Het regent katten en honden in HongKong en dus nemen we rustig onze tijd om uitgebreid te ontbijten. Dit is nodig, want aan het uitgestalde buffet komt geen einde.
Vanuit het hotel kunnen we rechtstreeks in de vertrekhal van de ferry die we in de namiddag zullen nemen en dus gaan we al eens op verkenning. En zoals overal zijn ook hier de shops niet weg te denken, dus een goed tijdverdrijf met dit bar slechte weer.
We checken uit om 11 uur en laten onze bagage in bewaring, alleen onze leesboeken kunnen we nu goed gebruiken en we nestelen ons in de zetels in de lobby. Tot onze verbazing zien we de parpalus van de voorbijgangers verminderen en rond 14 uur klaart het op en zetten we een stapje in de Hongkongse straten. En we zijn er niet alleen . een drukte dat daar heerst! Voetgangers, autos, autobussen alles stapt en rijdt er door mekaar en soms kan ik wel begrijpen dat ze er monddoekjes dragen. De geur van de uitlaten is niet min!
Voor middagmaal stappen we toch nog maar eens de Mc Donald binnen want frieten met kippenvleugels lijkt toch weer wat westers. Eerlijk gezegd, we kunnen dit hier wel af en toe eens waarderen en weten nu dat er meer wordt verkocht dan van die torenhoge broodjes met hamburgers.
Na 15 uur, zoals beloofd, kunnen we onze visa voor China afhalen en weten we vast dat we vandaag nog terug kunnen met de ferry van 17u45.
Bij de aankomst in Zhuhai worden we opgehaald door Tony en de chauffeur en, zoals de echte Chinezen, vraagt hij of we al dinner gehad hebben. Hij vraagt of we graag paddestoelen eten en zo ja, we rijden naar een speciale gelegenheid,a mushroom restaurant.
Hier is geen plaats en we moeten wachten, maar dat is niet naar Tonys zin en na wat heen en weer gepraat belt een meisje naar een ander restaurant waar we wel dadelijk kunnen gediend worden. Van klantvriendelijkheid gesproken!
Ook dit is een bijzonder paddestoelenrestaurant, maar wat dat zal voorstellen weten we niet.
De grote ruimte zit helemaal vol en er is een luidruchtige menigte aanwezig. We worden dan maar onthaald in een VIP-kamer, dit is gewoon een afzonderlijke ruimte, wel rustig en nu op zn Japans ingericht, dus met een lage tafel en een gat in de grond om onze voeten te zetten. Op een vuurtje wordt een grote soepkom op de tafel gezet en dan begint het: eerst stukjes eend en dan wel 7 of 8 verschillende soorten champignons worden er toegevoegd. Ieder krijgt een sausje van notenjam en na een tijdje worden onze kleine kommetjes gevuld met de inhoud van de kom. Voor de eerste keer maken we kennis met dit soort eten, maar we vinden het wel lekker, alles draait hier rond champignons, zelfs de rijst is er mee gemengd. Als afsluiter worden hele bladen sla in de soep gelegd tot ze gaar zijn en dan is het iets makkelijker om ze met stokjes te eten!
Het is zaterdagavond en dat kunnen we merken aan de uitgangskledij van de jonge meisjes: kleurrijk met kousen tot boven de knie en minirokjes.
Om 21u30 worden we thuis afgezet en is ons Japans avontuur ten einde. Het was kort, maar toch weer indrukwekkend en we zijn deze ervaring dan ook weer rijker.
Wat me gisteren ook is opgevallen is hoe Japanners én Chinezen iets aan mekaar doorgeven en dat gaat van naamkaartjes (waar ze dol van zijn!) tot een glas. Telkens houden ze het met beide handen vast, kijken mekaar recht in de ogen en maken ze samen een diepe buiging. Zou je geloven dat je na een tijdje die manieren ook al overneemt.
Na het ontbijt stappen we op de trein van 08.10 uur naar de luchthaven van Osaka en dat voor een veertigtal minuten. Hier worden we weer geconfronteerd met de toch wel heel specifieke beleefdheidsvormen van Japanners. Telkens een treinbegeleider de wagon binnenkomt of buiten gaat kijkt hij de passagiers aan en maakt een waardige diepe buiging.
We komen niet veel te vroeg en dus zitten we even later voor 4 uur in het vliegtuig. Een dag van reizen En Mr. Bei zorgt voor een cadeautje: thee!
In HongKong laten we ons voeren naar het Hotel The Royal Pacific, hier hebben ook Krista en Anneke overnacht. Het kantoor voor de vernieuwing van de visa ligt er juist naast en na het invullen van de nodige documenten zullen we morgen na 15 uur onze paspoorten kunnen ophalen en vertrekken met de boot van 17u45 richting Zhuhai.
