Hello evrybody,

Ge weet dat ik het avontuur van mijnen haan verteld heb hé.
Een beestje dat bij ons op logement gekomen was, maar waar mijnen hond volle vent van gemaakt had.
Deze morgen wou ik na een zware werkweek eens lang uitslapen, maar rond 5u hoor ik daar toch wel iets kraaien op mijnen hof zekerst!
Ik dacht dat ik aan het dromen was, omdat ik zeer goed wist dat de haan die ik gekregen had opgeten was door mijnen hond.
Dus bleef ik maar eventjes verder dromen.
Maar dromen zijn maar fracties van tijd hé.
Toen ik op mijne wekker keek, en 6u zag staan had mijnen droom al meer dan een uur geduurd, en dat vond ik genoeg.
Terwijl ik in feite al wakker was, ben ik dan maar uit mijnen droom ontwaakt.
Maar zelfs wakker en zonder droom, bleef ik dat gekraai horen.
Allé rond 7u loop ik naar beneden en loop direct naar dat kiekekot.
Ik zie daar mijn zes kiekens lopen, en nen haan gelijk ik er nog niet dikwijls ene gezien heb.
Den dyne staat mij daar aan te kijken, precies of hij was hier al goed thuis!

-Awel van hanegem, wat loopt gij hier te doen?
-Koekeloerekoe, ik kom koekeloere mijne koekevoorganger vervangen.

Om wat meer uitleg te krijgen bel ik naar mijne pa om te weten of hij op de hoogte is van die nieuwe verschijning op mijnen hof.

-Halloooooooooo halloooooooooooo

Ja mijne pa hoort niet goed, en ge moet wat roepen aan den telefoon hé.

-Hallooooooooo pa, zeg diene haan die opgeten is van onzen hond is terug, en twee keer zo dik.
-Hebt ge een banaan geten, en zit ge met den hik?
-Neeeeeeeeee, diene haan die door onzen hond opgeten is, is terug.
-Is den haan gebeten van een mug?
-Halloooo halloooooo zeg pa ge houd uwe telefoon weer ondersteboven aan uw oor.
-Halloooooooo chauffeurke, ik versta er niks van.Ik zal eens tot daar komen wat gij klapt slecht zenne van 's morgens vroeg.

Allé na enige tijd komt mijne pa daar aangereden.

-Awel wat is dat hier allemaal van 's morgens vroeg.
-Awel pa diene haan is terug!
-Maar nee gij kieken!!
Diene mens die de haan gebracht had, was komen kijken of het goed ging met zijn prijsbeest.Maar hij zag hem niet meer lopen, en ik heb dan maar gezegd dat hij weggelopen was.
Hij zei dat diene haan misschien wel weer terug naar zijn kiekekot zou lopen.
Maar ik heb hem niet durven zeggen uit schaamte dat onzen hond zijn kraaiend kieken voor ne fazant gepakt heeft en naar binnen gespeeld.
Dienen mens was zo vriendelijk om direct achter nen andere te gaan.
-Ha, daarmee dat we ne nieuwe logé hebben.
-Ja, 't is ne schone hé
-Ja, maar hij heeft wel veel noten op zijnen zang van 's morgens vroeg zenne.
En 't is te hopen dat den dienen ook niet bij den hond geraakt.

Maar toen we naar het kiekekot keken, liep hij daar al vleugel in vleugel met één van mijn kiekens.
Hij had zijn schoonste zondags kostuum aangetrokken, en mijn kiekens liepen er schoon geshminkt en opgetut bij.
Allé 't is te hopen dat hij het hier wat langer gewoon kan worden dan dienen andere.
Wie weet krijg ik binnenkort wel klein kiekskes?
Jawadde, dat zou nogal een gebeurtenis zijn hé!!
Een geboorte ten huize chauffeurke!!
Euh........hoe zit dat dan met onze stamboom?
Wordt ik dan grootvader van die klein kiekens??
Ha ja zekerst!
Awel als het zover is, nodig ik iedereen uit om naar de euh..........euh........
Krhaanklieniek te komen )))
Ja hoe schrijft ge dadde??
Ne kraamkliniek voor hanen en kiekens?
En als het zo rond Pasen is, dan krijgt iedereen een chocolatten ei in plaats van suikerbollen.

Groetjes chauffeurke

Hello evrybody,

Terwijl ik hier zit te schrijven over mijn kiekens en over het leven ten huize chauffeurke, is er toch iemand die ontbreekt.

Het is nu één jaar geleden dat mijn goeie vriend Rogéke ons verlaten heeft.

Gisteren was het de namis, en dus even tijd om stil te staan bij dit gemis.

Ik dacht gisteren bij thuiskomst in mijn bed te kruipen, omdat de werkweek nogal zwaar was uitgevallen.

Maar van mijn buren kreeg ik te horen dat het de namis was voor Rogéke.

Ik wist wel dat het een jaar geleden was dat hij door een zwaar ongeval om het leven is gekomen, maar bij de godsdienstige rituelen sta ik meestal niet stil.

Voor Rogéke maak ik een uitzondering.

Ik ga regelmatig naar het kerkhof en als er een namis is, dan ga ik uit respect ook daar naartoe.

Ik had mijn kostuumeke uitgetrokken en met jeansbroek en sweater begaf ik mij door de kronkelende veldweg naar het kerkhof.

Ik zag onderweg de botten op de bomen komen en de krokussen bloeien.

In feite is het telkens een nieuw begin, en dus ook een beetje een nieuw leven.

Zeer eigenaardig als ne mens op weg is naar het kerkhof.

Bij het kerkhof aangekomen duwde ik het ijzeren hek open, die met piepend geluid met aankomst melde in het stille dodenrijk.

Ik wandelde zoals gewoonlijk tussen de graven, en meestal neem ik een ander pad.

Wat mij opviel waren de vele plaatjes die melding maakten van het einde van een 20jarige concessie.

Wat neerkomt dat heel wat graven het volgende jaar zullen verdwijnen.

Met het graf verdwijnt dan ook de binding van de overlevende.

Maar Rogéke ligt er nog maar een jaar en zijn graf was ook ongemoeid gelaten.

Ik stond zoals altijd voor de grafsteen, en zoals steeds werd het nu terug zeer stil.

Een stilte waar men nog juist zijn gedachten hoort op een achtergrond van leven.

Als je de overledenen vergeet of niet herdenkt is de stilte nog groter, en dat is ook de reden waarom ik nog steeds bij Rogéke en bij mijn moeke ga.

Ik verbreek dan de stilte door tegen hen te praten.

Want ooit zei de pastoor tegen mij,”chauffeurke je moeke zal maar echt dood zijn de dag dat je haar vergeet”.

Ik kan mij dit na 5j nog steeds niet inbeelden dat ik niet meer aan mijn moeke zou denken.

Dit is bij Rogéke ook zo, en ook bij alle overledenen waar men een sterke band mee had.

Ik stond voor de steen van graniet en keek naar de foto van Rogéke.

Hij stond er zo levendig op dat men nooit zou denken dat de dood hier aan je voeten ligt.

Een paar bloemstukken vertelden dat er al volk op bezoek geweest was.

Ik hoorde in de verte een haan kraaien en een schaap bleiten.

Ik hoorde de wind in de treurwilg spelen.

Ik hoorde de klok van de kerktoren een half uur slaan.

Ik hoorde een vliegtuig boven mijne kop vliegen.

Ik hoorde zoveel dat ik anders niet hoorde.

-Zeg manneke gaat ge nog iet zeggen???

-euh…..oei, dag Rogéke.

-Awel ’t is schoon, ik lig hier just een jaar en er kan nog gene goedendag af.

-Euh……jawel zenne, maar ik was naar de stilte aan het luisteren.

-Ja manneke, ik hoor hier ganse dagen de stilte.

-Jamaar, kunt ge dan dienen haan horen kraaien?

-Nee.

-En hoort ge de klokken van de kerktoren?

-Nee

-En diene vlieger hoort ge diene?

-Nee chauffeurke, ik hoor al een jaar niks meer!

-Jamaar, ik hoor u wel als ik tegen u klap!

-Ja, dat kan.

-Jamaar kunt gij mij dan ook horen, of spreek ik hier tegen ne muur??

-Nee chauffeurke, ik hoor u met uw gedachten en ik praat tegen u met uw stem.

-Euh……jawadde, dan ben ik bijna nen buikspreker??

-Ge zijt veel meer dan dat chauffeurke!

-Ha ja??

-Ja, nen buikspreker voert ne show op voor een massa publiek, maar gij leent uw stem aan uwe beste vriend zonder dat er iemand anders luistert.

-Euh…..ja da zal dan wel zekerst.

-En hoe is het met uw kiekens chauffeurke?

-Och goed, ze hadden deze week ook een overlijden in hun famille, want mijnen hond heeft hunne eerste haan opgeten omdat dat kieken over den draad gevlogen was.

-Ja manneke, was ik er nog geweest dan had ik er kunnen op letten hé!

-Ja, ’t is waar.

