Het Sinterklaasfeest ligt weer achter de rug, en ja hij is mij dit jaar niet vergeten. Hoewel ik met een paar vragen zit, want ik begin te twijfelen, of het nu de Sint was, of dat er hier wat brol van ene zijne aanhangwagen gevallen is op weg naar het containerpark. Een kapotte driewieler die vijf maten te klein is, een stuk van een plastieken garage, een paar lego blokjes waar een hond zijn tanden ingezet heeft, en een frigo. t Is vooral dat laatste die mij deed nadenken, want dat had ik nu echt niet op mijn lijst gezet. Maar bon, wat Sinterklaas brengt moet ge in dank aanvaarden hé. Och ik zou het wel bij de rest van den brol zetten op de zolder. Ja, het was al een ganse tijd geleden dat ik nog op de zolder geweest was, en ik moet zeggen dat er vroeger geen overzicht was. Nu trok ik de trap naar beneden, en klom ik op zolder. Mijne pa had er grote kuis gehouden, en t was potverdekke precies de schatkamer van Ali baba en de 40 rovers geworden. Ja, er lag zelfs een tapijt op de grond. Een zolder is veel meer dan brol! Je baant je eerst een weg tussen de spinnenwebben, en daarna stap je in een wereld van herinneringen. Ik nam eens diep adem, en vulde mijn longen met stof. Het stof leek wel te spelen in de najaarse zonnestralen, die door de kieren naar binnen kwamen. Sommige zonnestralen, schenen als schijnwerpers op kisten en dozen. Dat vond ik nu zo leuk, op zoek gaan naar zaken of dingen waar je het bestaan van vergeten bent. Je opent een doos, en plots beland je weer in de periode van het voorwerp dat je naar boven haalt. Wat als eerste opvalt als je onze zolder betreedt zijn de verschillende soorten ijsschaatsen. Een overschot van mijn schaatsperiode, waar ik aan een verzameling was begonnen, over alles wat met schaatsen te maken had. Ongeveer 250 paar ijsschaatsen zaten vroeger in dozen, en nu hangen er hier nog meer dan honderd aan het plafond. Niet de moderne paren, maar wel restanten van de jaren 1700 tot 1950. Het ijshockeypak bied nu bescherming aan een nest muizen, en de fotos van mijn sportperiode zijn zoals ik door de jaren gerimpeld. Maar waar ik steeds blijf bij stilstaan, zijn de fotos van ouders en grootouders. Vaak getrokken in mijn Lierde, waar kleuren ondertussen enig modernisme gebracht hebben, vergeleken met de zwart wit periode. Mijn vader staat er nog met een krullenkop op tijdens zijn legerdienst, en op een andere foto staat hij dan weer als coureur met een palm in de hand. Op één of andere kermis lopen moeder en vader hand in hand, en een paar fotos verder staat er daar ne kleine snotter op. Potverdekke, ik herken er dat onnozel kostuumpje in dat ik vroeger moest dragen op zon en feestdagen. Amai, ze konden in dienen tijd de klein mannen toch nogal wat aandoen hé. In feite kon ik met de fotos door de jaren reizen tot aan mijne trouwdag. Ja, mijne trouwfoto hing er in posterformaat tegen de muur. Buiten de vliegenstronten die als sproeten op mijn gezicht hingen, en de voile van mijn vrouw die vervangen was door een groot spinnenweb, waren we niks veranderd. Allé, op de foto dan hé, want in realiteit zijn we niet meer ingekaderd. Op een schap, stond de vogelkooi, waar mijnen bompa zijn vinken in plaatste, en ook één van zijn prijzen stond hier nog te blinken onder een laagje stof. Een zinken ton deed mij dan terug denken aan de periode waar we ons moesten wassen in een zinken bad, dat nu waarschijnlijk dienst doet als drinkbak voor één of ander koe. In een hoek van de zolder, staat een grote houten koffer, en ook deze herkende ik. Vroeger zaten er maskers en kleren in, waar ik met mijnen bompa driekoningen ging mee lopen. Ja, waar is den tijd dat we hand in hand als schaduwen onder het licht van de straatlampen liepen, om af en toe te gaan aankloppen bij familie. Deze herkenden ons meteen, maar om mij te plezieren, trokken ze verwonderde gezichten, en het leek wel of ze echt aan het twijfelen waren, of we van Jeruzalem tot hier waren gestapt!. Mijnen bompa kreeg een pintje, en ik kreeg een groene