Chauffeurkes home
Wees welkom bij de mens achter het woord
Gastenboek
  • Fijne avond.
  • Big ietie overleden
  • Zomaar
  • Ik zie je nog steeds
  • prettig weekend

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Inhoud blog
  • het leven een doolhof van deuren
  • ik ben een boer
  • goedkope valentijn
  • twistgesprek
  • kamer 317
  • De Belgische vulkanen staan op uitbarsten
  • Brakel - Halle - Vilvoorde
  • chauffeurke zag eens pruimen hangen
  • ongezouten Lierde
  • de laatste dagen
  • dag 14 huis te koop
  • dag 13 Col du Chaussy
  • dag 11 wreed afgezien
  • dag 10 naar de kaasmakerij en de Col du Galibier
  • dag 9 in de wolken
  • dag 8 te hoog te zwaar
  • dag 7 de broodoven van Montaimont
  • dag 6 rustig gehouden
  • dag 5 betalen om te voet te gaan
  • dag 4 naar Annecy
  • dag 3 les demoiselles coiffée
  • op verkenning
  • dag 1 Deftinge-St-Francois
  • vergeten poëzie
  • vergeetachtigheid
  • Pasen 50 jaar geleden
  • de hemel of de hel
  • baasjes opvoeden
  • de keukenrobot
  • cremeren of begraven?
  • ik ben in de helft
  • een dag vrij
  • de hemel of de hel
  • alles over Albert en Pajola
  • een uur achteruit
  • soms zijn we blind
  • ik ben gaan biechten
  • op weg naar het diploma
  • herinneringen tussen de boterbloemen
  • geloof en Godsdiensttoerisme
  • moeders verwelken niet
  • De gokchinees
  • Euthanasie op een pen
  • met een mond vol leegte
  • over fietsen en trappisten
  • Pa is back
  • Elektrische identiteit
  • over 't leger
  • Driekoningen
  • De vos van Deftinge
  • mijn lege doos
  • hij komt...hij komt de lieve Sint
  • de vriesman komt
  • op consultatie
  • uitstap door mijn herinneringen
  • moeder
  • in 't kort
  • Bladeren tussen grootmeesters
  • 2007 na Christus
  • school in zicht
  • het 100ste cursiefje voor de beiaard
  • baasjes opvoeden
  • op reis met mijn pen
  • inktdruppels
  • volle maan
  • de laatste reis
  • regenoogst
  • het noodweer
  • het weermuseum
  • het modernisme tussen de tanden
  • De druppel
  • afscheid nemen
  • familiebezoek
  • Guido Gezelle woont nu bij mij
  • Van de hoge venen tot Monshau
  • Bijna verkiezingen
  • de kreet van de meikever
  • chauffeurke naar het klooster
  • Op bezoek bij Stijn Streuvels
  • Examenstress
  • 't is beroepsgeheim
  • terug naar 't stemkot
  • als een dorp sterft
  • de mens rond de ronde
  • De bloesems van Lierde
  • de zomer is dood
  • zonder televisie
  • bebloemd
  • afscheid in kleur
  • afscheid van een kind
  • schatten op zolder
  • Lierde onafhankelijk
  • jaaroverzicht 2006
  • voornemens na het nieuwe jaar
  • installatie gemeentebestuur Lierde
  • Lierde stormt verder
  • Er was eens
  • Eetfestijn en tombola's
  • De vuilbak
  • De schatkaart
  • de kuchende mug
  • Gezelle en Claes
  • Bijna verkiezingen
  • armen miauwen
  • levensjaren als armen
  • armen
  • moederthema
  • de zomer is dood
  • brief aan mijn moeder
  • 01-11-2006
  • chauffeurke in Engeland
  • de duivenmelkers
  • terug naar 't school
  • onbewoond verhaal
  • dag 17295
  • De watermolen
  • Brief voor mijn moeder
  • op bezoek bij Ernest Claes
  • de intpot van Gezelle
  • begin van een week
  • twee linkse handen
  • de langste dag
  • relatie in stand houden
  • Valentijn
  • zonder televisie
  • vakantiecatalogus
  • sporten voor senioren2
  • de mode volgen
  • omgaan met drukte
  • iemand in de bloemen zetten
  • sporten voor senioren
  • mijne wekker verzetten
  • wat betekent vriendschap
  • een maandag, anders dan anders
  • vroeger en nu
  • vroeger en nu
  • weer wreed gedroomd
  • verslag 5j seniorennet
  • mijn pijp is uit
  • woordenland
  • gedaan met kraaien
  • de haan kraait terug
  • mijne goeie vriend Rogéke
  • slaperige inspiratie
  • ben gaan wandelen voor u
  • opgevoed door mijn kinderen
  • een winterse dag
  • 't is lente
  • teleurstellingen
  • weer gedroomd
  • de stilte
  • Mijn geluk
  • De P platen
  • chauffeurke in de kosmos
  • woorden uit mijne kindermond
  • krakelingen
  • levensvreugde
  • slaapstoornissen
  • Het bejaardentehuis
  • Waarom rookt de mens?
  • Relatie zoeken en in stand houden
  • Gisteren of leven met het verleden
  • Valentijn
  • geboorte van mijn 1ste kind
  • klussen of klunzen
  • Waarom heeft iemand anders het beter?
  • Vergissing in de bibliotheek
  • hoofddeksels
  • Chauffeurke op cruise
  • lege nest syndroom
  • de tijd tikt snel
  • milieuactivisten
  • leraars
  • mijmeringen over mijn jeugd
  • hoofddeksels
  • chauffeurke in de paardensport
  • Driekoningen
  • mijn kerstgeschenk
  • chauffeurkes fantasie
  • winterkiekens
  • drie koningen
  • het bijgeloof
  • kind en spel
  • stookkosten
  • omgaan met kinderen
  • wat maakt mij gelukkig?
  • hoe slaap ik?
  • woorden uit mijn kindermondje
  • waarheid uit de kindermond
  • over mannen en vrouwen
  • zone 30
  • slaapstoornissen
  • een dag aan zee
  • bijgeloof
  • mijmeringen over mijn jeugd
  • Het bovenatuurlijke
  • over stalken gesproken
  • stalking
  • Congo vroeger en nu
    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Zoeken in blog

