Uitgeslapen en het is nu 21 graden om 08u30. Gisteren hebben we van Goedele en Steven vernomen dat ze vandaag voor de eerste keer met de mobilhome er op uit trekken, kwestie van wat ondervinding op te doen. De tweeling zal deze namiddag dan ook samen moeten slapen in één bed, ben eens benieuwd! Het zal wel mooi weer zijn in het thuisland vermoeden we, gisteren was het bbq en vandaag een dagje speeltuin. De lente is dus definitief in het land!
De problemen in de luchtvaart zijn blijkbaar toch nog niet helemaal van de baan en voor Maria en Godelieve is het dus afwachten of ze deze week kunnen vertrekken naar Turkije en naar Tenerife. De spanning blijft! Maar ook een beetje voor ons, ik lees op internet dat een tweede vulkaanuitbarsting nog tot de mogelijkheden behoort. Maar we blijven positief en willen op 30 april voet aan grond zetten in Zaventem!
Deze namiddag doet zich een elektriciteitspanne voor in de drukke straat met menige shops en restaurants. Maar iedereen blijft er rustig bij, de deuren blijven openstaan en de verkopers zitten op straat en wachten . Helaas kan de voetmassage niet doorgaan omdat er geen warm water is, dus nemen we een volledige massage aan de overkant van de straat waar wel de lichten branden. Een lekker uurtje ontspannen dus! Het verkeer blijft ons steeds weer verbazen. Twee schoenen liggen op de grond, dit om parkeerplaats te reserveren voor een bromfiets. Alhoewel, is er geen plaats, dan parkeren ze toch gewoon midden op de straat .. niemand die zich daar aan ergert! Ook de politie maakt geen opmerking en rijdt er in een boog omheen. Toeterend baant elk voertuig zich een weg doorheen dit kluwen. Het blijft de moeite dit schouwspel gade te slaan.
Het weer is matig warm, 22 graden. We maken een wandeling doorheen Sanxiang met Emily en na het limoensap als apéritief lunchen we in een ééntalig Chinees restaurant. We kunnen nu gebruik maken van iemand die vertaalt, dus proberen we dit uit. Buiten zwemmen de vissen en de garnalen nog rond en na de bestelling en een korte wachttijd voor het klaarmaken kunnen we dit samen met de sint-jacobsschelpen opeten. Verser dan dit is niet mogelijk, rechtstreeks van het water op het vuur. In de namiddag nemen we de bus en rijden zo naar ZhuHai. Haar wassen en volledige massage van 1 uur voor 3 euro voor ons beiden, wie kan beter? Jack Lee nodigt ons uit op een koffie, en ja, dat laten we niet voorbij gaan. We eten er een westers dessertje bij, nl. een flan met caramelsaus! In dit nieuwe koffiehuis/restaurant kennen ze wel de prijzen, een koffie kost hier 2,80 euro en dan nog zonder een koekje. Maar we kunnen het niet ontkennen, deze koffie smaakt heerlijk, ook al omdat het geschonken is in een mooie kopje en niet in een kartonnen beker.
Rond 19 uur willen we de bus terug nemen, maar helaas, busje komt niet .! Dus nemen we de taxi en voor 5 euro staan we na een half uur weer voor de deur van ons appartement.
Door een skype met de Dorpsstraat vernemen we dat Aiko en Lou enkele fijne vakantiedagen aan zee hebben doorgebracht. Het was er wel koud maar toch zonnig.
De dag zit er op en we hebben nog een rustige avond met een dvd.
Deze morgen heb ik aan Erik moeten vragen welke dag het is, ik kan dat hier soms niet meer volgen, de dagen lijken erg op mekaar. Het is dus de voorlaatste vrijdag dat we hier zijn en vandaag 14 dagen later landen we in Zaventem. Tenminste, dat hopen we toch. We hebben gisteren op internet kunnen lezen dat in IJsland zich een vulkaanuitbarsting heeft voorgedaan en dat de luchthavens van West-Europa gesloten zijn omwille van een wolk met stofdeeltjes die over deze landen trekt. Zo zie je maar dat natuurrampen plots heel wat kunnen veroorzaken , maar we verwachten geen hinder meer over 14 dagen en alles zal dus wel verlopen zoals gepland.
Hoe langer we hier zijn, hoe meer we ook te weten komen over dit land. Blijkbaar wordt hier niet teruggedeinsd om kinderen te kidnappen en dit over heel China en dit kan drie redenen hebben. Ten eerste is het om deze kinderen als koopwaar aan te bieden en om een bedrag te innen, ten tweede maken ze deze kinderen gehandicapt en worden ze ingezet om te bedelen, dus als beroepsbedelaars, en ten derde worden bepaalde organen weggenomen en verkocht. Het bestaat dus nog echt. Hier zie je ook verschillende volwassen bedelaars en we vernemen dat dit een georganiseerde groep is. Sommigen hiervan zijn inderdaad gehandicapt, maar anderen zijn soms maar half aangekleed in echte lompen en slapen op straat. En natuurlijk, als vreemdelingen hier worden wij vaak aangeklampt. Als we dan in gezelschap zijn van Chinezen geven zij iets maar willen niet dat wij dat ook doen. Zijn ze hiervoor beschaamd?