-Weet ge nog chauffeurke dat ik je vissen eten gaf toen je in verlof was.

Dat ik de post uit je brievenbus nam toen je niet thuis was.

Dat ik kwam helpen met de verbouwingen.

Dat we samen een pintje dronken bij mijn vriendin in het café.

En elke morgen waren we het eerste op in de geburen,we waren de eersten die elkaar ’s morgens goedendag wensten.

-Snik….snik…snik…..

-Awel, waarom staat ge hier nu te bleiten .

-Ja Rogéke, ik weet dat snik….nog allemaal.Ik denk er nog elke dag aan.

Maar ik denk ook dikwijls aan diene laatste keer dat ik u goedemorgen heb gewenst.

-Ja manneke, dat was ne verschrikkelijke dag.

-Ja Rogéke, ik kreeg in de namiddag telefoon op mijn werk van je schoondochter om mij te zeggen dat ge…….snik………snik …ppfffffffffffff.

-Och chauffeurke trek het u niet aan, ik heb niet afgezien.

-Niet afgezien?Jamaar….ik zie er wel van af hé!!

-Iedereen sterft wel op een dag, en vaak op een verschillende manier.Bij mij was het met een ongeluk, en daar moet ik mij bij neerleggen.

-Ja, ik ben er vet mee!

Ik zit hier nu elke dag alleen.

-Chauffeurke ik heb u al gezegd dat ge wat meer moet buiten komen en mensen ontmoeten.

-Ja ik weet het Rogéke, maar ik kan het niet.

-Ge zegt altijd dat ge niet buitenkomt door uw werk, maar is dat wel de reden.

-Pppppffffffffffffff …….ik weet het nimeer zenne.

Ik kom buiten via het schermke van mijne pc.

-Maar dat is toch geen mensen ontmoeten!

-Jawel Rogéke, ik schrijf naar die mensen, en die schrijven dan terug hé.

-En over wat schrijft ge dan?

-Euh……..awel over u en over mijn moeke en over mijn kiekens.

-Zeg….gij zijt ook ne straffe om ons te vergelijken met uw kiekens.

-Euh….nee….nee dat zijn verhaaltjes die ik uit mijnen duim zuig hé.

-En zuigt ge voor mij ook zo van die dingen uit uwen duim?

-Nee Rogéke, als ik voor mijn schermke zit schrijf ik gewoon het gesprek op dat we hier gehad hebben.

Nu je er niet meer bent kan ik ook geen avonturen meer over jou schrijven hé.

-Ja, ik moet zeggen dat er hier ook niveel meer te beleven valt hoor.

Af en toe komt er hier iemand bijliggen om de stilte te vervoegen, maar meer dan dat gebeurd er niet.

-Euh…..Rogéke……

-Ja.

-Euh…..nu zie ik dat ik iets vergeten ben.

-Ha ja??

-Ja, ik zie hier die bloemstukken staan, en ik ben toch wel een bloemeke vergeten zekerst.

Maar ’t is omdat ik van mijn werk kwam, en omdat den bloemist toe was, en omdat hij toch geen verse bloemen had en omdat………

-Zeg manneke stop ne keer met uw uitvluchten en met uwe zever.

-Jamaar..ik had graag…..

-Chauffeurke ik heb u al gezegd dat ik geen bloemen nodig heb, want ik kan ze toch niet meer zien of ruiken.

De bloemen sieren juist diene steen voor het oog van de anderen die nog eens op bezoek komen.

-Ja ik weet wel maar ’t is ambetant als ge hier met lege handen staat hé.

-Nee chauffeurke, ik heb veel liever dat we eens met elkaar praten dan en dat ge aan mij denkt.

Dan ne pot bloemen die binnen een week van steen verandert of die nog rapper verslenst is.

-Ja, t’is waar Rogéke ik ben ook steeds blij dat ik nog ne keer kunnen klappen heb.

-Ja chauffeurke het doet me steeds plezier als ik u hoor.

-Allé dan, ik zal dan maar ne keer gaan zien, want ik moet nog over u schrijven .

-Chauffeurke….!

-Ja Rogéke??

-Vergeet ge de 25 maart niet bij uw moeke te gaan, want het is dan 5j geleden dat ze hier in de wereld zonder tijd beland is.

-Natuurlijk Rogéke ga ik dat doen.

Ik zal ze de groetjes van u doen als ik met haar ga praten.

-Awel dat is een gedacht, en laat mij dan nog eens iet weten.

Ik keek nog eens naar de foto, en het was precies of Rogéke lachte tegen mij terwijl de tranen over mijn kaak liepen.

Op de terugweg trok ik het ijzeren hek piepend achter mij dicht, en wandelde weer door de kronkelende veldweg naar huis.

Rogéke zat zo diep in mijn gedachten dat het precies was of hij naast mij liep.

Af en toe verloor ik precies het evenwicht zoals vroeger toen we tussen de velden wandelden en dat hij mij af en toe nen duw gaf om mij te plagen.

Het was precies of hij nog zo dicht bij mij was.

Maar ja, het zal wel waar zijn dat een persoon echt weg is als je hem vergeten zijt.

Dat is hier zeker het geval niet.

Thx Rogéke dat je nog zo dicht bij mij bent in gedachten en fantasie, want dit laatste is een beetje mijn leven geworden.

Rogéke thx voor alles en het gaat je goed.

Groetjes chauffeurke

Hello evrybody,

Het is nu geleden van gisterenmorgen 6u dat ik mijn bed nog heb gezien.
Ik dacht nu in mijn bed te kruipen, maar da schoot mij hier ineens te binnen dat ik vandaag nog niks geschreven heb.
Mijn verstand is er wazig en slaperig aan toe, en mijn lijf wacht ongeduldig op mijn donsdeken.
Maar ik verplicht er mij toe om zo vaak mogelijk te schrijven, wat ook mijn toestand is.
Ik zal hier dan maar rap ne keer iets uit mijne slaperige duim zuigen zekerst.

Er wordt de laatste dagen veel geschreven over de lente en over geluk.
Dan zal ik daar maar ne keer ne schep letters bovenop doen.

Ik had gisteren het geluk van ne volledige dag en nacht te mogen werken.
Vandaag had ik dan weer het geluk van thuis te zijn.
Toen ik deze morgen van het werk kwam begon de nacht stilletjes voor de dag te ruilen.
Ik leefde in feite in een omgekeerde wereld.
Iedereen vertrok naar zijn werk, en ik kwam thuis van mijn werk.
Ik trok mijn kostuumeke uit en nam een glas soya melk uit de frigo.
Terwijl de anderen zich naarstig en druk naar het werk haasten, kon ik rustig de trap oplopen naar de slaapkamer.
In feite stond ik klaar om mijn nachtrust tijdens de dag aan te vatten.
Maar ik was nog niet halfweg op de trap dat mijne pa daar komt aangereden.
Ja, lap!
't was gedaan met slapen.
Ik liep naar de garage mijne pa tegemoet.

-Ha..chauffeurke ge zijt al op.
-Euh....op? Ik heb potverdekke nog geen oog toegedaan.
-Jamaar.....wie kan uitgaan moet kunnen opstaan ook hé!
-Euh....jamaar ik ben niet uit......
-Zeg manneke....ge moet hier van 's morgensvroeg zo niet staan tetteren zenne, want ik heb wreed slecht geslapen.
Pak de schop en de riek.
-Euh....jamaar....
-En neemt de kruiwagen mee en het grasmachine.
-Ppffffffffffff amai mijne frak.

Maar in feite had ik nog veel geluk.
De lentezon bracht één van die mooie zonsopgangen waar ne mens al halfwakker van wordt als hij doodmoe is.
En vermits ik aan den andere kant nog voor de helft sliep, zag ik maar nen halve kruiwagen en een half grasmachine.
Ik zag ook maar de helft van het werk, maar ik had het geluk dat mijne pa daar rondliep om mij den andere helft ook te tonen.
De lentezon stond hoog aan de hemel te schijnen op dat chauffeurke die achter zijn grasmachien aan het slaapwandelen was.
Toen mijne pa al lang den hof af was, reed ik daar nog te maaien.
Toen mijn gazon er net geschoren bijlag ging ik op de bank aan de vijver zitten.
Moe maar gelukkig.
Ik zag een mus die kwam drinken, en de eerste mier die zich over het terras waagde.
Een vink floot een lenteserenade op de nok van de veranda.
De vissen lagen met hun mond wijd open te gapen naar dat chauffeurke die daar als half mens en half droom op de bank zat.
Ik hoorde mijne haan koekeloeren en mijn kiekens kotkedeiken.
In feite was ik een gelukkig mens.
Gelukkig omdat ik half in slaap had kunnen genieten van een mooie volledige lentedag.
En nu ik hier klaar sta om in mijn bed te kruipen zeg ik bij mezelf:
"Het moet toch schoon zijn als ge diene lentedag kunt beleven als ge volledig wakker zijt.
Awel daar kijk ik nu naar uit zie!
Maar om dat te kunnen beleven, moet ik nu niet alleen dringend naar mijn bed, maar moet morgen ook de zon nog schijnen.
Hoewel............?
De zon zou ook kunnen schijnen zonder dat ze er echt is.
Men zou de warmte kunnen voelen op kille dagen.
Het komt erop aan het geluk in zijn hart te vinden.