    Hello evrybody, gratis en voor niks schenk ik u deze woorden.
    07-11-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de zomer is dood
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Hello evrybody

     

     

    De zomer is dood

     

     

     

    Akkers en velden

    liggen er kaal bij

    de zomer wordt gecremeerd

    en uitgestrooid als mest

     

    dampend

    dringen restanten

    ten gronde

    groeiend naar volgende oogst

     

    elk jaar opnieuw

    sterven zomers

    uitgestrooid in de herfst

    onder winterse zerken

     

    groetjes chauffeurke

     


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    07-11-2006, 14:38 geschreven door chauffeurke
    Reacties (3)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.brief aan mijn moeder
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Hello evrybody,

     

    Ja, er zijn zo van die dagen, dat een mens op een andere manier schrijft hé.

    Soms met wat meer emotie, soms gevoeliger.

    Soms zijn er dagen dat ik schrijf zonder nadenken, en op andere dagen denk ik meer dan ik schrijf.

    Vandaag denk ik dat ik even ga schrijven.

    Gewoon een brief zoals elk jaar.

    Een brief naar mijn moeder.

     

     

                                                                  Liefste moeder,

     

     

                                                                           Het is nu zes jaar geleden, dat je ons verliet.

    Zes jaar, dat uw tranen mijn inkt geworden zijn, en dat ik elk jaar mijn eigen brieven moet voorlezen.

    Vroeger las je ze in stilte, en ik kon aan je tranen zien, welk hoofdstuk je aan het lezen was.

    Vandaag lees ik je mijn eigen woorden voor, en neem je tranen over in bepaalde zinnen.

    Weet je nog lieve moeder, hoe we samen naar het kerkhof gingen, en je stilstond bij het graf van je vader.

    Ik mocht de bloemen dragen, en jij zette hem echt op zijn plaats.

    Je liet mijn hand los, om de jouwe te vouwen en te bidden.

    Af en toe keek ik naar omhoog, en zag je ik je tranen drogen.

    En dan liepen we verder, bij tantes en nonkels, maar ook bij je vrienden en vriendinnen.

