dus zat ik hier nog niet echt op mijn plaats op mijnen ouderdom! Ik ben dan 's morgens ne keer uit mijn bedde gestapt met mijne voet in dienen pispot, om uit dienen droom wakker te worden. Awel ge kunt niet geloven hoe rap ik weer thuis was. En blij dat ik thuis was! Mensen ik heb mijn grootmoeder er weten zijn, en dat was ook niet om te lachen. Zolang een mens goed is laat hem zijn leven leiden en niet lijden! Laat de beslissing over aan de persoon die er naartoe wil. En laat ze niet opgedrongen worden door derden, die dan 1x om de maand op bezoek gaan. Maar bon dat is mijn gedacht hé, wie weet hoe en wanneer en waarom ik er misschien zal binnen stuiken. In elk geval hoop ik als ik er naartoe moet, dat er veel seniorennetters zitten . Groetjes chauffeurke
Ik heb vroeger gerookt gelijk nen turk. Maar toen het Vlaams blok beginnen opkomen is ben ik er mee gestopt. (doordenkertje).
Als jonge gast kon ik in school als 14 jarige toch niet onderdoen hé. Ik zag mijn kameraden regelmatig zo een wit stokske in hunne mond steken, en er dan zitten aan trekken tot er rook uit hunne neus kwam. Amai da vond ik ferm! Mijn ouders hadden een winkel en het zou niet moeilijk zijn voor mij om zo een pak met geperste rookwolken te verzilveren. Ik dus met mijn sigaretten s morgens den trein op om naar school te vertrekken. Eindelijk kon ik ook mijn wetten stellen, want nu hoorde ik bij de volwassenen. Ik moest al zeggen tegen mijne maat dat we niet meer bij die sukkelaars gingen zitten, maar wel in het rokerscompartiment. De naam alleen klonk al schoon. Ik dan maar mijn pakske open gefrutseld, en zo een stokske tussen de lippen gestoken. Ik voelde mij direct 20j ouder! Ja, nu kon ik mijn sigaret in de asbak leggen naast die andere volwassenen. Het voelde trots aan zo met een pakske Gauloise filter in uwe bovenzak te lopen. Ge moest zien dat uw maten het pakske konden zien zodat ze wisten dat ik ook bij de echte hoorde. En tezelvertijd het niet teveel tonen dat de meester er niet op uitkwam, want dienen nam de sigaretten af om ze zelf te roken de gierigaard! Een paar jaar later, had ik met één pakske niet genoeg. Twee pakskes per dag vlogen er door. Ik begon mij de vraag te stellen of er nu een categorie supervolwassenen bestond? Bij mijn ouders in de winkel verkochten ze ook vleeswaren, en ik had al gemerkt dat mijn lijf de zelfde reuk begon te krijgen dan die gerookte hesp die boven den toog hing. Hoewel dat die hesp beter rook dan mijn vingers. Maar da zal met die kruiden geweest zijn zekerst. Maar ik begon ook te ondervinden, dat de mensen mij scheef bekeken telkens ik een sigaret opstak. En zelfs de pa van mijn toekomstig lief had al twee keren gezegd dat zijn Nicolleke met gene roker moest naar huis komen of dat er wat zou zwaaien. Bij den aankoop van mijne eerste auto ging het ook van kwaad naar erger. Ik stak de ene sigaret na de andere op. Eén hand op het stuur, de arm door het raam (behalve bij regen) en in de andere hand mijn sigaret. Als mijn raam niet open stond, dan zag ik na 34km gene steek meer. Als de politie mij deed stoppen hadden ze een kwartier nodig om mijn papieren te krijgen tot de rook was opgetrokken. Er kwam zoveel rook door mijn vensters als door het echappement. Toen ik in de competitiesport ben gestapt, vlogen niet alleen de zweetdruppels in het rond, maar ook stukken van mijn uitgehoeste longen. En 't is daar dat ik van de één op de andere dag ben gestopt met roken. Ik heb daarna nog een paar keer een sigaarke opgestoken bij één of andere drink, maar ik moet zeggen dat ik er mij zeker niet beter bij voelde. Maar de vraag blijft nog steeds, waarom ben ik daar mee begonnen? Waarom steekt een mens dat in zijne mond? Waarom is de sigaret een toegelaten drug geworden? Waarom is het toegelaten ons eigen leven te verpesten? Waarom, waarom, waarom, waarom, waarom? Ne mens stelt er hem zoveel vragen over dat hij er op den duur een sigaret zou van opsteken!
Ja ik ben zo gene specialist in op zoek gaan naar relaties. Ik heb dus maar ne keer een paar boeken gekocht om te zien hoe ge een vrouw kunt verleiden. Dat is potverdekke nog niet simpel zenne. Ik lees hier dat ge moet zelfzeker overkomen. Lap, dat is al mijn grootste probleem. De laatste tijd ben ik zeker van niks. En de kledij en het uitzicht doet er ook veel aan. Ik heb mij nu sportief gekleed en half geschoren, want daar zijn de vrouwen naar schijnt zot van. Nu lees ik hier dat ze met dat scheren een stoppelbaard bedoelen ppffffffff. Ja, ik had mij juist half geschoren, nu sta ik hier met nen halve moustache en één kaak da geschoren is. Allé, ik ben da ne keer gaan uitproberen in het zwembad van de Gavers. Ik daar met een zwarte zwembroek aan het paraderen rond het water. Mijn schouders achteruit en mijnen buik zoveel ik kon ingetrokken, want da stond ook in dienen boek. Jawadde da is niet gemakkelijk zo te lopen als ge dat niet gewend zijt zenne. Na een half uurke rond da zwembad te hebben gelopen had ik al veel beziens, vooral van den badmeester. Ineens komt er daar zo een schoon madammeke uit het water gekropen met nen bikini waar ze waarschijnlijk te weinig stof voor hadden om alles te kunnen stoppen. Ik zo ne keer een oogske naar haar getrokken en mijne schoonste lach boven gehaald. Met al mijn zelfzekerheid liep ik zo naast haar, en neep ik ne keer in haar billen.Ja, zo stond da in dienen boek hé. Jawadde, azo ne patat dat ik daar op mijn oor kreeg. Van de slag verloor ik mijn evenwicht en viel daar in het water. Van het verschieten slikte ik de helft van da zwembad binnen en was ik bijna verdronken. Ik ben wakker geworden door nen bouche a bouche van Marcel den badmeester. ppffffffffffffff, ik moet zeggen dat ik niet echt zeker ben dat ik deze relatie in stand wil houden hoor )))). Groetjes chauffeurke
Ja dat is niet gemakkelijk zenne! Als ik vandaag moest leven zoals gisteren, dan moest ik vandaag nog doen wat ik gisteren al gedaan heb. Dan zou ge nu de teksten van gisteren lezen, maar dan op datum van vandaag. Dan zou ik nog achter mijn vissen moeten gaan, maar vermits ze da water uit dienen vijver getrokken hebben, zouden ze ne ganse nacht op het droge gezeten hebben. Rogéke zou nog leven, en we zouden nog kunnen lachen met gisteren. Maar met gisteren bedoelt men het verleden, en het verleden gaat veel verder terug dan juist gisteren. Kunt ge nog volgen? Moest ik 45j terugkeren in het verleden, dan zou mijne pa nog bezig zijn met mij te maken, en zou ik hier nu mijne zever niet kunnen schrijven. Echt met het verleden leven doe ik liever niet, want anders had ik van mijne pa nog wat lappen op mijne kop tegoed. Stel u voor zeg! Ik zou terug naar school moeten, en weer wreed studeren gelijk ik altijd gedaan heb op de universitaire kleuterschool. Ik zou weer mijn puberteitsjaren hebben, en wat nog straffer is ik zou weer mijn ex tegenkomen. Jawadde ik begin er hier bleekskes van te worden. Nee ik heb geleerd vandaag te leven, en kijk naar morgen zonder echt iets te plannen. Rogéke had ook van alles gepland, maar het verleden wou dat zijn plannen voor morgen begraven zijn! Nu dat ik juist wreed verliefd geworden ben, ga ik ne keer naar morgen kijken, en gisteren laten voor wat het is. En als ik echt naar gisteren moet kijken, dan is het vandaag 25 maart dat mijn moeder juist 4j geleden gestorven is. En dat is alsof het gisteren was! Groetjes chauffeurke
Bij kaarslicht kijken we ons lief dan nog eens schoon in de ogen, en halen onze zwoelste stem boven om de legendarische woorden te zeggen Bolleke ik zie je graag
Dan is ook het moment gekomen om elkaar in de armen te vliegen, en een traan weg te pinken.
