Hello evrybody

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Na een rustige en volgesnurkte nacht trokken we onze gordijnen van de slaapkamer open en hadden we zicht op een zonovergoten bergdal aan de ene kant en de groene bergweiden aan de andere kant waar de koeien en op de top aan het grazen waren.

Och…in Deftinge hadden we ook wel zicht op de koeien en de weiden maar hier was het totaal anders.

Nadat we ons uitgerokken hadden en de longen gevuld met zuivere lucht op het terras konden we aan het ontbijt beginnen en beslissen hoe we onze dag zouden indelen.

Het leek ons interessant van het dorp eerst te gaan verkennen en zo geschiede het ook nadat we ons aangekleed hadden.

Op 1650m hoogte was een short en een T-shirt zonder mouwen meer als voldoende en zo trokken we de straten van het dorp in.

Leuke winkeltjes allerhande die nog de solden aanprijsden en er was buiten onze verwachtingen ook een apotheker.

De sportwinkels zullen waarschijnlijk in de winter te doen hebben want het skimateriaal was alom zichtbaar.

Maar het dorpje herbergde in de zomer heel wat wandelaars en dus leefden de meeste sportwinkels ook op geoefende of niet geoefende wandelaars.

Waar we vaak halt hielden waren de vitrines waar de lokale specialiteiten te vinden waren.

De verschillende soorten “saucissons” deden ons al watertanden en we waren nog maar goed één winkel ver als ze ons daar al lagen toe te lachen.

Je kan het zo zot niet bedenken of ze maken er hier saucissen van.

Van geiten, runderen,varkens en zelfs ezels en bij deze laatste voelde ik mij plots bedreigd.

En dan waren er nog de verschillende smaken met noten, peper, tartiflette, Genepi en nog zoveel andere aroma’s die men hier voor het smaken krijgt.

En dan waren er nog de kazen zoals een “Tome de Savoi” of de Reblochon” waar men zelfs de Alpen en de koeien in ruikt.

Lang zou het allemaal niet duren voor we met worst en kaas naar het appartement zouden trekken en ons tegoed doen aan de lokale geneugten bij een fles witte wijn uit de streek die ons eerder wat zuurder leek dan andere jaren.

Na ons bezoek aan het dorp en de toeristische dienst besloten we om de wagen te nemen en tot op de Col de la Madeleine te rijden die niet verder lag dan 5 km van waar we logeerden.

We hoorden er vaak over spreken in de Ronde van Frankrijk en dus besloten we maar even te gaan kijken naar dat monument waar menig coureur zijn kuiten op stuk beet.

Maar ook nu reden we verschillende renners voorbij die het blijkbaar plezant vonden om hier komen af te zien.

Onder een drukkende zon en met temperaturen van om en bij de 30 graden gingen ze de strijd aan met de berg.

20km klimmen zonder ook maar één stuk plat, laat staan dat we stukken vals plat zouden ontdekt hebben.

Nee, het ene stuk al steiler dan het andere waar zelfs bij de geoefende renner de zweetparels met stromen op het hete asfalt vielen.

We waren zelfs mee aan het zuchten in de wagen als we ze bezig zagen.

Een paar nog redelijk vlot maar bij de meeste ging bijna het licht uit en zwalpten ze zigzaggend naar boven.

Eens boven op de col viel het ons op hoeveel wagens er geparkeerd waren en ook hier stonden verschillende kraampjes met lokale producten waar de toerist wel oog voor had maar waar de renners aan voorbijreden.

De meeste stopten wel op de top om hun fiets aan het bord van de Col de La Madeleine te plaatsen en er tijdens de rustpauze een foto van te nemen voor ze de afdaling zouden aanvatten en hun leven op het spel zetten tijdens een afdaling tegen hoge snelheid over smalle en kronkelende wegen waar het richting Moutiers zelfs moeilijk is om met twee wagens te kruisen.

Maar wij besloten om op de Col de La Madeleine onze eerste wandeling te beginnen.

Achter een café met terras liep een kronkelend pad naar boven en hoe verder we liepen hoe smaller het werd.

Onze fysiek liet zich al vlug voelen en de kuiten van een chauffeur lieten al vlug weten dat je hier niet teveel gas moest geven om buiten adem te geraken.

Ook mijn lief pufte met kleine longinhoud naar boven terwijl mijne jongste snotter als een berggeit naar boven huppelde.

Och…ver zouden we niet geraken want de hoogtevrees begon mijn lief parten te spelen en ons pad liep van smal naar smaller en van steil naar steiler waar we op zeker moment een schoon zicht hadden op de afgrond maar waar mijn lief liever rechtsomkeer maakte.

Via dezelfde weg trokken we dan voorzichtig naar beneden en belanden zo op het terras van het café waar we ons wat moed zouden indrinken met een lokaal wijntje.

Maar hoewel de Euro voor iedereen gelijk is zagen we toch nog een prijsverschil.

Met de warmte waren niet alleen hun glazen gekrompen maar vonden we de wijn een beetje aan de zure smaak.

We zouden de col later nog wel tegenkomen en dus besloten we maar om terug naar beneden te rijden.

Tussen de top en ons appartement konden we de wagen parkeren en we besloten om daar nog even te gaan wandelen.

Via een breed aarden pad kwamen we aan een splitsing waar we plots op een veel smaller paadje liepen en waar we na enige tijd een kabbelend bergriviertje moesten oversteken.

Om de vijf meter hadden we een ander panorama en dus was het vaak stoppen om op een paar meter tijd tientallen foto’s te trekken.

De sprinkhanen sprongen voor onze voeten in een landschap waar de rust zich liet horen.

Ja, een bloem zag er hier anders uit dan bij ons en vooral de achtergronden waren spectaculair.

Vlinders vergezelden ons van bloem naar bloem en zo liepen we het bergpad af in dalende richting om op zeker moment aan een splitsing te komen waar juist een dame aankwam lopen en waar we in ons beste Frans de weg konden vragen.

-Euh…bonzour madam, par ou va le chemin?

-Si vous aller tout droit vous pouvez rejoindre St-Francois en par l’autre coté il vous faut 2 heures pour rejoindre le lac.

Euh...die twee uren dat boezemde ons wat schrik in voor de eerste dag en dus besloten we maar om verder te stappen naar St-Francois.

Prachtige vergezichten en een overdonderend natuurschoon vergezelden onze moegestapte benen en zo kwamen we na een vermoeiende beklimming terug ons dorp.

Straffer was dat de wagen er nog een heel eind vandaan stond en dat ik daar nog eens achter kon om hem terug naar onze locatie te brengen.

Maar de start was alvast gegeven voor een mooie wandelvakantie hoewel ieder van ons zeker wist dat de fysiek zou moeten bijgewerkt worden.

Terug thuis was het koken en vlug in bed om de nacht aan te vatten naar een volgende dag.

Groetjes chauffeurke