Op nen dag liep ik in het park te genieten van de prachtige bloemperken. En terwijl ik de wandelpaden op en af liep, zat ik te denken aan alle personen die mij dierbaar waren. Bij de madeliefjes dacht ik aan die eerste liefde waar ik mee in de weide had gelegen! Bij de tulpen dacht ik aan die Nederlandse waar ik hand in hand mee schaatste! Bij de sneeuwklokjes dacht ik aan die blonde juf waar ik mee op wintersport was vertrokken! Bij de witte rozen dacht ik aan mijn eerste vrouw die zo maagdelijk was! Bij de pisbloemen dacht ik aan die gierige tante van mij! Bij de lelies dacht ik aan die Japanse waar ik chinees mee was gaan eten! Bij de anjers dacht ik aan anja! Bij de zonnebloemen dacht ik aan die Française met de eeuwige glimlach! Na een uurke wandelen gingen de bloemperken over in grasperken. En na nog een half uurtje stappen zag ik in de verte terug wat bloemen staan. Toen ik bij het volgende bloemperk stond, zag ik niets dan chrysanten! Bij die chrysanten dacht ik aan mijn moeder, omdat ze er niet meer is, en dat ze de enige was die mij ooit echt lief heeft gehad. De wind speelde tussen met de bloemen, zoals zij vroeger met mij op haar schoot speelde. De dauw droop zoals een traan van haar bladeren, zoals ook zij traande telkens er mij iets overkwam. De wortels van de chrysanten zaten stevig in de grond, zodat ze niet als snijbloemen konden worden gebruikt! De andere bloemen werden als boeket gesneden om iemand in de bloemetjes te zetten, maar het waren toch die chrysanten die mij heel dicht bij mijn moeder brachten. Gewoon omdat ik weet dat zelfs al kan ik ze niet meer in de bloemetjes zetten, we nog heel hard aan elkaar denken. Ma, ik kan je niet meer in de bloemetjes zetten! Maar ik dank je voor alles wat je voor ons deed. Groetjes chauffeurke
Ja ne mens moet soms maar iets lezen om fantasie te krijgen hé. Sporten heeft altijd een grote plaats in mijn leven gehad.
Hoewel er maar één sport is die ik echt ten volle beoefend heb, waren er toch ander waar ik, vaak even van droomde of in gedachten verdween.
Turnen bv! Wel dat is nog zo een sport waar ge van alles kunt uit uwen duim zuigen (of echt gebeurd)!.
Na mijn slechte ervaring als coureur, was ik mij gaan inschrijven in dorpszaal bij de turnclub voor senioren. Dienen trainer had direct aan mijne sportzak gezien, dat ik goed thuis was in het turnen. Kunt ge goed turnen? Had hij mij gevraagd! Vanneigens kan ik goed turnen, ik ben den beste van mijn straat. Ja ik had hem natuurlijk niet gezegd dat er in mijn straat maar één huis staat, en dat ik goed kon turnen van ernaar te kijken op tv. Ik zal u hier ne keer iets tonen zie! Ga maar allemaal ne keer opzij! Terwijl de senioorkes op de banken gingen zitten, begon ik mijne fluorescerende training aan te trekken, en mijn handen in te talken. Ja dat had ik ook op tv gezien dat die mannen altijd hun handen talken! Ik daar direct op diene evenwichtsbalk gesprongen, en een paar kunstjes laten zien. Maar ik peis dat er daar ne slimme dienen balk gecireerd had. Ik schuif mij daar uit zeg! Langs beide zeiden van den balk één been. Jawadde,ppffffffffff! Da komt aan zenne als ge zo op uw euh.....horloge valt. Op dienen balk was da levensgevaarlijk, ik ben dan maar overgestapt naar de ringen. Ik daar naar die ringen gesprongen, en daar wat kunsten laten zien. Ik was al twee keer door de zaal gevlogen met mijne tarzan kreet, en ge moest die senioren zien kijken hebben. Kijk goed hé! Roep ik van uit