Groetjes chauffeurke

Hello evrybody,

Het was deze namiddag plots gestopt met regenen, en ik dacht zo bij mezelf," allé chauffeurke ga eens wandelen in plaats van ne ganse dag voor uwe pc te zitten".
Ppfffffffffffff allé ik moest dan maar mijn wandelschoenen aantrekken en mijn moed samen rapen.
Ja, 't is altijd als ik geen goesting heb dat er mij zo van die goede gedachten te binnen schieten.
Maar in feite zat ik zo te denken dat ik nog het geluk heb van te kunnen wandelen.
Allé, neem nu al de zieken of mensen met een handicap die thuis gekluisterd zitten.
Mensen die geen vervoer hebben om hun op bepaalde wandelplaatsen te brengen.
Mensen die een ongeluk gehad hebben, en die in een ziekenhuis liggen.
Ik mocht mij gelukkig prijzen dat ik goed te been was, en dat het juist een tekort aan goesting was die mij parten speelde.
Maar ineens schoot er mij daar een idee te binnen.
Allé, moest ik nu ne keer gaan wandelen in die mensen hun plaats.
Ik zou dan kunnen vertellen wat ik gezien heb op mijn wandeling, en ze zo ook een beetje laten genieten hé.
Awel dat heb ik nu ne keer gedaan zie!
Ik hoop dat mijn woorden een mooie wandeling weergeven, zoals jullie ze zouden willen zien of beleven.

Ik trok met mijn wandelschoenen naar de Gavers tegen Geraardsbergen.
Een natuurdomein met een grote wateroppervlakte.
De wegeltjes rond de vijver lagen er proper bij.
Waarschijnlijk terug aangelegd voor het nieuwe seizoen.
Duizenden wandelaars zullen hier in de komende maanden over de witte kiezelsteentjes lopen.
En van lopen gesproken, ik was daar nog maar juist vertrokken of ik werd daar al voorbijgecrost door zo ne jogger die op tijd thuis moest zijn.
Hij liep mij daar zo rap voorbij, dat ik bijna een valling opscheerde van de wind die hij verplaatste.
Ja, er zijn er die meer fut hebben dan ik hoor.
Maar ook de natuur begon fut te krijgen.
Ik zag verschillende bloemen tussen de grassen schieten.
En tussen het riet maakte vader eend zijn nest voor het komende kroost.
Jonge snaken reden mij met hun fiets voorbij al schetteren en roepen.
Hier konden ze hun longen ledigen, terwijl ze dat thuis waarschijnlijk niet mochten.
Ja, ik moet toegeven dat ik vroeger ook niet mocht rondrijden met mijne fiets in huis.
In de verte hoorde ik een trein die de natuurlijk geluiden doorbrak.
Een trein die waarschijnlijk de werkmens vervoerde op weg naar huis.
Aan de oever van het water waren de banken vernieuwd.
Een jong koppeltje had er plaats genomen, en de lentekriebels vlogen als onzichtbare vlinders in hun buiken.
En ik,.......ik genoot van de natuur.
Een visser spiesde een meelworm aan zijn haak om een vis op het droge te krijgen.
Ja, wie weet was die vis ook wel eens aan iets anders toe.
Zo ganse dagen blijven rondzwemmen in het soms groene of bruine water moet geen lachertje zijn.
Wie weet liggen ze dan niet liever tussen een paar tomaten en sneden ajuin op ons bord.
Maar de natuur had tijdens de winterperiode ook verliezen gekend.
Tientallen wortels waren nog de enige resten van wat vroeger een grote mooie boom moet zijn geweest.
Misschien waren ze te groot, of ziek, of waren ze een gevaar geworden.
De wortels baanden zich verder een weg, en op de afgezaagde stronk kon ik de ouderdom lezen.
Aan het zwembad kwamen zwemmers met natte haren buiten.
Moe van hun sportieve inspanning.
Iets verder kwam ik aan een beek.
Ook daar zat leven in!
Kikkers drijven met bolle ogen onder het wateroppervlak, en de kikkerdril zal weldra duizenden dikkoppen als nieuwe puiten het leven geven.
Maar zoveel zullen er wel niet overleven, want tegen de beek staat de reiger al op wacht.
Stil en beweegloos staat hij op wacht.
Zijn poten staan als rietstengels tussen het gras, en de snavel is al in de richting van de prooi gericht.
Het is mooi om zien!
Na enige tijd verlaat ik de oevers van de Gavers, om mij naar het jaagpad van de Dender te begeven.
Daar is het uit je doppen kijken, want fietsers racen alsof het de ronde van Vlaanderen is.
Met hun supersonische fietsen komen ze geruisloos achter uwe rug gereden.
Op het laatste moment, om zeker te zijn dat je ze zou horen, schreeuwen en tieren ze dan dat je in hunne weg staat.
Van het verschieten duik je dan opzij.
Het beste is van je duik voor te bereiden, want als je de kant van de Dender kiest wordt het een natte bedoening.
Plots zag ik een horzel die zwaar en log over het natte gras vloog.
Waarschijnlijk op training, om vroeg of laat te landen op één of ander pisbloem.
Een slak dwarst mijn weg, en ik blijf even staan om ze niet te vertrappelen met mijn bottinnen.
Maar azo nen duur zeg ppfffffffffffff.
En hoe meer ge daar staat op te kijken, hoe trager ze kruipen hé.
Dat is precies om u te pesten dat ze dat doen.
Maar het slijmerige spoor liet mij verstaan dat ze al een ganse weg achter de rug had.
Ik liet ze langzaam verder kruipen, met de hoop dat de aankomende fietser er ook zo zou over denken.
Een vlucht duiven sierden de grijze lucht, en waren op weg naar huis.
Het was ook tijd voor mij om naar de wagen te stappen die me terug thuis zou brengen.
Toen ik aan de parking kwam vluchten er nog twee waterkiekens naar het rustige wateroppervlak.
Het is bezienswaardig hoe zo een kieken op dat water kan lopen.
Ja, ik ging het niet proberen, want ik wist op voorhand dat ik het niet zou kunnen.
Bij de wagen ontsloot ik de deuren, en keek nog even naar moeder natuur.
De lente was in het land, en alles kwam in bloei.
Nu was het nog juist naar huis rijden om mijn wandeling te delen.
Een manier om ze nog eens te beleven, en om ze te delen met de mensen die de kans niet krijgen er altijd op uit te trekken.
Ik wens ieder van u dan ook nog veel wandelgenot door mijn woorden.

Groetjes chauffeurke

Hello evrybody

Verleden weekend waren de kinderen bij mij, en dat is veel meer dan levensvreugde.

Ik was mijne kleine snotter gaan halen aan de school, en op de weg naar huis zat hij stil en slaperig in te dommelen.
Tegen dat we thuis kwamen lag hij tegen de zijruit te slapen.
De zweetdruppels hadden de ruit bedampt en tekenden een wirwar van haar in de grijze wasem.
Ik maakte hem wakker en vertelde dat we aangekomen waren.

- Timmeke, als ge moe zijt leg u dan een beetje op uw bed.
- Nee nee papa, ik ga ne keer tot bij de kiekens.
- Euh......jamaar, het heeft gesneeuwd en er is modder, en ziet dat ge uw kleren niet vuil maakt, en was uw handen, en veeg uw schoenen als ge binnenkomt, en.....en........

Potverdekke, voor de keren dat het ventje hier komt zit ik hem te bestoken met mijne zever van maak u niet vuil.
Wat kan het mij in feite schelen hoe hij er bij loopt bij mij thuis
Misschien waren het de rammelingen die ik vroeger kreeg voor elke plek op mijn zondagse korte broek , die mij zo liet reageren
Ik had dat ventje bijna zijn levensvreugde ontnomen met mijn onnodige huisregels
Ik gaf hem graan en oud brood, en zag hem naar het kiekekot trekken
Zijn gezicht klaarde op
Gedaan met de wekelijkse lessen, gedaan met het stadsleven, eindelijk tussen zijn beesten
Ik zag hem praten tegen mijn kiekens, en soms zo intens dat ik mij afvroeg, da ventje is toch zeker niet zot aan het worden
Maar in feite is den appel niet ver van den boom gevallen, want ik doe juist het zelfde
Ik ging naar binnen, en enige tijd later kwam mijne kleine snotter ook binnen gestapt.
Zijn schoenen vol modder tekenden zijn aanwezigheid op mijne witte vloer.
Hij keek me aan, en perste zijn lippen op elkaar omdat hij gewoon vergeten was van de schoenen uit te trekken.
Iets dat hij thuis nooit moest doen, omdat er geen modder te bespeuren valt.
Ik stelde hem gerust dat ik volgende week wel ne keer zou dweilen.
Een uur later kwam ook mijne grote snotter aangereden (22j)
De wagen grijs en vuil werd op de oprit gezet.
En met een sigaret in de mond kwam hij mij begroeten.

