Hello evrybody

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Zoals elke dag liep ik ’s morgens achter brood en een krant en de dag kondigde zich zeer warm aan.

Ja, om hier een Vlaamse krant te vinden ben je best bij de eerste klanten om de eenvoudige reden dat ze er maar één exemplaar van binnenkrijgen.

Och…zelfs hier klinkt het nieuws niet anders dan dat we het bij ons zouden lezen.

Een paar ontsnappingen omdat gevangenen nu ook éénmaal graag op vakantie willen of nog een paar politieke geschillen, in feite niks om nog van te verschieten of van verwonderd te zijn.

Nee de krant was er gewoon om ons een beetje op de hoogte te houden van het nieuws van bij ons maar dan ook niet meer dan dat en soms waren we meer met het kruiswoordraadsel bezig ’s avonds dan met het nieuws zelf.

Omdat we ook een paar uitstappen gepland hadden leek dag vier ons daarvoor geschikt.

Onze benen een dag rust gunnen zou zeker geen kwaad kunnen en met de voorspelde hitte konden we beter iets opzoeken waar er ook wat schaduw te vinden was.

We besloten dan maar naar Annecy te rijden ongeveer 125km van ons logement.

Onderweg was het al genieten van het landschap en in de Alpen is het zo dat men tijdens wandelingen om de tien meter een ander zicht krijgt en dat met de wagen om de kilometer de bergen een ander uitzicht krijgen.

Na enige tijd reden we aan de oevers van het meer van Annecy dat ons zou gidsen tot in Annecy zelf.

Het was ook rond dit meer dat een tijdrit van de Ronde van Frankrijk werd gereden en zo waren er niet alleen de namen van renners die er nog geverfd stonden op de weg maar ook de vele geverfde fietsen die er langs de weg stonden als versiering.

In Annecy zelf was het een plaatsje zoeken voor de wagen te parkeren en dat leek makkelijker gezegd dan gedaan.

Blijkbaar waren we niet de enigen die naar deze stad waren afgezakt en dus zochten we maar een plaats in een ondergrondse parking.

Eens terug bovengronds liepen we naar de oude stad van Annecy en al vlug wist deze stad ons te bekoren.

Het was er juist markt en dus prijsden de marktkramers de streekproducten aan waar je hun waren kon ruiken.

Het kraam met olijven, worsten of kazen geurde door de massa die langzaam door het oude centrum trok.

Op zeker moment trokken we van de massa weg en liepen we een oud pad naar boven dat ons tot bij een kasteel zou brengen.

Maar het was ons vooral te doen om de kleine steegjes er rond waar de kleine huisjes tegen elkaar stonden en waar je boven op de top een prachtig uitzicht had over Annecy maar vooral over de daken die als paddestoelen tegen elkaar waren geplakt.

De huisjes en steegjes leken ons voor ogen zijn geschreven als in een sprookje en met mijn lief aan de ene hand en mijne kabouter (die groter is dan mij) aan de andere hand was het ook een sprookjesdag onder een zon die het volk deed puffen.

We slenterden terug naar beneden en het was heerlijk wandelen en vooral genieten van het uitzicht op de kleine oevers van de rivier die zich een weg baande door het oude centrum.

De terrasjes zaten overvol en daar waar wij om 14u30 de afwas al zouden gedaan hebben begonnen ze hier pas aan het middagmaal.

Wij trokken op zeker moment naar het meer en zoals je bij ons een waterfiets kan huren kon je hier een echte motorboot huren.

Tientallen kraampjes aan het water met telkens een paar personen die je vriendelijk begroetten en tevens vroegen of we het niet leuk zouden vinden van een bootje te huren.

Voor iets meer dan 40€ kon je zelf al kapitein spelen en met een paar euro meer kon je zelfs de luxe bepalen van de boot.

Ja, ik moet zeggen dat er een paar prachtexemplaren bijlagen.

Maar we zouden de zeeziekte niet gaan opzoeken en besloten maar aan land te blijven en de terugweg aan te vatten via de andere oever van het meer.

Een meer met een lengte van om en bij de 14 km en waar je 38km op de teller hebt als je volledig rond bent gereden.