Gisteren heeft het een hele namiddag en avond geregend maar vandaag is het droog en niet veel warmer dan 20 graden. De weersomstandigheden zijn hier zeer wisselvallig en gaan van warm naar vochtig naar eerder fris. De overgang van lente naar zomer kent hier ook zijn grillen, net zoals bij ons in maart en april.
De vermoeidheid is helemaal verdwenen en alles loopt weer zoals voorheen. Alleen het probleem met het fototoestel is nog niet opgelost. De kinderen van Iris zijn ziek en dus ga ik alleen naar de markt wat op zich geen probleem is, alleen kan ik niet naar de fotozaak.
Op internet vernemen we dat in China een grote aardbeving is geweest, maar dat is ver van hier en gelukkig hebben wij niets ondervonden. Via skype met Goedele en zo via haar gsm hebben we oma kunnen geruststellen. Zij had het ook gehoord op het nieuws van 13 uur. Dus in België, niet ongerust zijn.
Voor het avondeten doen we nog het terrasje aan van de Taiwanese man. Het limoensap is fris en hier kennen ze ook happy hour ! We hebben ons fototoestel met alle benodigdheden bij en vragen hem of hij hier iemand weet die ons kan helpen. Natuurlijk, iedereen is hier erg behulpzaam. Na een hele tijd komt hij terug en inderdaad, het fototoestel laadt weer op. In de adaptor was iets verbrand en normaal gezien is dat weggooien, maar hier is het open gemaakt en hersteld voor één euro en 50 cent! Door de zware regen in Shangri-La was er een sneeuwlawine naar beneden gekomen en dat was de oorzaak van de elektriciteitspanne. En dat terwijl het fototoestel die nacht lag te laden .. . OK, in China maken ze dus nog alles en is het niet alleen een wergwerpland!
Onze laatste nacht is kort. We staan op kwart voor zes en om kwart na zes vertrekken we naar de luchthaven. Bye bye Yunnan, de zuidwestelijke Chinese provincie die grenst aan Myamar en Laos. De steden Kumming, Dali en Lijiang bieden een enorme verscheidenheid aan cultuur, typische klederdrachten en oude stadsdelen. Shangri-La grenst aan Tibet en ademt deze specifieke sfeer uit. We hebben gewandeld in de zon en in de sneeuw; in bewondering gestaan voor de terrassen met een grote verscheidenheid aan landbouw en ons klein gevoeld bij het hooggebergte van de Himalaya. Na deze vakantie beseffen we dat vele Chinezen soms dagen na mekaar moeten reizen om een kort bezoekje te brengen aan hun familie en dan meestal in minder gunstige omstandigheden dan wij hebben gedaan. Geen vliegtuig en geen comfortabele bus, maar meestal rechtstaand in de trein omdat zitplaatsen te kostelijk zijn. Maar voor ons was dit een gelegenheid om vele prachtige panoramas te zien en stops in te lassen om deze op foto vast te leggen.
We nemen in Lijiang het vliegtuig naar Shenzen, en krijgen als extraatje Kumming als tussenstop. Och ja, we zijn het onderweg zijn nu toch gewoon en maken er geen punt van. En vanaf nu gaat alles heel vlot. Met een luxecar komen we al korterbij en een taxi brengt ons eindelijk tot bij het appartement. Het is nu 14u30. Als eerste op skype zien we de kinderen in de Dorpsstraat en daar staan ze klaar om te vertrekken naar zee. Nog een mooie week van de paasvakantie! Enkele minuten later komt een belletje uit de Gildenstraat. Moeke, vake, Sep en Jomme kruipen bijna in het scherm en de kusjes nemen we graag in ontvangst. Flint vertelt fier dat hij mama nu een beetje helpt. Met kleine beetjes vernemen we van Goedele dat ze toch nog veel pijn heeft en ze hoopt de dokter te mogen geloven dat het vanaf woensdag snel zal beteren. En dat hopen wij uiteraard met haar!
We hebben sinds gisteen een probleem: de batterij van ons fototoestel laadt niet meer op en dus moet ik morgen op zoek hier. Ik hoop dat ik op Iris kan rekenen om te vertalen, want hoe ik dit in lichaamstaal zou moeten uitleggen dat weet ik niet.
We maken het deze avond niet te laat, we hebben wat nood aan een flinke nachtrust.