de lucht! Ik mijn benen naar omhoog gebracht, en mijn voeten in die ringen gestoken, en dan mijn handen losgelaten. ppffffffff, Ik was daar toch wel met de gesp van mijn sandalen aan zo ne ring blijven hangen zeker! Ik wou da niet toegeven, en ik had gezegd tegen die mannen die daar zaten dat ik goed een vleermuis kon nadoen. Ze hebben mij daar zo een uur ondersteboven laten hangen, terwijl zij daar stonden te stretchen. Toen den trainer zag, dat ik zo het kleur van een vleermuis begon te krijgen is hij mij toch komen losmaken. Toen de les gedaan was, en we buiten op de parking stonden, zegt den trainer tegen mij of ik nog andere dingen kan? Want ze hadden naar schijnt nog nooit zoveel gelachen tijdens een les ppfffffffff. Allé, wat valt daar nu mee te lachen! Morgen moogt ge ons eens tonen of ge over den bok kunt springen zegt hij! Awel da wou nu just lukken zie! Naast de parking was een weide waar een paar geiten stonden en enen bok. Ik ga jullie da direct tonen, dat ik over nen bok kan springen. Ik loop naar de weide, en neem daar mijne aanloop recht naar dienen bok. Terwijl ik mij afduw op zijne rug, loopt hij toch wel vooruit zekers. Ik beland daar vlak op zijne rug, maar ge moet niet peinzen dat er mij daar ene komen helpen is hé. Ondertussen zagen die geiten daar twee bokken afkomen, en zetten die dat daar ook op een lopen. 't Is maar als ik daar na een kwartier in de prikkeldraad hing, dat ze mij kwamen zeggen ,dat ik den tiercé had gewonnen. Ge ziet hé, als ge echt goed zit, is ne mens ne geboren winnaar! Groetjes chauffeurke
Potverdekke, nu lees ik hier toch wel in de gazet dat we deze nacht onze wekker moeten verzetten ppfffffffffffffff. Dat is hier altijd 't zelfde! Als ne mens dan ne keer vroeg thuis is, dan moet hij 's nachts opstaan om al die horloges te verzetten. Als er nu iets is dat ik niet graag doe, dan is het diene wekker een uur verder draaien. Ja, ge moet dat van 2 uur op 3 uur zetten. Dat wil zeggen dat ge plots een uur ouder zijt. Ge gaat 's avonds met een schoon velleke slapen, en 's morgens staat ge op met rimpels omdat ge daar plots een uur ouder zijt geworden. Ge kunt niet geloven wat een problemen dat da oplevert. Allé, neem nu de horloge van mijne microgolf. Ik programeer hem nu zodat hij morgen om 7 uur mijn boterkoeken opwarmt. Maar vermits ik mijne wekker een uur vooruit moet zetten, die ga ik een uur vroeger wakker zijn, en dan moet ik daar nog een uur op mijne honger blijven zitten. Mijne koekoek, die moet ik dan ook een uur vooruit zetten. Maar diene vogel is dat zodanig gewoon, van gewoon te koekoeken op het normale uur, dat hij nu ne keer meer moet uit zijn kot komen. Ja, hij roept twee maal koekoek, en dan moet ik diene wijzer verzetten. Dat wil zeggen dat hij om twee uur twee keren moet roepen, en dan direct nog eens drie keer. Dus diene vogel moet vijf keren roepen terwijl het maar drie uur is. Als ik er al niet aan uitgeraak, hoe wilt ge dan dat zo nen houten vogel daar aan uitgeraakt. Maar in feite komt het grootste probleem uit mijn kiekekot. Ik mag zoveel wekkers en horloges verzetten als ik wil. Mijne haan den diene kraait om 5u. Ik kan toch moeilijk beginnen aan da beest zijne staart te draaien om zijn kraaiuur te veranderen hé. In elk geval, binnen een paar maand zullen we de wekker een uur moeten terugdraaien. Maar ge moet niet denken dat ge dan een uur jonger wordt zenne. Nee nee, ge gaat zo oud blijven als den tijd die op uwe wekker stond.