Met een gemiddelde diepte van 41m en op het diepste punt zelfs 80m moet je al een goede zwemmer zijn om hier de oversteek te wagen.

We hadden een goede keuze gemaakt want deze oever was veel mooiere met schilderachtige dorpjes.

Eén van die dorpjes was”Talloir” waar we even zouden halt houden om nog eens op verkenning te gaan.

Kleine straatjes met romantische namen en gevels gidsten ons tot aan het meer waar we plots ondergedompeld werden in een zekere luxe.

Prachtige villa’s wisselden af met een oud klooster dat als restaurant fungeerde en ook de hotels mochten er zijn.

Zoals elk jaar gingen we onze nieuwsgierigheid ook dit jaar loslaten op de prijzen die de gewone of ongewone mens moet betalen om hier te logeren.

Dat we hier 5€ voor een pintje zonder schuim moeten betalen verwonderd ons al lang niet meer en daarom zijn we ook overgestapt naar de wijn.

Ook een klein brood van 4,50€ is normale kost, vooral als ze je zeggen dat er in de bakkerij geen snijmachine staat en dat je dus verplicht bent van eerst een broodmes te gaan kopen.

Maar bon dat zijn nu eenmaal de prijzen en geen haan die er hier over kraait om ze te veranderen.

Ja, nu we toch over hanen bezig zijn kom ik tot onze nieuwe vondst wat de prijzenslag betreft.

Aan een chick hotel tegen de oevers van het meer leek het ons leuk om eens naar de prijzenkaart te gaan kijken.

Omdat het geen uitgebreide kaart was hadden we vlug een overzicht en was het prijzenrecord gesneuveld bij het eerste gerecht.

Men kon er een Forel krijgen voor 40€ en toen dacht ik plots dat je voor deze prijs bij ons twee vislijnen bij kon krijgen.

Maar toen we onze ogen lieten zakken stegen de prijzen.

-Poulette de Bress     100€

-Carré d’Agneau       100€

Ik wil nog wel geloven dat “les poulets de Bresse” wereldberoemd zijn in Frankrijk maar 100€ voor een kieken vonden we toch aan de prijzige kant.

Opgelet het was wel voor twee personen en je kreeg er ook een takje estragon bij

Ook het lamsvlees werd aan dezelfde prijs geserveerd en dan dacht ik al vlug in oude Belgische franken en stelde mij de vraag wat ik nu voor wijn zou nemen bij een kieken van 4000Bf.

Natuurlijk zal het wel in orde geweest zijn en gaat niet iedereen kamperen.

Waarschijnlijk zal er wel een ober in zwarte rok en wit hemd naast u staan met een servet voor moest uw kiekenbil uit uw handen springen.

Het was in elk geval een mooie locatie en een prachtig decor en ook dat zal betaald moeten worden.

We slenterden nog even door het mooie dorpje en na twee witte wijnen en een frisdrank begaven we ons terug naar de wagen.

Via de oever van het meer reden we terug richting Albertville en het was ons al opgevallen dat er tientallen deltavliegers in de lucht hingen.

Een paar kilometer verder landen ze juist naast de weg en besloten we ook daar een kijkje te gaan nemen.

Fabuleus hoe de mens zich van de bergen gooit en vrij als een vogel meters vliegt en zich laat gidsen met de wind.

Sommigen dalen en anderen stijgen en lijken maar puntjes in het blauwe luchtruim.

Alleen of met twee landen ze minuten later om hun vleugels op te plooien en iets later te herbeginnen.

Maar wij hielden de voeten en de wielen op de grond en zo reden we na een zeer warme dag terug richting St-Francois waar mijn lief iets lekker zou klaarmaken en waar ik veel minder in mijn portefeuille zou moeten tasten dan voor dat kieken dat ginder op het menu stond.

Ja, ook dag vier was geslaagd en moe maar voldaan kropen we ’s avonds in bed nadat we de gordijntjes hadden dichtgetrokken over het massief van de Alpen.

Morgen zou het waarschijnlijk terug een wandeldag worden en dus waren we maar best uitgerust.

Groetjes chauffeurke