Hello evrybody,

Over het thema van vandaag zou ik niet weten wat schrijven, ben er nooit mee in aanraking geweest, en ken ook niemand in mijn omgeving met dit probleem.
Dus dan maar een totaal andere toer op zekerst om toch maar iets te schrijven.
Allé chauffeurke zuigen!
Euh aan mijnen duim hé!Ik ga er da hier maar rap bijzetten of ik wordt nog gesentureerd!

Gisteren kreeg ik in mijn brievenbus een catalogus over cruiseschepen.
Amai zo schoon!
Terwijl ik in bad zat zou ik in dat boekske ne keer bladeren.
Ikke mijn bad laten vol lopen, ne goeie schep zeezout ingedaan om de smaak van de zee te scheppen, de ventilateur naast het bad op maximum om golven te maken, en mijn zes plastieken gele eendjes op het water gezet om de dolfijnen te vervangen.
Ondertussen lag ik daar in mijn adamskostuumweke tussen de eendjes te drijven, en weg te dromen tussen de foto’s die in de catalogus stonden afgebeeld.
Maar met dienen ventilateur op maximum, begonnen de golven alsmaar hoger te worden, en de stroming alsmaar sterker.
Op een zeker moment was mijne rug al gans opengeschuurd van de kettingske achter mij, en mijnen teen al twee keer vastgezeten in dat ijzer van den afloop.
Terwijl mijn ogen de foto's van de witte stranden bewandelden in de catalogus, waren die plastieken eenden al een ganse tijd tegen mijn onderste buikspieren aan het botsen.
En dat had dan weer werking op mijn maag ppffffffffffff.
Allé na een uur in da bad gelegen te hebben, begon ik potverdekke zeeziek te worden.
Ja en aan zeeziekte daar kunt ge niets aan doen hé!
Dus een half uur later lagen mijn oesters en mijn spinazie tussen mijn eenden te drijven.
Ik moet zeggen dat het nog meeviel, want die oesters dachten dat die groene spinazie algen waren, en met dat zeezout waren ze na vijf minuten weer tot leven gekomen.
Mijn badkuip begon wreed goed op die foto’s in dienen catalogus te trekken.
Dus heb ik maar besloten om thuis te blijven, en daar geen geld aan uit te geven, aan iets wat ge thuis hebt.
Stel u voor dat ge zover zou reizen en dat ge luchtziek wordt, dan is gans uw vakantie naar de knoppen.
Nee zenne, deze zomer ga ik op vakantie in mijn badkamer.
Ik heb juist gebeld naar den entrepreneur, en diene komt morgen al ne camion wit zand brengen om naast mijn bad te leggen.
Nog just dit weekend naar Blankenberge achter wat dekoratie zoals wat schelpen en een zeester, en ik ben gesteld.
Dus die da willen op verlof komen, jullie zijn altijd welkom; maar wel op tijd reserveren hé.
Want met meer dan zes kunt ge niet in mijn bad zenne.

Groetjes chauffeurke

Hello evrybody,

In mijn tuin zat deze zomer een familie huismussen!
Pa-mus en Ma-mus hadden hun nestje gemaakt in de kerselaar.
Op een dag bleef Ma-mus bij de haard op het nest zitten, terwijl Pa-mus als noeste arbeider heen en terug vloog om eten in het bekje te brengen.
Het ging zo weken aan één stuk, tot op een dag de eitjes gingen scheuren, en er een paar kleine musjes geboren werden.
Ma-mus en Pa-mus waren zeer begaan met hun kroost, en waren steeds in de weer, tot de musjes hun eigen pluimen kregen, en plaats namen op de boord van het nest.
Na een harde val op de grond, konden de kleine musjes nog rekenen op Pa-mus en Ma-mus.
En een paar dagen later, konden de musjes eindelijk hun eigen vleugels uitslaan.
Ze vlogen en tjilpten dat het een lust was.
Ma-mus en pa-mus zaten te kijken in het lege nest hoe de musjes hun eigen weg zochten.
Toen de kleine musjes niet meer in zicht waren, verlieten ook pa-mus en ma-mus het nest.
Het lege nest syndroom was een feit.
De lege gebroken schelpen waren nog de enige herinnering aan de opvoeding van dit mussen gezin.
Ook die kleine mussen zullen nu hun weg moeten zoeken tussen de gevaren der natuur!

Het is een doodsimpel en onnozel mussen verhaal!
Maar als men eens goed denkt, en men zich in de plaats stelt van pa-mus en ma-mus.
Als men de dagen en maanden vervangt door jaren, en als men het nest vervangt door een huis!
Hoever staan we dan nog van dat ei, die voor ons de wieg was van onze kinderen.
Toen de kleintjes hun eigen weg invlogen, heeft dit iets weg toen mijn zoon zijn wagen nam en de weide wereld introk.
Gewoon even de ogen sluiten, en je in de plaats stellen van die mussen familie.En je zult zien dat er veel gelijkenis is met onze manier van vliegen!

Groetjes chauffeurke