limonade en een cent, terwijl de schoenblink van t zweten van mijn voorhoofd liep. En als bij wonder vind ik hier op mijne zoektocht ook nog mijn eerste rapport. Schoolrapport van chauffeurke, 1e studiejaar, Sint-Denijsinstituut Vorst Ja, we hebben maar één rapport gehouden, want die ander waren niet echt om aan te zien. Het eerste jaar droeg ik nog veel kennis mee uit de universitaire kleuterschool van Gemeldorp, maar het gewoel van de stad deed al vlug mijn verstand verwateren, en dat was al vlug te lezen in de volgende rapporten. In feite ligt de zolder vol met herinneringen uit het verleden, en meer bepaald uit de periode toen ik in Deftinge ben opgegroeid. Het openen van dozen en kisten deed het stof opdwarrelen, en ik had wat frisse lucht nodig. Ik trok het houten deurtje open, dat in feite als kapel op het dak gemonteerd was. De frisse lucht en de zonnestralen drongen binnen, terwijl ik zicht had op mijn Lierde. De souvenirs lagen hier opgeslagen, terwijl ik zicht had op vervlogen jaren. En toch was niet alles vervlogen. Mijn buren zijn er nog steeds, en ook de weide met de perenbomen is er nog. In de verte zie ik de kerktoren staan, en over de kale kouters kan ik zelfs het klooster zien staan, waar ooit mijn moeder en andere leden van de familie op de schoolbanken zaten. De witte wolken dreven traag als dekens boven mijn dorp, opgewarmd door een herfstzon. Ja, het verleden voelt telkens warm aan als ik eraan denk. Af en toe kruip ik nog eens de zolder op, op wandel tussen het verleden. Ik sluit dan de ogen, en mijn fantasie brengt mij dan even terug naar het Lierde van vroeger. Maar wat nog veel mooier is, is vandaag de mensen herkennen uit mijn kinderjaren. Zij alleen, kunnen mij de verhalen van vroeger brengen!
Ja mannekens, nu hebben ze ons hier weer een toer gelapt met hun nep nieuws op de RTBF hé. Op de Franstalige zender, waren ze daar enige tijd geleden komen vertellen dat Vlaanderen de onafhankelijkheid had uitgeroepen. Ja ja, ze hadden er hun programma voor onderbroken, om het nog echter te doen lijken. Duizenden mensen zagen het gebeuren, en velen dachten in de eerste minuten dat het ook realiteit was. Jawadde zeg, dat zijn toch nogal toeren, hoe de media de gewone mens kan manipuleren hé. Ik ben er zo zelf eens beginnen over nadenken, en ik moet zeggen dat ik er toch mijn vragen bij heb hoor. Allé, al meer dan een kwart eeuw, zijn er inderdaad een paar Vlaamse partijen die naar onafhankelijkheid streven, en wie zou dan als eerste het nieuws brengen een Franstalige zender. Ja, op de VRT en VTM was niets te zien van de Vlaamse onafhankelijkheid. Och het is al jaren dat Vlamingen en Walen op papier tegenover elkaar staan, en dat allerhande verwijten over de grenzen worden gesmeten. Hoewel ik in de realiteit niet veel zie van die onenigheid. Volgens mij ligt er ergens een politiek peukje te branden, dat af en toe ergens de lont aansteekt. En ja, de mens laat zich dan af en toe eens meeslepen door allerhande uitlatingen. Maar wat ze nu op tv hebben gepresteerd, dat is toch iets om eens over na te denken. Allé, stel nu eens dat het Vlaanderen echt onafhankelijk zou geworden zijn, zonder dat we van iets wisten. Ja, als het nieuws op een Franstalige zender komt en niet in Vlaanderen, dan zit ge daar s morgens wel schoon op de tram die de taalgrens niet meer over mag! Stel dat ge in Vlaanderen werkt, en dat plots uw Waalse collegas niet meer komen opduiken, dan staat ge daar wel met dubbel zoveel werk hé. In feite hadden we nog geluk, dat bij het uitroepen van de Vlaamse onafhankelijkheid, het juist wreed slecht weer was, en dat ze daar om te lachen geen Berlijnse muur gebouwd hebben. Ja, stel u dat eens voor, dat Wallonië daar plots achter de muur ligt, en dan bedoel ik niet de muur van Geraardsbergen hé, maar zo ene met prikkeldraad en uitkijktorens. Ze schaffen in Europa wel de grenzen af, maar wij zouden er in het midden van ons klein land één bij krijgen. Ja, voor de werkgelegenheid zou het misschien