Hello evrybody,
 

Ik las hier onlangs over de kosmos, en ik ben daar wreed in geïnteresseerd!
Ik was naar de N.A.S.A geweest, en had ne keer gevraagd of ik eens met zo een raket mocht mee vliegen.
Niks mandal mocht ik!
Maar dan kennen ze chauffeurke nog niet hé.
Ik daar ‘s avonds via een konijnenpijp binnen gekropen en mij daar in die raket gaan verstoppen.
Allé ‘s anderdaags komen er daar nog drie charels die wreed goed engels spraken binnen zitten.
Alle drie met zo een schoon kostuumeke aan, en een glazen bol op hunne kop.
Ik had mij weg gestoken achter die kast van den elektriek zodat ze mij niet zagen zitten, want anders zou ik weer niet mee mogen.
Ineens hoor ik daar door een micro ene die begint te tellen.
10-9-8-7-6-5-4-3-2-1-go toe de start.....
En die raket begint daar te bibberen en te beven dat ik met mijn klikken en mijn klakken omver vlieg van ‘t verschieten.
Azo ne snok dat da was.
Ik moet zeggen als ik zo ne keer door da vensterke keek, dat we goed vooruit gingen.
’t Was iets anders dan mijne Ford waar ik tegen 70 mee geflitst was.
Nu we hoog genoeg waren moest ik toch eens goedendag gaan zeggen aan die drie Amerikanen van de states naaits.
Ik zo van achter die kast gekropen  ne keer goed BOEH geroepen.
Jawadde azo verschoten da die mannen waren.
Dienen ene was zo verschoten dat hij daar nen draai aan dat stuur gaf, dat die raket plots van richting veranderde.
Dienen ene tegen mij!
Hoe are you????
Ha ay ben chauffeurke
Weire you kom from???
Awel y come from Deftinge by Geraardsberge.
PPffffffffffff maar gene van de drie die dat wist liggen.
Die mannen ne keer rap naar beneden getelefoneerd om te zeggen dat ik mee was en wat ze met mij moesten doen.
Maar ‘t was te duur om nu nog terug te keren.
Allé ik kreeg daar een reserve visbokaal om op mijne kop te zetten en zo nen overal, waar ge na nen tijd begint mee te zweven.
Dat is wreed plezant moet ik zeggen.
Allé na drie dagen vliegen konden we landen op manneke maan.
Ons raket daar schoon geparkeerd, en ik moet zeggen dat er nog niet teveel volk op dienen parking stond.
Allé we gingen dan ne keer de benen strekken, en eens uitstappen.
Jawadde dat was wreed!
Ge moet daar bijna niet stappen!
Ge kunt daar zweven hé.
’t Is den eerste keer dat ik zo gemakkelijk van de grond ging moet ik zeggen.
Awel ik heb ginder ne keer goed rond gekeken, en op de maan zelf is er niet veel te zien zenne.
Ge kunt daar niet eten of drinken hé!
Daarvoor moet ge weer terug naar beneden.
Maar wat ge wel ziet is onze wereldbol hé.
Schoon blauw, behalve dat stuk dat voor drie vierde bevuild is.
Ik heb daar nog ne keer goed gekeken of ik de mannekens van seniorennet zag,maar ge waart zo klein dat ik niemand herkend heb.
Wat ik wel heb gedaan, is een naamkaartje van ieder van ons op een ster geplakt dat ze ons dat zeker niet meer afnemen hé.
Maar ginder is nog werk zenne, dus ik denk dat ik één van deze dagen nog eens terugkeer.
 

