Vandaag is Goedele jarig: 33. Ze is ondertussen een flinke mama van 3 zonen: ik ben er fier op. Zou ze ons kaartje ontvangen zo ja, maar wanneer?
Vroeg in de morgen nemen we de bus naar Hongkong, samen met Iris en haar zoontje, voor een trip van meer dan 2 uur. Via Shenzen komen we aan de grens China-Hongkong waar de nodige documenten weer worden nagekeken en we zijn in orde.
In HongKong staat de mama van Iris ons op te wachten en we nemen kennis met het werkhuis van haar vader. Het heeft de grootte van een garage en, zoals wij zouden zeggen: hier vindt een kat haar jongen niet meer terug. Hij neemt zowat het inrichten van interieur op zich maar door de crisis is er minder werk en is hij nu tewerkgesteld bij de security. Het woonappartementje is qua inrichting al even erg: klein maar vooral veel wanorde. Ja de mensen leven enkel binnen om te slapen denk is en hechten zeer weinig belang aan hun appartement. Toch hebben ze hier gewoond met 9 personen, onvoorstelbaar! Maar natuurlijk, een appartement in HongKong is dan ook verschrikkelijk duur, er wordt dus echt op een vierkante meter bespaard. Met de lunch worden we uitgenodigd in een heel groot restaurant waar aan de ronde tafel steeds meer zussen en broers van Iris komen bijzitten. Uiteindelijk zijn we met 12 en is het enorm gezellig. Twee zussen spreken ook engels en zijn benieuwd en geïnteresseerd hoe wij leven en eten. De lunch is enorm uitgebreid en wat ik hier voor de eerste keer meemaak is dat ze, na de zoete desserten, opnieuw beginnen met de eerste schotel. We waren eigenlijk vergeten dat Chinezen denken dat er niet voldoende is als alles op is en dan maar opnieuw een bestelling doen. Op zondagmiddag met velen aan tafel is in China een echte familiebijeenkomst, dat merk ik aan meerdere tafels.
In de namiddag is het shoppen tussen de kraampjes, want marktjes zijn er zowat overal in Kowloon. We komen ook in een straat waar je als visliefhebber voor een aquarium zeker je gading vindt. Elke shop stelt buiten ten toon: plastiek zakjes gevuld met water met allerlei soorten vissen in: een kleurrijke bedoening.
Rond 17 uur staat de hele familie klaar aan de bus om ons uit te zwaaien, na ons uit te nodigen voor een volgend bezoek als we in HongKong zijn. We hebben een telefoonnummer gekregen .. .
Rond 20 uur komen we aan in het station in Sanxiang en we worden opgepikt door de man van Iris voor het dinner. Een mooie lange dag .. en als afsluiter een skype met de jarige! Proficiat!
Half 9 in de morgen worden we opgehaald voor een dagje Zhuhai in het gezelschap van 4 mensen van Sunway. Met goeie stapschoenen trekken we de bergen in en rond, soms vergezeld van lichte regendruppels, niet de moeite om onze paraplu uit de auto mee te nemen. Tegen middagtijd zijn we uitgenodigd voor de lunch bij Andy thuis. Een plooitafel wordt klaargezet en, gezeten op taboeretjes, schuiven we aan aan een goedgevulde tafel. Verschillende gerechten worden geserveerd en we doen ons tegoed aan de traditionele kip en vis, vergezeld van een aantal groentenschotels waarvan ik niet altijd kan herkennen wat er in zit. De gezelligheid van deze lunch, bereid door de moeder en de echtgenote van Andy, maakt dat alles heerlijk smaakt.
Om 14 uur bezoeken we een tempel in Domen-Zhuhai. We rijden eerst weer een uur lang vooraleer we er toekomen, maar die lange afstanden zijn we ondertussen al wat gewoon. En dan is het trappen doen ik heb ze niet geteld, maar het zijn er veel! Het lijkt mij moeilijker dan de muur van Beijing, maar dat komt omdat het nu veel warmer is. En toch, de zon zit meestal nog verdoken achter de wolken, gelukkig misschien. In de verschillende delen van de tempel wordt de Boeddha vereerd, en ik merk dat zovele jonge mensen hier nog hun geloof betuigen in alle sereniteit.