Ja, het moet allemaal op Valentijn gebeuren hoor, want erna gaat het gewone leven terug zijn gang.
Dan moet men terug de ernst in zijn stem laten klinken als den afwas niet gedaan is, of als men de helft van de boodschappen vergeten is.
Ja mannekens, ik zit hier ook aan Valentijn te denken, maar stel mij de vraag aan wie ik een mooie Valentijnsdag moet wensen.
Mijn kiekens zitten soms wel verliefd naar mij te kijken, maar ik weet niet of ik wel genoeg kieken ben om het hun te wensen.
In plaats van een romantische kaars voor St-Valentijn te branden, zou ik er best één branden voor St-Antonius.
Ja, dienen mens helpt verloren zaken terug te vinden hé.
Och ..we kunnen er eens mee lachen, maar het zal een Valentijn worden zoals de voorbije jaren.
Ik roep dan heel hard ik hou van jou en denk dan heel hard aan mijn moeder.
Ondertussen galmen mijn woorden door het heelal, en komen ze misschien wel terecht bij een bolleke die ze wil aanhoren.
Hopelijk krijgen al de eenzamen ze ook te horen, zodat ook deze mensen een beetje een Valentijnsdag hebben.
Ja, dat is 't één en 't ander! Iets dat ge nooit meer vergeet! Mijn vrouw en ikzelf verlangden ook naar een kleine spruit. We waren begonnen met erover te praten, en dan boeken te lezen om te weten hoe ge daar nu juist aan begint. Ja, om een kind te kopen zijt ge beter goed voorbereid hé. Naar het schijnt begint alles bij de voeding! Mij hadden ze gezegd dat ik veel gember en selder moest eten. Jawadde ik stond op met gember en ging slapen met mijne selder ppfffffffff. Allee op nen avond nadat we nog ne keer de handleiding van de kamasutra hadden doorgenomen, ging mijn vrouw 's anderdaags bij den apotheker. Ni omdat ik van de kleerkast gevallen was, maar wel achter nen predictor. Ja, dat is zo een soort van thermometer waar gene kwik inzit maar waar u kunt op lezen of u binnenkort de kinderkamer mocht behangen. Allé na enige tijd mochten we beginnen behangen. Den doctor had gezegd dat we ook aan prenatale oefeningen moesten doen, en dat het best was dat de man meeging als steun. Ik met mijn vrouw mee naar die turnzaal om prenatale oefeningen te doen. Jawadde! Na zes weken ben ik daar buiten gekomen met 12cm opening ppfffff. Toen den dag aangebroken was om naar de verloskamer te gaan, mocht ik mee om de bevalling mee te maken. Dat is het schoonste wat ge kunt meemaken! Ik weet dat mijn vrouw wreed gezweet en afgezien heeft door al dat duwen. Maar dat de man bij een bevalling niet afziet dat is ook geen waar zenne! Ik heb evenveel gezweet en geduwd om achter dienen doctor te rijden met mijne velo, want dienen woonde boven de muur van Geraardsbergen. En dat ik geen pijn heb gehad is ook niet waar, want bij het doorsnijden van de navel durfde ik niet kijken en heb ik toch wel den helft van mijnen duim doorgeknipt zekerst ppfffffff. Nog een geluk dat het den dienen niet was waar ik nu mijn verhalen uit zuig . Groetjes chauffeurke
Ik heb met een vriend en mijn pa gans mijn huis verbouwd. Alleen had ik er zeker niet moeten aan beginnen, want anders had hier nu de scheve toren van Pisa gestaan. Maar als ik iemand heb die het mij eerst ne keer uitlegt hoe het moet, dan kan ik wel met mijn handen uit de voeten. Het laatste werk hier in huis is mijne vriend Rogéke komen doen. Hij is chapper van beroep, en in de stal moest nog ne chap gelegd worden om later te betegelen. Op ne zaterdag om 6u30 kwam dienen hier toe met zijn gerief. Ja, Rogéke was zo, voor de vrienden deed hij het werk in het weekend. Dienen begon aan zijn werk, en zonder enige moeite had ik na een paar uur ne chap op de grond liggen gelijk een biljart tafel. Awel chauffeurke nu moet ge nog juist uw handtekening in dienen chap zetten hé. Ha ja? Ja zei hij, in Hollywood doen ze dat ook op den trottoir (voetpad). Ze duwen hun handen in het cement en dan hebt ge Ne schonen afdruk, ge moet er dan nog juist uwe naam onder schrijven. Ondertussen was Rogéke bezig met zijn pintje te drinken, en met mijne pa al het volgende werk te bespreken. Ik achter zijne rug dan maar rap mijn handtekening gaan zette. Ja, hij had mij niet gezegd waar en hoelang ik mijn handen moest in dienen cement drukken. Ik dan maar tot in het midden van de stal gestapt. Potverdekke ge kon zo zien waar ik gepasseerd was, want ook mijn voeten stonden al in het cement. Allé ik mij in het midden van de stal op mijn knieën gezet en mijn handen die in de cement gedrukt. Na een half uurke zou dienen afdruk daar wel instaan zekerst! Ondertussen had Rogéke van mijne pa al zijn 4e pintje gekregen en waren ze volop aan den babbel. Maar 't was een ander paar mouwen toen ik mij wilde recht zetten! Jawadde ik kreeg mijn afgebeten nagels en de rest van mijn handen nimeer uit dienen cement. Rogééééééééééééééééé kom ne keer jong. Rogéke dan op zijn dooie gemak ne keer komen kijken met ne grote lach op zijn gezicht. Zeg manneke hoe moet ik mijn handen nu uit dienen cement krijgen? Zeg slimmen da was wel snel drogende cement hé, maar wacht ik ga achter ne beitel. Allé na een half uurke kappen en kloppen was ik weer vrij. Ik stond daar schoon met mijn lijf naar voren. Ja ge kunt nimeer recht lopen hé met zo nen blok cement aan uw lijf! Maar allé na elke dag een bad te hebben gepakt met ne speciale shampoo om cement op te lossen was ik er na 2 weken toch vanaf. Ondertussen had Rogéke de stalvloer weer effen gewreven, en konden we terugkijken op zijn werk waar hij steeds zo fier over was. Groetjes chauffeurke
Awel, da vraag ik mij nu ook steeds af zie! Waarom heeft iemand anders het beter of mooier dan ik? Ik moet maar rond mij kijken en ik zie al genoeg! Bij mijne gebuur staat er ne schone wagen op zijnen oprit, en daar naast nog ne schonere van zijn vrouw. En dienen zijn vrouw, die is veel schoner dan die dat ik nog niet heb, of dat ik waarschijnlijk ga tegenkomen. Hij woont hier in een kast van een witte villa, en ge moet da binnen eens bezien ppffffff Maar ik laat mij niet doen zenne! Ik ben ook twee auto's gaan bestellen voor op mijnen oprit te zetten. Mijn huis heb ik nu ook wit geschilderd, maar nu met de sneeuw wil da toch wel lukken dat ze allemaal wit zijn zekerst. En vermits zijn vrouw een topmodel is, en dat ik toch nooit zo één ga vinden heb ik gevraagd of zij af en toe bij ne keer kan langskomen. Ik heb nu op de rommelmarkt 42 vazen gekocht omdat ik er bij hem ook zeker 40 had zien staan. En in de zomer laat hij zijn klein mannen in den tuin spelen en lawaai maken omdat hij zou kunnen zeggen"kijk ik heb drie klein mannen kunnen maken"! Maar hij gaat verschieten, want ik heb er zes geadopteerd uit de Kongo, en ik weet van mijne nonkel pater dat die mannen ook veel laweit kunnen maken. Hij gaat vooral verschieten als hij gaat zien dat ik evenveel heb als hij!