En nu hebben we wat tijd om orde te scheppen in de papieren en nadien maken we nog een wandeling door Kowloon, een gedeelte van HongKong.
Om 7 uur zitten wij op de 17de verdieping waar we genieten van een westers getint ontbijt. In de voormiddag verkennen we de omgeving van het hotel, maar de shops gaan pas om 10 uur open. Om 11 uur genieten we samen met Mr. Bei en Mss. Goa en de vicepresident van Sunway van een lunch die voornamelijk bestaat uit sushi. Natuurlijk, we zijn in Japan en dit is nu echt typisch hier. Om half één vertrekken zij per trein naar Aprika, een bedrijf dat kinderzitjes maakt. Ik ben alleen en heb nu alle tijd om in mijn ééntje de shops te verkennen. Bij het binnenkomen van een winkel plooien de meisjes bijna dubbel om goeiedag te zeggen, dat is vreemd en wel overdreven vind ik, maar al vlug merk ik dat dit hier normaal is. Al heel snel wordt het me duidelijk dat Japan een duur land is, helemaal niet te verglijken met China. Bij een sanitaire stop valt het verschil met China me nog meer op, hier zijn alle wcs uitgerust met een verwarmde bril en sproeiers die je kan kiezen waar je ze het liefst heb. Van snufjes gesproken! Zelfs het doorspoelen kan je met muziek! Op een terrasje van Starbrucks coffee geniet ik van een cappuccino met een sachertarte. Heerlijk! Hier heb ik de gelegenheid om Japanners te observeren, er is een drukke trafiek van wandelaars en gehaasten, de metro is namelijk dichtbij. Japanse dames hebben hier niet meer het zwart-blauwe haar maar kennen zeker ook de spoelingen en kleuringen. Wie het zwarte haar trouw blijft durft het in een hoge dot nog opsteken, iets wat bij ons helemaal verdwenen is. Jonge meisjes en jonge dames lopen graag op heel hoge naaldhakken, al is het soms ongelukkig om te zien. Vaak zijn ze deze schoenen minstens één maat te groot en komen ze altijd wat achter als ze stappen, ofwel lopen de dames met heel korte stapjes ofwel sleffen de schoen achter hen. Wat ook helpt is dat ze er dikke kousen in dragen of zelfs hun broekspijpen mee in de schoenen steken. Al met al lijkt het helemaal niet comfortabel om zo te lopen! Vaak dragen ze hierbij kniekousen tot over de knieën en heel korte rokjes.
De jongens dragen ofwel jeans ofwel maatpak mét das, maar overwegend is hun haar veel langer dan bij de Chinezen.
Hier worden door jong en oud meer monddoekjes gedragen dan in China, zelfs binnen in de winkels kom je zo mensen tegen.
Maar wat me het meest opvalt zijn de schooluniformen voor groot en klein, en dat gaat ver tot in details: zelfde kousen, zelfde schoenen en zelfde boekentas. Kleine jongens en meisjes, helemaal in blauw en met een blauw petje op is een doodgewoon straatbeeld, maar voor ons toch opmerkelijk.
Om 18 uur ga ik voor het avondmaal want mogelijk zijn zij om 21 uur pas terug. Ik kies, je gelooft het nooit, voor de Italiaan met een spaghetti en een rood wijntje! Hier zit ik nu, tussen allemaal Japanners, maar ik trek mijn plan.
Iets na 19 uur kom ik opnieuw aan het hotel waar Erik me staat op te wachten, ze zijn reeds terug en staan klaar om te dineren. De mensen van Aprika komen aan rond 20 uur en we eten Japans in het hotel, we zijn in totaal met 11 personen. Een Japans diner is alleen al speciaal door de bediening, de sushigerechten staan uitgestald in kleine kastjes, en dat voor ieder apart aan de tafel. Dus eerst eens rondkijken hoe het moet! Erik vertelt me over de fabriek die gelegen is helemaal in de buitenwijken van Osaka, in de bergen. Het lijkt er wel klein Zwitserland.
Het avondmaal is gezellig en converseren gebeurt er in meerdere talen, sommigen spreken Chinees, anderen Japans en enkelen een mondje Engels. Wij spreken tegen mekaar nog altijd Nederlands en dat verstaat niemand!
Bij het eten wordt na het bier de fles Japanse jenever geschonken van 25 graden; steeds aangelengd met vele ijsblokjes. En na de ene fles volgt de tweede .. en zo worden er zaken gedaan .?!?!
Om 22 uur wordt er afscheid genomen en ook hier buigen de heren tot bijna op de grond, het is zowaar een vorm van beleefdheid!
We maken nog vlug deze blog met fotos en morgen om 7 uur zitten we aan het ontbijt om nadien de trein te nemen naar de luchthaven en zo richting HongKong.
