Hello evrybody,

Toen ik gisteren ben gaan slapen, trok ik de slaapkamerdeur dicht, en dook ik onder mijn donskiekens.

Ik was juist het lijstje van mijn dromen aan het aflopen om te zien wat ik nu wel of niet wou dromen.

Och…een droom blijft maar een droom, maar ne mens kan beter over iets plezant dromen hé.

Ik zag daar dromen staan over ruzie en ambras, en dacht nog, als ik daar moet van dromen is het om een ganse nacht wakker te liggen hé.

Dromen over de liefde moet ik nu ook niet meer doen, want ik heb de liefde in de realiteit gevonden!

Maar ik weet niet of jullie zo’n droomlijst hebben, maar ge moet eens kijken wat voor rare titels daar opstaan!

Ik zie daar plots staan:

-Droom van de kuchende mug.

Jawadde azo nen titel zeg!

Awel, ik was zo curieus dat ik dienen droom heb aangestipt.

Omdat ik niet meer moest wakker liggen om verder mijnen droom te kiezen, was ik dus ook rap in dromenland verzeild.

Potverdekke zeg, ik was nog bezig met het deuntje aan het kiezen dat ik zou snurken in mijne slaap, als ik daar plots hoor hoesten.

Ja, dat is verschieten zenne!

Ik luisterde nog eens, en ja hoor, iets later was het weer van dat.

Wat raar was, eerst kwam het gehoest van boven mijne kop, en dan van tegen de muur.

Ik trek daar in mijnen droom aan het koordje om het licht aan te steken, en terwijl ik zit te zoeken of er daar ene onder mijn bed zit te hoesten, hoor ik plots terug hoesten boven de kleerkast.

Ik daar rap uit mijne nest en daar op die kleerkast gesprongen.

Maar toen ik op de kleerkast zat, kwam het gehoest van tegen de verwarming.

Potverdekke, dat zal toch gene onzichtbare zijn die hier in mijn kamer opgesloten zit zekerst?

Ik was terug van de kleerkast gekropen, en stilletjes op zoek gegaan, als ik daar plots tegen het raam terug hoor hoesten.

Ik wreef eens in mijn ogen, en zie ik daar toch wel een mug zitten zekerst.

Ik dacht ze eerst ne klop te geven, zodat ze geen ganse nacht zou zoemen boven mijne kop, maar nu begint die daar toch wel te hoesten zekerst.

-Euh…wat is dat hier, een mug die hoest, dat heb ik potverdekke nog nooit gezien!

-Ja chauffeurke, er zijn geen seizoenen meer hé…..hoest kuch…hoest.

-Hoe…gij kunt niet alleen hoesten, maar ook klappen?

-Vaneigens gij…hoest…in uwen droom kan iedereen toch klappen?

-Euh….allé dan, dan kan ik u ook vragen waarom gij hier zo zit te hoesten, kunt gij potverdekke niet zoemen zoals iedere mug.

-Ik zou wel willen chauffeurke, maar ik heb een valling opgescheerd (opgedaan), en ik zit met een klein zoemstemmetje, en moet alsmaar hoesten.

-Jamaar ge moet u verzorgen hé!

-Och…chauffeurke, met de klimaatsveranderingen, is het geen leven meer hé.

-Vroeger konden we nog eens lachen als mug, als we zo een ganse nacht iemand konden wakker houden, maar nu zit ik hier met rillingen op mijn vleugels en is het plezante eraf hoor.

-Jamaar ge moet de moed niet laten zakken hé.

-Hoest…kuch…nies…zoem…kuch

-Allé, kan ik iets doen?

-Ik heb dorst.

Ik nam de mug op en zette ze bij het raam waar ze van een druppel kon drinken die naar beneden liep van de condensatie.

Maar ze zag zo bleek, dat ze zelfs de kracht niet meer had om iemand te steken.

Ik zag in die kleine natte oogjes dat ze haar eigen gezoem miste.

-Chauffeurke, kunt ge het licht niet uitdoen, want het doet zeer aan mijn ogen.

-Euh…ja, kan ik nog iets doen?

-Liefst niet te luid praten, want ik heb zeer aan mijne kop.