    En soms trok je me wat dichter bij jou, om in mijn oor te fluisteren, en wat uitleg te geven over de persoon.

    Je fluisterde, om de stilte en de rust niet te doorbreken.

    En ik….ik liep aan je hand door het leven, zonder mij echt te bekommeren.

    Moeder, zes jaar geleden, droegen ze jou het kerkhof op.

    En ik….ik had niemand om mijn hand vast te houden!

    Ik nam dan maar de handen van mijn kinderen, en daar liepen we terug door de gangen van zwarte graniet.

    We liepen in een lange stoet, tot aan een diepe put, en daar……daar stopte je leven, en een deel van dat van mij.

    Verweesd bleef ik staren naar die houten kist, waar vele doden worden in vervoerd.

    Maar die dag was het anders!

    Het was mijn steun en mijn troost die ten grave gedragen werd.

    Moeder, gisteren stonden we aan je graf.

    Pa, Tim, en mezelf.

    We namen onze handen niet vast, maar we vouwden ze even, en keken naar die zwarte steen die zoveel herinneringen bedekte.

    We plaatsten onze bloemen, en iets later stapten we terug door het leven.

    Maar niet zonder aan je te denken, zoals we dagelijks aan je denken.

    Het is één van die dagen moeder, waar onze pa ook een traantje pinkt.

    De harde bolster denkt dan aan die tedere momenten en aan die mooie momenten.

    Aan jullie levenswerk dat de winkel was.

    Aan jullie kleinkinderen.

    Hij denkt vooral aan de vrouw die je was, en aan de leegte die de dood voor ons bracht.

    Moeder, vandaag moet ik mijn eigen woorden lezen, en ik begrijp nu pas wat verdriet is.

    Ooit zei je mij dat verdriet wel over gaat, maar dat was wellicht om mij te troosten!

    Telkens ik over je schrijf of praat, weet ik zeker dat het verdriet er nog jaren zal zijn.

    Telkens je plaatsneemt in één of ander verhaal, kan ik niet anders dan herinneringen ophalen.

    Ja moeder, gisteren gingen we rozen leggen, zoals jij ook aan anderen dacht.

    Elk graf werd bebloemd, ook je vrienden en vriendinnen en familie in Deftinge.

    Onlangs sprak ik nog met een kloosterzuster over jou, en ook op het kerkhof kwam een dame vragen :” zijt gij de kleine van Eliane”.

    Ja moeder, de mensen hebben nog wel een beeld van jou, maar waarschijnlijk niet zoals ik er één heb van jou.

    Moeder, vandaag is Allerheiligen bijna achter de rug.

    Ik kijk nog even naar de foto op de schouw, waar ik als kleine snotter tussen jou en je moeder loop.

    Ja, waar is de tijd hé moeder?

    Weet je nog dat ik niet zoveel mocht trekken, want grootmoeder had last in hare rug.

    Weet je nog hoe je mijn haar stond te drogen in de badkamer, door hard met de handdoek te wrijven.

    Weet je nog, hoe je mijn lievelingsgerechten maakte, terwijl mijne pa zat te zagen naar iets anders.

    Weet je nog, hoe je stilletjes kwam kijken boven mijn bed, toen ik ziek was.

    Weet je nog ………

    Nee, natuurlijk weet je het niet meer, het is aan de levenden om te weten wat er is geweest.

    Moeder, ik weet het nog!

    Ik herinner het mij alsof het gisteren was.

    Ik zag je zelf liggen op je ziekenbed.

    En wij….wij konden niets meer voor je doen.

    We lieten je gaan, en daar staan we nu vandaag?

    Moeder, vandaag kan ik mezelf laten wenen, gewoon door aan je te denken.

    Ik kan de tranen op mijn wangen voelen, zoals ik ze vroeger bij jou zag.

    Moeder, ik weet vandaag, wat jij vroeger voelde!

    Moeder, het is vandaag Allerheiligen, en ik ga je laten rusten.

    Ik zal mijn briefje sluiten, en hem later nog eens herlezen, als de emoties wat minder zijn.

    Hoewel ik weet, dat telkens ik die krop en die tranen krijg, het een deel van jou is dat bovenkomt.

    Moeder…..ik schrijf je later nog wel eens…..