Vandaag is een dag van niets anders dan reizen: met de boot naar HongKong, heeeeel lang wachten in de luchthaven en dan 3 uur en 45 minuten op het vliegtuig naar Osaka in Japan. Het is donker als we er toe komen, er is dan ook één uur verschil met China en 7 uur later dan bij ons in België. Dus moeilijk om met de kinderen te skypen ook al is het woensdag.
Vanuit de luchthaven rijden we nog drie kwartier vooraleer we aan het hotel aankomen, we logeren in het Tennoii Miyako hotel, dit na eerst door de taxi in een verkeerd hotel te worden afgezet. Een eerste indruk van Japan, ook al is het donker, is dat we hier heel veel verlichting zien en dat is niet zo verschillend met China. Japan is eigenlijk een langgerekt eiland waardoor vele bruggen deel uit maken van het landschap. De discipline op de wegen is zoals we het gewoon zijn in België en we horen geen getoeter. Het is stil op de wegen .. . Groen en bloemen mis ik hier wel, de wegen zijn enkel beton en steen, geen mooie perkjes of gesneden buxussen.
Het is nu half elf en we verkennen onze kamer: sober maar zeer proper en alles wat we nodig hebben is aanwezig. We wachten op Mr. Bei voor een afspraak voor morgenvroeg, dus kunnen we misschien eens beneden gaan en het hotel verder verkennen.
Er is ondertussen een wijziging binnengekomen, onze visa zal reeds klaar zijn op zaterdag en dus komen we niet op maandag, maar op zaterdag in de avond terug van Hongkong.
Met gebarentaal kan ik me nu toch eindelijk wel duidelijk maken denk ik en ik stap alleen naar de kapper. Ik krijg, zoals ik vraag, de kaart met voorbeelden van gekleurde lokken. Veel keuze is er niet, 2 blonde, veel bruin en zwart, 1 knalrood en 1 strogeel.
Ik maak de keuze uit de 2 blonde en het schouwspel begint. De meeste werknemers in het kapsalon zijn meisjes en zij dragen eenzelfde groen t-shirtje; hun taak bestaat uit deuren openen en sluiten voor klanten, je tas aannemen, haar wassen en de bijhorende massage. Twee jongens hebben de taak om haar te kleuren en dan heb je de eigenlijke 2 kappers, één voor mannen en één voor vrouwen.
Ik krijg de nodige handdoeken en schort om, ook het gebruikelijke bekertje warm water, en met drie staan ze al achter mijn stoel. Vier handen dwarrelen door mijn haar en een discussie volgt. Ik onderga en kan niets opmaken uit hun lichaamstaal. De eigenlijke kapper, ik denk dat hij de voornaamste in het salon is, maakt een kleurenmengsel. Na een drie kwartier wachten en blond haar denk ik dat het voorbij is en doe ik teken dat er ook stukje af mag. Maar o, zo vlug gaat het niet. Een nieuw kleurenmengsel is klaargemaakt en krijg ik opnieuw op mijn haar; dat onder veel belangstelling van de aanwezigen. Uit het verleden weet ik dat het kleurenmengsel niet noodzakelijk de kleur is van het gevraagde , dus ik troost me. Onder strak toezicht blijf ik zitten en om de 5 minuten wordt mijn haar aan een grondige kijkbeurt onderworpen. Ik onderga nog steeds . Na de wasbeurt, het knippen en het fohnen krijg ik ja knikkende gezichten te zien in de spiegel. Wat zijn ze enthousiast over hun resultaat .. en ik .? Ik denk dat het potje van het strokleurig geel gevaarlijk dicht in de buurt stond ..!
Gelukkig ben ik nog een tiental dagen hier en kan de zon wat verzachtend werk verrichten
maandag 20 april Deze morgen om 7 uur krijgen wij een mail binnen van Krista en ze beschrijft hun wedervaren van de tweedaagse in HongKong. Heel interessante informatie, dus zeker ook om iedereen te laten meegenieten.
