Dag 3: 3 mei Guillena- Castilblanco de los Arroyos 19 km
Geschiedenis en andere weetjes:
De streek wordt gekenmerkt door grote sinaas- en katoenplantages. De oranjekleur van de sinaasappel komt er door de "frisse" nachten, sinaasappels in de tropen blijven groen ook al zijn de vruchten rijp. Het dorp Castillblanco de los Arroyos dankt zijn naam aan de vele beken( arroyos) die in de streek vloeien. In de jaren 50-60 verdienden heel wat inwoners hun brood met de handel in palmtakken. Dagverslag: Heb gisteren de Deutsche "grundlichkeit" leren kennen. Mijn "bovenslaper" kon het allemaal...snurken, hoesten, woelen en zelfs 's nachts het licht aansteken. Hem wacht zeker nog een bevordering tot "obersturmfuhrer". Ik was dan ook aangenaam verrast dat hij voor dag en dauw het hazenpad koos...hij zal het wel geweten hebben. Rond 8u droog vertrokken en enkele km buiten Guillena in een bar, een gewoon cafe dus, een tostado en een cafe con leche binnengespeeld. Nu stappen we door de cortijos, uitgestrekte landerijen, maar door de inmiddels aanhoudende regen is hier geen plaats voor bewondering van deze mooie natuur. Zeiknat, broek en schoenen vol modder kom ik aan in de albergue. Buiten en waslijn in open lucht kunnen de natte kleren alleen aan het bed drogen...dit wordt dus een probleem. Met de "koninginnenrit"( 29 km) van morgen belooft dat niet veel goeds. Waarom ben ik geen week vroeger vertrokken? Dan was het misschien prachtig weer, maar...je moet keuzes maken in het leven.
Halfweg tussen Sevilla en Guillena ligt Santiponce, hier bevinden zich de resten van het klooster van San Isidro del Campo; Buiten de stad is een bezoek aan de resten van de Romeinse stad Italica aan te raden. De oude stad werd helemaal bedolven onder de bouw van Santiponce. Het nieuwe gedeelte, gebouwd door keizer Hadrianus, vormt nu het archeologisch park van Italica sinds de opgravingen in 1781.Er zijn nog tal van mozaiekvloeren, resten van tempels en een forum te bezichtigen. Indrukwekkend is het amfitheater met 25000 zitplaatsen, één der grootste uit de Romeinse tijd. Hier werden gladiatorenkampen en gevechten met dieren gehouden. Dagverslag: Faalangst?Stress? Termen uit mijn vorig schoolleven...feit isdat ik om 4u15 klaar wakker was. Maar...vertrekken in het donker houdt enkel gevaren in... Dan maar wat blijven liggen en om 7u30 na een vrij "eenvoudig" ontbijt de deur uit. Sevilla slaapt nog en toch duurt het nog een uur voor ik de stad achter mij heb gelaten. Onder dreigende wolken kom ik langs Italica, de resten van een Romeinse stad in de buurt van Santiponce. Wat foto's genomen van wat ooit een arena was waar gevechten plaatsvonden op leven en dood. Ik zet mijn tocht op een vreedzame manier verder en kom nu op een eindeloze, kaarsrechte weg tussen velden van wel 10 km. Je ziet je voorgangers in de verte en dan weer niet als ze verdwijnen achter een heuvelrug...eigenlijk saai!Gelukkig is het hier droog gebleven, buiten een glijpartij bij het oversteken van een beek levert dit mij een stinkende schoen en een vuile broek op...wasje komt zo. Tegen de verwachting in kom ik al om 12u30 in de albergue in Guillena...gesloten! Gaat pas open om 14u. Te rap zijn is ook niet goed...maar je moet soms keuzes maken
De stad kent gedurende zijn lange geschiedenis verschillende bezetters die allen hun sporen nalieten: Romeinen, Vandalen( niet die van de vernielde bushokjes),Gothen en Moren.Sevilla bezit talloze monumenten en prachtige plaatsen zoals de Catedral de Santa Maria de la Sede, de derde grootste kathdraal ter wereld. Bij de bouw ervan werden delen van de vroegere moskee behouden. Binnenin de kathedraal bevindt zich het 19de-eeuwse praalgraf van Columbus. " La Giralda" is het bekendste bouw werk van de kerk, een hoge toren die als minaret naast de moskee door de Moren werd gebouwd. Als bouwmateriaal werden heel wat bouwstenen uit de verlaten Romeinse stad Italia gebruikt. De Puente de Triana verbindt het oude stadsdeel met de wijk Triana, van oorsprong een zigeunersbuurt beroemd om zijn aardewerk en keramiek. In deze wijk zal ik de eerste 2 dagen overnachten in Hostal Triana alvorens te vertrekken op 2 mei
Dagverslag:
Groot was mijn verwondering...een verschijning op de luchthaven...mijn vroegere stapmaat Roger kwam mij uitwuiven. Hij ging met zijn Chris richting zwembad in Torrevieja...in het leven moet men keuzes maken...