- Dag pa.
- Dag jongen, zeg ge mocht uwen auto ne keer wassen, en uw vooruit proper maken.
En zijt ge weeral aan het roken, en ge weet toch dat da niet goed is voor uw gezondheid, en uw kleren rieken dan naar de rook en.....en.......en........

Potverdekke, ik betrapte er mij weeral op dat ik weer met mijn autoritair gedoe bezig was.
Ik had die woorden zelf jaren  moeten aanhoren omdat ik juist hetzelfde leven achter mij had.
Ik rookte zelf twee pakken per dag, en mijne pa waste zelf mijne wagen.
En nu stond ik hier weer mijne parlé te doen.
Ik was zaken aan het uitleggen en opdringen waar ik vroeger zelf in de fout was gegaan.
Ik was mijn levensvreugde van vroeger aan mijn eigen kinderen aan het verbieden.
Ik stond niet stil dat ze dezelfde zaken deden, waar ook ik vroeger levensvreugde kon uithalen.
Ik heb mij dit weekend herpakt, en in plaats van mijn wetten op te leggen heb ik genoten van mijn kinderen bezig te zien.
Ik heb ze wel verteld dat roken slecht is, maar op een leerzame manier.
Ik ontdekte plots hoeveel levensvreugde ik kon vinden met mijn kinderen te laten leven en te laten genieten .
Ik ontdekte de levensvreugde door ook de levensvreugde bij een ander toe te laten.
En in feite moet een vader zijn kinderen leren wat het leven is op hun ontdekkingstocht.
Maar ik zou mijn kinderen willen danken voor de levensvreugde die ik van hen krijg, en de lessen die ze hun vader meegeven.

Groetjes chauffeurke

Hello evrybody,

Deze nacht hebben ze het landschap terug van een wit laagje voorzien.
De laurier staat met stijve blaadjes smaak te geven aan het winterlandschap.
En de tijm staat in bosjes bij elkaar.
De prei steekt met haar blauwgroene stekken uit de opgehoopte aard.
De treurwilg heeft nog steeds zijn lach niet terug gevonden, en de krokussen kleuren als enige de dorre tuin.
De vijver ligt er deels bevroren bij, terwijl de vissen stil blijven liggen onder de ijskap, om zo weinig mogelijk energie te verbruiken.
Een ekster komt het brood stelen van mijn kippen, en een eenzame mus zit op een vetbol aan de veranda.
En ik, ik sta voor het raam van de veranda naar buiten te gluren.
Mijn adem bedamt het raam, en in een moment van eenzaamheid teken ik een hartje voor een ingebeelde liefde in de grijze damplaag.
Het raam is de grens tussen mij en de buitenwereld.
Een wereld van verschil!
Voor mij ligt het besneeuwde en koude land, terwijl achter mij de orchideeën bloemen.
Een stil contrast in onze natuur.
En straks maak ik een stap in één van deze werelden.
Ik zal naar buiten moeten achter de krant om het nieuws naar binnen te halen.
Maar voor de rest blijf ik op mijn vrije dag binnen.
Ik zal voor mijn scherm kruipen om contact te zoeken met de buitenwereld.
Een wereld van letters en woorden.
Een wereld waar het ook warm en koud kan zijn.
Een wereld die we zelf gemaakt hebben.
Een wereld die we gebruiken als we ons opsluiten achter het scherm van de pc.
Een cyberwereld, waar een mens via klavier de stap zet in een uitgestrekt landschap.
Een wereld waar niets is zoals het in onze gewone wereld is.
Maar waar men de wereld kan beschrijven zoals hij is of hoe men hem zou willen.
Een cyberwereld met cybermensen en cyberliefdes.
En toch zo dicht bij mijn veranda waar de orchideeën bloemen.
Bloemen die voor mij zoveel meer zijn dan een gewone bloem.
Ze waren de lievelingsbloemen van mijn moeke.
Vroeger liet ik ze groeien en stond er nooit bij stil.
Maar de dag van vandaag verzorg ik ze, zoals mijn moeke er zorg voor droeg.
Ik praat er tegen en wrijf over hun donkergroene bladeren.
Ik geniet van de kleur die ze aan mijn leven geven.
Het is toch raar hoe men plots bij koude en dood een andere betekenis aan het leven gaat geven.
Of zie ik het anders, en bekijk ik de wereld met de ogen van mijn moeder die er niet meer is?

Groetjes chauffeurke

Hello evrybody,

Gisteren is de lente begonnen!
Jawadde, dat zijn zo van die perioden waar ik niet teveel moet van weten zenne.
Voor ne chauffeur is de lente wreed gevaarlijk hé, en zeker voor mij.
Allé, gisteren sta ik op en mijn salontafel in Japanse kerselaar staat daar volop in bloei.
Ja, tussen al die knoppen, botten en scheuten kunt ge geen tas koffie meer zetten hé.
Mijn kleerkast in beukenhout stond daar ook te kraken en wortel te schieten, dat de twijgen begonnen tussen mijn hemden te groeien.
Potverdekke, met de lente kwam er zoveel leven in huis dat ik naar buiten moest vluchten.
Buiten was de lente nog heviger dan binnen ppfffffffffff.
Mijne nieuwe haan had zijn zondags kostuum aangetrokken, en was daar ik dat kiekekot doktertje aan 't spelen met mijn kiekens.
Ik kon het niet meer aanzien al dat gegroei en gevrij.
Ik dan maar in mijne wagen gesprongen om naar mijn werk te rijden.
Potverdekke, ik ben daar nog maar 100m van mijn huis als de eerste lentezwaluw daar toch wel tegen mijn vooruit vliegt zekers.
Van 't verschieten geef ik daar ne snok aan mijn stuur en rij daar een stuk veld in, waar dienen paashaas toch wel onder mijnen auto loopt!
Jawadde, de lente was hier weer goed begonnen in Deftinge.
Op weg naar Brussel liet ik de velden achter mij, en ik dacht nog, oef nu ben ik er vanaf voor vandaag.
Ja saluuuuu!!
Ik kom daar Brussel binnen gereden, en aan het centraal station was het ook wreed lente!
Daar liepen de meeste al met ne minirok.
Ik moest ne keer goed kijken om te zien of ik niet aan het dromen was.
En tijdens mijn goed kijken rij ik daar toch wel in den dienen voor mij zijn gat zekerst.
Ik dacht dat den dienen daar ging in een kolere uit zijnen auto springen, maar hij stapte rustig uit.

-Euh.........sorry zenne, ik had u niet gezien omdat ik euh......euh........awel door de eerste lentezon verblind was hé.
-Oui oui.....'t kan veure val hé menier met zuu e schuun weir.
-Ja oui yes, ik zal mor de papieren pakken voor de verzekering zekerst.
-Non non copain......'t es in orde, ge moet van de lente profiteiren hé.
Ge moet surtout gienen taaid verliezen met ne constat te doen, en ik ben toch ni verzeikerd.
-Ha dan is't goe, allé bedant en nog ne prettige lentedag hé.
-Oui oui merci beaucoup ver den babbel.

Ja ik moet wel zeggen dat met den eerste lentedag de mensen wreed vriendelijk zijn hé.
Maar als chauffeur rijdt ge beter met uw ogen toe zenne.

Groetjes chauffeurke

Hello evrybody, ··Teleurstellingen, ontgoochelingen, bedrogen worden enz......
Ja, vermits ik hier op het werk zit kan ik daar gene boek over schrijven hé ))
Ja, hoe gaat een mens daar mee om?
Wel dat zal voor de ene waarschijnlijk anders liggen dan voor een ander hé.
Bij mij is dat heel simpel!
Eerst en vooral moet ge goed nadenken om te weten wat een teleurstelling is!
Als ge een brood aan het bakken bent, en uw deeg valt in, dan kan dat een wrede teleurstelling zijn.
Als ge juist in uwe zetel ligt naar televisie te kijken, en uwe flan caramel valt op uwe spiksplinternieuwe peignoir, dan kan dat ook wreed teleurstellen.
Als uwe kleine u belooft dat hij zijn best doet in 't school, en hij komt met 9 buizen naar huis, dan kan ne mens ook wreed ontgoocheld zijn.

Als mijn vrouw vertrokken is met mijnen inboedel, was ze waarschijnlijk wreed ontgoocheld dat ik niet 't huis was om te helpen laden.
Mijn tweede vriendin was blijkbaar wreed teleurgesteld dat ik de vader van onze kleine snotter was.
En ze zal nog meer teleurgesteld geweest zijn in de bankrekening van den dienen waar ze mee op de lappen ging.

Maar ja, dat zijn hun teleurstellingen hé.
En hoe zij daar mee omgaan zou ik u niet kunnen zeggen.