Groetjes chauffeurke

hello evrybody,

't Is toch eigenaardig dat de waarheid uit een  kindermondje komt.
Maar ik stel mij de vraag!
Als dienen mond dan groeit van kindermondje naar volwassen mond, komt daar dan geen waarheid meer uit?
Kan mij dan iemand zeggen op welke leeftijd we leugenaars geworden zijn.
Toen ik nog ne kleine snotter was met een  kindermondje boven mijn gespierd lijf.Had ik op nen dag mijne pa zijne vriend gezien met ons buurvrouw.
Niet dat daar iets speciaal aan was, maar mijn kindermondje vertelde da graag.
Ik dan maar tegen mijne pa gezegd!
Zeg pa, ik heb uwe copain gezien met Marie Louise van naast ons deur.
Awel en dan?
Awel ze liepen hand in hand!!
Euh....awel en dan, dat was omdat ze niet zou vallen hé!
Jamaar hij zal ze dan toch niet goed vast gehouden hebben want ze zijn daar wel gevallen, just in het maïsveld.
Potverdekke!!!!! hoe kunt gij da weten kleine moeial?
Awel omdat ik ook just in dienen maïs zat om verstopperke te spelen.
En ik heb ook nog gezien dat ze elkaar aan het kussen waren.
Awel en dan!Als gij valt met uwe velo, en ge komt al bleiten naar huis geeft mama toch ook ne kus op uw blauwe plekken.
Euh......ja 't is waar!
Maar na een kwartier lagen ze daar wel in hunnen blote zenne!
Da zal zijn om te zien of ze niet geblesseerd waren!
En nu moet ge ne keer goed luisteren!!!
Ge moet stoppen met te zeveren en van alles uit uwen duim te zuigen.
Ondertussen werden zijn woorden bijgezet door een paar goeie lappen op mijne kop.
Wat eigenaardig is, is dat telkens mijn kindermondje de waarheid vertelde, dat ik er telkens klop voor kreeg.
En nu jaren later als mijn kindermondje verdwenen is, en ik een grote mond heb.
Nu vraagt hij mij hoe dat juist in elkaar zat met zijne vriend en met Marie Louise.
Dat is ook ne straffe, vroeger wilde hij er niks van weten als ik de waarheid sprak omdat hij zei dat het allemaal leugens waren en uit mijnen duim gezogen.
En nu wil hij die affaire nog ne keer horen omdat hij denkt dat het waar is.
Jawadde, dat is toch nen averechtse mens zenne.

Groetjes chauffeurke

Hello evrybody

Het zijn morgen de krakelingen in Geraardsbergen.

Awel het feest is nog niet bezig of ik heb er al van gedroomd.

Ne mens kan toch wat tegen komen in zijn dromen hé.

Ik moest als druïde meelopen in dienen stoet.

Toen we daar boven op de muur van Geraardsbergen stonden, werd in dienen kelk een visje gesmeten om uit te drinken.

Al meer dan 900 jaar is dat hier de gewoonte.

Ik stond daar tussen de genodigden met ne sikkel in mijn hand, en wat laurierblaren achter mijn oren.

Gekleed in zo een wit kleed dat ik aan het zuidstation gekocht had.

In mijnen droom was ik nen echte druïde.

Toen het aan mijnen toer was om zo een visje te drinken, schept dienen visboer daar toch wel gans vanonder met zijne pollepel zekerst!

Da was ne vis die daar al bijna 200 jaar inzat peis ik.

Hij was zo groot als ne forel.

Diene vis lag daar half uit dienen kelk met visogen naar mij te kijken.

Er liep een levertraan uit zijn ogen, en hij probeerde nog al het gebeuren van zich af te schubben.

Persoonlijk zag ik er echt geen graten in om dat beest in te slikken, maar mijn keelgat was er niet voor voorzien om ne vis van 200j naar binnen te spelen.

We stonden daar te treuzelen, en ik dacht nog dat mijnen droom visserspraat was omdat dat ook altijd overdreven is.

Maar diene vis krimpte geen vin!

Ondertussen hadden ze”tonnekken brand” al aangestoken en laaiden de vredesvuren al hoog op.

Ik begon er in mijnen droom zodanig van te zweten dat dienen vis uit mijn handen schoof.

Jawadde, recht de vijver van den oudenberg in.

Dienen opperdruïde had dat toch wel gezien zekerst!

Als straf moest ik dan de komende dagen op de markt de plaats innemen van manneken pis.

Ppffffffff jawadde, ik ben wakker geworden zo nat als ik ‘k weet niet wat.

Ne mens kan toch nogal van die onnozele dromen hebben hé.

Euh…..maar als iemand naar de krakelingen moest gaan, kijk dan eens of ge geen manneken pis op de markt van Geraardsbergen ziet die op mij trekt.

En of er druïden in de stoet lopen.

En of ge in de vijver op den oudenberg gene vis ziet zwemmen.

Ja, ’t is dat ik altijd zit te twijfelen aan mijn dromen!