Na het afscheid van Isabella en Erik en Agnes, stappen we een beetje ontroerd op de boot. Het is gelukkig een rustige boottocht. Anneke houdt haar flink. Na een uurtje op de boot meren we aan in Hong Kong Island. Daar hebben we wat moeite om een taxi te vinden maar na een roltrap of 5 en een aantal maal vragen vinden we dan toch een taxi. De taxichauffeur gooit onze bagage in zijn koffer en doet er nog een koord rond om alle bagage bij elkaar te houden. De koffer staat namelijk nog open, bagageruimteis te klein. Zo vertrekken we richting ons Hotel.Tijdens deze rit kijken we met veel bewondering rond. Wat een hoge gebouwen en wat een drukte. Dit is weer iets heel anders dan wat we al gezien hebben in China. (Hongkong is wel niet China, heeft ook een andere munt). In het hotel aangekomen hebben we even problemen om onze kamer te vinden. Is het nu op de 2de verdieping of op de 20ste verdieping. Na een tijdjein de lift komen we op de 20ste verdieping en dit blijkt de juiste te zijn. Even rondkijken op de kamer: alles lijkt in orde en dan stapschoenen aan om de stad te verkennen. We gaan richting haven en ontdekken daar de dijk van Hongkong Kowloon eiland. We genieten er van een middagmaal en een lekkere tas koffie. Dan ontdekken we een tourbus. Een hostess geeft een beetje uitleg en we beslissen om een ticket te kopen. Dit ticket is 2 dagen geldig. En we vertrekken. We kijken rond en rond, vol ongeloof dat wij, die twee juffen uit Londerzeel, dit alles kunnen bewonderen. Dan stappen we af in de omgeving van de Ladiesmarket (volgens Erik moesten we die zeker een bezoekje brengen).We slenteren door straatjes en steegjes en veel kraampjes. Na een tijdje gaan we op zoek naar onze tourbus: maar waar had die ons afgezet??? We besluiten dan maar te voet naar ons hotel te gaan (zo ver kan dit toch niet zijn). De juiste richting gaan we uit, dat is al dat. Maar als we de weg vragen, zegt iedereen steeds hetzelfde: het is nog ver weg. Neem maar de bus. Maar wij Belgen geven niet op en stappen verder. Na een tijdje spreekt een vriendelijke dame ons aan en wijst ons de weg naar de bussen. Het wordt ondertussen al donker en we worden moe. Na nog een aantal maal vragen, vinden we een bus die ons in debuurt van ons hotel brengt. Hier zijn we beiden niet boos om. Eindelijk op de hotelkamer. Gaan we nu nog op zoek naar eten in de stad? We besluiten om ons te verfrissen en in het hotel te eten. We kiezen voor een biefstuk met friet. Ja, echte Belgen, hé. Na de maaltijd gaan we slapen.Anneke valt als een blok in slaap en ik lees nog een beetje over de bezienswaardigheden in Hongkong. De volgende ochtend gaan we ontbijten in het hotel en dan vertrekken wenaar de ferry om de overzet te maken naar HongKong Island. Daar stappen we terug op de Tourbus. Weeral is alles een beetje onwezenlijk. En we genieten van de stad en het zonnetje. We bezoeken de VictoriaPeak metde Lower Peak Tram. Dit is een speciale belevenis. Mensen met hoogtevrees hebben het hier moeilijk.Boven op dePeakhebben we een mooi uitzicht over Hong Kong.Ook de afdaling is spektaculair. En dan nemen we terug de tourbus richting ferry. Na een kwartiertje zijn we terug in de buurt van ons hotel. We kiezen voor een chinees middagmaal. De menukaart is ook in het engels en een dame helpt ons om de rijstnoedels te vinden. Deze bestellen we: voor mij not spicy en voor Anneke spicy. Enraar maar waar we krijgen dejuiste bestelling. Het valtons wel op dat we weer de enige vreemdelingen zijn in ditrestaurant. Ze willen ons een vork geven maar dit weigeren we. We eten met stokjes. En smaken dat het doet. Dan ontdekken we nog een prachtig park in de omgeving van ons hotel en na nog een beetje shoppen is het tijd om te vertrekken. We vragen een taxi in het hotel en 2 minuutjes later zijn we weg. De weg naar de luchthaven is ook nog de moeite waard. We checken in met een beetje te veel bagage maar geen probleem. Dan nog een beetje shoppen en dan weer langs de douane. We moeten nog 2 trammetjes nemen voor we aan onze gate komen. Hier nog even telefonisch contact met Agnes (is zij toch een beetje ongerust?) Maar we zijn op tijd om in te checken. Op het vliegtuig richting Mumbai. Zeer vriendelijke bediening en we slapen al een beetje. Dan overstappen in Mumbai, weer douanecontrole. Anneke haar koffer moet open maar vinden niets. Mijn koffer moet 3 maal terug om te scannen. En dan maar wachten. We hebben nog zin in een tasje koffie en Anneke regelt het met haar visakaart. En dan richting Zaventem. Rond 8.00 uur zijn we aan land. Nog even wachten op bagage en dan het blijde weerzien.
Ge leest het: het waren nog vele indrukken en belevenissen in Hongkong. Hopelijk kunnen jullie daar ook nog een beetje genieten. Alvast tot mail en morgen beginnen we er terug aan. De jetlag valt bij mij goed mee. Krista
Bedankt Krista, tof dat we dit hebben mogen ontvangen! En ja, HongKong is China niet, dat hebben jullie juist ervaren.