Met mijn teleurstellingen is dat heel simpel!
Ik onderga de teleurstelling, en meestal is dat tijdens den dag!
‘s Avonds ga ik dan slapen, en 's morgens sta ik dan op in een nieuwe dag.
Ik denk dan aan den dag ervoor, en probeer rond mijn ontgoocheling een leuk verhaaltje te hangen.
Ik pak de teleurstelling in met humor, en als ik ze dan aan een ander vertel, dan kan iedereen er mee lachen!
Dus zullen mijn teleurstellingen wel niet zo erg zijn denk ik.
Ik zou meer teleurgesteld zijn moest er met mijn ontgoochelingen niet meer gelachen worden.
Niet omdat het om te lachen is hoor, maar misschien omdat ik dan kan mee lachen.
Toen ik voor den eerste keer over mijn teleurstellingen sprak, keek iedereen mij ernstig en serieus aan.
Twee vrouwen verloren, op straat gezet zonder ene frank en bijna 1,500000Fr armer.
Toen er mij iemand vroeg hoe dat kwam had ik hem geantwoord dat ik mijn vrouwen en dat geld verloren was omdat ik geen orde had.
Jawade, den dienen schoot daar in ne lach.
Maar in feite was dat de manier om de ontgoochelingen te verwerken.
Nu kader ik alles dusdanig in dat ik met mijn miserie maar een lach voor een ander moet brengen.

En de mensen zullen zich waarschijnlijk afvragen, is er dan geen teleurstelling waar ge niet kunt mee lachen?
Ja, zo is er ook één!!!!
Toen mijn moeder gestorven is, kon ze veertien dagen voor haar dood niet meer spreken, en dus heb ik haar laatste woorden gemist.
Ik heb maar juist een traan zien vloeien die een woord was.
Maar ik heb het niet verstaan!
Dat is een teleurstelling die ik zal blijven dragen.
Waarschijnlijk omdat mijn moeke mijn eigen teleurstellingen niet had verwerkt!

Groetjes chauffeurke

Hello evrybody,

Het moet deze nacht tijdens mijne slaap geweest zijn, dat ik weer wreed gedroomd heb ppffffffffffffff.
Jawadde, ne mens maakt toch nogal wat mee zenne.
Allé, stel u voor!
Ik droomde dat ik in mijn bedde lag, en dat mijn kiekens met zakken vol zaad naar binnen gekomen waren, om hun opgepikte zaadjes in het droge te leggen.
Ze hadden die zaadjes naast mij in het bedde gelegd zeg!
Maar door het vocht van mijn zweet waren die zaadjes toch wel beginnen kiemen zekers!
Na enige tijd groeiden de geraniums en de madeliefjes uit mijn oren.
De netels kietelden mijn voeten en naast mijne kop stonden de vergeet mij nietjes.
Ik kon zelf niet meer bewegen, want ik lag vastgebonden met ranken van de prinsessenboontjes.
De klimop kroop langzaam over mijn lichaam, en wriemelde zich tussen mijn loshangende ledematen.
Jawadde, ik was hier in mijnen droom een stuk natuur geworden.
Deze morgen hoorde ik de druppels plenzen, en ik dacht dat die kiekens mij kwamen besproeien!
't Is daar dat ik nat in 't zweet wakker geschoten ben!
Ik keek rond mij, en zag niets anders dan mijn donsdeken, en het enige kieken dat in bed lag was mezelf.
De druppels die ik hoorde waren deze van een stortbui die op het raam tikte.
Ik keek naar de wekker, en de tijd toonde mij aan dat het 5u50 was.
Buiten was het nog donker, maar uit gewoonte zou ik nu moeten opstaan.
Ik draaide mijn lijf nog eens over het witte laken waar tijdens mijnen droom een bed van geraniums stond, en sleepte mijn benen uit bed.
De dag kon beginnen!
Toen ik de deur van de kamer opende, liep ik naar de badkamer waar ik zoals elke dag het zelfde ritueel onderhield.
Op weg naar beneden kwam de geur van de kaasraclet van gisteren mij al tegen.
Tussen een walm van raclettekaas en jonge Gouda duwde ik op het knopje ON van mijne pc.
Terwijl hij aan het laden was zette ik dan maar de vaatwas aan, en een kop chocomelk in de microgolf.
Er kwam leven in huis, en de dag was begonnen!
Nu was het nog juist de toppen van mijn vingers die ik moest wakker krijgen, en daarvoor zette ik mij voor het klavier.
Ja, wat moest ik nu weer schrijven om de dag te beginnen?
Misschien moest ik maar eens over mijnen droom schrijven?
Awel dat is een gedacht zie )
Straks ontwaakt ook mijne kleine snotter, en wie weet heeft hij ook wel een droom gehad.
Maar dat zal ik maar binnen een paar uur weten, want het ventje zal zeker nog een paar uur in zijne warme nest liggen.

Ik wens ieder van u dan ook nog een leuke dag met veel lees en schrijfgenot.
Groetjes chauffeurke

Hello evrybody,

Soms kan het stil zijn, terwijl er toch lawaai is hé.
Ik zit hier ganse dagen alleen, en dan is het wreed stil.
Het is dan zelfs stil als de radio vollen bak staat.
Het is stil aan tafel terwijl ik zit te eten en te smekken.
Het is stil als ik lig te ronken in mijn bedde.
In feite is de eenzaamheid de stilte die het lawaai overtreft.
Zelfs de stille Oceaan en de stille zuidzee zijn luidruchtiger dan de stilte bij mij thuis.
Maar soms geniet ik van die stilte.
En dat zijn de dagen waar ik alleen ben maar niet eenzaam.

Groetjes chauffeurke

Hello evrybody,
 

Op een dag rijd ik voor het werk, van het parlement naar de kust achter 100gr crevetten (garnalen).
Ja, die beesten moesten waarschijnlijk dienen om een wetsvoorstel kracht bij te zetten.
Of om ze gewoon bij hunne Rodenbach te zetten, dat kon ook.
Dus ik in mijn karreke gesprongen en met mijn p plaat achter crevetten.
Aangekomen in Oostende, weeral geen plaats om te parkeren ppfffff.
Dus had ik mij schoon voor dat viskraam aan de visserskaai gezet.
Ondertussen dat ik achter mijn crevetten was, staat er daar toch al ene met ne kepie aan mijnen auto zekerst.
’t Was potverdekke dan nog ene die kon schrijven ook!
Ik stap naar hem, en zeg:
-Ge gaat u zeker ook zo ene kopen, dat ge het model aan het afschrijven zijt?
Hij fronst zijn wenkbrauwen van onder zijne kepie, en kijkt mij met een blik in de ogen, precies of ik had iets verkeerd gedaan.
-Ge staat hier met uw model schoon verkeerd geparkeerd, en dat ben ik nu eens aan het opschrijven zie".
-WABLIEF?
MIJ OPSCHRIJVEN?
-Gij weet zekerst niet wie ik ben"?
-Nee inderdaad ik weet niet wie u bent, maar met uw nummerplaat heb ik genoeg om dat te weten".
-Ik ben wel de chauffeur van het parlement, met een geheime opdracht om hier achter crevetten te komen hé manneke".
Weer kijkt hij mij met zijn gerimpeld voorhoofd aan, precies dat hij hier de wetten ging stellen.
-Awel dat zullen dan duur crevetten worden hé
En als ge nog veel van uwen tak gaat maken, kunt ge straks uw papieren nog afgeven ook.
Oei ik voelde, dat ik met ene te doen had die op mijn zenuwrijk gestel begon te werken.
-Kom ga maar met uw koper knoppen van tegen mijnen auto, dat ik kan vertrekken.
Weer kijkt hij vanonder zijne kepie die op zijn flaporen ruste, mijn richting uit.
-Nu is het genoeg geweest,
uw papieren, en rap!
-Jawadde zeg, meneer gaat hem nog wat vies maken ook.
-Kom uw papieren, en laat het vooruitgaan of ge gaat hier wat meemaken.
Groene kaart, en roos formulier.
-Ja ja,’t is al goed zagevent.
Ik geef hem dat roos papier dat ze rond dat dooske met crevetten hadden gedaan, en dat groen kaartje dat ze er als reclame hadden ingestoken.
Amai was dat ne contraire zeg!
Dienen schiet daar in een kolere, dat mijn crevetten er wakker van geschoten waren.
-Nu is het wel geweest, handen op uwe rug en benen gespreid roept hij.
Alé lap, nu gaat hij mij nog wat doen turnen ook.
Ondertussen dat ik mijn handen op mijne rug heb, profiteert hij ervan om mij zo twee zilveren armbanden aan mijn polsen te doen