     

    Groetjes chauffeurke


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    07-11-2006, 00:00 geschreven door chauffeurke
    Reacties (3)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.01-11-2006
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Volgens de temperaturen van de voorbije weken, zou men er niet bij stilstaan dat Allerheiligen voor de deur staat.

    Het is terug sleuren met chrysanten en andere bloemstukken, tot aan de grafzerk van onze geliefden.

    Allé, dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, want op verschillende kerkhoven van Lierde zijn er al een gans pak grafstenen verdwenen.

    Ja, we zullen er verweesd opzoek gaan naar opa of oma, of andere familieleden die er al jaren lagen.

    Ook mijn grootvader is verdwenen, en waar staan we dan met ons verdriet?

    Ja, als zelfs de dood aan het uitsterven is, dan kunnen de chrysanten weldra de koppen laten hangen.

    Ik ben een regelmatige kerkhofbezoeker, en vaak slenter ik tijdens het jaar eens tussen de dood.

    Op zoek naar familie of kennissen, of gewoon op wandel tussen mijn helden.

    Sommigen waren volksfiguren, anderen schreven dan weer geschiedenis.

    Met het verdwijnen van de grafzerk, is niet alleen het stoffelijke overschot verdwenen, maar ook de plaats om al deze personen te herdenken.

    Och, mij gaan ze niet liggen hebben, ik breng gewoon zoals elk jaar mijn bloemen, en zet ze op de plaats waar ooit hun laatste rustplaats was.

    Het is niet omdat ze plaats moeten maken voor nieuwe bewoners, dat de namen van mensen die ooit diep in mijn hart gegrift staan, zullen vergeten worden.

    Mijne goeie vriend Rogéke ligt er nog wel, met achter hem de zusters van Sint-Vincentius, maar voor hem is er veel volk verdwenen.

    Ja, mensen sterven nu éénmaal, en op den duur is er plaatsgebrek hé.

    Het is een rare cirkel, de levenden leven naar de dood, en krijgen dan een laatste rustplaats.

    Maar echt de laatste rustplaats is het niet, want éénmaal dood, moet men weer plaatsmaken voor de levenden die vroeg of laat sterven en hun plaats komen innemen.

    Meer en meer mensen willen gecremeerd worden, en dat is dan weer plaats gewonnen, hoewel ik het een rare manier vindt die de laatste jaren zijn intrede gedaan heeft.

    Zelfs de dood is de laatste jaren aan het modernisme onderworpen.

    Ja, waar is de tijd dat men de overledene thuis hield, en dat voor de deur een grote zwarte rouwdoek werd gehangen, met naast de deur een zwarte stok met bovenaan een zilveren kruis.

    De kist werd vaak gedragen, of vervoerd met paard en kar.

    Nadien deed de wagen zijn intrede, en kon de rouwstoet achter de uitlaten lopen.

    Men wou mee evolueren, en de laatste jaren vind ik persoonlijk, dat de handel rond een overlijden, meer en meer het verdriet overstelpt.

    Keuze uit honderden verschillende kisten, en uit verschillende vervoermiddelen.

    Namen worden in de duurste marmer gehouwen, en zelfs de koffietafels gaan meer en meer op recepties lijken.

    Ja, er wordt op geen Euro gekeken voor onze geliefde, hoewel ik steeds met de vraag blijf zitten, of de dood van een arme dan toch anders is dan deze van een rijke.

    Mensen dragen soms hun rijkdom mee in de rouwstoet, en éénmaal begraven, liggen rijk en arm naast elkaar.

    Een roze marmeren zerk, waar in een kleine lantaarn een noveenkaars gedurende negen dagen brand, en daarnaast een hoopje aarde met een houten kruis.

    Tijdens het leven, twee verschillende werelden, die zich op het kerkhof laten merken.

    Ja, je zal maar als arme sterven, en met Allerheiligen de blikken voelen, die gericht zijn naar meer luxueuze zerken.

    Rijkdom springt nu éénmaal in het oog, en zo lopen we vaak het verdriet van minderbedeelden voorbij.

    Met Allerheiligen gaat men de stenen nog eens poetsen met spons en water, zodat de dood terug wat kan blinken, daar waar de arme het onkruid trekt en even de aarde harkt.