Op onze terugreis stoppen we bij een plaatselijke imker, overal langs deze weg merken we bijenkasten staan. Met een gebrekkige taal is het moeilijk om te converseren, maar Erik krijgt het toch gedaan dat hij een raat uit de kast neemt en toont hoe de honing hieruit wordt geslingerd. Met alle gevolgen vandien: Andy een steek boven zijn oog en Erik één op zijn scheenbeen. Maar volgens de imker is ook dit weer goed voor de healty!
Om 19 uur zijn we thuis en we leren aan Tony hoe hij een boterham moet smeren. Hij proeft van de kaas, maar verkiest boven al dan toch maar gewoon konfituur.
Deze avond gaan we niet te laat slapen want morgen vertrekken we om 07u10 voor één dagje naar Hongkong.
Vandaag is de eerste dag van een heel weekend dat er wordt gefeest in Sanxiang. De straten zijn bevlagd en grote ballonnen steken boven de bomen uit. Vele eetstalletjes promoten de voeding van Zhongshan en tegelijkertijd een Chinees bier. Het lijkt wat op een braderij van bij ons, maar dan met eetstandjes die elk hun specialiteit aanbieden. Hier zie ik voor de eerste maal gebakken vogeltjes te koop en Erik kan het zich niet laten hiervan een portie te kopen. Blijkbaar lijkt het op kippenvlees, maar fijner van smaak. Het is toch maar gepeuzel en dus vind ik er eigenlijk niet veel aan. Toch ook wel eens proeven van oesters met look, gebakken op een bbq! Zo eten uit het vuistje, en dat met heerlijke temperaturen, doet ons wegdromen van onze zomerse avonden. Kunstige Chinese dansen maken deze avond vooral ook attractief om naar te kijken en het lijkt of ze hier de ruggengraat vergeten zijn, zo soepel!
Deze datum staat in ons geheugen gegrift als geen ander. Twintig jaar geleden, op 19 maart 1989, is opa in Kongo, toen nog Zaïre, om het leven gekomen. Het zou een reis worden om nooit te vergeten! Dit aan de start van zijn nieuw leven, hij ging namelijk op pensioen!
Nog zoveel verwachtingen . nog zoveel te doen ..maar helaas, het heeft niet mogen zijn.
Als ik nu zo terugkijk hebben al die jaren ons leven geleid tot waar we nu staan. Oma heeft hun huis verkocht, helemaal zelfstandig een nieuw huis gebouwd en ondertussen ook al weer verkocht. En nu leeft ze gerust en zonder materiële zorgen in het H.Hart in Grimbergen. Ondertussen zijn er al 8 achterkleinkinderen en hebben de meeste kleinkinderen hun ouderlijk huis verlaten.
Twintig jaar .. in 1990 heeft Erik zijn eerste grote zakenreis voor Philips gemaakt en ondertussen is hij, op Australië na, in alle werelddelen te gast geweest. Wat zou opa fier zijn geweest op zijn zoon! En nu is het zo dat ook hij aan het begin van zijn pensioen staat, al is het wel met een leeftijdsverschil van 7 jaar. En ook wij zitten nu zo ver van huis . met nog zoveel verwachtingen, . nog zoveel te doen!
Dinsdagavond is Erik thuisgekomen om 12 uur middernacht; hij was op verplaatsing, en vermits afstanden hier niet tellen, is het zo laat geworden.
Vandaag hebben we een afspraak om 17 uur in het healthy-centre. We zijn uitgenodigd door het Candadees-Chinese koppel dat dit centrum uitbaat in een hotel en zij houden er aan foreigners als vrienden te kennen. We krijgen een drukmassage gedurende 90 minuten, beginnende aan het voorhoofd en eindigend aan de voeten. De sfeerverlichting en de sfeermuziek, samen met de slowe handelingen en zachtheid van de handen, relaxt enorm. Na de 90 minuten worden we vergast op een glas mineraalwater, perfect voor de gezondheid! Dat is dus echt op zijn chinees . en ook de partjes appelsien doen hun verfrissende werk.