Ja, wat betekent vriendschap? Voor de één zal dat veel betekenen, en anderen zullen het niet kennen. Sommigen zullen de vriendschap nog moeten ontdekken, en anderen zijn ze verloren. In het dagelijkse leven kan men veel vrienden hebben, en deze heb ik ook gehad in de periode dat ik in de sport zat. Tientallen vrienden waar ik samen het ijs mee afschuimde. Maar dat waren de vrienden die ik gewoon vriend noemde, zoals ik een vriend was voor hen. Maar echte vriendschap heeft nog een andere betekenis. Vriendschap in de vorm van een mens die er altijd voor je is. Iemand die klaarstaat op het moment dat je het nodig hebt. Iemand die kan luisteren en praten over je problemen. Iemand die er is, soms alleen voor jou. Echte vriendschap is soms mooier dan liefde. In feite is echte vriendschap hetzelfde als liefde, maar dan zonder verplichtingen. Echte vrienden blijven meestal ook voor het leven. De vrienden die ik vroeger had zijn vertrokken. Ze zijn vertrokken door verhuis, en blijkbaar was de afstand te groot. Behalve voor feesten en bbq's konden ze nog even de weg afleggen. Maar ja, vriendschap is toch veel meer dan eten of feesten hé. Nu ik niet meer buiten kom, heb ik ook geen vrienden meer. Ik bedoel dan echte vrienden, en niet de pintenpakkers op café. Mijne beste vriend zou wel eens mijn vader kunnen zijn. Vroeger gaf hij mij wel lappen op mijne kop, maar dat was om niet van dienen rechte weg te vallen hé. Hij kon vroeger roepen en tieren op mij, maar dat was omdat ik niet goed hoorde. Maar hij was er steeds als ik in de miserie zat. Veel woorden maakte hij er niet aan vuil, maar wist wel steeds kordaat en juist op te treden.
In feite zou ik nog vergeten dat ik misschien nog wel een andere vriendschap heb! En dan kijk ik eens naar mijn schermke, waar ik die woorden zie verschijnen. Via dit scherm leerde ik ook mensen kennen, en één persoon is denk ik wel een echte vriendin geworden. We kunnen praten, we zijn er met een luisterend oor we.....we.......we hebben elkaar via het scherm leren kennen, maar de kennis van de persoon gebeurde naast het scherm. We bellen regelmatig om iets te laten horen. Soms elke dag, soms niet. Een vriendschap zonder verplichtingen, maar waar men de warmte van de betekenis van vriendschap voelt.
Voor de rest zit ik in mijn hoekje, en probeer ik zoveel mogelijk de vriendschap uit de woorden en teksten te halen die op het schermke verschijnen. De vraag is hoe begin je aan vriendschap?
Wel, geef de persoon een vriendelijk woord en een lach, en de eerste stap naar vriendschap is gezet. Maar vergeet niet dat echte vriendschap een constructie is waar moet aan gebouwd worden. Steen per steen, woord per woord van persoon tot persoon.
