Vermoedelijk heeft iedereen, toch zeker in Europa, gehoord over de mysterieuze verdwijning van de Britse kleuter Maddie McCann. Zij verdween op 3 mei 2007 uit een vakantie-appartement in Praia da Luz, Algarve, Portugal, terwijl haar ouders met 7 andere vrienden zaten te dineren in een restaurant op 150 meter afstand. Hun drie kinderen bleven zonder toezicht alleen in het appartement achter. Zij gingen wel regelmatig kijken, maar om 22u ging Kate, de moeder, naar het appartement, en Maddie was verdwenen. Van dat ogenblik af begon de grootste zoektocht ooit in Portugal. De ouders beweerden dat Maddie was ontvoerd, maar het politie-onderzoek sprak dit tegen. Er waren geen sporen van inbraak, en alle vrienden legden tegenstrijdige verklaringen af over wat die avond was gebeurd. Twee uur na de verdwijning schreven alle Britse kranten reeds over deze verdwijning, en de Britse en Portugese pers was reeds massaal aanwezig op 4 mei 's ochtends.
Interesse in deze zaak? Lees dan mijn volgende blogs de komende dagen. Ik beloof dat je niet zal teleurgesteld zijn.
Het leven van Robert Murat, drie jaar nadat Maddie verdween in Praia da Luz, ligt nog steeds overhoop, omdat hij op de verkeerde plaats was op het verkeerde moment. De eerste verdachte in de verdwijning van Madeleine McCann was deze Brit, 36 jaar oud. Hij werd door het publiek veroordeeld omdat hij verdacht was, en hij is daar nooit van losgeraakt. Bij een interview aan Publico, het eerste dat hij geeft aan de pers sinds het Engelse meisje verdween, blijft één vraag in de lucht hangen, en knaagt aan zijn nachtrust tot op vandaag : Drie van de McCanns vrienden hebben aan de PJ gezegd dat ze me die nacht gezien hadden (3 mei 2007). Waarom hebben ze hierover gelogen?
Ik heb ook een dochter zegt Robert Murat Sofia van zeven die in Engeland leeft bij haar moeder. Mijn familie was ook slachtoffer. De journalisten zwermden rond hun huis, en de Britse politie moest mijn dochter naar een veiliger plaats brengen. Mijn ex-echtgenote kreeg zelf een aanbieding van 220.000 euro om een interview te geven, en te zeggen dat ik een pedofiel was. Ze weigerde. Robert Murat probeerde zijn eer te verdedigen, en daagde 13 leden van de Britse media voor het gerecht. Hij ontving een aanzienlijke schadeloosstelling, maar weigert het bedrag te noemen.
Alhoewel men hem meer dan 300.000 euro bood om zijn verhaal te laten verfilmen en te spreken over de zaak Madeleine McCann, zweeg hij. Nu het boek van Goncalo Amaral, De waarheid achter de leugen verbannen is door een Portugese rechtbank, en nadat de Britse pers het verhaal publiceerde dat de PJ belangrijke informatie en tips had achtergehouden, besloot hij dit interview te geven.
Sedert hij in deze zaak betrokken raakte, probeert Murat zijn leven weer zin te geven. Ik ben door een hel gegaan. Recent nog heb ik een brief gekregen met doodsbedreigingen. Hij was geschreven in het engels maar kwam uit Frankrijk. Toen deze zaak losbarstte stond hij op het punt een onroerend goedzaak op te zetten via internet, maar alles werd toen stopgezet. Ondertussen trouwde hij, en ging naar de USA op huwelijksreis. Hier in Portugal voel ik dat de mensen mij met de vinger wijzen, maar in de USA werd ik ook herkend.
De oproepen om Madeleine te vinden lopen nog steeds, en de ouders zijn er nog steeds van overtuigd dat hun dochter leeft. Ze hebben veel kritiek geuit op de Portugese onderzoekers, omdat die op een gegeven ogenblik de ontvoeringstheorie opzij schoven. Van Marokko tot de Verenigde Staten, in Spanje en Nederland, werden honderden tips aan de PJ doorgegeven van kinderen die op Madeleine leken. Een beloning van 2,5 miljoen euro werd uitgeloofd aan diegene die relevante informatie kon geven.