Groetjes chauffeurke

Hello evrybody,

Levensvreugde is iets dat men een gans leven als gezel zou willen.
Men staat 's morgens op, en de dag begint met de levensvreugde die elk van ons kent.
Maar ieder van ons beleeft de levensvreugde op zijn manier.
Bij sommigen is het al vreugde wat de klok slaat.
Vreugde en geluk is van hun gezicht te lezen, hoewel men nooit weet wat binnen de mens schuilt.
Voor anderen is levensvreugde gewoon de dag doorbrengen zoals de dagen die achter hem of haar liggen.
Anderen vinden de levensvreugde in het automatisme die ze gekweekt hebben.
Ze vinden de levensvreugde in wat de mens uitgevonden heeft.
Ze leven als robotten tussen de dagelijkse uitvindingen die hun de levensvreugde geven.
Soms ingewikkeld, soms eenvoudig.
Anderen hebben niet alleen de levensvreugde verloren, maar hebben al zoveel verloren dat ze niets meer te verliezen hebben.
Sommige mensen vonden hun levensvreugde bij personen die er nu niet meer zijn.
Anderen maken hun levensvreugde dan weer zelf bij het ontdekken van doodgewone dingen.
Benieuwd kijken we dan graag naar hoe een ander leeft en hoe een ander zijn levensvreugde beleefd en soms deelt.
Het thema van vandaag zal misschien een portier openen om mensen beter te leren kennen, hoewel er nog de vraag is of velen zichzelf prijsgeven.

Mijn levensvreugde is begonnen toen ik op de wereld kwam.
Elke dag leerde ik bij, en stap voor stap werd ik ondersteund om mijn weg te zoeken.
Ik bouwde de levensvreugde op met vrienden en familie.
Maar het leven leerde me al vlug dat levensvreugde niet alleen opgebouwd wordt, maar ook elke dag een stap achteruit zet.
Men verliest door de jaren vrienden en familie en ook telkens een beetje levensvreugde.
Men probeert zich dan ergens vast te grijpen aan iets dat een vervanging is voor het verlies dat men door de jaren kent.
En soms kon de levensvreugde veel meer zijn dan dat wat we gehad hebben.
Mijn moeder zei vaak:

-Chauffeurke praat wat meer, ge zult u beter voelen.

Maar den enigste praat dat ik kon uitbrengen was lachen en zeveren.
En naar het schijnt moet men soms eens ernstig zijn in het leven.
Maar ik putte mijn levensvreugde uit de lach die ik een ander kon brengen.
En ook mijn moeder begreep dat dit mijn manier van leven geworden was.
Een lach brengen, daar waar de anderen achter een beetje levensvreugde aan het zoeken waren.
Het was een automatisme geworden die ik altijd blijven uitbouwen ben.
Dagelijks denk ik aan de ernst van het leven, maar kan mij niet ontdoen van mijn manier van leven.
Ik ben zo opgegroeid, en mijn karakter zal wel gevormd zijn.
Mijn levensvreugde is dan ook de wijsheid van het leven die ik gekregen heb, zonder echt slim te zijn.
Mijn levensvreugde zijn de lessen die ik gekregen heb, zonder gestudeerd te hebben.
Mijn levensvreugde is te kunnen lachen met mezelf door te luisteren naar een ander.
Vandaag is mijn levensvreugde te kunnen leven met de uitvinding van de mens.
De levensvreugde van de pc.
Niet dat het plastiek omhulsel of het digitale scherm mij veel levensvreugde geeft!
Maar wel de woorden die door menselijk brein geschreven worden.
De levensvreugde van te kunnen woorden sturen zonder er fysiek bij aanwezig te zijn.
Gratis een lach, emotie, steun of contact te geven zonder dat het iets kost.
De levensvreugde van  het leven dat aan ons voorbij gaat.
Maar vooral de vreugde van de gewone zaken waar men zelf kan over beslissen en uitvoeren.
De levensvreugde van vrij te zijn en te kunnen beslissen wat voor elk van ons levensvreugde wil zeggen.

Groetjes chauffeurke
ps
Deze tekst is ook opgedragen aan mijn goede vriend Fido.(zie foto)
Een man die zijn levensvreugde uit het gewone dagelijkse leven haalde.