Mijn zoon en schoondochter hebben al enige jaren een grote kinderwens maar het een en het ander wil maar niet lukken. Ze zijn al een tijdje met kunstmatige inseminatie bezig. Zij heeft er een waar dagboek over gemaakt (tenminste de laatse weken) en haar gevoelens en gedachten geschreven in haar eigenste weblogje: klik maar op het tekeningetje om een bezoekje te brengen.
Halo, hier zijn we dan weer! We zijn een tijdje afwezig geweest wegens weinig tijd, maar dat gaan we hier goedmaken. Eindelijk word het weer al wat beter. De temperatuur gaat al een beetje in de hoogte en daarom hebben we vandaag, zoals zovelen, wat in de tuin gewerkt. De hoogste tijd, want hij lag er schandalig bij. Er ligt al een hele hoop te wachten om naar het containerpark te doen. In de namiddag ben ik(Erik) een halfuurtje gaan fietsen om de conditie wat op te krikken. Deze conditie is beneden alle peil wegens een rugoperatie vorig jaar. (daarover zal ik het later wel hebben, kwestie om eens te kunne klagen!!!).
Ik heb al een paar keren een bewegende foto proberen op mijn blog te krijgen, maar een gewone foto lukt wel, maar geen bewegende. Hij beweegt dan niet. Ik ben sinds een paar dagen bezig met mijn blog. Kan iemand mij helpen?
Klik op de foto voor de link naar Vlaamse Diabetes Vereniging
Gisteren was het weer een intressante dag voor ons. Een dag waar je toch het één en het ander van opsteekt. Het was een sessiedag van de diabetesvereniging te Mechelen. Erik is diabeet, dus daarom onze interesse hierover. Op die sessiedag komen verschillende dokters van verschillende ziekenhuizen een voordracht houden. Voordrachten die ervoor zorgen dat de diabetespatienten het één en ander bijleren en ook informatie geeft i.v.m. verplichtingen en terugbetalingen. Op deze dag ging het vooral over: - koolhydraatporties - diabetesvoeten - diabetespas De specialist van Erik was ook van de partij, hij heeft de sessiedag geopend, Dr. Vandenbroucke uit het St-Maarten ziekenhuis te Mechelen, een zeer aangenaam en vriendelijk man. s'Middags kregen we als middagmaal een grote koude schotel met een broodje en koffie.Als toetje een appel. Kwestie van zeer gezond te eten! In ieder geval een zeer geslaagde en leerzame dag. Door deze ervaring besef en hoor je maar pas hoeveel mensen er aan deze ziekte lijden.
"Neem het openbaar vervoer" zeggen ze dan De stadsbus nemen van onze straat naar het werk of de school is tegenwoordig een dikke miseri. Ge moet daarvoor veel tijd en geduld hebben. Ofwel zijn ze in vertraging of ze zitten al bomvol zodat ge verplicht bent om een latere bus te nemen (als die dan ook niet vol zit). Deze avond zat de jongste dochter bijna anderhalf uur op de bus om slechts een schamele vijf kilometer af te leggen. Daarvoor had ze al haar normale bus moeten laten doorrijden omdat deze nokvol zat. De prijzen opslaan kunnen ze wel maar een goede regeling kan er niet af. (tijdens de spitsuren een bus meer inschakelen, om de tien minuten i.p.v. twintig, of een grotere bus) Zijn er nog mensen die zo'n slechte ervaring hebben met de lijn? Ik denk het wel!!
gisteren moeten babysitten op het zoontje van mijn zoon Ulrich (mijn kleinkind dus!). Hij heet Zajon en is anderhalf jaar. Echt een schattige jongen. Hiernaast een foto:
Hello iedereen, welkom op het webblog van Erik en Christel. Mag ik ons even voorstellen: Ikzelf ben Erik, 55 jaar en voor het moment niet werkende wegens letsels aan mijn rug. Mijn vriendin Christel, met wie ik sinds november 2000 samenwoon, is 39 jaar en een schat van een vrouwtje. Zij heeft twee kinderen, Naomi die 16 jaar is en Jakira die er 13 is. Verder hebben we 1 hond, Pitouche, 1 kat, Rambo, een rat, Pino, en drie kippen, de chickendales. Ikzelf heb drie kinderen uit mijn eerste huwelijk. Ik ben met deze webblog gestart omdat ik daarvoor nu de tijd heb en omdat ik niet wou achterblijven. Het blog staat nog wel niet helemaal op punt maar dat zal wel de eerstvolgende weken verbeteren.
Halo, hier zijn we dan weer!
gisteren moeten babysitten op het zoontje van mijn zoon Ulrich (mijn kleinkind dus!).
