Kauwgum

Het kauwen op verschillende soorten natuurlijke gom werd al vermeld in de Klassieke Oudheid. Dergelijke natuurlijke gommen waren afkomstig van een aantal soorten bomen. Bekend is bijvoorbeeld de arabische gom, die nu vooral in drop gebruikt wordt. Het kauwen zal toen, net als nu twee functies gehad hebben, enerzijds een vorm van ontspanning, anderzijds om te zorgen voor een frisse adem.

In het oude Griekenland werd vooral gekauwd op de mastiche gum, met als voornaamste doel het verkrijgen van een frisse adem. De gom wordt nog steeds gewonnen in Turkije en Syrië, en daar nog steeds door de locale bevolking als kauwgum gebruikt. Het gebruik verspreidde zich echter niet naar de rest van Europa.

 

.

De Mastic boom (Pistacia lentiscus)

Aan de andere kant van de wereld, in Amerika, kauwden de Indianen ook op een soort hars, meestal van een soort naaldbomen. De blanke kolonisten die in de 18e eeuw in contact kwamen met de Indianen in New England (rond New York), namen deze gewoonte over en begonnen zelf met het winnen van het witte sap. De winning vond plaats vergelijkbaar aan het winnen van rubber; er werd een inkeping gemaakt in de schors van de boom en het sap stroomde vanzelf naar buiten. Dit sap werd ingedikt totdat er een kleverige kauwbare substantie ontstond. Vaak werd er ook bijenwas aan toegevoegd om het kneedbaarder te maken.

In 1848 werd de eerste commerciële kauwgum gemaakt, door John B. Curtis in Maine, in de VS. In eerste instantie produceerde hij ook kauwgum gebaseerd op het sap van bomen, maar al in 1850 ging hij over op het gebruik van paraffine als basis van de gum. Paraffine wordt gewonnen uit aardolie. Paraffine leverde een betere kwaliteit kauwgum dan het dennensap, mede omdat het veel minder verontreinigingen en bijsmaak had. Ook in de 50er jaren van de 19e eeuw werden er voor het eerst smaken aan de kauwgum toegevoegd. In 1869 kwam het eerste patent op kauwgum, nog steeds in Amerika.


.

De sappodielja of sapodilla boom moest eerst 20 jaar oud zijn.


In 1871 een nieuw soort kauwgum kwam op de markt. De basis van deze kauwgum was een Mexicaanse natuurlijke gum van de Sapodilla boom, die al eeuwen door de locale Indianen was gebruikt. Het werd naar de VS geïmporteerd om er een nieuw soort rubber van te maken, dit bleek echter niet te lukken. Echter, het bleek een goede basis te zijn voor kauwgum. Het werd op de markt gebracht in een pure variant en met een dropsmaak. Deze laatste variant, Black Jack, is tot ongeveer
 


.




1972, een eeuw later dus, op de markt geweest.

Inmiddels waren veel meer bedrijven begonnen met het produceren van de nieuwe gum. Technologische ontwikkelingen zorgden er voor dat de smaak langer in de gum aanwezig bleef en er kwamen ook veel meer smaken in de handel. Vanaf de 60er jaren van de 20e eeuw zijn er ook suikervrije varianten op de markt. Maar pas in de 90er jaren werden deze zeer populair. 

.

In 1939 werd er begonnen met wetenschappelijk onderzoek naar de rustgevende effecten van het kauwen op kauwgum. Het bleek al snel dat mensen door het kauwen zich meer op hun gemak voelden en dat de stress verschijnselen afnamen. Het maakte niet uit waarop men kauwde, al was kauwgum, door de betere smaak, wel de meest populaire vorm.

 

.

 

 Iedere fabrikant heeft zo zijn eigen gum basis, die niet bekend gemaakt wordt.

 Er zijn veel smaken op de markt, meestal gebaseerd op mint (voor een frisse adem) of fruitsmaken. Dropsmaak is ook een populaire variant. Chocolade smaak is niet mogelijk, omdat het vet in de cacaoboter de kauwgum te week maakt.