goed zijn, want ge gaat al om de zoveel kilometers nieuwe douaniers nodig hebben, om nog maar te zwijgen, hoe de bouw de hoogte gaat inschieten, met het aanwerven van al die metsers om dienen muur te metsen tussen Vlaanderen en Wallonië. Op sportgebied gaan er wel een paar zaken moeten aangepast worden, want hoe die Vlaamse duiven over de taalgrens gaan geraken is ook nog de vraag. En hoe gaan ze dat oplossen met de Ronde van Vlaanderen? Ja, die mannen rijden daar soms ook een deel over Waals grondgebied, en ge kunt ze toch moeilijk laten afstappen, om telkens hun papieren te laten zien hé. Of gaan we voor de twee landsgedeelten een aparte competitie inlassen. Ha, waarschijnlijk wel, want we zullen elk aan onze kant onafhankelijk zijn hé. Ik heb al wreed veel geluk, dat ik op tijd gescheiden ben van mijn Waalse vriendin, want stel u voor wat dat voor klodden zou meegebracht hebben. Ja, zouden we dan in Vlaanderen moeten gaan wonen met een Vlaams trouwboekje, of in Wallonië? Om nog maar te zwijgen van de taal dat we zouden moeten kiezen om thuis te spreken. In Wallonië zou ik dan Frans moeten klappen, en in Vlaanderen zou zij Vlaams moeten klappen. Och dat is waarschijnlijk een probleem waar we niet teveel last zouden mee gehad hebben, want veel spreken deden we toch niet tegen elkaar, en misschien is het wel een goede methode om de taalproblemen in de toekomst op te lossen. Gewoon zwijgen! Misschien moet ge u voor uwen trouw eerst laten naturaliseren tot Vlaming of Waal hé Maar ik zit er hier zo mee te lachen, dat ik er potverdekke serieus begin over na te denken. Ja, stel dat het zo zou zijn, moet mijne zoon dan om de veertien dagen een paspoort aanvragen om bij zijn vader op bezoek te komen? Als ik zo zelf eens mijn licht opsteek bij de gewone Waal en de gewone Vlaming, en eens vraag wat nu juist de problemen zijn tussen de twee landsgedeelten, dan komen er twee punten naar voor. De Waal antwoordt meestal in zijn eigen taal, en zegt beleefd, je comprend pas, en de Vlaming antwoordt al even vlug, ziet ge wel dat hij geen Vlaams wil spreken Ja, daar zitten we dus met het fameuze taalprobleem. Mensen die hun niet verstaan wegens het taalverschil, maar die beiden wel de vraag hebben begrepen. Ja, als het over de taal gaat, dan moet ik zeggen dat ik niet altijd het Limburgs versta, en ook niet altijd het West-Vlaams. Jamaar, dat is al veel minder om te lachen, want als het juist om de taal draait en het verstaan van de mens, dan moet ge niet alleen Vlaanderen onafhankelijk maken, maar eerder alle provincies hé. Het tweede punt waar er vaak meningsverschillen over zijn, is de financiële toestand. Vlaanderen stuurt geld naar Wallonië, en volgens de ene kan het niet en volgens de andere moet het nog meer zijn. Ja, dat is zo met voor en tegenstanders hé. Maar allé, stel dat we inderdaad onafhankelijk waren geworden, dan zouden we misschien de geldstroom naar Wallonië gestopt hebben, maar als die mannen hun laten erkennen als derde wereldland, dan moeten we toch elk jaar onze subsidies aanpassen om ze terug van geldelijke inkomsten te voorzien hé. Ja, in feite is dat een straatje zonder einde, en of ge nu afhankelijk of onafhankelijk zijt, er zal peis ik nog veel water van Wallonië naar Vlaanderen vloeien, voor er daadwerkelijk een oplossing uit de bus komt voor sommige problemen. Ja, we kunnen er eens mee lachen, maar ik blijf nog met een paar vragen zitten, over de manier waarop het nieuws gebracht is. Het leunde zodanig tegen de realiteit, dat we er ons misschien allemaal maar eens vragen moeten bij stellen. Niet over de onafhankelijkheid zelf, want daar zal de gewone man waarschijnlijk niets over te beslissen hebben, maar wel de manier van het nep nieuws echt te doen lijken. Wat zou er gebeurd zijn, moesten zowel de RTBF als de VRT het nieuws had gebracht? Wat zou er gebeurd zijn moest het nieuws zogezegd uit Antwerpen gekomen zijn? Zou de RTBF er rekening mee gehouden hebben, dat ze voor dezelfde prijs voor en tegenstanders