Robert Murat beschuldigt de media ervan om nieuws te hebben verzonnen. Zij gaven niet om de waarheid. Sommige mensen bij de BBC zegden me om niets meer te zeggen, omdat mijn woorden toch verdraaid zouden worden. Zijn advocaat, Francisco Pagarete gaf hem hetzelfde advies. Dat is de voornaamste reden waarom ik tot nu toe gezwegen heb, maar soms was het moeilijk zegt Murat.
Het leven van zijn familie- een broer en zus die in Engeland wonen is ook overhoop gegooid en zij werden bestookt met leugens. In de zomer van 2007 werd Praia da Luz een slagveld tussen de belangrijkste internationale tv-zenders, op zoek naar hoge lezersaantallen. Er was een grote druk van de Engelse media, waardoor de PJ gedwongen werd met een gezicht te komen. Ik wilde helpen, maar eindigde als een verdachte.
De Brit, die school liep in Portugal zegt : Ik heb er altijd van gehouden mensen te helpen, zo ben ik nu eenmaal. In Engeland, waar hij gedurende 15 jaar woonde en als verkoper werkte, hielp hij de Britse politie als vertaler voor hen en voor het gerecht.
Toen het kind verdween in Praia da Luz op 3 mei 2007, was hij net twee dagen van tevoren uit Engeland teruggekomen, om de Romigenzaak op te zetten. Hij hielp mee met de zoektocht, samen met zijn moeder. Hij was één van de mensen die de lokale bevolking opriep om te helpen zoeken. 11 dagen later liep hij het politiestation van Portimao binnen als getuige, en verliet het als verdachte. Van het onderzoek herinnert hij zich : Het deed me denken aan een KGB-film. Ik had het gevoel dat ze me in een val wilden laten lopen. Ik ben er mij wel van bewust dat de PJ onder grote druk stond om een schuldige te vinden. Deze Brit leek de aangewezen persoon om als zondebok te dienen. De Engelse pers zegde reeds, nog voor ik verdachte werd, dat er ontwikkelingen waren in de zaak. Een Britse journaliste zegde dat Murat zich eigenaardig gedroeg, en gaf hem aan bij de Portugese politie.
Veel mensen namen deel aan de zoektocht. Er is iets dat me dwarszit zegt hij niemand bedankte al die mensen die zich hadden ingezet om Maddie te vinden. En daarmee bedoel ik niet mezelf, maar ik denk dat iemand dank u had moeten zeggen.
Vanaf het ogenblik dat de McCanns het boek van Amaral lieten verbieden, en ze iedereen die niet geloofde in de ontvoeringstheorie een proces aandeden, keerde de publieke opinie zich tegen hen. Niet alleen in Portugal, maar recent ook in Engeland. Men gelooft niet meer in hun leugens. Men gelooft niet meer dat ze onschuldig zijn. Telkens een reporter hen vraagt hoe ze onmiddellijk wisten dat Maddie ontvoerd was, blijven ze het antwoord schuldig. Als ze het hebben over hun dochter Madeleine, is het steevast 'het kind', en nooit 'onze dochter'. Nee, dat is niet waar.... in de video zegt hij één keer 'mijn dochter', maar daar blijft het dan ook bij. Hoe kunnen ouders zo afstandelijk zijn, zo gefocust op hun eigen welzijn, zo bezig met hun eigen imago.... Kijk zelf maar even . http://www.maydaymaddie.net/videos/Mccanns_Lisbon.htm
Willen ze echt dat de zaak heropend wordt? Nee, helemaal niet. Ze weten dat vroeg of laat de rechter zal beslissen het onderzoek terug te openen, en ze willen het laken nu naar hun kant trekken. Ze willen het doen uitschijnen dat zijzelf gevraagd hebben om het hele onderzoek opnieuw te doen. Ze willen meewerken aan een reconstructie zeggen ze, terwijl ze dit vroeger altijd geweigerd hebben. Waarom toen niet, en nu wel? Een redelijke vraag, denken jullie het niet? Het water staat hen aan de lippen, en ze voelen het. Hun rijke weldoeners blijven in de schaduw, alsof ze niet meer met hen willen geassocieerd worden. Hun persverantwoordelijke is nergens meer te zien. Donderdag valt het verdict voor Amaral en zijn boek. Wat zal het worden? Ik heb geen idee. Misschien blijft het boek verbannen, en kunnen ze even 'hoera' roepen. Maar wat dan? Amaral zal naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens stappen. En wat ze altijd wilden voorkomen door het boek te laten verbannen, namelijk dat hun leugens en valse verklaringen in Engeland zouden bekend worden, is nu wereldwijd bekend. Ze dachten een zachte kluif te hebben aan Amaral, maar dat was buiten de waard gerekend. Dit was een grote fout, en ze beseffen het. Zal er eindelijk gerechtigheid komen voor Maddie?