Maar deze nacht heb ik toch wel gedroomd dat ik ziek werd zekerst. Ik leed in mijnen droom aan een ziekte die moeilijk te genezen was. Een ziekte die hebzucht en jaloezie noemde. De dokter legde mij uit dat het kon verholpen worden, door niet meer teveel rond mij te kijken. En met mij tevreden te stellen met wat ik had! Ik begon na te denken, en dacht aan de ruzies die ik zo vaak bij mijne gebuur hoorde. En stelde mij de vraag of hebzucht moest voorgaan op gezondheid en geluk. De jaloezie zat aan mijn lijf te vreten, terwijl ik alles al had wat ik moest hebben. Ik heb dan ook besloten te leren leven met wat ik heb! De ziekte verdween niet alleen in mijn droom, maar ook in het dagelijkse leven. Ik begon mijn buurman anders te bekijken, en we konden terug tegen elkaar lachen. Tegen mijn buurvrouw lachte ik nog meer maar dat was dan om eens supervriendelijk te zijn ))))). Maar mijn droom leerde mij, dat men niet op een ander het geluk vindt.Maar dat men moet gelukkig zijn met wat men heeft. Is dat nu veel of weinig het speelt geen rol! Het geluk zit van binnen, en heeft niks met materialistische zaken te maken. Hoop op een goede gezondheid, en leef met wat je hebt! Er is één ding dat ik niet zou kunnen missen in mijn leven, en dat is de vriendschap van de woorden die ik hier op dat schermke zie verschijnen.De vrienden die er achter zitten betekenen veel meer dan dat ik ooit zou kunnen met geld verwerven. Nee laat mij een goede gezondheid en mijn vrienden! Voor de rest trek ik wel mijne plan met mijn oude kasserollen. Dat er een gat in mijn kousen zit ziet niemand, en dat gat in mijn schoenen verklaar ik als een nieuw soort sandalen. De mensen lachen er eens mee, en ook dat is zeer voornaam in deze wereld! De mensen een lach kunnen geven en ze zien lachen. Dus onthoud ik uit mijn droom, dat het voor mij belangrijker is te geven dan te nemen, wat het ook is! Groetjes chauffeurke
Op nen dag komt mijne zoon van twaalf van 't school al blazen! Ja, daarvoor trekt hij op mij denk ik )). Awel manneke wat is't? Awel papa ik moet een opstel schrijven over kamagurka! Ja, wat moet ge daar over schrijven? Weet ge wat ik loop even naar den bibliotheek, en daar zal ik wel iets vinden over Kamagurka. Ik naar den bibliotheek gestapt, en tussen de rekken aan het zoeken achter nen titel over kamagurka. Die boeken staan daar allemaal recht in die schappen, wat wil zeggen dat gij met uwe kop scheef moet lopen om dat te kunnen aflezen. Dus ik tussen het rek aan het wandelen, met een stille stem de tittels aan het aflezen. Kamperen - kampernoelies - kampvuren - kammen - kameraden - kama: Ha voila zie hier staat er ene! Ik dienen boek daar van tussen getrokken, en hem opengeslaan. JAWADDE!!!!!!!!!!!!!! Awel als ze daar in 't school een opstel moeten over schrijven op twaalfjarige leeftijd, zijn ze goed vooruit met hun lessen. Dat heb ik nooit gekregen in school zenne. Terwijl ik daar aandachtig aan het lezen was voelde ik zo de blikken van de andere bibliotheekgangers in mijne rug. Er was daar zelfs een mamaselleke met ne grote glimlach naast mij komen staan met de woorden "interessant hé". Ik heb maar direct ja geknikt. Allé, ik dienen boek gehuurd, en ermee naar huis. Ik dienen boek in mijne kleine zijn boekentas gestoken, en hem gezegd schrijf hier maar ne keer een schoon opstel over! De juf zal content zijn. 'S anderdaags komt mijne kleinen al bleiten thuis, dat zijn opstel niet goed was, en dat ik direct bij de juf moest komen. Amai azo ne cinema voor een opstel. Wat kan er nu verkeerd zijn om uw opstel uit nen boek af te schrijven. Allé, ik naar de juf, die mij daar in de klas al zat op te wachten. Bent u de vader van chauffeurke junior? Ja madam! Awel 't is schoon uwe zoon zo'n boeken geven! Hoe?Hij moest toch een opstel schrijven over kamagurka. Ja over kamagurka, maar niet over de KAMASUTRA!!!!! Oei, ik zal da verkeerd gelezen hebben. Jamaar mamaselleke dat is de fout niet van mijne zoon zenne. Ik heb dat verkeerd gelezen en mij tezelvertijd vergist. Awel ik zal uwe zoon voor ene keer niet straffen, maar gij kunt als straf met dienen boek eens tot bij mij thuis komen. Awel ge gaat mij niet geloven, maar zo'n plezante straf heb ik nog nooit gehad!!. Als er hier iemand is die nog eens naar de bibliotheek gaat kan ik u dat boek alleen maar aanraden. Uw klein gasten gaan wel al bleiten thuiskomen,maar gij gaat den avond van uw leven meemaken ))))). Ik moet eerlijk zeggen dat ik dienen boek nu al 7j geleend heb in de bibliotheek, maar nog steeds niet terug gebracht. Groetjes chauffeurke
Ga nog eens aan mijnen duim zuigen om het nieuwe jaar te beginnen, wie weet zit er wel iets in over hoofddeksels.