ik denk dat het wel een speciaal model van armband was, want ik kreeg potver mijn handen niet meer van achter mijne rug.
Ondertussen was hij terug al verder aan het schrijven aan zijn verhaal in zo een klein boekske.
Ik dacht zelfs dat het ene was die ook in een mailgroep zat, en notities aan het nemen was.
Ondertussen had hij zelf al mijn papieren uit mijnen auto genomen, en begon hij vragen te stellen.
-Uwe naam?
-Waar woont ge?
-Waar werkt ge?
-wat komt ge hier doen?
Amai azo ne curieuzeneus.
Dienen moest alles weten.
-Mijne naam is chauffeurke, en waar ik woon staat op mijn papieren, als ge toch kunt lezen.
En ik werk in het parlement, en als ge mij hier niet rap gaat losmaken, gaat ge direct iets meemaken.
Maar meneer wou hem interessant maken, en beginnen stoefen over zijn schoon kostuum, en de macht die in dat kostuum zat.
-Kijk eens goed naar mijn strepen op mijn mouw, en naar de kleur van mijn kostuum.
En naar het embleem op mijne kepie, als ik wil steek ik u eens voor een paar uren in de doos, wegens weerspannigheid aan de wet.
-Hela manneke!
Gij weet zekerst niet goed tegen wie dat ge bezig zijt!
Kijk eens goed naar die nummerplaat
Een P plaat wat wil da zeggen denkt ge!
Ondertussen trommelt hij daar nog een paar smurfen op, die het ook allemaal op mij gemunt hadden.
Ja zo waren ze sterk,met vier tegen mij,en dan nog met mijn handen op mijne rug.
Allé om een verhaal kort te maken.
24 uur later stond ik met mijn crevetten in het parlement, waar de zitting al lang gedaan was.
Dus kreeg ik daarvoor nog ne keer onder mijn euh....euh.... ellebogen
 Ik dacht dat die P plaat iets speciaal betekende, en dat ik mij daarmee alles kon permitteren.
Ja saluut!
Ik denk dat  die P op die plaat gewoon Proces wil zeggen.
Ik heb er die plaat afgezwierd zenne.

Moraal van het verhaal.
Ga nooit naar Oostende achter crevetten als er een p in uw nummerplaat voorkomt.
En een letter op een plaat geeft u geen enkel voordeel

Groetjes chauffeurke

Hello evrybody,
 

Ik las hier onlangs over de kosmos, en ik ben daar wreed in geïnteresseerd!
Ik was naar de N.A.S.A geweest, en had ne keer gevraagd of ik eens met zo een raket mocht mee vliegen.
Niks mandal mocht ik!
Maar dan kennen ze chauffeurke nog niet hé.
Ik daar ‘s avonds via een konijnenpijp binnen gekropen en mij daar in die raket gaan verstoppen.
Allé ‘s anderdaags komen er daar nog drie charels die wreed goed engels spraken binnen zitten.
Alle drie met zo een schoon kostuumeke aan, en een glazen bol op hunne kop.
Ik had mij weg gestoken achter die kast van den elektriek zodat ze mij niet zagen zitten, want anders zou ik weer niet mee mogen.
Ineens hoor ik daar door een micro ene die begint te tellen.
10-9-8-7-6-5-4-3-2-1-go toe de start.....
En die raket begint daar te bibberen en te beven dat ik met mijn klikken en mijn klakken omver vlieg van ‘t verschieten.
Azo ne snok dat da was.
Ik moet zeggen als ik zo ne keer door da vensterke keek, dat we goed vooruit gingen.
’t Was iets anders dan mijne Ford waar ik tegen 70 mee geflitst was.
Nu we hoog genoeg waren moest ik toch eens goedendag gaan zeggen aan die drie Amerikanen van de states naaits.
Ik zo van achter die kast gekropen  ne keer goed BOEH geroepen.
Jawadde azo verschoten da die mannen waren.
Dienen ene was zo verschoten dat hij daar nen draai aan dat stuur gaf, dat die raket plots van richting veranderde.
Dienen ene tegen mij!
Hoe are you????
Ha ay ben chauffeurke
Weire you kom from???
Awel y come from Deftinge by Geraardsberge.
PPffffffffffff maar gene van de drie die dat wist liggen.
Die mannen ne keer rap naar beneden getelefoneerd om te zeggen dat ik mee was en wat ze met mij moesten doen.
Maar ‘t was te duur om nu nog terug te keren.
Allé ik kreeg daar een reserve visbokaal om op mijne kop te zetten en zo nen overal, waar ge na nen tijd begint mee te zweven.
Dat is wreed plezant moet ik zeggen.
Allé na drie dagen vliegen konden we landen op manneke maan.
Ons raket daar schoon geparkeerd, en ik moet zeggen dat er nog niet teveel volk op dienen parking stond.
Allé we gingen dan ne keer de benen strekken, en eens uitstappen.
Jawadde dat was wreed!
Ge moet daar bijna niet stappen!
Ge kunt daar zweven hé.
’t Is den eerste keer dat ik zo gemakkelijk van de grond ging moet ik zeggen.
Awel ik heb ginder ne keer goed rond gekeken, en op de maan zelf is er niet veel te zien zenne.
Ge kunt daar niet eten of drinken hé!
Daarvoor moet ge weer terug naar beneden.
Maar wat ge wel ziet is onze wereldbol hé.
Schoon blauw, behalve dat stuk dat voor drie vierde bevuild is.
Ik heb daar nog ne keer goed gekeken of ik de mannekens van seniorennet zag,maar ge waart zo klein dat ik niemand herkend heb.
Wat ik wel heb gedaan, is een naamkaartje van ieder van ons op een ster geplakt dat ze ons dat zeker niet meer afnemen hé.
Maar ginder is nog werk zenne, dus ik denk dat ik één van deze dagen nog eens terugkeer.
 

Groetjes chauffeurke

hello evrybody,

't Is toch eigenaardig dat de waarheid uit een  kindermondje komt.
Maar ik stel mij de vraag!
Als dienen mond dan groeit van kindermondje naar volwassen mond, komt daar dan geen waarheid meer uit?
Kan mij dan iemand zeggen op welke leeftijd we leugenaars geworden zijn.
Toen ik nog ne kleine snotter was met een  kindermondje boven mijn gespierd lijf.Had ik op nen dag mijne pa zijne vriend gezien met ons buurvrouw.
Niet dat daar iets speciaal aan was, maar mijn kindermondje vertelde da graag.
Ik dan maar tegen mijne pa gezegd!
Zeg pa, ik heb uwe copain gezien met Marie Louise van naast ons deur.
Awel en dan?
Awel ze liepen hand in hand!!
Euh....awel en dan, dat was omdat ze niet zou vallen hé!
Jamaar hij zal ze dan toch niet goed vast gehouden hebben want ze zijn daar wel gevallen, just in het maïsveld.
Potverdekke!!!!! hoe kunt gij da weten kleine moeial?
Awel omdat ik ook just in dienen maïs zat om verstopperke te spelen.
En ik heb ook nog gezien dat ze elkaar aan het kussen waren.
Awel en dan!Als gij valt met uwe velo, en ge komt al bleiten naar huis geeft mama toch ook ne kus op uw blauwe plekken.
Euh......ja 't is waar!
Maar na een kwartier lagen ze daar wel in hunnen blote zenne!
Da zal zijn om te zien of ze niet geblesseerd waren!
En nu moet ge ne keer goed luisteren!!!
Ge moet stoppen met te zeveren en van alles uit uwen duim te zuigen.
Ondertussen werden zijn woorden bijgezet door een paar goeie lappen op mijne kop.
Wat eigenaardig is, is dat telkens mijn kindermondje de waarheid vertelde, dat ik er telkens klop voor kreeg.
En nu jaren later als mijn kindermondje verdwenen is, en ik een grote mond heb.
Nu vraagt hij mij hoe dat juist in elkaar zat met zijne vriend en met Marie Louise.
Dat is ook ne straffe, vroeger wilde hij er niks van weten als ik de waarheid sprak omdat hij zei dat het allemaal leugens waren en uit mijnen duim gezogen.
En nu wil hij die affaire nog ne keer horen omdat hij denkt dat het waar is.
Jawadde, dat is toch nen averechtse mens zenne.

Groetjes chauffeurke

Hello evrybody

Het zijn morgen de krakelingen in Geraardsbergen.

Awel het feest is nog niet bezig of ik heb er al van gedroomd.

Ne mens kan toch wat tegen komen in zijn dromen hé.

Ik moest als druïde meelopen in dienen stoet.

Toen we daar boven op de muur van Geraardsbergen stonden, werd in dienen kelk een visje gesmeten om uit te drinken.

Al meer dan 900 jaar is dat hier de gewoonte.

Ik stond daar tussen de genodigden met ne sikkel in mijn hand, en wat laurierblaren achter mijn oren.

Gekleed in zo een wit kleed dat ik aan het zuidstation gekocht had.

In mijnen droom was ik nen echte druïde.

Toen het aan mijnen toer was om zo een visje te drinken, schept dienen visboer daar toch wel gans vanonder met zijne pollepel zekerst!

Da was ne vis die daar al bijna 200 jaar inzat peis ik.

Hij was zo groot als ne forel.

Diene vis lag daar half uit dienen kelk met visogen naar mij te kijken.

Er liep een levertraan uit zijn ogen, en hij probeerde nog al het gebeuren van zich af te schubben.

Persoonlijk zag ik er echt geen graten in om dat beest in te slikken, maar mijn keelgat was er niet voor voorzien om ne vis van 200j naar binnen te spelen.