-Jamaar, gij zijt nogal een straffe, als gij hier ne ganse nacht rond mijne kop zoemt, heb ik ook zeer aan mijne kop.

-Ja, maar dat is het leven hé, we zijn er om te zoemen.

-Weet ge wat, ik heb daar in mijn kast nog een fles staan die ik in een andere droom gekregen heb van een tsee-tsee vlieg, en daar zult ge goed van slapen.

-Nee nee, ik moet niks hebben van een ander, ’t zal morgen wel beter gaan.

Ik had de mug op mijn hoofdkussen gezet, en de ganse nacht zitten mijnen asem blazen in haar richting om haar warm te houden hé.

Ja, dat van dienen warme adem had ik eens gezien in ne kerststal hé.

Toen deze morgen mijne wekker afliep in mijn dromen, sprong die mug daar toch wel ineens recht zekerst.

-Zoem….zoeeeeeem….bzzzzzz….zoembzzzzzzzzz

-Awel awel, wat krijgen we nu?

-Ja, bzzzzzzzzz ’t is al veel beter chauffeurke.

Ik stak het licht aan, en ze vloog tot op de kast, waar ze in het licht van die mooie schaduwen vormde op de muur.

Ik keek bewonderend toe, want het is niet elke dag dat ge een mug ziet dansen in het licht hé.

Ineens begint ze haar daar te rekken en te kronkelen, dat er daar hare schaduw nen olifant op mijne muur tekende.

-Awel merci, gij kunt er nogal wat van zenne

-Bedankt voor uw goede zorgen chauffeurke, dank zij u kan ik volgende nacht weer boven uwe kop komen zoemen.

-Hélaba, ge gaat gij just niks, ik heb nu al ne ganse nacht wakker gelegen om u te verzorgen.

-Jamaar chauffeurke, een mug is er om te zoemen hé.

-Euh…ja dat is ook waar, maar moet dat juist boven mijne kop?

-Nee ik kan het ook op het plafond of op de muur.

-Jamaar dan ben ik ook wakker hé.

-Ja, dat is het leven hé, en daar kan ik ook niks aan veranderen zenne, ook niet in uw dromen, maar wet ge wat, ik zal elke morgen voor u een paar schaduwen op de muur komen dansen.

-Awel ’t is goed, dat zie ik graag, vooral dienen schaduw van dienen olifant.

-Jamaar chauffeurke, dat is juist de moeilijkste schaduw, want van een mug nen olifant maken is juist de moeilijkste schaduw.

-Bach nee gij, ge deed gij dat wreed goed.

-Nee nee, dat hangt ervan af hoeveel licht er op mij schijnt.

-Ha, nu begrijp ik het hoe meer ge in de schijnwerpers staat, hoe meer ge van een mug een olifant kunt maken?

-Juist chauffeurke.

Toen ik op deze morgen echt wakker werd, was mij dat toch wel bijgebleven zekerst, en naar het schijnt neemt ge uit uwen droom altijd iets mee naar de realiteit van het leven.

Ja, van een mug een olifant maken kan ook in de realiteit hé.

Ja, hoe meer ge iets klein in de schijnwerpers zet, hoe groter het wordt hé.

In feite is dat nogal een geluk dat ne mens eens iets speciaal droomt, om wakker te worden in de realiteit hé.

’t Is nu maar te hopen dat ik volgende nacht van gene olifant ga dromen die zit te zoemen op mijn kleerkast.

Groetjes chauffeurke

Hello evrybody,

Soms sla ik een boek open, en uit curiositeit durf ik al eens een tweede openslaan.

Onlangs, las ik Gezelle, en nog geen dag later zat ik Ernest Claes te bladeren.

Twee kleine boeken, maar met zeer grote teksten.

Ik voel me dan klein worden, en kan makkelijk plaatsnemen op de kaft van het boek.

Met mijn kleine armpjes, sla ik beurtelings een blad om.

Volgens de anciënniteit van de schrijvers, komt Gezelle eerst aan beurt.

Wie had ooit gedacht, dat ik Gezelle en Claes een draai zou mogen geven.

Euh…ik bedoel dan wel een blad omdraaien hé.

Op mijn knieën zit ik tussen de schrijvers, en als een gebed, lees ik hun gedichten en verhalen.