Op een zomerse dag was ik op de zolder aan het opruimen, en vind daar zo ne chapeau buse.Zo een hoge hoed, hij was niet echt in goede staat, want in die hoge buis zat een gat. Maar ik zeg nog tegen mezelf, tiens da kan nog van pas komen de dagen dat ik in mijnen hof moet werken. Ja, zo met mijnen overal of in mijnen short met een spade of een riek in mijn handen toont ook maar boers. Maar met zo nen hoge hoed, zou dat al veel chiquer staan hé. Dus ik op een dag in mijne short, met mijn groene caoutchouc botten en mijnen hoge hoed op. Ik was nog in de spiegel gaan kijken, en het stond mij beeldig. Allé dan vooral dienen hoed! Ik was daar zo een klein uurtje bezig in mijnen hof, als ik daar plots ne vogel zie komen afvliegen, recht op mijnen hoed. Hij land, en hij kruipt toch wel in dat gat van dienen hoed zekerst. Ik zet mij recht gelijk die mannen van de gemeente, met mijn handen boven op mijn spa om mijn evenwicht te houden hé. Plots vliegt de vogel weer weg, en terwijl ik er naar kijk, land hij iets verder om een strootje op te nemen en terug te vliegen naar mijnen hoed. Da ging zo wel een uur aan een stuk, tot er geen strootjes meer waren.Ik hield mij zo stil mogelijk, en had al iets willen voelen in mijn haar. Plots komt onze gepluimde vriend terug naar beneden gevlogen, land aan mijn voeten en springt tot op de rand van mijne caoutchouc bot. Daar trekt hij toch wel een haar van mijn been zekerst. Een uur later stond ik daar met één been zonder haar op ppffffff. De vogel werd mij zodanig gewoon, dat hij van niks schrik had. Hij vloog rond mijn oren, en lande op mijn spieren en op alles wat uitstak aan mijn lijf waar hij houvast aan had. Allee twee uur later waren mijn twee borstharen ook geplukt. 'sAvonds kruipt, dienen vogel in dienen hoed, en komt er toch wel niet meer uit zekerst.
Zes weken laters liep ik daar nog altijd met dienen hoed op. Op een dag begon er weer beweging in te komen! Plots vliegt onze gepluimde hoedenvogel weer naar buiten, en komt toch wel weer met ne pier zekerst. Recht da gat in! Ik voelde eerst wat gewriemel in mijn haar, en dan getjilp. Het was een in en uitvliegen van dienen vogel, en na enige tijd kwam zelfs de rest van de familie op bezoek. Da was daar niet te doen zenne, een getjilp dat ik er 's middags geen oog kon van dicht doen, en een gewriemel onder dienen hoed dat ik ogen gelijk eieren had. Allé op een zekere dag sta ik voor de spiegel, en komt er daar dienen vogel uit da gat gekropen, en achter hem nog 5 van dezelfde soort. Stil keek ik naar het schouwspel, en allen zaten ze op de rand van mijne "chapeau buse". Ik rap naar buiten, en eens in de tuin kregen die mannen vliegles van hun ma-vogel en hunnen pa-vogel. De familie vogel had hun huis verlaten, en ik stond daar weer alleen in mijnen hof. 's Avonds in de badkamer, doe ik dienen hoed af, en wat zie ik! ppffffffff 't was geen zicht. Zat daar ne nest onder zeg .Familie vogel had mijn haar tussen dat stro en mijn been en borsthaar geweven. Met van boven in mijn haar de rest van die eierschelpen en de rest van hun voedingswaren. Ik heb nog drie dagen werk gehad om gans da spel daar uit te krijgen! De coiffeur stuurde mij bij ne ornitholoog om gans da spel daar uit te knippen. Dit jaar werk ik in de hof met een klak op mijne kop, en staat mijne "chapeau buse" op mijne vogelverschrikker. Ja, dienen vogelverschrikker trekt wreed goed op mij, en elk jaar komen de vogeltjes weer naar hun appartement. Het moraal van het verhaal! Als ik nu ne vogel zie, denk ik vaak aan hoofddeksels. Groetjes chauffeurke
Over het thema van vandaag zou ik niet weten wat schrijven, ben er nooit mee in aanraking geweest, en ken ook niemand in mijn omgeving met dit probleem. Dus dan maar een totaal andere toer op zekerst om toch maar iets te schrijven. Allé chauffeurke zuigen! Euh aan mijnen duim hé!Ik ga er da hier maar rap bijzetten of ik wordt nog gesentureerd!
Gisteren kreeg ik in mijn brievenbus een catalogus over cruiseschepen. Amai zo schoon! Terwijl ik in bad zat zou ik in dat boekske ne keer bladeren. Ikke mijn bad laten vol lopen, ne goeie schep zeezout ingedaan om de smaak van de zee te scheppen, de ventilateur naast het bad op maximum om golven te maken, en mijn zes plastieken gele eendjes op het water gezet om de dolfijnen te vervangen. Ondertussen lag ik daar in mijn adamskostuumweke tussen de eendjes te drijven, en weg te dromen tussen de fotos die in de catalogus stonden afgebeeld. Maar met dienen ventilateur op maximum, begonnen de golven alsmaar hoger te worden, en de stroming alsmaar sterker. Op een zeker moment was mijne rug al gans opengeschuurd van de kettingske achter mij, en mijnen teen al twee keer vastgezeten in dat ijzer van den afloop. Terwijl mijn ogen de foto's van de witte stranden bewandelden in de catalogus, waren die plastieken eenden al een ganse tijd tegen mijn onderste buikspieren aan het botsen. En dat had dan weer werking op mijn maag ppffffffffffff. Allé na een uur in da bad gelegen te hebben, begon ik potverdekke zeeziek te worden. Ja en aan zeeziekte daar kunt ge niets aan doen hé! Dus een half uur later lagen mijn oesters en mijn spinazie tussen mijn eenden te drijven. Ik moet zeggen dat het nog meeviel, want die oesters dachten dat die groene spinazie algen waren, en met dat zeezout waren ze na vijf minuten weer tot leven gekomen. Mijn badkuip begon wreed goed op die fotos in dienen catalogus te trekken. Dus heb ik maar besloten om thuis te blijven, en daar geen geld aan uit te geven, aan iets wat ge thuis hebt. Stel u voor dat ge zover zou reizen en dat ge luchtziek wordt, dan is gans uw vakantie naar de knoppen. Nee zenne, deze zomer ga ik op vakantie in mijn badkamer. Ik heb juist gebeld naar den entrepreneur, en diene komt morgen al ne camion wit zand brengen om naast mijn bad te leggen. Nog just dit weekend naar Blankenberge achter wat dekoratie zoals wat schelpen en een zeester, en ik ben gesteld. Dus die da willen op verlof komen, jullie zijn altijd welkom; maar wel op tijd reserveren hé. Want met meer dan zes kunt ge niet in mijn bad zenne.