We stonden daar te treuzelen, en ik dacht nog dat mijnen droom visserspraat was omdat dat ook altijd overdreven is.

Maar diene vis krimpte geen vin!

Ondertussen hadden ze”tonnekken brand” al aangestoken en laaiden de vredesvuren al hoog op.

Ik begon er in mijnen droom zodanig van te zweten dat dienen vis uit mijn handen schoof.

Jawadde, recht de vijver van den oudenberg in.

Dienen opperdruïde had dat toch wel gezien zekerst!

Als straf moest ik dan de komende dagen op de markt de plaats innemen van manneken pis.

Ppffffffff jawadde, ik ben wakker geworden zo nat als ik ‘k weet niet wat.

Ne mens kan toch nogal van die onnozele dromen hebben hé.

Euh…..maar als iemand naar de krakelingen moest gaan, kijk dan eens of ge geen manneken pis op de markt van Geraardsbergen ziet die op mij trekt.

En of er druïden in de stoet lopen.

En of ge in de vijver op den oudenberg gene vis ziet zwemmen.

Ja, ’t is dat ik altijd zit te twijfelen aan mijn dromen!

Groetjes chauffeurke

Hello evrybody,

Levensvreugde is iets dat men een gans leven als gezel zou willen.
Men staat 's morgens op, en de dag begint met de levensvreugde die elk van ons kent.
Maar ieder van ons beleeft de levensvreugde op zijn manier.
Bij sommigen is het al vreugde wat de klok slaat.
Vreugde en geluk is van hun gezicht te lezen, hoewel men nooit weet wat binnen de mens schuilt.
Voor anderen is levensvreugde gewoon de dag doorbrengen zoals de dagen die achter hem of haar liggen.
Anderen vinden de levensvreugde in het automatisme die ze gekweekt hebben.
Ze vinden de levensvreugde in wat de mens uitgevonden heeft.
Ze leven als robotten tussen de dagelijkse uitvindingen die hun de levensvreugde geven.
Soms ingewikkeld, soms eenvoudig.
Anderen hebben niet alleen de levensvreugde verloren, maar hebben al zoveel verloren dat ze niets meer te verliezen hebben.
Sommige mensen vonden hun levensvreugde bij personen die er nu niet meer zijn.
Anderen maken hun levensvreugde dan weer zelf bij het ontdekken van doodgewone dingen.
Benieuwd kijken we dan graag naar hoe een ander leeft en hoe een ander zijn levensvreugde beleefd en soms deelt.
Het thema van vandaag zal misschien een portier openen om mensen beter te leren kennen, hoewel er nog de vraag is of velen zichzelf prijsgeven.

Mijn levensvreugde is begonnen toen ik op de wereld kwam.
Elke dag leerde ik bij, en stap voor stap werd ik ondersteund om mijn weg te zoeken.
Ik bouwde de levensvreugde op met vrienden en familie.
Maar het leven leerde me al vlug dat levensvreugde niet alleen opgebouwd wordt, maar ook elke dag een stap achteruit zet.
Men verliest door de jaren vrienden en familie en ook telkens een beetje levensvreugde.
Men probeert zich dan ergens vast te grijpen aan iets dat een vervanging is voor het verlies dat men door de jaren kent.
En soms kon de levensvreugde veel meer zijn dan dat wat we gehad hebben.
Mijn moeder zei vaak:

-Chauffeurke praat wat meer, ge zult u beter voelen.

Maar den enigste praat dat ik kon uitbrengen was lachen en zeveren.
En naar het schijnt moet men soms eens ernstig zijn in het leven.
Maar ik putte mijn levensvreugde uit de lach die ik een ander kon brengen.
En ook mijn moeder begreep dat dit mijn manier van leven geworden was.
Een lach brengen, daar waar de anderen achter een beetje levensvreugde aan het zoeken waren.
Het was een automatisme geworden die ik altijd blijven uitbouwen ben.
Dagelijks denk ik aan de ernst van het leven, maar kan mij niet ontdoen van mijn manier van leven.
Ik ben zo opgegroeid, en mijn karakter zal wel gevormd zijn.
Mijn levensvreugde is dan ook de wijsheid van het leven die ik gekregen heb, zonder echt slim te zijn.
Mijn levensvreugde zijn de lessen die ik gekregen heb, zonder gestudeerd te hebben.
Mijn levensvreugde is te kunnen lachen met mezelf door te luisteren naar een ander.
Vandaag is mijn levensvreugde te kunnen leven met de uitvinding van de mens.
De levensvreugde van de pc.
Niet dat het plastiek omhulsel of het digitale scherm mij veel levensvreugde geeft!
Maar wel de woorden die door menselijk brein geschreven worden.
De levensvreugde van te kunnen woorden sturen zonder er fysiek bij aanwezig te zijn.
Gratis een lach, emotie, steun of contact te geven zonder dat het iets kost.
De levensvreugde van  het leven dat aan ons voorbij gaat.
Maar vooral de vreugde van de gewone zaken waar men zelf kan over beslissen en uitvoeren.
De levensvreugde van vrij te zijn en te kunnen beslissen wat voor elk van ons levensvreugde wil zeggen.

Groetjes chauffeurke
ps
Deze tekst is ook opgedragen aan mijn goede vriend Fido.(zie foto)
Een man die zijn levensvreugde uit het gewone dagelijkse leven haalde.

hello evrybody,

Ik heb wreed veel slaapstoornissen, en ben er dus bij den doctor voor geweest.
Ik zeg tegen hem dat ik wakker lig van al die slaapstoornissen.
Als ge wakker ligt slaapt ge niet, en kunnen het ook geen slaapstoornissen zijn.
Jamaar ik wordt er wakker van zeg ik!
Awel als ge wakker wordt, zijn uw slaapstoornissen toch over.
't Is daar dat ik aan mezelf begon te twijfelen!
Als ge slaapstoornissen hebt, ligt ge zenuwachtig of onrustig in uwe slaap.Maar eens ge wakker zijt hebt ge geen slaapstoornissen meer.Het zou dan wel kunnen dat ge niet meer kunt slapen, maar dat kan zijn omdat ge gene vaak hebt of dat ge wakker geworden zijt omdat ge al genoeg geslapen het.
Jawadde 't was om slaapstoornissen van te krijgen van al zijn Latijn.
En wat denkt ge dan dat ik heb meneer doctor?
Awel chauffeurke ik denk dat gij niet alleen in uwe slaap gestoord zijt.
Ik moet zeggen dat er niks veranderd is, maar dat het toch een hele opluchting is als ge weet wat ge mankeert hé.
Slaapstoornissen kunt ge ook hebben van nachtmerries of slechte dromen.
Dat zijn in feite slaapstoornissen terwijl ge in slaap zijt.
Ik heb onlangs wreed slecht geslapen door ne slechten droom!
Ik droomde dat mijne chef op het werk me zei dat mijn verstand niet in mijne kop zat, maar in mijn voeten en dat ik er op liep.
Hij had nu wel niet volledig ongelijk, maar van mij dat te zeggen, juist voor ik naar huis reed was ik er ondersteboven van.
Ik begin daar snachts te dromen dat mijne chef mij naar de kliniek voert, en dat hij vraagt om mij te laten opereren!
Die chirurg komt daar af in een groen laken rond zijn lijf, en met een masker van zorro in dezelfde kleur voor zijne mond.
We zullen dat hier ne keer vlug oplossen zei hij tegen mijne chef.
Pas op als ge in uwe slaap droomt dat ze u opereren, dan doen ze u niet in slaap hé!
Dus ze snijden levendig in uw vel tijdens uwe slaap waar ze u niet onder narcose zetten.
(kan iedereen nog volgen)?
Dus dienen begint daar te snijden zeg dat de stukken er af vliegen.
En hij naait mijn voeten in de plaats van mijne kop, en mijne kop in de plaats van mijn voeten.
Awel da moet ge meemaken zie!
Da moet ge gewoon zijn zenne.
Ik wou snachts drinken aan de fles water naast mijn bed, en mijn voeten waren nat ppffffffff.
En als ge snachts eens denkt van in uwe neus te peuteren terwijl niemand u ziet, zit ge gewoon tussen uw tenen te krabben.
Ik heb de gewoonte van mij snachts zo af en toe eens uit te rekken, en mijn tenen te doen kraken.
Jawadde, nu had ik toch wel mijne neus gekraakt zekerst.Allé 't is maar om u te zeggen dat zo een operatie geen deugd doet zenne.
Maar het meest verschiet ge als ge wakker wordt!
Ik kijk op mijn hoofdkussen, en wat zie ik liggen!
Twee voeten!
Nadat ik een half uurke van mijn zelve had gelegen, werd ik weer wakker, en 't is daar dat ik begon te beseffen dat ik volledig gedraaid lag in mijn bed.
Awel ik kan u zeggen dat als ge zo tijdens uwen droom ne keer geopereerd zijt, dat ge daar wreed veel slaapstoornissen kunt van over houden.
Groetjes chauffeurke

Hello evrybody,

Ik las hier juist dat het kalm was, en dat er mensen dromerig werden.
Dus ga ik vlug tussen twee ritten het thema beschrijven.

