Hello evrybody,

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Ja, het is weeral een tijdje geleden dat ik de pen liet vloeien maar tijd en gezondheid spelen vaak een rol als ik mijn hand moet laten gidsen.

Het was verleden woensdag dat ik mij moest gaan aanbieden in het hospitaal van Aalst met een mond vol tanden om met heel wat minder terug te komen.

Ja, de tandarts vond het nodig om twee kiezen te laten trekken en dus stuurde hij mij maar naar het hospitaal om daar de trektang in mijn mond te steken.

Ik had een afspraak om 13u30 en om op dat uur stipt kwam een verpleegster in witte schort mij halen uit de wachtzaal.

-Bent u chauffeurke?

-Euh…ja.

-Volg mij maar de dokter verwacht u.

Ik volgde haar en een paar stappen verder stond ik in een plaats waar een bureau stond waar de dokter achter zat en temidden van de zaal stond een stoel met erboven een grote lamp.

Naast de stoel een tafeltje met een paar dozen in steriele verpakking en aan de andere kant een kleine spoelbak.

-Dag chauffeurke,zet u.

-Dank u

Ik gaf hem de brief die de tandarts mij meegegeven had en na het openen las hij even het protocol en keek naar de foto van de twee te trekken tanden die was bijgevoegd.

-Ok…ik ga u eerst verdoven op de plaats waar de tanden moeten getrokken worden en dan gaan we nog een foto nemen om zeker te zijn.

Ik nam plaats in de stoel die langzaam achterover helde en binnen de kortste keren zag ik zijn hand met de spuit naar mijn mond komen.

-U mag de mond openen!

Langzaam trok ik de lippen van elkaar en daar dook de spuit mijn mond in.

Iets later verdween de spuit terug uit mijn mond om terug gevuld te worden en zo ging het drie maal na elkaar.

-Ok..u mag mij volgen we gaan eerst een foto nemen.

Ondertussen voelde ik mijn mond langzaam in slaap vallen en dat is steeds een raar gevoel.

Het is precies of het slapende gedeelte zijn eigen weg gaat en of je er geen controle meer over hebt.

Ook het praten wordt moeilijk als de helft van je gezicht aan het slapen is en gevoelloos is.

Nadat een soort scanner rond mijn hoofd gedraaid was verscheen op een pc scherm mijn volledig gebit en het was precies of ik daar tegen mijn eigen stond te lachen.

-Wel chauffeurke, als ik die twee kiezen trek dan zit ge daar nog met een wijsheidstand die tot niets dient en binnen de kortste keren kunt ge terugkomen om ook deze te laten trekken.

-Euowh…bwat moegt er dan gebweuven?

-Het beste is dat ik ook die tand trek nu ik toch bezig ben en je toch onder verdoving bent.

-Weuh…thenkt ge?

-Volg mij maar u mag terug plaatsnemen in de stoel.

De verpleegster liet de stoel terug zakken en legde dan een groen laken over mij waarna ze een mondmasker in dezelfde kleur voor haar mond bracht.

De dokter trok van die handschoenen aan zoals deze waarmee mijn lief de grote kuis doet en ook hij trok zijn mondmasker en een overhangende groene muts aan.

Potverdekke ’t waren er precies twee in een groene burka die mij daar gingen onder handen nemen.

-Slaapt het al een beetje?

-Bwaiekdenkgetvel.

-Als het pijn doet zeg je het maar.

Ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan met uw mond vol gereedschap!

-Doet dit pijn?

-Wvnee

-Ok dan kunnen we beginnen.

Af en toe werd ik verwittigd dat het een beetje zou kraken maar ik moest mij niet ongerust maken.

Af en toe verwijderde hij iets uit mijn mond en na gewring, geduw en getrek zegt de verpleegster plots dat ze het gingen opkuisen en dat ze nog juist de wonde moesten dichtnaaien.

Na een paar kruissteken en een paar zeemansknopen was het achter de rug en langer dan 20 minuten heeft de operatie niet geduurd.

Ik dacht dat ik er ’s anderdaags zou last van hebben maar alles ging goed tot gisteren.

In feite had ik geen pijn tot gisteren de pijn begon op te steken.

Een pijn die te vergelijken is met tandpijn, maar dan zonder tanden.

Van juist onder mijn oor tot aan mijn hoektand ben ik genaaid en dat is nu een pijnlijke zaak aan het worden.

Ik dacht dat het zou verbeteren en dat de pijn zou wegtrekken maar blijkbaar is dit niet zo.

Sinds gisteren neem ik pijnstiller na pijnstiller en is het zelfs moeilijk om mij te concentreren op mijn klavier.

Maar bon, een mens moet kunnen afzien in het leven en dus zal ik dit ook maar ondergaan.

En zeggen dat ik helemaal geen pijn had aan die tanden maar nu ik ze kwijt ben zoveel te meer ppfff

Maar in feite heb ik geen reden tot klagen want ik zit hier ook aan anderen van verschillende groepen te denken, Poetslap, Rogier en nog een paar anderen die het niet makkelijk hebben dezer dagen.

Ik wens al deze mensen dan ook veel beterschap toe.

Vele groetjes chauffeurke