naar het paleis lokken, met alle gevolgen van dien? Volgens mij hebben ze de tekst dat het nep nieuws was, pas ingevoegd naar aanleiding van de vele negatieve reacties. En dan stel ik mij de vraag, hoever men kan gaan in de journalistiek? Kan men buiten 1 april, met echte nieuwslezers, nieuws brengen dat als hete hangijzers boven onze hoofden smeult? Kan men voor een verkiezingsperiode, nieuws brengen over separatisme en tevens neutraal overkomen in de berichtgeving? Om nog maar te zwijgen van de geloofswaardigheid van het RTBF journaal in de toekomst. Als men morgen met dezelfde nieuwslezers, een ongeval in de kerncentrale van doel moet naar voor brengen, gaat de mens dan niet eerst twijfelen, terwijl er in zo een geval geen moment van twijfel zou mogen bestaan? Ja, we kunnen er misschien onze lessen uit trekken, en ook deze reportage zal zijn voor en tegenstanders kennen. Ik vraag mij soms af, of dergelijke artikels in de Beiaard ook hun plaats zouden vinden, en wat het effect zou zijn. Wel, ik zal het eens proberen zie! Vanaf vandaag verklaar ik Lierde Onafhankelijk. Euh van wie of wat weet ik niet, maar dat zal ik rap genoeg weten van de man in de straat.
Ja mannekens, we mogen de deur van 2006 achter ons sluiten, want de poort van 2007 staat al op een kier. t Is toch wreed hoe rap een jaar de deur uitvliegt hé. Vaak staan we daar op klokslag middernacht onze wensen uit te brengen voor het nieuwe jaar, en voegen we er de woorden aan toe van: t zal rap krokusverlof zijn. En ja, voor ge het goed beseft staan de klein mannen daar met een boekentas vol krokusverlof aan uw deur. Ja, in het krokusverlof, zegt ge dan dat het rap Pasen zal zijn, en ook dat ligt binnen de kortste keren met een ei in uwen hof. En zo gaat het een gans jaar door, van verlof naar congé, tot we weer bij het volgende Nieuwjaar aangekomen zijn. Awel, tussen al dat verlof, liggen telkens de gebeurtenissen van het voorbije jaar hé. Vaak zijn we dat op het einde van het jaar al lang vergeten, en weten we niet meer wat we zoal meegemaakt hebben. Ik heb hier zo eens een jaaroverzicht gemaakt, en ik moet zeggen dat ook 2006 goed gevuld was. Weet ge nog hoe we in het begin van 2006, Lierde hebben moeten overdekken? Ha ja, met dienen vogelgriep hé! Ja, naar het schijnt zou het vogelgriepvirus over Lierde vliegen, en moesten we netten over ons kiekenkot hangen tegen het snot van die niezende vogels. Jawadde zeg, mijne pa en ik hebben hier nogal gevloekt zenne. Omdat ons kiekens vaak uitbreken en tot aan de Wassegem lopen, hebben we hier heen en terug 2km netten moeten hangen ppfff. In de maand maart, werd er daar op het gemeentehuis aangekondigd, dat er in Lierde een belbus zou komen. Azo schoon volk dat ze daar op die receptie uitgenodigd hadden zeg. Minister Kathleen van Brempt kwam daar aangereden, en ook den directeur van de lijn. Maar ook de eerste burger van het land, en tiste en fluite en het gemeentebestuur. Allé, den belbus was al te klein om al dat volk die daar dienen dag aanwezig was mee te nemen. Na enige tijd reed ook de lijnbus voorbij mijn deur in Deftinge, en ik moet zeggen dat dit een raar zicht was in het begin. Ik moet wel zeggen, dat de belbus mij heel wat gekost heeft hoor. Ja, voor ge op de belbus kunt stappen, moet ge er eerst naar bellen hé. Dus heb ik mij eerst nog een telefoon moeten kopen hé. In april reed de Ronde van Vlaanderen dan weer voorbij, en in Parike, zou Lierde haar kandidatuur nog eens promoten om het volgende jaar, Dorp van de Ronde te worden. Jawadde zeg, dat had ge daar moeten zien! Ludwig Dhose had daar zelfs vuurwerk voorzien op klaarlichte dag. Dienen mens was daar het spandoek van de Ronde aan het ophangen, toen daar plots een draad van de electriekpaal afschoot. Door de wind vloog den draad die nog onder spanning stond tegen de paal en de ladder. De gensters vlogen in het rond, en terwijl iedereen wegstoof, riep Dhose van boven op de ladder No paniek, giene paniek. Ja, dat zijn zo van die momenten die