|
Indien belangstelling zie mijn video's over Azië ;
https://youtu.be/NU_MSOeQS0I?si=ZRvmQ0j1MtfKIP Voorlopig geen nieuwe genealogische verhalen e.t.C
Babi Jar’, de naam van een ravijn nabij de Oekraïense hoofdstad Kiev, waar op 29 en 30 september 1941 binnen 36 uur tenminste 34.000 joden werden doodgeschoten. En dat was nog maar het begin: in Babi Jar stierven in twee jaar Duitse bezetting in totaal meer dan honderdduizend mensen door de kogel, meest joden.
De Oekraïense filmmaker Sergej Loznitsa heeft over Babi Jar een film gemaakt die voornamelijk uit Duitse en sovjet-archiefmaterialen is opgebouwd, de film wordt niet door iedereen in dank afgenomen. Want net als vroeger, toen Oekraïne nog deel was van de Sovjet-Unie, is het begrip ‘Babi Jar’ door taboes omgeven.
De rechtse Oekraïense nationalisten, willen niet herinnerd te worden aan hun voorlopers in 1941 die de nazi-troepen verwelkomden als bevrijders van de sovjetterreur.
Het ravijn bij Kiev werd in de jaren vijftig en zestig dichtgegooid met industrieafval. De stoffelijke resten van de slachtoffers lagen er toen nog in, voorzover de Duitsers die niet in 1943, vlak voor de herovering van de stad door het Rode Leger, door dwangarbeiders hadden laten vernietigen. Op de plaats van Babi Jar ontstonden een fris stadspark en een buitenwijk van de gestaag groeiende hoofdstad van de sovjetrepubliek Oekraïne. Bron de Groene Amsterdammer.
De oorlog in Oekraïne heeft de aandacht op verandering en democratie verlegd naar het bestrijden van door Rusland gesteunde separatisten in het oosten van het land. Meer dan 10.000 mensen stierven daar, 25.000 anderen raakten gewond en meer dan 1,7 miljoen Oekraïners raakten ontheemd. Daardoor groeide het patriottisme en was er steeds minder ruimte voor zelfkritiek. Bron. Lennart Hofman
|