    Maar soms tiert het onkruid welig, en is het kruis zelfs weggezakt, een teken dat de dood er niet alleen arm, maar ook verlaten bijligt.

    En tijdens dit schrijven, kan ik mij niet ontdoen dat ook deze mensen waarschijnlijk te vroeg gestorven zijn.

    Dat ook zij een leven hebben gehad, dat misschien nog moeilijker om dragen was dan een ander.

    Mijn moeder was vaak met minderbedeelden begaan, en vroeger droeg ze zelf onze kleren naar minderbedeelden.

    Toen we op het kerkhof liepen, stopte ze soms vaak aan één of ander graf.

    Ik stond er niet echt bij stil, want ik kende de personen niet.

    Maar misschien kende zij die mensen ook helemaal niet, en stopte ze even omdat het een gewoon kruisje was, zoals ook zij haar kruis heeft gedragen tijdens haar leven.

    Ooi vertelde ze mij dat er na haar dood niet teveel onkosten moesten gedaan worden, want mijn moeke was voor de eenvoud.

    Er werd een eenvoudige zwarte steen gelegd, met een bloem in gegrift, omdat mijn moeder van bloemen hield.

    Haar naam met eronder het jaar van haar geboorte en het jaar van haar overlijden.

    Telkens ik aan haar graf sta, kijk ik ook naar de grafstenen ernaast, zoals zij ook naar anderen keek.

    Mijn moeder was zeer emotioneel, en zelfs bij het overlijden van een onbekende zou ze een traan hebben weggepinkt.

    Terwijl ze het steeds over het magische jaar 2000 had, was het juist in dat jaar dat ze stopte met tranen pinken, ze vervoegde het rijk der doden, en rust er nu tussen rijk en arm.

    Nee, het hoeft geen Allerheiligen te zijn om aan haar te denken, ik denk er nog dagelijks aan.

    Ik denk nog vaak hoe ze instond voor onze familie en voor mezelf, maar ook voor anderen.

    Ja, het is nu aan mij om af en toe een traan weg te pinken, bij het gedacht dat ze voorgoed verdwenen is.

    En toch is het of ik af en toe haar stem hoor, soms sta ik zelfs voor haar grafsteen met haar te praten dank zij mijn fantasie.

    Zo zie ik nog vaak haar gebaren, en haar tranende ogen bij het leed van deze wereld, en af en toe zou ik ze willen overnemen.

    Haar gebaren waren heel simpel, ver weg van het egoïsme en de hebzucht!

    Ja, ze hield zielsveel van bloemen, maar had er meer plezier in om iets te schenken, dan iets te krijgen.

    Natuurlijk stond ze in het begin niet zelf stil bij de dood, en schonk ze aan de levenden.

    Op het einde van haar leven, wou ze ons niet belasten, en zweeg ze over de dood.

    Ze wist wel dat er ooit een dag zou komen dat…

    Ja moeke, nu rust je zelf tussen rijk en arm, en zou je ons waarschijnlijk willen duidelijk maken, dat de dood voor iedereen gelijk is.

    Je zou willen een teken geven, dat liefde belangrijker is dan geld.

    Je zou ons willen vertellen dat eens begraven, het voor iedereen gelijk is, en dat een mooi gazon soms warmer is dan een kille steen.

    Ja, je zou de stem willen zijn van alle afgestorvenen, om ons eens en altijd duidelijk te maken, dat we meer dan op Allerheiligen alleen aan onze doden mogen denken.

    Dat Allerheiligen geen verplichting moet zijn, maar gewoon een symbolische dag, om de andere dagen te benadrukken.

    Ja moeder, ik zie nu al de regendruppels als tranen verschijnen op je grafsteen, gewoon omdat er zoveel doden vergeten worden, en zelfs je eigen vader is ondertussen naar andere oorden verhuisd.

    Nee moeder, ze zullen niet vergeten worden!

    Ik zal ervoor zorgen dat ik een teken kan geven in jouw plaats.

    Deftinge zal symbool staan voor de vele mensen die vergeten worden na de dood, en omdat er geen onderscheid zou zijn in de dood, zal ik voor iedereen de chrysanten vervangen door een roos.