In mijn tuin zat deze zomer een familie huismussen! Pa-mus en Ma-mus hadden hun nestje gemaakt in de kerselaar. Op een dag bleef Ma-mus bij de haard op het nest zitten, terwijl Pa-mus als noeste arbeider heen en terug vloog om eten in het bekje te brengen. Het ging zo weken aan één stuk, tot op een dag de eitjes gingen scheuren, en er een paar kleine musjes geboren werden. Ma-mus en Pa-mus waren zeer begaan met hun kroost, en waren steeds in de weer, tot de musjes hun eigen pluimen kregen, en plaats namen op de boord van het nest. Na een harde val op de grond, konden de kleine musjes nog rekenen op Pa-mus en Ma-mus. En een paar dagen later, konden de musjes eindelijk hun eigen vleugels uitslaan. Ze vlogen en tjilpten dat het een lust was. Ma-mus en pa-mus zaten te kijken in het lege nest hoe de musjes hun eigen weg zochten. Toen de kleine musjes niet meer in zicht waren, verlieten ook pa-mus en ma-mus het nest. Het lege nest syndroom was een feit. De lege gebroken schelpen waren nog de enige herinnering aan de opvoeding van dit mussen gezin. Ook die kleine mussen zullen nu hun weg moeten zoeken tussen de gevaren der natuur!
Het is een doodsimpel en onnozel mussen verhaal! Maar als men eens goed denkt, en men zich in de plaats stelt van pa-mus en ma-mus. Als men de dagen en maanden vervangt door jaren, en als men het nest vervangt door een huis! Hoever staan we dan nog van dat ei, die voor ons de wieg was van onze kinderen. Toen de kleintjes hun eigen weg invlogen, heeft dit iets weg toen mijn zoon zijn wagen nam en de weide wereld introk. Gewoon even de ogen sluiten, en je in de plaats stellen van die mussen familie.En je zult zien dat er veel gelijkenis is met onze manier van vliegen!
Vaneigens gaat de tijd rapper! Vroeger lag ik in een wieg,en ging mijn bomma met mij wandelen. Maar dat ging niet vooruit zenne. Een paar jaar later,kon ik op eigen benen staan,en moest mijne pa en mijn ma al een paar keer achter mij lopen en dat ging al wat rapper. Toen ik mijne eerste velo kreeg,begon de tijd nog rapper te gaan. Toen ik mijn eerste lief leerde kennen,dan vloog dienen tijd voorbij zeg,en dat terwijl we geen stap vooruit gingen. Een paar jaar later had ik mijn rijbewijs,en hoe meer gas ik gaf hoe meer de tijd vloog. Ik moest mij haasten om overal op tijd te zijn,en dan was ik vaak nog te laat. Nu sta ik soms nog stil bij al die evenementen die de tijd deden vliegen. Maar terwijl ik stil sta,gaat die tijd toch nog verder. En terwijl die tijd verder loopt,zijn we niet verplicht hem in te halen.Nee we lopen gewoon mee,op ons ritme van de tijd die ons leven is. Dag na dag vliegt de tijd,en af en toe denk ik ook dat hij vlugger loopt dan andere jaren. Zeker naarmate ik ouder wordt. En als ik dan 's morgens voor de spiegel sta,dan denk ik dat vooral 's nachts de tijd vlugger gaat,omdat er daar plots weer een grijs haar in de spiegel verschijnt. En als ik dan denk dat de tijd plots te vlug loopt,kijk ik op mijn horloge,en ook daar verandert er niets. Het is maar juist als ik naar een begrafenis moet,dat men twee verschillen heeft! De mensen in de kerk blijven op de tijd verder of vooruit lopen,maar bij de persoon in de kist,is de tijd blijven stilstaan. Op dat moment mag men ook even bij de tijd blijven stilstaan,en gewoon voor ons zelf zeggen, "Vlug of traag,laat de tijd lopen",en dat ieder op zijn eigen ritme.
In den tijd dat ik nog kind aan huis was, in het paleis van laken, was ik ook een grote milieuactivist. De Laurent had mij dat geleerd, toen we als drie koningen op pad gingen.Hij had mij geleerd van alles te sorteren. Op nen dag gingen ze in laken de grote kuis houden, en moest er aan groot gedeelte brol buiten! Amai, zeg hebben wij daar moeten sorteren ppfffffffffff. Ne zak met blikken dozen van hunne foi gras, en ne container met groenafval voor hunne kerstboom in te doen. Maar dan stond er nog ne zak voor de blikken van Laurent zijnen hond zijn eten. Ne container met oude kleding, maar dienen zat al vol gestompt met die grote hoeden van Filip en Laurent zijnen trouw. En dan stonden er zeker vier speciaal zakken met krulijzers in van Fabiola hare vogelennest op hare kop. Ne zak met lippenstiften van al die koninginnen en prinsessen. Ge kunt het niet bedenken wat er daar allemaal gesorteerd wordt.
Ze krijgen daar speciaal blauw zakken om alles in te steken en te sorteren hé.
Euh ..Ja, die zakken dat gaat volgens het kleur van uw bloed denk ik. En Laurent, dat is nen echte milieuactivist hé. Dienen jongen is nu ne keer echt met de natuur begaan zie. Op nen dag had zijnen hond iet achtergelaten op den trap van het paleis, en ons Fabiola was er toch wel in uitgegleden zekerst. Den Albert stond daar ook al met den bibber, met het gedacht dat ze iets zou gebroken hebben, en hij heeft de Laurent daar ne keer goed onder zijn koninklijke voeten gegeven. De Laurent had geen zakjes meer om dat platgetrapte dinges in te doen, en hij is dan nog rap met zijne Ferrari naar den Delhaize gereden. Ondertussen was Mathilde er met de pousette ook al twee keer ingereden, en was er niet veel meer op te kuisen. In elk geval onze Laurent is echt met de natuur en met de dieren begaan. En opgelet, als den Albert met zijn gesorteerd afval of overschot naar het containerpark gaat, mag hij daar alles samen in de koninklijke container smijten. Daar zouden we eens een voorbeeld aan mogen nemen zie! Ik kan maar één ding zeggen, ik heb op het paleis veel bijgeleerd. Hoewel, ik moet ook zeggen dat den Albert of Paola niet zelf hun vuilzakken buiten zetten hé.
Nee nee, daar zijn speciale mensen voor gesorteerd hé.
Omdat de koning dan nog een voorbeeldfunctie heeft, mag er daar met dienen vuilzak zeker niets misgaan hé.
Dus is dat speciaal opgeleid personeel denk ik.
Jamaar we kunnen ne keer lachen, maar ik denk dat zo een examen voor afvalbuitenwipper nog niet zo gemakkelijk moet zijn zenne!
Er mag in die vuilzakken niets zitten waar de gewone burger zijne neus zou kunnen insteken uit curieusiteit hé.
Ge gaat daar geen rekeninguitreksels in vinden hoor.
Ook de bestelbon van de 3 suisses en van Damart zult ge in die vuilzakken niet vinden.