mij bijblijven zie. De gewone dingen in en om onze dorpen, door en met de gewone mens van bij ons. Ja, wat hebben we dan nog zoal gehad? Och ja, een goede zomer hebben we ook gehad, want in feite is hij nog maar juist voorbij hé. Ja, dit jaar is de zomer lang blijven plakken zenne. Allé, in juli was het bakken, en het zag er naar uit dat er geen einde aan de zomer zou komen. Zeker toen ze ons kwamen vertellen dat het klimaat aan het veranderen was, en dat we in de toekomst lange en hete zomers zouden krijgen. Ik had dus maar direct verlof genomen in augustus, en deze die met mij verlof genomen hebben zullen het wel geweten hebben zekerst! Ja, een maand water gegoten, om daarna het zomerse weer verder te zetten tot in november. Maar allé, we mogen niet klagen hé, we moeten ook af en toe eens aan onze boeren denken die op wat water zaten te wachten. Ja, wat hebben we nog allemaal gehad tijdens 2006? Ja, ik zou het nog vergeten, de inhuldiging van Den Dikke van sesjans. Amai azo een schoon standbeeld dat ze daar gezet hebben in sesjans. In feite is het, het kleinste dorp van Lierde, en daar zetten ze potverdekke het grootste standbeeld. Ja, een prachtig boerenpaard, dat in bronstige kleuren vereeuwigd is. In feite is het een deel geschiedenis van het boerenpaard, waar we met enige trots kunnen naar kijken. Ja, in Deftinge moet er ook nog een standbeeld komen, maar volgens mij staat de sokkel er al, en den dienen is veel kleiner dan in sesjans zenne. Misschien wordt het een bronzen duif, om de duivensport te vereeuwigen, of een vink. Hoewel het ook een bronzen mol kan zijn, want die zitten daar potverdekke grote hopen te graven rond dienen sokkel. Och we mogen niet ongeduldig worden, misschien komt er in 2007 wel iets te staan. Ondertussen, hebben we in 2006 toch de aanleg van de fietspaden mogen meemaken. Ja, dat is een goede zaak. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet echt voorstander ben van het groen vol te bouwen of beton te leggen, maar een fietspad hadden we wel nodig. Ook in onze kleine dorpen, neemt het verkeer toe, en een fietspad brengt toch wel veiligheid voor kind en volwassene. Zowel voor schoolgaande jeugd als voor de ontdekkingsreiziger die door onze dorpen fietst. Wat we in 2006 ook mochten doen, was gaan kiezen. Ja, we mochten een bolletje rood maken, voor een nieuw gemeentebestuur te kiezen. Ik dacht eerst dat het modernisme zich had doorgezet naar ons landelijk Lierde, en dat de computer zijn intrede had gedaan om ons bij de verkiezingen te helpen, maar nee hoor, gewoon potlood en papier. Ik heb daar nog moeten een gom vragen, want ik had in al mijn euforie, twee maal voor dezelfde gestemd. Ja, het was weer een jaar vol gebeurtenissen, en ieder ziet een jaar op zijn manier voorbijgaan hé. Soms met een lach, en soms met een traan. Tussen de gebeurtenissen van de gemeente, heeft ieder van ons zijn eigen jaaroverzicht. Soms gelukkig en anderen dan weer met verdriet. Soms met een geboorte, soms met het verlies van een dierbare. Vaak lijken de gebeurtenissen zo banaal, hoewel ziekte dan weer een domper zette op een deel van het jaar. Vaak leven we ons eigen jaaroverzicht, en af en toe leven we ook mee met het jaaroverzicht van anderen. Het nutteloze geweld doet ons soms even stilstaan, dat het in de maatschappij gebeurd, waar we dagelijks in wandelen. Agressie en moorden stoppen plots het jaaroverzicht voor sommigen, daar, waar het voor de nabestaanden een pijnlijke terugblik wordt. Vandaag staan we terug op de grens van het oude en het nieuwe jaar. Met het terugblikken op het oude jaar, wil ik ieder van u, mooie en gezellige feestdagen wensen. Een jaar, waar men de gezondheid mag meedragen in de volgende 365 dagen. Maar ik wil tussen mijn wensen ook even gebruik maken om ieder van u te danken. Namen noemen, zou het risico te groot maken om iemand te vergeten, en dus dank ik iedereen die ons Lierde groot maakt. Ik stuur ieder van u dan ook mijn allerbeste wensen en een gelukkig Nieuwjaar.
