Hello evrybody,
Terwijl ik hier zit te schrijven over mijn kiekens en over het leven ten huize chauffeurke, is er toch iemand die ontbreekt.
Het is nu één jaar geleden dat mijn goeie vriend Rogéke ons verlaten heeft.
Gisteren was het de namis, en dus even tijd om stil te staan bij dit gemis.
Ik dacht gisteren bij thuiskomst in mijn bed te kruipen, omdat de werkweek nogal zwaar was uitgevallen.
Maar van mijn buren kreeg ik te horen dat het de namis was voor Rogéke.
Ik wist wel dat het een jaar geleden was dat hij door een zwaar ongeval om het leven is gekomen, maar bij de godsdienstige rituelen sta ik meestal niet stil.
Voor Rogéke maak ik een uitzondering.
Ik ga regelmatig naar het kerkhof en als er een namis is, dan ga ik uit respect ook daar naartoe.
Ik had mijn kostuumeke uitgetrokken en met jeansbroek en sweater begaf ik mij door de kronkelende veldweg naar het kerkhof.
Ik zag onderweg de botten op de bomen komen en de krokussen bloeien.
In feite is het telkens een nieuw begin, en dus ook een beetje een nieuw leven.
Zeer eigenaardig als ne mens op weg is naar het kerkhof.
Bij het kerkhof aangekomen duwde ik het ijzeren hek open, die met piepend geluid met aankomst melde in het stille dodenrijk.
Ik wandelde zoals gewoonlijk tussen de graven, en meestal neem ik een ander pad.
Wat mij opviel waren de vele plaatjes die melding maakten van het einde van een 20jarige concessie.
Wat neerkomt dat heel wat graven het volgende jaar zullen verdwijnen.
Met het graf verdwijnt dan ook de binding van de overlevende.
Maar Rogéke ligt er nog maar een jaar en zijn graf was ook ongemoeid gelaten.
Ik stond zoals altijd voor de grafsteen, en zoals steeds werd het nu terug zeer stil.
Een stilte waar men nog juist zijn gedachten hoort op een achtergrond van leven.
Als je de overledenen vergeet of niet herdenkt is de stilte nog groter, en dat is ook de reden waarom ik nog steeds bij Rogéke en bij mijn moeke ga.
Ik verbreek dan de stilte door tegen hen te praten.
Want ooit zei de pastoor tegen mij,chauffeurke je moeke zal maar echt dood zijn de dag dat je haar vergeet.
Ik kan mij dit na 5j nog steeds niet inbeelden dat ik niet meer aan mijn moeke zou denken.
Dit is bij Rogéke ook zo, en ook bij alle overledenen waar men een sterke band mee had.
Ik stond voor de steen van graniet en keek naar de foto van Rogéke.
Hij stond er zo levendig op dat men nooit zou denken dat de dood hier aan je voeten ligt.
Een paar bloemstukken vertelden dat er al volk op bezoek geweest was.
Ik hoorde in de verte een haan kraaien en een schaap bleiten.
Ik hoorde de wind in de treurwilg spelen.
Ik hoorde de klok van de kerktoren een half uur slaan.
Ik hoorde een vliegtuig boven mijne kop vliegen.
Ik hoorde zoveel dat ik anders niet hoorde.
-Zeg manneke gaat ge nog iet zeggen???
-euh
..oei, dag Rogéke.
-Awel t is schoon, ik lig hier just een jaar en er kan nog gene goedendag af.
-Euh
jawel zenne, maar ik was naar de stilte aan het luisteren.
-Ja manneke, ik hoor hier ganse dagen de stilte.
-Jamaar, kunt ge dan dienen haan horen kraaien?
-Nee.
-En hoort ge de klokken van de kerktoren?
-Nee
-En diene vlieger hoort ge diene?
-Nee chauffeurke, ik hoor al een jaar niks meer!
-Jamaar, ik hoor u wel als ik tegen u klap!
-Ja, dat kan.
-Jamaar kunt gij mij dan ook horen, of spreek ik hier tegen ne muur??
-Nee chauffeurke, ik hoor u met uw gedachten en ik praat tegen u met uw stem.
-Euh
jawadde, dan ben ik bijna nen buikspreker??
-Ge zijt veel meer dan dat chauffeurke!
-Ha ja??
-Ja, nen buikspreker voert ne show op voor een massa publiek, maar gij leent uw stem aan uwe beste vriend zonder dat er iemand anders luistert.
-Euh
..ja da zal dan wel zekerst.
-En hoe is het met uw kiekens chauffeurke?
-Och goed, ze hadden deze week ook een overlijden in hun famille, want mijnen hond heeft hunne eerste haan opgeten omdat dat kieken over den draad gevlogen was.
-Ja manneke, was ik er nog geweest dan had ik er kunnen op letten hé!
-Ja, t is waar.
-Weet ge nog chauffeurke dat ik je vissen eten gaf toen je in verlof was.
Dat ik de post uit je brievenbus nam toen je niet thuis was.
Dat ik kwam helpen met de verbouwingen.
Dat we samen een pintje dronken bij mijn vriendin in het café.
