Ongezouten Lierdexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

’t Scheelde niet veel of ik had hier zelfs geen cursiefje kunnen schrijven met dit weer.

Mijnen inktpot was voor de helft bevroren en met af en toe een paar rillingen over mijne rug was het nog moeilijker om al bibberen en beven in schoonschrift te schrijven.

Ja, het was eindelijk nog eens winter en dat heeft zo direct zijn gevolgen.

’t Is misschien wel goed dat er niet teveel oplossingen gevonden zijn tijdens de klimaattop over de opwarming van de aarde want als het nog twee weken vriest dit jaar zal er wel een groep zijn die een klimaattop zal willen samenroepen om te klappen over de afkoeling van de aarde.

’t Is soms eigenaardig hoe de mens verandert door de jaren en het plots niet meer eens is met de seizoenen.

Ik zie de kolenstoof nog staan bij mijn grootouders en een paar keer per jaar kwam de “kolenmarchand” of “kolenboer” een paar zakken kolen brengen.

Mijnen bompa vertelde mij steeds dat het de broer van zwarte piet was en hij had er potverdekke kunnen voor doorgaan.

Het landschap leek wel een schilderij van Breughel en Bompa was steeds vroeg in de weer om de stoep of het pad naar ons kiekenkot sneeuwvrij te maken.

Vaak mocht ik dan helpen met een schop die drie keer groter was dan mezelf en bompa hielp dan op zijn beurt om de stukken van de sneeuwman op elkaar te zetten.

Met de zoutpot trok hij dan nog eens over het pad en zolang het sneeuwde of vroor werd deze handeling herhaald.

Maar de tijden veranderen en er wordt minder geveegd en gestrooid.

De voetpaden lagen er op sommige plaatsen ondergesneeuwd of spiegelglad bij terwijl de eigenaars met de handen op de rug door het raam keken en hun de bedenking maakten dat het geen weer was om buiten te komen.

Aan de telefoon of tegen de buren gaf iedereen zijn ongezouten mening over hoe schandalig het wel was dat de gemeente nog niet gestrooid had op de weg en dat het wel eens zou kunnen dat het zout op was.

Ik zelf had nog geluk dat ik deze zomer met niet teveel slakken zat die ik met zout moest bestrooien en dus had ik nog een beetje reserve.

Ja, ik zeg wel een beetje want zo een potje keukenzout is juist genoeg om de eerste vier tegels van het voetpad sneeuwvrij te maken.

Ik ben dan maar opzoek gegaan naar alles wat zout bevatte om zoveel mogelijk passage vrij te maken zodat ze hier niet juist voor mijn deur stuiken zouden pakken en met hun gebroken armen of benen aan mijn deur zouden komen bellen.

Gelukkig waren de feestdagen voorbij en had ik nog een stock aan producten die heel wat zout bevatten.

Te beginnen met het badzout uit mijn badkamer en ik moet zeggen dat zelfs de ondergesneeuwde hondendrollen goed begonnen te rieken van dat spel.

Maar ver strooit ge ook niet met twee potten badzout om nog maar te zwijgen dat met dat moderne badzout uwen trottoir wreed zou kunnen beginnen schuimen moest het plots gaan regenen.

Maar geen nood, ik had nog een paar zakken chips met zout en al vlug bleek dat zelfs deze met paprika voldeden om het schuiven te minderen.

Drie meter moest ik nog strooien toen ik daar plots met lege zakken stond en dus schoof ik maar terug naar de keuken.

En ja, ne mens moet kiezen en soms ongezouten eten voor de veiligheid van anderen hé.

Geen zout meer op de “patotters” en de eerste dagen moet ik ook niemand meer inviteren want de chips is op.

Voor de laatste drie meters die ik nog moest strooien had ik geluk van altijd wat gepekelde haring in huis te hebben en dus kon ik 1,5m vrij maken met het pekelsap en de rest met de haring zelf.

Ppfff…daar lag mijn middag en avondmaal voor de veiligheid van anderen op stoep en straat en langzaam begon het op sommige plaatsen te dooien.

Ja, ik zeg wel op sommige plaatsen want omdat er ook wat wind was waren de chips die nog niet door de vogels waren opgepikt tot bij mijn buurvrouw gewaaid en een uur nadat mijne rolmops daar lag was er daar een gevecht losgebarsten van een stuk of zes katten die elk een stuk rolmops wilden versieren.

Maar ne mens denkt van goed te doen en in mijn geval loopt het nogal eens anders af.

De dag nadat ik gestrooid had wordt er daar ’s morgens aan mijn deur gebeld en staat er daar ene voor mij met een buil op zijne kop en ne vélo in zijn handen.

-Dag meneer.

-Is dat daar van u?

-Euh…dienen trottoir, ja volgens ’t kadaster loopt hij tot aan de los en aan den andere kant tot aan het onkruid van de gemeente.

-Awel dan is het op uwen eigendom dat ik hier met mijn klikken en mijn klakken van mijne vélo gevallen ben door uw schuld!

-Euh…hela, hola, ik heb hier gestrooid hé.

-Ja, awel ik ben met mijn voorwiel in zo nen tandenstoker gereden van een stuk rolmops dat daar ligt en met mijnen platten band over een stuk ajuin geslipt.

Oei, ja, ik was potverdekke vergeten van die stokjes die de rolmops aan de ajuin verbinden er uit te trekken.

-Euh…oei, ’t is toch niet te erg.

-Niet te erg, hebt ge mij hier al ne keer zien staan van onder tot boven onder de modder mijne vélo naar de knoppen en een buil op mijne kop.

-Ja, ge kunt altijd een bad nemen bij mij maar mijn badzout is op en in de garage hangen er daar nog wel een paar vélo’s waar er wel een wiel zal van passen en die buil…euh…euh…awel die staat u goed.

Ja, ik heb dienen mens daar een beetje moeten soigneren en eens alles gedooid zal zijn moet ik zeker die ander drie “stokskes” gaan zoeken voor er hier nog meer malheuren gebeuren.

Ne mens kan er eens mee lachen maar ’t is potverdekke ’t één en ’t ander als het zo begint te winteren en dus heb ik aan mijn kinderen gezegd dat ne mens verantwoordelijkheden heeft.

Het beste is van zoals vroeger met schop en borstel de stoep vrij te maken maar daar zat ik terug met een probleem.

Ja, ik ziet hier met ene van 27 jaar en ene van 17 jaar op mijn kot en nu blijkt dat die nog nooit een schop of borstel in hun handen gehad hebben.

Ja, ik denk niet dat ge daar avondles kunt voor volgen om met schop en borstel om te gaan en dus geef ik hen de volgende kerst misschien best een zak zout cadeau.

Groetjes chauffeurke