Ik ben Nanske, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Chocosnousse.
Ik ben een vrouw en woon in Herentals (België) en mijn beroep is Onderwijzeres.
Ik ben geboren op 26/11/1971 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen, schrijven, schilderen, tekenen, luieren....
Geef gerust een quotering op mijn schrijfsels (de meesten zijn van mijn hand...). Vind het bijzonder leuk om reacties erop te krijgen, al dan niet positief...ik kan er alleen maar uit leren ! Lieve groeten en hopelijk tot gauw... xxx
dood kaarsje op tafel... ben te vroeg...lees nog wat De Morgenstuff... maar het is te donker... Davy vraagt.... Een blondje ? ... Euh...neen, een fles Chardonnay graag...en twee glazen... Hij kijkt verbaasd... tien minuutjes later ben je er... veel te lang geleden... de wijn is verrassend lekker... en we klinken op de vriendschap, die ondertussen toch al wel 11 jaar stand houdt de verhalen en de glazen passeren vlotjes... de kaars is ondertussen aan... ik geniet ...en zie genieten veel te lang geleden...
Poezespinnend aan het raam, ogen bijna dicht... de warme zonnestreeltjes voelend op mijn huid.. Zuid-Afrika op zinnenstrelende wijze in mijn glas, knaltrossigsappige tomaatjes met frambozepittig vinnigretje... malsknapperig sesambroodje met smeuige boter... Amos los rayos de sol en mi cara...
Bloesemroze bomen met muisgrijze duiven, saffraangele krokussen zoenen de krieuwelende liefebeestjes die krioelen tussen zachte mollenpropjes die miauwend poezetateren met de fanfarebloemen, kijk ze feestelijk staan pronken en lameren tussen de wollige lammetjes. De trouwjurkkleurige magnoliaboom staat wiegelend te popelen om zijn eftelingprinsesjes te laten performen. De plezante fazant zit camouflagemislukt gebukt tussen het dorre wintergras, dansende bronzen mensen in een statige rondedans, een koffiemelkhert met roomstaart staart bambigewijs naar de graffititrein, chocoschrijfsels op de graffititrein, het moet maar zo lekker niet zijn ;-)
Knarsetandekoude snijdt door mijn tintelhuid, verwarmd door mijn verwardhart. De zilte lucht van de wilde zee vervult mijn verstilde gedachten met zekerheid
Jij bent hier het drijfzand waarin ik mij graag laat verglijden ik laat me verstrengelen
Me toegewijden
Het schuimkopwater bruist door mijn oren, zo ook jouw streelzachtestem de schuilduin is van ons, fluisterduinstiekem
De man die maar blijft sjorren aan een relatie. De vrouw die daar eigenlijk geen zin meer in heeft. De man die maar blijft sjorren aan een relatie. De vrouw die het hem niet verteld. De man die maar blijft sjorren aan een relatie. De vrouw die een minnaar is van een ander. De man die maar blijft sjorren aan een relatie. De vrouw die niet meer weet waar zij staat. De man die maar blijft sjorren aan een relatie. De vrouw die dan toch maar hopeloos verliefd wordt. En de man vergeet...
Marijn zat fijn in de trein en zat ondertussen te peinzen : 'k Zou misschein wat blijer moeten zijn als ik bij Evelijn zou zijn... Wanneer ik mij het zicht doe verdwijnen, kan ik mij haar op privéscherm doen verschijnen... Zie...wat een lijn! In haar karmijnen, fluwijnen, vol met robijnen, cherubijnen en zwijnen kleedje en op haar rug een klein zaknijntje... 't Zal van de venijnige wijn zijn en dan ook nog eens die buikpijn. Ja, een meisje zijn is niet altijd even fijn... Marijn is trouwens op weg naar Turijn om van zijn madame af te zijn. Hij heeft haar betrapt met de Stijn en wil nu een beetje in quarantaine, weg van Evelijn...was hij al maar in Turijn...
Slapen is leuk, Slapen is fijn, Slapen is er effe niet zijn, waarom ben je er dan wel... en wordt slapen een hel ? Je bent er en toch ook weer niet... keelkrop en droomverdriet, kan niet zonder jou.. besef op een droomverdrietelijke manier weer es dat ik van je hou...
Draaien, keren, woelen... Ik wil je wangen voelen, woede in mijn hart klopt zo fel en vecht met de liefde een zwaar gevecht... Tekenfilm maar dan wel echt, weet niet of ik je in de ogen kan kijken, zonder te weten dat, zonder dat... het doet teveel pijn...
Het is donkerblauw en boomzwart en flitst trainfast aan me voorbij, lichtjes lichten op tussen de knipperende reality-tv-treinbeelden en in mijn slaperige hoofd zap ik naar de viervoudige weerspiegeling van de treincabine, de wallen verviervoudigen mee... ik voel me zo quatromoe...
Ik ben Nanske, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Chocosnousse.