Amai mijne frak,nu moet ik hier nog schrijven over het concentratiekamp van mijn jeugdjaren. Ik moet eerlijk zeggen ,het waren mijn beste vrienden niet. Maar of de fout bij mij of bij hun lag dat weet ik niet juist meer. Ja ja ja,ik geef het toe ik had zeker 51% schuld. Maar zij knepen met strenge blik in mijn wang,of trokken aan mijn just gekamd haar. Of anders wilden ze de plaats van mijn ouders in nemen,en kreeg ik van hun ook een paar lappen op mijne kop. Hoe wilt ge u dan nog concentreren op de lessen als ge daar om de vijf minuten een lap op uw hersens krijgt. Maar het was nen omgekeerde wereld. Ik heb altijd graag geschreven,maar niet iets dat mij opgedrongen werd. Ik had veel liever dat ze mij een titel gaven,en dat ik zelf iets uit mijnen duim mocht zuigen. In de kleuterschool vond ik het nog niet te moeilijk,maar vanaf het eerste studiejaar ppffffffffffff amai. En ik val daar toch wel in een school van paters zeker. Allee wij moesten Broeder zeggen,terwijl ik nooit een broer gehad heb. En die mannen waren gekleed in een lang zwart kleed,Ja vermits nen broeder geen vrouw heeft,kan hij dan die rokken aan doen hé. Ik herinner mij nog de dagen dat ik straf kreeg,en dat was buiten het verlof bijna elke dag. Ja vraag mij niet hoe dat kwam,maar ik denk dat ze volgens hun statistieken wat achter stonden,en dat ik dat dan moest inhalen. Maar geloof mij of niet,straf schrijven was het tofste wat er was. Ze gaven mij een titel,en daar moest ik dan een opstel over maken. Sommige dagen was dat bijna ne roman,ik kon mijn fantasie niet de baas,en mijn pen bleef maar schrijven. En 's anderdaags kwam ik dan met 10 blz straf terwijl ik maar 1blz moest schrijven. En dan keek de meester naar mij met gefronste wenkbrauwen. "Awel gij" ! "Ge hebt dat weer ergens vannaf geschreven en expres fouten in geschreven omdat ik zou denken dat gij het geschreven hebt hé manneken" Ja lap dienen dacht omdat ik in de les geen goesting had om te schrijven,dat ik na mijn uren ook niet graag schreef. Maar ik moet toegeven,dat ik de leswijze en het strenge regime van vroeger verkoos,dan dat van nu. Nu wordt silaan de leerling baas in de klas,en dan stel ik mij de vraag of de meester vroeg of laat niet gaat uit de school stappen met de woorden "awel met die leerlingen heb ik nu iets bijgeleerd zie". Nee geef mij maar de goeie ouwe tijd van vroeger. Hoewel ik nooit meer naar school zou willen gaan hoor,daar blijf ik nu nog bij. Ik ben tot mijn 14e naar school geweest,en heb nooit geen klagen gehad. En kom ik dan over als nen dommerik of ne schoolrebel. Wel weet dat ze er zo ook nodig hebben in het leven.
Ja ik moet niet zoveel mijmeren over mijn jeugd,want ik zit er nog vollop in. Hoewel ik al het leven gehad heb van iemand die dubbel zo oud is. Ja mijn jeugdjaren speelden zich af in het ouderlijk huis die ik nu terug overgekocht heb. Tot mijn 6j zat ik bij Bomma en Bompa kwestie van mij wat opvoeding te geven in mijn eerste jaren. Het was de periode waar ik te voet 1km naar de kleuterschool ging en 's avonds 1km terug. Met mijn kleine beentjes was dat geen lachen. Het was ook de periode,waar ik te voet achter botermelk moest stappen,met een ijzeren kanneke.Weer 2km op en af. De zondag moest ik na de mis van mijn bomma,mijnen bompa uit het café gaan halen. En dat deed ik graag,want ik kreeg er altijd 25 stukken chocolat,want diene kwam toch het eerste uur niet buiten. Ik heb in mijn jonge jaren zoveel kilometers gestapt,dat toen ik 6j was,mijn benen al gespierder waren dan mijn verstand. Den bompa had wel nen auto,maar diene diende just voor zijn werk,en onze verre reizen naar Blankenberge om de drie jaar. We hadden thuis ook nen tv,en ik herinner mij nog de landing op de maan. Mijnen bompa had mij verteld,dat als ze daar zouden op landen manneke maan waarschijnlijk naar beneden zou vallen. Ik heb dus gans de landing in de keuken onder tafel gezeten,om toch wat bescherming te hebben,voor moest er daar een stuk van dat spel naar beneden donderen just in onze living. Het was ook de periode,waar de jeugd nog niet naar het gerecht stapte om klacht in te dienen tegen de ouders. Nee mijnen bompa en mijne pa waren zelf rechter,en mijn ma was dan mijnen advokaat. En als er in dienen tijd een straf werd uitgesproken,werd ze direkt uitgevoerd. Of ik moest naar de gevangenis,die wreed goed trok op het plaatske achter ons kelderdeur. Of ik werd vrijgelaten met een paar lappen op mijne kop,of ne stamp onder mijn korte broek. Ja dat was nog eens nen tijd. Awel hij mag direkt weer komen,want ik heb er wreed goei mijmeringen aan.
De mens wordt geboren met een natuurlijk hoofddeksel, bruin, blond, zwart of ros je hebt ze in alle kleuren. Maar na tijd van jaren of verandert het kleurtje naar wit of grijs.Of verdwijnt zoals bij mijne pa het hoofddeksel zodanig, dat men nu wreed goed zijn vel van zijne kop kan zien. t'Is wel schoon bruin in de zomer, maar in de winter lijkt het meer op een ijsbaan voor verloren gevlogen mussen. Maar ik vind het wel iets hebben, en zijn vriendin naar schijnt ook als ze over zijn bolleke wrijft. Een hoofddeksel zelf moet ik voor mijn job niet dragen, maar dat was wel een tijd anders als ik de anciens bezig hoor. De deur openen met de kepie in de hand, en de zetel van de wagen zodanig afstellen, dat als ze met de kepie in de wagen stapten deze niet geplet zat tussen hunne kop en het open dak. Ik zelf heb vaak een petje gedragen toen ik in de schaatssport zat, en dat was dan weer versierd met tientallen pins. Voor de sport zelf, waren we verplicht een helm te dragen voor onze veiligheid.En ook als ik met de moto vertrek doe ik zo een hoofddeksel op met een vensterke in om door te kijken. Op wintersport is het vaak een skimuts die ik tot over mijn oren kan trekken, het gevaar is just als ze tijdens het skiën over uw ogen glijd! Ja, dan ziet ge de bomen niet staan hé, en die gaan meestal niet opzij.Als het echt koud is, trek ik soms mijn slaapmuts aan, maar niet denken dat ik dat speciaal ben gaan kopen hoor! Nee dat is gewoon mijn skimuts, met zo ne lange pompon aan hé. Wat er wel ambetant is bij die muts, is dat mijne skibril daar aan vast hangt!'t Is nu nog een geluk dat ik alleen in mijne nest lig.Stel u voor dat ik morgen iemand leer kennen, en dat ze zegt kom we gaan naar boven. Ik zie ze daar al liggen met haar zijden nachtkleedje, of gewoon poedel....En ik daar naast met mijn flanellen onderbroek met mijn skimuts en mijnen bril op. Ja, voor elke gelegenheid kan je wel iets op uwe kop zetten, maar het moet ook wat passen hé. Bij het leger had ik ook zo nen helm op mijn kop staan. Ik had wel geluk, want den diene van mij was veel te groot, en hij zat meer op mijne neus dan op mijn haar. Ik heb door dienen helm dus ook nooit de vijand gezien. En als ge dan de generaal of nen andere gestreepte of ene met sterren tegen kwam, moest ge in garde-a -vous springen, en salueren met uw hand tegen uwen helm Ik heb daar meer mijn vingers verstuikt met te groeten dan met te vechten ppfffffffff. En wat dan gezegd van de hoofddeksels van het paleis. Ik zou schrik hebben als Fabiola met hare tros druiven, of hare uitgebrande vogelnest op hare kop in mijnen auto zou stappen. Onder diene van Mathilde kunt ge u nog schoon wegsteken, maar da zal onze Filip nog niet weten denk ik . In elk geval het heeft zijn charmes zo'n hoofddeksel, maar als het verplicht is, is het soms wel een sleur voor deze die hem dragen.