Honden liegen niet, en dat is in dit geval zeker waar. Twee snuffelhonden werden uit Engeland overgevlogen om het appartement van de McCanns in de Ocean Club te onderzoeken, ook de villa waar ze verbleven nadat ze het appartement verlieten, en ook hun huurauto, een auto die ze trouwens pas huurden 23 dagen na de verdwijning van Maddie. Even een korte toelichting over de honden. Eddie is een lijkenhond, en blaft enkel en alleen als hij lijkengeur ontdekt. Hij zal anders nooit blaffen. Hij zal nooit één bepaald punt aanduiden als hij de geur waarneemt, maar wel de directe omgeving. Als hij lijkengeur op een voorwerp ontdekt, duidt hij dit wel aan. Hij is hierop speciaal getraind, en heeft op deze manier reeds 200 zaken opgelost. Hier moet ik nog bij vermelden dat een lijk reeds een lijkengeur afgeeft vanaf 10 minuten na de dood. Eddie zoekt niet naar lijken, maar wel naar de geur. Dit maakt hem dus zeer nuttig bij het zoeken naar vermiste personen, waarvan men vermoedt dat ze overleden zijn. Waar heeft Eddie nu de lijkengeur ontdekt? In appartement 5 A:
- in de living, achter de sofa, dicht bij het zijraam
- in de slaapkamer van de ouders, dicht bij de kleerkast
- in een bloembed (slechts een lichte geur) (Bij dit onderzoek werden de appartementen van alle Tapasvrienden gecontroleerd, en enkel in het appartement van de McCanns reageerde Eddie.)
In de villa : op Cuddle Cat, het pluchen knuffeltje van Maddie en op 2 kledingstukken van Kate McCann.
In de huurauto (gehuurd 23 dagen na de verdwijning), die samen met nog 10 andere auto's in een garage werd geplaatst : Eddie reageerde enkel op de auto van de McCanns, niet op de andere. Hier werd lijkengeur gevonden op de sleutel van de auto, en aan de onderzijde van de bestuurdersdeur.
Nadat Eddie de plaatsen met de lijkengeur heeft aangegeven, wordt Keela de bloedhond binnengebracht. Zij zal naar deplaatsen worden gebracht waar de lijkengeur werd waargenomen. Het is dus niet als zoeken naar de naald in de hooiberg. Nee, Eddie vindt de hooiberg en Keela vindt de naald. Als Keela bloed vindt op de plaatsen waar Eddie de lijkengeur heeft waargenomen, is dit een zeer grote aanwijzing dat er een lijk op die plaats is geweest, en dat het gebloed heeft.
Waar vond Keela bloed?
In appartement 5A : achter de sofa waar ook Eddie lijkengeur vond. Zij reageerde niet op de andere plaatsen die Eddie had aangeduid.
In de huurauto : op de sleutel van de auto en in de kofferuimte.
DUS : nu mogen jullie je eigen conclusies trekken.... ik weet wat IK ervan denk.
Ik kwam dus de kamer binnen, en Madeleine lag in haar bed zoals we haar hadden achtergelaten toen we vertrokken. Het laken was naar de achterkant van het bed toe gevouwenomdat het een warme nacht was. Naast haar hoofd lag Cuddle Cat en haar roze dekentje. Ik weet nog dat ik dacht dat ik trots mocht zijn op mijn mooie dochter. (verklaring Gerry McCann op 10 mei 2007)
Dit is de officiële foto van de Portugese politie. Deze klopt niet met de beschrijving van Gerry McCann. Op deze foto lijkt het zelfs alsof het bed niet beslapen is geweest.