Kleurstoffen en glansmiddelen worden toegevoegd om het produkt te doen blinken.


.

 De meer Europese tablet-vormige kauwgum wordt na het walsen in stukjes gesneden en gecoat met een suiker/was mengsel. Hierdoor wordt er een hard laagje om de kauwgum gebracht. De stukjes worden hierna verpakt.

.

.

Kauwgom is lekker. Je krijgt er een frisse smaak van in je mond. En je wordt er niet dik van. Als je in een vliegtuig kauwgom eet, klappen je oren niet dicht. Ook kan kauwgom je helpen bij stoppen met roken. En als je zo’n wit kauwgumpje zonder suiker gebruikt is dat ook goed voor je gebit. Kauwgom is best goedkoop, want je kunt heel lang met een stukje kauwgom doen. En het is zowat overal te koop. In de supermarkt, bij tankstations en bij kantines. En dan in alle soorten, maten, kleuren, en smaken. In 1870 werd voor het eerst een smaakje toegevoegd aan de gom. Dat gebeurde in Amerika, het belangrijkste kauwgomland van de wereld.  En al gauw kwamen er meer. Kauwgom met de smaak pepermunt was de eerste, en werd in Amerika steeds populairder. In Nederland  en België begon het gekauw op de kauwgom pas na de Tweede Wereldoorlog. Veel Amerikaanse soldaten die Nederland en België in 1945 bevrijdden, hadden kauwgom bij zich. Ze kauwden het zelf, maar deelden het ook uit.
Got any gum chum, riepen de kinderen
 Steeds meer Nederlanders en Belgen leerden kauwgom kennen. Kauwen op kauwgom werd stoer gevonden. Heel wat jongens wilden er net zo stoer uit zien als Amerikaanse soldaten. Om indruk te maken, en natuurlijk dat het lekker was.
 Ook meisjes gingen kauwen.


.

Kort na de oorlog was er nog maar weinig kauwgom in Nederland. De kauwers waren zuinig op hun kauwgom. Met één stukje deden ze heel lang. Soms legden ze hun kauwgom netjes weg. Bijvoorbeeld in een bakje met water. Dan konden ze na het eten de kauwgom weer lekker in hun mond stoppen. De eerste kauwgomfabriek in Nederland ging in 1948 van start. De fabriek heet: Maple Leaf.Die fabriek bestaat nu nog steeds en staat in Amsterdam.

.

 

 De kauwgomfabriek

Voordat je wilt beginnen met kauwen moet natuurlijk eerst het kauwgom worden gemaakt. Dat gebeurt in de kauwgomfabriek

Net als in de keuken worden er allemaal ingrediënten bij elkaar gedaan zodat er een lekker kauwgumpje uitkomt. Eerst komt de smeltafdeling. De smeltafdeling weegt de juiste hoeveelheden af van de hoofdingrediënten die samen de gombasis vormen. Hierbij wordt gebruik gemaakt van rubber, hars, was en weekmakers. De rubber is een sap die uit de (sappodielja boom) wordt gehaald. Deze (sappodielja bomen) moeten minstens 20 jaar oud zijn en er wordt dan één keer in de 4 jaar rubber uitgehaald. De gombasis die hiervan gemaakt wordt is voor iedere smaak kauwgom hetzelfde. In gelijke hoeveelheden komen de verschillende ingrediënten in grote smeltmachines. De massa wordt verhit tot een temperatuur tussen de 80 en 130 graden. Daarna komt de smeltmachine.

De hete gesmolten kauwgombasis heeft het uiterlijk van een dikke siroop.

Elke dag gaat zo'n 9.000 kilo kauwgombasis van deze smeltmachines naar de volgende afdeling. Dat is de kneedafdeling.