Na al mijn perikelen in de verschillende sporten,week ik uit naar iets totaal anders. Er waren nog veel sporten waar ik in beweging mee was,en waar ik calorieën kon door verbranden. Op een dag zegt er mij iemand,waarom gaat ge niet in de paardesport? Ja,waarom niet? Ik weer naar diene sportwinkel,waar dat mamaselleke mij al stond op te wachten. En voor wat is het nu meneer? Awel ik ga eens de paardesport proberen! Zij met mij terug tussen de rekken,waar ze mij zo een spannende broek geeft,met een kleurrijk vestje en ne zwarte omgekeerde bloempot om op uwe kop te zetten. Nog een schoon paar zwarte botten en een zweepke en ik was gesteld. Allee ik direct naar een manege,en liet mij daar direct inschrijven. En heeft meneer al gereden vroeg diene baas mij? A vaneigens heb ik al gereden,ik rij elken dag! Dat het met den auto was heb ik hem niet gezegd,om niet als nen beginneling op te vallen hé. Hij gaat met mij mee naar buiten,en toont mij nen box waar al ne kop van een paard uitsteekt om mij te verwelkomen. Voila zegt den baas,deze kunt ge zadelen en berijden! Ik sta daar tegen diene paardekop te klappen terwijl den baas verdwijnt. Ik dat kot in,en zie daar zo een zadel hangen die wat groter was dan dat van mijne velo. Na twee uur rond dat paard gedraaid te hebben of omgekeerd,hangt dat zadel daar toch al een beetje op. Ik dat paard zijn kot open,en na een uur zat ik dan ook al op zijne rug. Potverdekke dat was hoog van de grond! Ik had al een paar keer met mijn tong geklickt,maar ik kreeg er geen beweging in.Ze hadden mij hier weer ne knol opgezadeld zeg. Maar plots dacht ik eraan,dat ik nog dat zweepje had,en dat dit ook wel tot iets zou dienen. Ik een tikje op dat achterstuk van dienen groten ezel gegeven,maar geen beweging in te krijgen. Komt er daar nog ene uit de stal gereden,en diene stampt met zijn botten in de dij van dat paard en slaat tezelvertijd met die zweep. Nu had ik het verstaan! Ik geef dat beest daar ne stamp en ne klop,en da schiet daar in gang,dat ik mij voorover moest platleggen om er niet af te waaien. Diene knol begint daar te galoperen zeg. Op het einde van de weide springt dienen daar toch wel over de omheining zekers,recht de autostrade op. Ik daar op den E 19 tussen de kamions en de toeterende wagens,maar ik had de handleiding nog niet gelezen hoe ge dat beest kon doen stoppen. Plots in Waregem,neemt onzen bles den afrit! Hij daar nog een paar kilometers op straat gelopen,en plots schiet hij hem daar terug de weide in. De streek kwam hem precies bekend voor. En plots zie ik daar een plakaat staan,"Waregem koerse"! Hij schiet hem daar de piste op,en plots galopeer ik tussen andere paarden. Awel ik zat daar zonder te weten op de grote steepel cheese!! En ge gaat mij niet geloven hé,maar had hij in de goede richting gelopen,dan had ik dat spel daar gewonnen. Het heeft daar nog een gans spel geweest omdat ik had deelgenomen zonder rugnummer,maar ik weet dat de mensen voor ne niks reklameren he. In elk geval ik kan zeggen dat ge van dat op en neer wippen op zo ne paarderug serieus vermagerd. Ik was zelfs teveel afgevallen,wat ook niet goed is. Ik heb dan 's avonds maar ne goeie paardenbiefstuk naar binnen gespeeld,en nog wat op waregem koerse blijven plakken. Maar volgend jaar doe ik zeker terug mee. Groetjes chauffeurke
Ja om drie koningen te lopen moet ge wel eerst ervaring hebben als koning hé! Ik dan maar op nen dag gebeld naar den Albert in Laken,maar die kon niet mee omdat Paola ni graag lang alleen is 's avonds tussen die 154 muren. Maar de Filip en de Laurent mochten mee! Wij ons verkleed in drie koningen,hoewel ik er het meest op leek op nen echte koning,want de andere twee trokken meer op prinsen! Allee wij de straat op,en we waren nog niet goed weg of de Laurent was al aan het zingen,van ich ga nok ni naar huis. Terwijl de Filip maar bleef roepen ikke wil konig wordt. En ikke ondertussen maar aan het zingen van da geld op de rooster geteld. Telkens we aan een deur kwamen,en gezongen hadden stak de Filip Mathilde haren hoed naar voor om wat kleingeld op te vangen,terwijl de Laurent zijne naftenbak van zijne moto met een gleuf had voorzien om zijn briefkes in te steken. Ne ganse nacht hebben we gezongen dat de stukken er afvlogen,maar terug aangekomen aan het paleis,hing fabiola met hare chignon al door het venster te roepen dat ze ni kon slapen met al ons laweit. Den Albert heeft ons nog getrakteerd op een koningske(een bolleke) En dan zijn we gaan slapen. Volgend jaar gaan we dat zeker nog eens doen,maar naar schijnt komt dan Astrid ook mee. En dat gaat veel plezanter worden als ze daar met haar bus van het rode kruis gaat staan zingen over Zwitserland. Maar ik denk dat ik dit jaar eerst nog wat ga oefenen met de Laurent,want dat is echt nen toffe op mee op gang te gaan zenne. En veel volk dat diene kent! Ge moest eens weten hoeveel we gekregen hebben van Wendy van Wanten. Maar ik mag da hier ni zeggen hé,want dat is beroepsgeheim van de koningslopers om de kroon niet te ontbloten Groetjes chauffeurke
Vandaag moest ik voor het werk naar Gent, en moest daar een uurtje wachten.