Als afsluiter van de avond dineren we in een Portugees restaurant en we hebben een aangename babbel, verrijkend over het leven in China en vergelijkend met ons kleine België.
Een prachtige zonnige dag! Deze voormiddag ben ik aan restyling toe: manicure én pedicure. Met 2 personen tegelijk word ik behandeld en dat gedurende 45 minuten. Kostprijs: 5 euro.
In de namiddag zet ik me aan de vijver met mijn boek. Hier in Sanxiang komen dus vakantiegangers, voornamelijk uit Macau, voor de rust. Toch denk ik dat stilte hier ver te zoeken valt, ik hoor een waaier aan toeters en alarmen. Elke auto en elke bromfiets heeft hier zn eigen melodie en ik begin al te denken dat, hoe meer lawaai, hoe voornamer de persoon die er mee zal rijden. Onvoorstelbaar!
Deze namiddag een skype met Maria. Geen speciaal nieuws te melden uit Malderen, dus dat is OK. Toch blij dat ik ze gehoord heb, het is de eerste keer. Van onze Jan verneem ik dat tante Maria maandag geopereerd is aan haar oog. Eindelijk, ze staat al een jaar op de wachtlijst voor het krijgen van een donor hoornvlies. De operatie blijkt geslaagd, dat is dus prima nieuws!
Zondag 15 maart is de verjaardag van tante Lisette. Zou Gert de wensen hebben overgebracht? Het is een mooie zomerdag met een middagzon van 26 graden. We houden het rustig vandaag en genieten met een leesboek in een zetel aan de vijver. In de namiddag zijn we bezet op skype, typisch voor het weekend, dan maakt het verschil van 7 uur niet zoveel uit.
Anneke is de eerste in de rij. De Chinareiskoorts stijgt in Londerzeel en in Malderen en hoe korter bij de vertrekdatum, hoe frequenter de vragen. Op de 1000 vragen die ze heeft kan ik gemakkelijk op 998 antwoorden, ze zijn trouwens allemaal van praktische aard en dit is nu voor ons nu als kinderspel. Sep en Jomme volgen in de rij en Flint en Lou doen ook elk hun zegje.
En s avonds merken we de eerste verkleurde tint op onze huid.
Maandagmorgen, bij onze traditionele koffie, ontmoeten we weer de Chinezen uit Canada. Een concrete afspraak voor een healtymassage staat op woensdag om 17 uur, en nadien zullen we samen dineren.
In de namiddag krijgt onze tuin een beurt met 3 werkmannen, elk met zijn eigen taak en materiaal, Ongelooflijk hoe een oppervlakte van 10 m² er op 20 minuten zo verzorgd kan uitzien: gras gemaaid, boompjes gesnoeid en onkruid gewied. Ja boompje, .. weet je dat het een fruitboompje is waarop stervruchten groeien, en dat in όnze tuin.
Nu denken we even terug aan Aiko, hij is vandaag naar het ziekenhuis voor buisjes in de oren. Hopelijk zal het ventje nu wat beter horen want hij zegt zelf: mijn oortjes zijn niet goed. Soms misschien ook als het hem goed uitkomt ?
Deze namiddag brengen we een aantal formulieren naar het politiebureau om ons visum te verlengen zodat we met onze gasten ook naar Macau én terug in China binnen kunnen. Maar dat snel even in orde brengen is buiten de waard gerekend. Snel staat niet in hun woordenboek en het aantal nodige formulieren en formaliteiten zijn enorm complex. We hopen toch alles in orde te krijgen voor het eind van deze week zodat we met een gerust hart onze gasten kunnen verwachten. Trouwens . ook van hun visum hebben we nog niets gehoord. We wachten toch met wat ongeduld tot we vernemen dat ook zij het nodige document bezitten, zoniet zullen ze hun verblijf in HongKong moeten doorbrengen en blijft de grens van China gesloten.