    Groetjes chauffeurke

     

     

     

     


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    07-11-2006, 00:00 geschreven door chauffeurke
    Reacties (0)
    Foto
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Mijn favorieten
  • Lierde onder de pen
  • Blog als favoriet !
    Archief per week
  • 21/05-27/05 2012
  • 11/04-17/04 2011
  • 14/02-20/02 2011
  • 30/08-05/09 2010
  • 31/05-06/06 2010
  • 19/04-25/04 2010
  • 11/01-17/01 2010
  • 31/08-06/09 2009
  • 24/08-30/08 2009
  • 13/04-19/04 2009
  • 06/04-12/04 2009
  • 02/02-08/02 2009
  • 24/11-30/11 2008
  • 27/10-02/11 2008
  • 01/09-07/09 2008
  • 09/06-15/06 2008
  • 26/05-01/06 2008
  • 05/05-11/05 2008
  • 28/04-04/05 2008
  • 07/04-13/04 2008
  • 03/03-09/03 2008
  • 25/02-02/03 2008
  • 07/01-13/01 2008
  • 31/12-06/01 2008
  • 26/11-02/12 2007
  • 19/11-25/11 2007
  • 29/10-04/11 2007
  • 01/10-07/10 2007
  • 10/09-16/09 2007
  • 03/09-09/09 2007
  • 30/07-05/08 2007
  • 23/07-29/07 2007
  • 16/07-22/07 2007
  • 09/07-15/07 2007
  • 18/06-24/06 2007
  • 04/06-10/06 2007
  • 07/05-13/05 2007
  • 26/03-01/04 2007
  • 12/03-18/03 2007
  • 05/02-11/02 2007
  • 22/01-28/01 2007
  • 01/01-07/01 2007
  • 04/12-10/12 2006
  • 20/11-26/11 2006
  • 06/11-12/11 2006
  • 02/10-08/10 2006
  • 18/09-24/09 2006
  • 28/08-03/09 2006
  • 21/08-27/08 2006
  • 14/08-20/08 2006
  • 31/07-06/08 2006
  • 10/07-16/07 2006
  • 26/06-02/07 2006
  • 19/06-25/06 2006
  • 12/06-18/06 2006
  • 29/05-04/06 2006
  • 22/05-28/05 2006
  • 15/05-21/05 2006
  • 08/05-14/05 2006
  • 01/05-07/05 2006
  • 24/04-30/04 2006
  • 27/03-02/04 2006
  • 20/03-26/03 2006
  • 06/03-12/03 2006
  • 27/02-05/03 2006
  • 20/02-26/02 2006
  • 13/02-19/02 2006
  • 06/02-12/02 2006
  • 30/01-05/02 2006
  • 23/01-29/01 2006
  • 16/01-22/01 2006
  • 09/01-15/01 2006
  • 02/01-08/01 2006
  • 25/12-31/12 2006
  • 12/12-18/12 2005
  • 14/11-20/11 2005
  • 07/11-13/11 2005
  • 31/10-06/11 2005
  • 24/10-30/10 2005
  • 17/10-23/10 2005
  • 10/10-16/10 2005
  • 03/10-09/10 2005
  • 26/09-02/10 2005
  • 19/09-25/09 2005
  • 12/09-18/09 2005
  • 05/09-11/09 2005
  • 29/08-04/09 2005
  • 22/08-28/08 2005
  • 15/08-21/08 2005
  • 08/08-14/08 2005
  • 01/08-07/08 2005
  • 25/07-31/07 2005
  • 18/07-24/07 2005
  • 11/07-17/07 2005
  • 04/07-10/07 2005
  • 20/06-26/06 2005
  • 13/06-19/06 2005
  • 06/06-12/06 2005
  • 30/05-05/06 2005
  • 23/05-29/05 2005
  • 16/05-22/05 2005
  • 09/05-15/05 2005
  • 02/05-08/05 2005
  • 25/04-01/05 2005
  • 18/04-24/04 2005
  • 11/04-17/04 2005
  • 04/04-10/04 2005
    Zoeken in blog

    Zoeken in blog

    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    reizenwovmpc06
    blog.seniorennet.be/reizenw
    Zoeken in blog

    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!