De massa wordt gekneed samen met de ingrediënten die er echte kauwgom van maken. Voor de suikerkauwgom gaan er kilo's suiker en vele liters stroop in het deeg. Nu komt er een smaakje aan. Dat gebeurt in het smeurlaboratorium. Hier worden de smaakoliën voor de kauwgom gemaakt. Zo wordt voor mint smaken bijvoorbeeld pepermuntolie er door heen gedaan. Meestal zit door zo’n klein vierkant wit kauwgompje geen suiker door. Bij andere smaken zoals aardbei wel. Na het smaakje gaan ze de kauwgom snijden. Dat doen ze in de snij afdeling. De kauwgom wordt nu eerst tot broodjes gevormd die nog moeten afkoelen. Als ze afgekoeld zijn worden de broodjes eerst onder een soort strijkijzer platgedrukt. De dunne plak die overblijft, gaat door de snijmachine die er kleine kauwgompjes van vormt. Ze zitten dan nog wel aan elkaar vast. Dan gaan het weer door naar de drageer afdeling. De kauwgom wordt in kleine stukjes gebroken en er komt een knapperig laagje op. Dat gebeurt in draaiende pannen waar een hoge suikeroplossing op het kauwgompje wordt gespoten. Hierna wordt met warme droge lucht dit laagje gedroogd. De kauwgompjes glanzen dan nog niet. Daar zijn speciale glanspannen voor. In deze pannen wordt het bovenste laagje glimmend gemaakt, zodat de kauwgom er mooi uitziet. De kauwgom is nu klaar om ingepakt te worden. Dat gebeurt op de inpakafdeling. De kauwgompjes komen eerst in de sorteermachines terecht. Die verpakken de kauwgompjes in strips met folie erover heen. Strips zijn deze dingen: Daarna kunnen de pakjes in dozen worden verpakt en kunnen met de vrachtwagens naar de winkels worden gebracht.

 .

 Soorten kauwgom

Er zijn eigenlijk maar twee soorten kauwgom: Chewing gum en Bubble gum. Chewing gum is het engelse woord voor kauwen.

Chewing Gum Bubble Gum

.

Bubble is ook Engels en betekent luchtbel.

Chewing gum zitten meestal in strips. Met Chewing gum kun je geen bellen blazen. Dat kan met Bubble gum wel. Bubble gum bestaat in de vorm ballen, blokjes en plakken. Ze kunnen verschillende en smaken hebben. De kauwgomballen glimmen wel. Maar de blokjes niet.



..

Bubble gum wordt ook wel klapkauwgom genoemd. Natuurlijk zijn er nog wel meer soorten kauwgom, maar dat is kauwgom waar mee je bellen kunt blazen of gewoon kauwgom om alleen maar op te kauwen. Je hebt veel smaken: mint, kaneel, salmiak, bijna alle soorten fruiten en misschien nog wel meer. In ons land staat de mint smaak bovenaan. De meeste kauwgom met mint smaak heeft de kleur wit, maar sommige ook wel een mintgroene kleur. Dropkauwgom kan zwart zijn en kauwgom met een fruitsmaak heeft vaak de kleur van het fruit waar die naar smaakt. Roze is de kleur die veel voor komt bij klapkauwgom, omdat de uitvinder ervan er geen andere kleur voor had toen de klapkauwgom voor het eerst werd gemaakt.
 

 .

 Kauwgomweetjes

- Wist je dat als je al de uitgekauwde kauwgomplakken van Amerikanen op elkaar plakt, je een plaklijn krijgt die 6x om de wereld kan!

- Wist je dat in Japan meer dan 150 smaken bestaan? Ze maken er zelfs bloemkauwgom en kauwgom die naar augurk smaakt.

- Wist je dat een Amerikaanse mevrouw in 1985 de grootste bel blies?

Zij blies een kauwgombel van 55, 8 centimeter, haar wereldrecord is nog steeds niet verbroken.

- Wist je dat in ons land een Amsterdammer de grootste bel blies,

Die was 31 centimeter.

- Wist je dat je met pindakaas kauwgom van banken en stoelen kan halen?

- Singapore geen kauwgom op straat mag gooien?

Als je dat wel doet krijg je een boete van 600 euro

 .