En elke morgen waren we het eerste op in de geburen,we waren de eersten die elkaar s morgens goedendag wensten.
-Snik
.snik
snik
..
-Awel, waarom staat ge hier nu te bleiten .
-Ja Rogéke, ik weet dat snik
.nog allemaal.Ik denk er nog elke dag aan.
Maar ik denk ook dikwijls aan diene laatste keer dat ik u goedemorgen heb gewenst.
-Ja manneke, dat was ne verschrikkelijke dag.
-Ja Rogéke, ik kreeg in de namiddag telefoon op mijn werk van je schoondochter om mij te zeggen dat ge
.snik
snik
ppfffffffffffff.
-Och chauffeurke trek het u niet aan, ik heb niet afgezien.
-Niet afgezien?Jamaar
.ik zie er wel van af hé!!
-Iedereen sterft wel op een dag, en vaak op een verschillende manier.Bij mij was het met een ongeluk, en daar moet ik mij bij neerleggen.
-Ja, ik ben er vet mee!
Ik zit hier nu elke dag alleen.
-Chauffeurke ik heb u al gezegd dat ge wat meer moet buiten komen en mensen ontmoeten.
-Ja ik weet het Rogéke, maar ik kan het niet.
-Ge zegt altijd dat ge niet buitenkomt door uw werk, maar is dat wel de reden.
-Pppppffffffffffffff
.ik weet het nimeer zenne.
Ik kom buiten via het schermke van mijne pc.
-Maar dat is toch geen mensen ontmoeten!
-Jawel Rogéke, ik schrijf naar die mensen, en die schrijven dan terug hé.
-En over wat schrijft ge dan?
-Euh
..awel over u en over mijn moeke en over mijn kiekens.
-Zeg
.gij zijt ook ne straffe om ons te vergelijken met uw kiekens.
-Euh
.nee
.nee dat zijn verhaaltjes die ik uit mijnen duim zuig hé.
-En zuigt ge voor mij ook zo van die dingen uit uwen duim?
-Nee Rogéke, als ik voor mijn schermke zit schrijf ik gewoon het gesprek op dat we hier gehad hebben.
Nu je er niet meer bent kan ik ook geen avonturen meer over jou schrijven hé.
-Ja, ik moet zeggen dat er hier ook niveel meer te beleven valt hoor.
Af en toe komt er hier iemand bijliggen om de stilte te vervoegen, maar meer dan dat gebeurd er niet.
-Euh
..Rogéke
-Ja.
-Euh
..nu zie ik dat ik iets vergeten ben.
-Ha ja??
-Ja, ik zie hier die bloemstukken staan, en ik ben toch wel een bloemeke vergeten zekerst.
Maar t is omdat ik van mijn werk kwam, en omdat den bloemist toe was, en omdat hij toch geen verse bloemen had en omdat
-Zeg manneke stop ne keer met uw uitvluchten en met uwe zever.
-Jamaar..ik had graag
..
-Chauffeurke ik heb u al gezegd dat ik geen bloemen nodig heb, want ik kan ze toch niet meer zien of ruiken.
De bloemen sieren juist diene steen voor het oog van de anderen die nog eens op bezoek komen.
-Ja ik weet wel maar t is ambetant als ge hier met lege handen staat hé.
-Nee chauffeurke, ik heb veel liever dat we eens met elkaar praten dan en dat ge aan mij denkt.
Dan ne pot bloemen die binnen een week van steen verandert of die nog rapper verslenst is.
-Ja, tis waar Rogéke ik ben ook steeds blij dat ik nog ne keer kunnen klappen heb.
-Ja chauffeurke het doet me steeds plezier als ik u hoor.
-Allé dan, ik zal dan maar ne keer gaan zien, want ik moet nog over u schrijven .
-Chauffeurke
.!
-Ja Rogéke??
-Vergeet ge de 25 maart niet bij uw moeke te gaan, want het is dan 5j geleden dat ze hier in de wereld zonder tijd beland is.
-Natuurlijk Rogéke ga ik dat doen.
Ik zal ze de groetjes van u doen als ik met haar ga praten.
-Awel dat is een gedacht, en laat mij dan nog eens iet weten.
Ik keek nog eens naar de foto, en het was precies of Rogéke lachte tegen mij terwijl de tranen over mijn kaak liepen.
Op de terugweg trok ik het ijzeren hek piepend achter mij dicht, en wandelde weer door de kronkelende veldweg naar huis.
Rogéke zat zo diep in mijn gedachten dat het precies was of hij naast mij liep.
Af en toe verloor ik precies het evenwicht zoals vroeger toen we tussen de velden wandelden en dat hij mij af en toe nen duw gaf om mij te plagen.
Het was precies of hij nog zo dicht bij mij was.
Maar ja, het zal wel waar zijn dat een persoon echt weg is als je hem vergeten zijt.
Dat is hier zeker het geval niet.
Thx Rogéke dat je nog zo dicht bij mij bent in gedachten en fantasie, want dit laatste is een beetje mijn leven geworden.
Rogéke thx voor alles en het gaat je goed.
Groetjes chauffeurke
|