Ze nemen me mee door hun leven, die een deel van hun inspiratie was.

Door het “ Vlaamsche land”.

Van het klein seminarie in Roeselare, tot in Brugge.

Van Zichem naar Averbode.

Bladzijde na bladzijde, ontdek ik hoe groot ze kleine dingen kunnen beschrijven.

Krinkelend en winkelend banen ze hen een weg door de literatuur.

En ik…ik lik aan mijn vinger om het volgende blad om te draaien.

Mijn vingers zijn de wandelschoenen van mijn ogen, op stap door de zo prachtig verwoorde landschappen.

Het geritsel van de bladzijden, gaat op stromende beken lijken.

En mijn natte vinger, brengt me nog dichter bij de realiteit van hun schrijverstalent.

Telkens ik zucht bij de schoonheid van hun verwoording, is het alsof ik de wind door de kruinen van de bomen hoor waaien.

Vol van nieuwsgierigheid sla ik het volgende blad om, terwijl ik graag wat langer was blijven stilstaan bij het vorige.

Ik lees links en ik lees rechts, en na enige tijd, lopen Gezelle en Claes naast en door elkaar.

Ik loop als lezer bijna hand in hand met de schrijvers.

Straks, sla ik de kaften terug dicht, en wordt het donker in het boek.

Maar hun verhalen en gedichten, verlichten zoveel, dat er steeds een zonnestraal is op de planken van mijn bibliotheek.