Maar dan moet het de ontvoerder zijn geweest die het bed terug heeft opgemaakt! Ik moet zeggen, een nette vent. Laat ons eens kijken wat hij nog allemaal heeft gepresteerd in de tien minuten die hij had toen Gerry om 21.05u het appartement verliet en toen Jane Tanner hem zag om 21.15u.
Hij is het appartement binnengekomen langs de enig mogelijke weg, de schoorsteen. Hij kon niet langs de voordeur komen want die zat op slot. Langs de terrasdeuren was hij ook niet gekomen, omdat Gerry McCann en Jeremy Wilkins buiten stonden te praten. Langs het raam was ook niet mogelijk, omdat de rolluiken niet beschadigd waren. Hij kon evenmin al in het appartement zijn geweest toen Gerry zijn ronde deed. Dat is duidelijk bewezen in de documentaire van Goncalo Amaral, tenzij de ontvoerder natuurlijk een slangenmens was die zich dubbel kon vouwen in de kleine kleerkast.
Helemaal alleen, en in het donker moeten we aannemen, heeft hij de drie kinderen verdoofd. Dit alles met een wel zeer snel werkend middel, vermits hij maar tien minuten tijd had. Welke andere verklaring kan er zijn als Maddie zich zo gewillig liet meenemen en de tweeling niet eens wakker werd en zich zelfs nog in comateuze toestand bevond toen alle herrie in het appartement losbrak na de verdwijning?
Dus, toen hij eenmaal Maddie uit haar bed had getild, maakte onze zorgvuldige ontvoerder het bed terug op, in het donker, en volgens de foto heeft hij er een puike job van gemaakt. Hij zou geen enkel probleem hebben om ergens in een hotel als kamermeisje aangenomen te worden.
Toen hij het bed had opgemaakt, opende hij zonder enig geluid te maken de rolluiken, terwijl Gerry en Jeremy Wilkins enkele meters verder stonden te praten. Hij klom dan uit het raam met Maddie in zijn armen, zon 90cm van de begane grond, en dit alles zonder enig spoor achter te laten, niet één vingerafdruk, niet één vezel van zijn kleding, niet één schoenafdruk, niets, zero ..En dan mogen we niet vergeten dat hij, toen hij eenmaal buiten was, de rolluiken (die alleen van binnenuit konden bediend worden) terug naar beneden heeft gelaten.
Goncalo Amaral was de leider-coördinator in het onderzoek naar de verdwijning van Maddie McCann. Vanaf het begin, toen bleek dat er geen inbraak in het appartement was geweest, en er dus ook geen ontvoerder was, wantrouwde hij de ouders. Maar omdat de politieke druk vanuit Engeland en Portugal zo groot was, leidde hij het onderzoek alsof het een ontvoering betrof. Alle mogelijke getuigen werden ondervraagd, alle mogelijke onderzoeken werden gedaan, maar dit leverde niets op. De Portugese en Engelse politie werkten samen aan deze zaak, en ze kwamen allebei tot de conclusie dat Maddie dood was, en dat de ouders zoniet verantwoordelijk, dan toch wisten wat er met Maddie was gebeurd. In september werden de McCanns officieel in verdenking gesteld, maar niet beschuldigd.Enkele dagen later vluchtten de McCanns terug naar Engeland, alhoewel ze eerst hadden verklaard nooit te zullen terugkeren zonder Maddie.
We kunnen gerust stellen dat de McCanns vanaf het begin het onderzoek hebben tegengewerkt. Ze wilden geen reconstructie, ze weigerden een leugendetectortest, en Kate weigerde de vragen te beantwoorden die de Portugese politie haar stelde. Zij besefte dat ze het onderzoek tegenwerkte, want toen de politie haar vroeg :Bent u er zich van bewust dat door het weigeren vragen te beantwoorden, u het onderzoek naar de verdwijning van uw dochter hindert? Haar antwoord hierop was JA.
Omdat Amaral hen dicht op de hielen zat, weigerde te geloven in de ontvoeringstheorie, en de ouders verdacht van betrokkenheid bij de dood van hun dochter, werd hij door toedoen van de Britse Eerste Minister Gordon Brown en de Portugese Eerste Minister, van het onderzoek gehaald, met als officiële reden dat hij de Britse pers beledigd had. Iedereen die de zaak gevolgd heeft, weet dat er enkel een stok werd gezocht om de hond te slagen.