Ik had dan maar besloten om eens de winkels te doen.
De winkelvitrines straalden feest en kerstsfeer naar buiten.
De koude was zo vergeten!
Met mijn handen in mijn zakken, schuimde ik vitrine na vitrine af.
En af en toe zag ik een kerstboom staan in het stadsbeeld.
Zelfs onder de kerstbomen in de straten lagen er pakjes.
Ik moest onmiddellijk denken aan mijnen boom thuis, waar geen pakje te bespeuren viel.
Ik had er wel bollen en lichtjes in hangen, maar voor wie zou ik nu een kerstgeschenk moeten kopen??
Vroeger kocht ik iets voor mijn moeke, maar nu ze er niet meer is zou het pakje ongeopend blijven liggen.
Voor mijne pa kocht ik vroeger een hemd en ne plastron (das), maar nu hij mijn hemden en kleren aantrekt tijdens het jaar is dat ook niet meer nodig.
En toch is ne kerstboom zonder pakske niet echt ne kerstboom hé.
Ik zou er paar nep pakskes kunnen onderleggen, maar wat is ne mens met ne schone ingepakte Kassei, of met een lege doos.
Ik zat zo bij mijn eigen te denken, dat ik er misschien maar een pakske voor mij moest onderleggen.
Terwijl ik vitrine na vitrine op zoek was naar iets wat ik niet echt zocht, stond ik plots voor de moeilijke keuze van het geschikte geschenk te vinden.
Ik wist niet wat kopen, want ik had niets in gedachten.
Als een ander mij vroeger de vraag stelde chauffeurke wat wilt ge als geschenk?.
Dan kwam dat zo raar over!
Ze wisten het ook niet, en ik moest dan zeggen wat ik wou terwijl het een verrassing moest zijn.
Ik was me nu bezig met dezelfde vraag te stellen, en dit terwijl ik niet echt iets nodig had.
Ik begon me in feite de vraag te stellen waarom er daar nu een geschenk onder dienen boom moest liggen.
Ik had alles, en alles wat er bijkomt, is om de kast te vullen of om de plaats in te nemen van een eerder gekregen of gekocht ding die ik dan weer ergens anders moest deponeren.
Hoe meer ik naar de mensen keek in de straat, hoe meer ik ze zag met pakjes sleuren.
Soms met ganse zakken .Het ging bijna op ne verhuis lijken.
Ja, ik was hier in feite den enige die met zijn handen in zijn lege zakken rondliep.
Ik besloot dan maar zoals iedereen te doen, en mij zelf een geschenk cadeau doen.
Awel, da was nog ni zo simpel zenne!!
Buiten wat ik al vijf keren dubbel had, waren er dan ook nog dingen die ik niet graag zagJ))
Het liefst heb ik nog iets decoratief of functioneel, maar ook daar moet ge kunnen in kiezen hé.
Ik was in gedachten al gans mijn kot afgelopen, en was bij de kleerkast terechtgekomen.
Mits ik elke dag in een kostuumeke moet rondlopen, moet ik ook elke dag een hemd en ne plastron aan hebben.
Ja, ge kunt moeilijk die heren vervoeren in uw onderlijveke héJ))
Als ge zo alle weken van het jaar met een verfrommeld hemd moet achter uw stuur kruipen, dan moogt ge toch al ne keer van kleur veranderen hé.
Allee, ik wist nu wat ik voor mezelf wou kopen, maar het moest een verrassing blijvenJ)).
Ja, hoe moet ge dat nu doen??
Geschenken kopen voor uw eigen, terwijl ge ni moogt weten wat er in dat pak zit.
Ik was daar de C&A binnen gestapt, en naar de herenafdeling gestapt.
Ik kwam tot de vaststelling dat het al heel lang geleden was dat ik nog in ne klerenwinkel was binnen gestapt.
Ik liep daar tussen de kousen en de handschoenen.
Van de broeken naar de vesten.
En de pull-overss lagen er op zijn winters bij.
De onderlijveks lagen er witter dan wit, en de onderbroeken nog onbevlekt.
En toen stond ik daar plots tussen de rekken van hemden en dassen.
Ik keek naar wat ik schoon vond, en af en toe nam ik een hemd uit het rek om er een das bij te laten passen.
Maar de tijd begon te dringen, en ik moest terug naar het werk.
Ik stond daar nu met één hemd en één das.
Ik had nu mijn kerstgeschenk, maar het was allang geen verrassing meer.
Ja, daar vond ik nu ook niets aan!
Ik besloot dan maar om er een paar te kopen.
Ik ben er buiten gestapt met vijf hemden en evenveel dassen.
De winkeljuffrouw vroeg nog of het voor een geschenk was en of ze moesten ingepakt worden.
-Ja madam, en liefst allemaal apart a.u.b
Ik ben er buiten gestapt met twee grote zakken.
Nu ga ik mijn geschenken onder den boom leggen, en met kerstmis kies ik er mij ééntje uit.
Het zal dan de verrassing zijn welk kleur er zal uit het pakje komen.
De andere vier leg ik dan weg voor andere feestdagen.
Want ik kan ook voor nieuwjaar, Pasen en mijne verjaardag een pak onder den boom leggen.
Het probleem is dat ik dan mijne kerstboom moet laten staan tot in april.
Ja, als ge iets koopt als kerstgeschenk hoort er telkens dienen boom bij hé.
In feite is het zo moeilijk omdat alles bij elkaar moet passen.
Een kerstgeschenk onder de kerstboom.
Het Paasgeschenk onder de klok.
Het verjaardags cadeau onder uwe kalender.
Maar wat ik nu zo erg vind, is dat we ons telkens een reden moeten vinden om een geschenk te geven.
Tijdens het jaar lopen we ons bijna voorbij, en plots is er dan die verplichte geschenkendag.
Misschien lijkt het me raar, omdat we thuis nooit verjaardagen gevierd hebben.
Awel ik ga mij daar nu ne keer een reden van maken zie.
Ik ga die feestdagen gebruiken om mijn kleren te kopen.
Dus hoe meer feestdagen mijnen baas gaat uitvinden, hoe beter gekleed ik zal door het leven gaanJ)))
Nu moet ik nog just weten of carnaval een feestperiode is, want daar kunt ge nu toch niet naartoe in een gewoon hemd hé!
Nee nee, daar moet ge een speciaal kostuumeke voor hebben om die periode door te maken hé.
Dus komt het in feite weer op hetzelfde neer!!!
Men past zich aan de feestdagen aan!
Ppfffffffffffffff tis toch ni gemakkelijk zenne!
Ik zal tevreden zijn dat de feestdagen achter de rug zijn, zodat ik geen keuzes meer moet maken, en terug in mijn dagelijkse vel kan kruipenJ)))
En zeggen dat ik nog altijd niet weet wat ik met kerst ga etenJ)))
Wordt het nu kalkoen of foi gras.
Oesters of kreeft.
Escargots of scampis.
Of mag ik gewoon mezelf zijn.
Want als ik gewoon mezelf mag zijn, dan kruip ik gewoon in mijn pen om te schrijven wat ik graag zou doen of zijn.
)))). 