Deze morgen liep de wekker niet af, en toch opende ik mijn ogen. Langzaam trok ik de rolluiken van mijn pupillen open. Ik keek door het raam van de slaapkamer, en zag ook deze dag wakker worden. De natuur had haar deken van sneeuw ook al verwijderd, en was klaar om de week in te zetten. Ik rekte mijn lichaam nog eens uit onder het warme donsdeken van mijn kiekens, om vervolgens mijn benen uit het bed te heffen. Ik zette voet aan grond op het kille parket, en liep zoals elke dag naar de badkamer. Het is nog elke dag verschieten als ik in de spiegel kijk, en waarschijnlijk wordt ik dat beeld wel nooit gewoon. Vaak denk ik, een geluk dat de mensen maar mijn woorden lezen en me gelukkig niet elke dag te zien krijgen. Terwijl ik het dagelijkse afwateringsritueel uitvoer (om het in beleefde woorden te zeggen), laat ik het water van de douche lopen. Zo kan ik onmiddelijk onder de warmwaterstraal. Ik trek de deur van de douche open en begeef mij in waterland. Een stortregen valt op mijne kop en druppelt via mijn hum....hum......kuch....spieren naar beneden ))) Ik neem dan de shampoo, en zoals vaak ben ik nu ook weer een nieuwe bus vergeten te zetten. Een geluk dat naast de douchkabine een doos waspoeder staat voor delikate was. Ik heb daar dan maar ne schep van gepakt om mijn haar te wassen, en mijn lijf zou wel een beurt krijgen met soupline. Ik gebruik vaak soupline om mij te wassen, om er tijdens den dag niet te stijf bij te lopen hé )) Ik moet vooral zien dat ik mij niet warmer was dan 40° om niet te krimpen hé! Als ik dan de kraan dichtdraai, is het vlug afdrogen om geen kou te vatten. Ik sta dan even voor de spiegel, en terwijl ik tegen mijn eigen sta te klappen, kam ik mijn haar en spuit ik nen halve liter parfum achter mijn oren. Ook van diene parfum is er niet veel meer in de flacon, en ik moet dringend achter een ander bus, wil ik morgen geen gebruik moeten maken van een geurverfrisser voor het toilet. Ik trek mijn kleren aan, en dan ga ik naar beneden. Normaal gezien zou ik op een maandag mijn rolluiken optrekken en naar het werk vertrekken. Maar vandaag ben ik in verlof, en dus zet ik maar onmiddelijk de pc aan. Ik kijk even door het raam om te zien welk weer het is geworden. In Deftinge is het nu grijs en nat. De sneeuw is verdwenen, en het smeltwater baant zich een weg naar de riolering. Hoewel er veel smeltwater zal opgenomen worden door de wortels van planten en bomen om aan hunne groei te beginnen. Ik loop naar de keuken en zet een tas melk in de microwave, terwijl ik moet vaststellen dat mijn brood over datum is ppffffffffffff. Mijn kiekens hebben weer geluk, een gans brood krijgen ze vandaag. Terwijl ik de melk laat afkoelen loop ik met mijn brood naar hun kiekekot. De kiekens komen aangelopen alsof het den eerste keer is dat ze eten krijgen. Terwijl ik het brood over de omheining smijt betrap ik er mij op, dat ik weer tegen die beesten aan het praten ben. In feite krijg ik van hun nog antwoordt in de vorm van een kot kot kedeik. In de straat krijg ik soms veel minder repliek op mijn ochtendgroet. Na een modderspoor te hebben achtergelaten in mijn garage trek ik mijn schoenen uit om de melk aan mijn lippen te zetten en mij aan de pc te zette. Maar het is maandag, en deze is anders dan anders! Ja, ik ben in verlof en dus moet ik niet achter het stuur maar achter mijn klavier kruipen. Ik ben niet echt gewoon van op een maandag te schrijven, en het is dus even nadenken over wat ik ga pennen vandaag. Euh.....euh.....moest ik nu eens schrijven over deze maandag die anders is dan anders? Awel dat is een goed gedacht zie!!
Het is vandaag maandag, en deze is anders dan anders omdat ik niet moet werken. Ik ga dus eens naar Geraardsbergen straks, want daar is het jaarmarkt. Hier noemen ze dat "den eersten toog"! Wie weet bel ik wel ne keer naar ons Yitse, en kunnen we samen ne keer rondlopen, en wie weet aan dienen toog hangen. Maar dat is dan weer een ander verhaal, en dat schrijf ik straks dan wel.