Een maand later werd het onderzoek naar de verdwijning stilgelegd, niet definitief, maar tot er voldoende bewijs zou zijn om de zaak te heropenen. De bevindingen van de twee honden, Eddie en Keela, die in appartement 5A lijkenlucht en bloedsporen hadden gevonden, werden niet als onomstootbaar bewijs aanvaard. Zij vonden eveneens lijkenlucht en sporen van lichaamsvocht in de auto die door de McCanns 25 dagen na de verdwijning hadden gehuurd. Dit werd eveneens onder het tapijt geveegd.
Goncalo Amaral nam ontslag bij de politie, en schreef een boek De waarheid achter de leugen, gebaseerd op de conclusies die uit het onderzoek naar voor waren gekomen, en officieel door de Portugese politie werden genoteerd. Het boek werd een bestseller in verschillende landen, werd ook in verschillende talen vertaald.... behalve in het Engels. Toen Amaral het boek ook in Engeland wilde laten verschijnen, schakelden de McCanns hun advocatenteam in, en deze lieten het boek verbieden door een rechtbank in Portugal. Hun reden hiervoor was dat de inhoud van het boek schade zou toebrengen aan de zoektocht naar Maddie, en hun reputatie besmeurde. Zij vroegen eveneens een schadevergoeding van 1,2 miljoen euro. Deze zaak loopt nog steeds. Amaral probeert nu het verbod op de verkoop van zijn boek via een Portugese rechtbank ongedaan te laten maken. Het eerste deel van deze rechtszaak werd gehouden begin januari 2010, en gaat verder op 10 februari.
Deze video heeft me zweet en tranen gekost om hem op You Tube te krijgen, maar uiteindelijk is het me gelukt. Ik hoop dat jullie ervan kunnen genieten. Hier is de link :
Toen Kate McCann op 3 mei om 22u het appartement binnenging, en zag dat Maddie verdwenen was, stond volgens haar het raam open en waren de rolluiken geforceerd. Ze liep onmiddellijk terug het appartement uit, liet de tweeling alleen achter met een open raam (het was ongeveer 12°en winderig), liep naar het Tapasrestaurant 150m verder waar haar vrienden zaten en riep 'ze hebben haar meegenomen' (ze = waarschijnlijk Maddie alhoewel er nog 2 andere kinderen in de kamer waren). Iedereen vloog recht en liep naar het appartement, behalve Diane Webster, de moeder van Fiona Payne, die rustig aan de tafel bleef zitten. David Payne en Matthew Oldfield begonnen direct de omgeving af te zoeken, terwijl vader Gerry en zijn vriend Russell O'Brien aan tafel gingen zitten en een tijdslijn begonnen op te schrijven van de gebeurtenissen vanaf 20.30u, nota bene op de kaft van een kleurboek van Maddie dat ze eruitgescheurd hadden. Kate liep vertwijfeld rond en weende. Beide ouders zegden onmiddellijk dat Maddie ontvoerd was, en dat ze zeker niet op haar eentje uit het appartement zou gelopen zijn. De lokale politie werd gebeld om 22.50u, terwijl Kate en Gerry talloze telefoontjes deden naar familie in Engeland. Het is onduidelijk of ze zelf de Britse pers hebben gecontacteerd op dat ogenblik, of dat dit gebeurde door een familielid in Engeland. Feit is dat het eerste persbericht verscheen in de Telegraph om 00.01u op 4 mei, met de titel : Britse kleuter ontvoerd uit vakantie-appartement in Portugal'. Feit is ook dat Gerry en Kate zelf geen stap buiten het appartement hebben gezet die avond om naar Maddie te zoeken. Kate geeft dit zelfs toe in een interview later : nee, eigenlijk hebben we zelf niet gezocht.... De politie arriveerde om 23.10u, en stelde onmiddellijk vast dat er niet ingebroken was, en dat de rolluiken niet waren geforceerd. De enige vingerafdrukken op het raam in de slaapkamer waren deze van Kate. Er werden snuffelhonden ingezet die de hele omgeving uitkamden tot 4 uur 's ochtends.