Op nen dag droomde ik dat ik plots 20j ouder geworden was.
Ik zat zo altijd alleen thuis, en vond dat maar niks.
Ik had zo al ne keer een paar inlichtingen genomen, en ze hadden mij gezegd dat ik in een bejaardentehuis veel compagnie zou hebben.
Ik had een tehuis gevonden met een goede faam naar het schijnt van horen zeggen.
Ik met mijn valiezen met mijn nieuw modern ondergoed daar naartoe.
Azo een schoon batiment, met gele steentjes en doorschijnende ruiten.
Boven de deur hing de naam van dat bejaardentehuis!
"In de laatste adem"!
Ik daar naar binnen, en kwam daar direct veel wandelaars tegen.
Den ene met ne wandelstok, een andere met een looprek.
Na een gesprek met den directeur, mocht ik mee met een verpleegsterke.
Ik kreeg daar een schoon kamertje van 2m op 4m met schone meubelen van dienen mens die hier voor mij zijnen laatste asem had uitgeblazen.
Ik moest nog juist een papierke tekenen dat ik elke maand mijn pensioen moest afgeven, en dat dan mijn kinderen maar 20.000 Fr meer moesten bijleggen.
Ja als ik dat niet kon betalen op het einde van de maand, werden mijn valse tanden in beslag genomen!
Elke dag ging ik ook eens wandelen in de gang, en ook in de refter zat ik steeds met veel volk aan tafel.
Ik had er vlug vrienden, en de gesprekken gingen vaak over vroeger, en over seniorennet.
Maar als ik naar die andere mensen luisterde, waren er toch veel met problemen.
De mensen die niet meer uit de voeten konden, werden als een plant voor het raam gezet in ne rolstoel.
De anderen moesten gaan turnen of in de tuin gaan wandelen zodat de kuisvrouw haar werk kon doen.
Ik probeerde af en toe de mensen een lach bij te brengen, maar dat lukte niet altijd!
Na een paar jaar kwam ik tot de conclusie dat het in een bejaardentehuis niet altijd voor te lachen is.Dus zat ik hier nog niet echt op mijn plaats op mijnen ouderdom!
Ik ben dan 's morgens ne keer uit mijn bedde gestapt met mijne voet in dienen pispot, om uit dienen droom wakker te worden.
Awel ge kunt niet geloven hoe rap ik weer thuis was.
En blij dat ik thuis was!
Mensen ik heb mijn grootmoeder er weten zijn, en dat was ook niet om te lachen.
Zolang een mens goed is laat hem zijn leven leiden en niet lijden! 
Laat de beslissing over aan de persoon die er naartoe wil.
En laat ze niet opgedrongen worden door derden, die dan 1x om de maand op bezoek gaan.
Maar bon dat is mijn gedacht hé, wie weet hoe en wanneer en waarom ik er misschien zal binnen stuiken.
In elk geval hoop ik als ik er naartoe moet, dat er veel seniorennetters zitten .
Groetjes chauffeurke

Hello evrybody,

Ik heb vroeger gerookt gelijk nen turk.
Maar toen het Vlaams blok beginnen opkomen is ben ik er mee gestopt. (doordenkertje).

Als jonge gast kon ik in school als 14 jarige toch niet onderdoen hé.
Ik zag mijn kameraden regelmatig zo een wit stokske in hunne mond steken, en er dan zitten aan trekken tot er rook uit hunne neus kwam.
Amai da vond ik ferm!
Mijn ouders hadden een winkel en het zou niet moeilijk zijn voor mij om zo een pak met geperste rookwolken te verzilveren.
Ik dus met mijn sigaretten ‘s morgens den trein op om naar school te vertrekken.
Eindelijk kon ik ook mijn wetten stellen, want nu hoorde ik bij de volwassenen.
Ik moest al zeggen tegen mijne maat dat we niet meer bij die sukkelaars gingen zitten, maar wel in het rokerscompartiment.
De naam alleen klonk al schoon.
Ik dan maar mijn pakske open gefrutseld, en zo een stokske tussen de lippen gestoken.
Ik voelde mij direct 20j ouder!
Ja, nu kon ik mijn sigaret in de asbak leggen naast die andere volwassenen.
Het voelde trots aan zo met een pakske Gauloise filter in uwe bovenzak te lopen.
Ge moest zien dat uw maten het pakske konden zien zodat ze wisten dat ik ook bij de echte hoorde.
En tezelvertijd het niet teveel tonen dat de meester er niet op uitkwam, want dienen nam de sigaretten af om ze zelf te roken de gierigaard!
Een paar jaar later, had ik met één pakske niet genoeg.
Twee pakskes per dag vlogen er door.
Ik begon mij de vraag te stellen of er nu een categorie supervolwassenen bestond?
Bij mijn ouders in de winkel verkochten ze ook vleeswaren, en ik had al gemerkt dat mijn lijf de zelfde reuk begon te krijgen dan die gerookte hesp die boven den toog hing.
Hoewel dat die hesp beter rook dan mijn vingers.
Maar da zal met die kruiden geweest zijn zekerst.
Maar ik begon ook te ondervinden, dat de mensen mij scheef bekeken telkens ik een sigaret opstak.
En zelfs de pa van mijn toekomstig lief had al twee keren gezegd dat zijn Nicolleke met gene roker moest naar huis komen of dat er wat zou zwaaien.
Bij den aankoop van mijne eerste auto ging het ook van kwaad naar erger.
Ik stak de ene sigaret na de andere op.
Eén hand op het stuur, de arm door het raam (behalve bij regen) en in de andere hand mijn sigaret.
Als mijn raam niet open stond, dan zag ik na 34km gene steek meer.
Als de politie mij deed stoppen hadden ze een kwartier nodig om mijn papieren te krijgen tot de rook was opgetrokken.
Er kwam zoveel rook door mijn vensters als door het echappement.
Toen ik in de competitiesport ben gestapt, vlogen niet alleen de zweetdruppels in het rond, maar ook stukken van mijn uitgehoeste longen.
En 't is daar dat ik van de één op de andere dag ben gestopt met roken.
Ik heb daarna nog een paar keer een sigaarke opgestoken bij één of andere drink, maar ik moet zeggen dat ik er mij zeker niet beter bij voelde.
Maar de vraag blijft nog steeds, waarom ben ik daar mee begonnen?
Waarom steekt een mens dat in zijne mond?
Waarom is de sigaret een toegelaten drug geworden?
Waarom is het toegelaten ons eigen leven te verpesten?
Waarom, waarom, waarom, waarom, waarom?
Ne mens stelt er hem zoveel vragen over dat hij er op den duur een sigaret zou van opsteken! 
 
Groetjes chauffeurke

Hello evrybody,

Ja ik ben zo gene specialist in op zoek gaan naar relaties.
Ik heb dus maar ne keer een paar boeken gekocht om te zien hoe ge een vrouw kunt verleiden.
Dat is potverdekke nog niet simpel zenne.
Ik lees hier dat ge moet zelfzeker overkomen.
Lap, dat is al mijn grootste probleem.
De laatste tijd ben ik zeker van niks.
En de kledij en het uitzicht doet er ook veel aan.
Ik heb mij nu sportief gekleed en half geschoren, want daar zijn de vrouwen naar schijnt zot van.
Nu lees ik hier dat ze met dat scheren een stoppelbaard bedoelen ppffffffff.
Ja, ik had mij juist half geschoren, nu sta ik hier met nen halve moustache en één kaak da geschoren is.
Allé, ik ben da ne keer gaan uitproberen in het zwembad van de Gavers.
Ik daar met een zwarte zwembroek aan het paraderen rond het water.
Mijn schouders achteruit en mijnen buik zoveel ik kon ingetrokken, want da stond ook in dienen boek.
Jawadde da is niet gemakkelijk zo te lopen als ge dat niet gewend zijt zenne.
Na een half uurke rond da zwembad te hebben gelopen had ik al veel beziens, vooral van den badmeester.
Ineens komt er daar zo een schoon madammeke uit het water gekropen met nen bikini waar ze waarschijnlijk te weinig stof voor hadden om alles te kunnen stoppen.
Ik zo ne keer een oogske naar haar getrokken en mijne schoonste lach boven gehaald.
Met al mijn zelfzekerheid liep ik zo naast haar, en neep ik ne keer in haar billen.Ja, zo stond da in dienen boek hé.
Jawadde, azo ne patat dat ik daar op mijn oor kreeg.
Van de slag verloor ik mijn evenwicht en viel daar in het water.
Van het verschieten slikte ik de helft van da zwembad binnen en was ik bijna verdronken.
Ik ben wakker geworden door nen bouche a bouche van Marcel den badmeester.
ppffffffffffffff, ik moet zeggen dat ik niet echt zeker ben dat ik deze relatie in stand wil houden hoor )))).
Groetjes chauffeurke