Met de regen aankomen in Spanje,,,het weer is blijkbaar ook in crisis: Zoals het een (rijke?) stapper betaamt nam ik de taxi naar mijn "backpackershotel". Kennis gemaakt met de kamergenoten, 2 Spaanse agenten van de Guardia Civil, qua veiligheid dus geen probleem, en een Braziliaan die er precies spijt van had dat hij het mooie weer van Brazilië geruild had voor de Spaanse regen...je moet keuzes maken in het leven.
Vlug nog wat (teveel) gaan eten om morgen een kijkje in de stad te gaan nemen en dan op tijd mijn bed in.Hopelijk zijn er geen snurkers bij de "rijkswacht". ´t Zal wennen worden om vroeg te gaan slapen en gewekt worden door het lawaai in de kamer...alles went
Misschien komen Jean en Liliane wel langs op de terugweg naar Torre del Mar, ik kijk er al naar uit.Het krioelt hier in de stad van de toeristen, het is dan ook voor iedereen een vrije dag op deze "dag van de arbeid". De betoging van de arbeiders in crisis zie en hoor ik luidkeels passeren samen met Jean en liliane op een terrasje...hebben wij het dan zo slecht?
Het einde van mijn onderwijsloopbaan in 2009 bracht een wens in vervulling waarvan ik al jaren droomde... te voet naar Santiago de Compostela. Samen met Roger brachten we deze tocht tot een goed einde. Het bereiken van Compostela geeft in de eerste plaats een gevoel van euforie, het bereiken van het einddoel is dan ook voor alle "pelgrims" het hoogtepunt van de tocht.
Het onderweg zijn, de ontmoetingen met stappers van allerlei nationaliteiten maakte deze tocht voor ons dan ook zeer speciaal. Misschien was dit nog wel de mooiste ervaring en niet het bereiken van het einddoel...
De mooie natuur, het ontdekken van het rijke cultureel patrimonium van de prachtige Spaanse steden en de prachtige architectuur zullen een blijvende herinnering aan onze "pelgrimstocht" zijn.
Tot op heden ben ik nog steeds "besmet" door de "microbe" en wil dan ook een nieuwe tocht ondernemen. Een eerdere vakantierondreis door Andalusië met Marleen bracht mij op het idee ooit de Via de la Plata te lopen. Het lezen van reisverhalen en de ervaring van mijn vorige camino versterkten mijn gevoelens om deze tocht te maken.
Maar de tand des tijds knaagt en allerlei medische problemen staken de kop op. Na heel wat twijfels omtrent de organisatie en de lichamelijke problemen, kreeg ik van de behandelende dokter toch groen licht. Een kleine medische ingreep en de passende medicatie moeten mij in staat stellen deze tocht succesvol af te ronden.
De Via de la Plata doorkruist West-Spanje van Zuid naar Noord en eindigt natuurlijk In Compostela.
Waar komt de naam vandaan?
Het Spaanse woord "plata" betekent letterlijk vertaald "zilver". Sommigen zijn de route dan ook gaan vertalen naar "zilverroute". De Via de la Plata gaat terug op een Romeinse heirweg waarlangs het goud en zilver uit de Noord-Spaanse mijnen naar de havens aan de Middelandse zee werd gebracht.
Volgens andere historici zou "plata" komen van het Arabische "Balata" wat staat voor brede, geplaveide weg.
Aan de oorsprong van de Via de la Plata ligt een geheel van natuurlijke wegen, een stelsel van paden die de dalen en rivierbeddingen opzochten. Deze werden gebruikt door verschillende volkeren bij hun doorgang op het Iberisch schiereiland.
Aanvankelijk had Marleen, uit bezorgdheid, enkele bezwaren tegen mijn solotocht. Mijn gedrevenheid en het groen licht van de dokter zorgden ervoor dat haar mening wijzigde... waarvoor mijn dank!
Ik beloofde voorzichtig te zijn en het thuisfront dagelijks te informeren over mijn ervaringen...
Hopelijk houden jullie, de vrienden, er ook een beetje een vakantie- en pelgrimsgevoel aan over.
Nog even trainen, goed verzorgen en weg ben ik op 30 april...
Geschiedenis en andere weetjes:
Geschiedenis en andere weetjes:
Het einde van mijn onderwijsloopbaan in 2009 bracht een wens in vervulling waarvan ik al jaren droomde... te voet naar Santiago de Compostela. Samen met Roger brachten we deze tocht tot een goed einde. Het bereiken van Compostela geeft in de eerste plaats een gevoel van euforie, het bereiken van het einddoel is dan ook voor alle "pelgrims" het hoogtepunt van de tocht.