Groetjes chauffeurke

Toen ik een paar dagen geleden mijn rolluik optrok, was ik wreed verschoten, want ik dacht dat er daar ene in mijnen hof stond.
Maar ’t was potverdekke een affiche van de verkiezingen dat tegen mijn raam gevlogen was.
Ja, ik had het moeten weten, de verkiezingen zijn in aantocht.
Ik vind dat altijd wreed plezant, want meestal komen de verkiezingen op momenten waar ik weinig inspiratie heb, en dat is altijd een welgekomen hulp hé.
’t Is nog geen jaar geleden dat er mij ooit een paar politiekers vroegen:
-Chauffeurke, ge gaat toch eens iets schrijven over de verkiezingen hé?
Maar nu de verkiezingen voor de deur staan, is er mij al ene komen vragen om wat op te passen met mijn schrijfsels.
Hij noemde wel geen partij en ook geen naam, dus veronderstel ik dat het over hem zelf ging.
Er had mij zelfs al iemand gezegd, dat plakken of schrijven op de borden van de verkiezingen strafbaar is.
Nee nee, wees gerust, ik ga daar de foto van mijn plechtige communie niet tussen plakken zenne.
Allé, op 8 oktober mogen we weer ons potlood scherpen en onze gom in onze broekzak steken, om ons daar een ogenblik te gaan bezinnen tussen drie muren en een gordijn.
Het is een dag waar de mensen elkaar nog eens ontmoeten met de glimlach.
En als ge dan vraagt voor wie ze gestemd hebben, dan zeggen ze meestal “voor de goeie”.
Ja, als iedereen voor de “goeie” stemt, dan moet er toch maar één partij zijn, want ze stemmen blijkbaar allemaal voor dezelfde.
Maar nee, in Lierde moet daar een beetje ambiance bij zijn, en daarmee maken ze meer dan één lijst hé.
’t Is ook best om de spanning er een beetje in te houden, want als ge den uitslag op voorhand weet is er het plezier ook af hé.
Ik moet wel zeggen dat Lierde zijn best doet om het de kiezer makkelijk te maken.
Om wat plaats te winnen op de stembrieven, waren sommige partijen zodanig naar elkaar opgeschoven, dat ze op den duur van twee partijen er één konden maken.
De CD&V en de VLD zaten al op elkanders schoot, en ook de sp.a zat op een groene wei.
Maar nu waren ze zodanig opgeschoven, dat er daar vanonder op die kieslijst nog een gans gat open was.
Daarmee konden ze nog een partij bijmaken hé.
Ze vonden niet direct een naam voor die partij, en daarmee hebben ze dat gewoon de derde partij genoemd.
Het komt er vooral op aan, om dat allemaal aan de gewone mens uitgelegd te krijgen.
Het is splitsen, kartelvormen en kleuren mengen.
Om nog maar te zwijgen over het programma van de partijen.
Laatst hoorde ik dat het programma van de derde partij niet links of niet rechts was, maar rechtdoor.
Ja, en de centrumpartij is volgens mij ook niet links of niet rechts.
Of zou het kunnen dat je op de centrumpartij maar juist mag stemmen als je in het centrum van de gemeente woont?
Ja, als je zo een beetje met politiek bezig bent, dan versta je ook hun taal hé.
Of beter gezegd de taal van uw partij.
Maar als ge van politiek gene choco gegeten hebt, dan is dat een ander paar mouwen zenne.
Opgelet, ze doen allemaal wreed hun best, om het ons rond de verkiezingen duidelijk te maken hé.
Zo heeft de sp.a een enquête laten uitvoeren, om het gedacht te kennen van de Lierdenaar.
35 vragen moest ik invullen om te weten welk Lierde ik zou willen.
Vraag 12 was bv: Bij het groenonderhoud in de wijken moeten laaggeschoolden de kans krijgen ervaring op te doen.
Euh…die vraag stond daar peis ik tussen op aanvraag van de groenen, want ik ken laaggeschoolden die veel meer kunnen dan distels planten zenne.
Vraag 13 was: Bent u tevreden over de lokale politie?
Wel, moest ik niet geflitst geweest zijn, dan had ik daar waarschijnlijk ja op geantwoord.
Vraag 29: moeten er meer zitbanken komen in Lierde?
Euh…hier beneden staan er vier spiksplinternieuwe, maar wat er zou moeten komen, is volk om er op te zitten.
Pas op, ik vind het wel goed dat de mening eens gevraagd wordt van de gewone burger.
Het is tenslotte hij die moet gaan kiezen hé.
De kiezers zijn in feite zoals de politiekers hé, ge hebt daar verschillende soorten tussen.
Allé, neem nu deze die tegen hun goesting gaan stemmen, die mannen zijn meestal op twee minuten uit dat kot.
Den tijd van hun broek op te trekken, en weer naar buiten te stappen.
Dan hebt ge nog de kiezer die zelf op de lijst staat, en den dienen is ook maar een minuut binnen, want meestal weet hij voor wie hij zal stemmen.
Ge hebt ook de kiezer die voor een partij of voor een programma gekomen is, en met den dienen hebben ze ook niet teveel werk.
Maar dan hebt ge van die charels, die zes jaar tijd gehad hebben om na te denken, maar die het den dag zelf vergeten zijn voor wie ze moeten stemmen, en dat kan wat langer duren.
Och…het is zoals mee alles, we kunnen er eens mee lachen hé.
De politiek is altijd iets die een lach of een vraag tovert, maar die ook vaak aan kritiek onderworpen is.
Vroeger kwamen die mannen nog eens aan uw deur, en kreeg je een sleutelhanger of een potlood met de naam van de kandidaat of de partij op, om u te herinneren voor wie ge moest stemmen.
Vandaag plakken ze hun foto of hun naam op een bord, en zelfs dat zie ik op bepaalde plaatsen nog leeg.
In een weide zag ik zelfs een koe, een foto van een bord trekken.
Ja, waar gaan we naartoe, als zelfs een koe geen respect meer heeft voor groen.
Ja ja, ’t is niet simpel om den dag van vandaag in de politiek te stappen!
Weet ge wat ik denk, voor men de verkiezingen wint, moet men eerst de kiezer winnen.
Volgens mij kan dat door zaken naar voor te brengen die de kiezer aanbelangen, en deze te verwoorden in volkstaal.
Geef ons geen gekibbel, maar een Lierde op maat.
Voor de kiezer is het niet de plaats van de politieker die telt, maar wel de plaats dat de kiezer zelf krijgt in zijn Lierde.
Naar het schijnt zijn er in Lierde meer dan 5000 kiesgerechtigden.
Voor iedereen goed doen is maar een droom, maar dat de politiek kan samenwerken, door en voor de Lierdenaar, dat moet realiteit kunnen worden.
De politieke potloden zijn geslepen, en daarom wens ik sportief, veel succes aan het adres van elke partij.

Groetjes chauffeurke