|
Wat 'n gedonder....
As je wat kwijt raakt benne is'n hil gedonder altoid,
zo was ik m'n invelidepekeerkaart op'n keer kwoit.
En zo'n ding hew je niet voor niks in je auto legge,
je moet wel wat bekere, aars zel je'm nooit kregge.
We ginge verhuize, dus gauw overal nag effies nei toe,
ik denk dat ie met uitstappen d'r uitwaaid is deur al dat gedoe.
Samen met m'n zeun most ik nei 't pliesieburo om de vermissing te melden,
ze keke mé met zo'n leukeg blikkie an, of ik ze niks op de mouw zat te spelden.
Ik docht: "joôje" zeg nou maar gauw hoe dat verder moet,
aars ben ik straks de hille dag hier nag zoet".
Ze krege deur dat 't mienes met me was,
ik kreeg 'n hekel an dat ambteluk gezag.
Den beginne m'n ouge nagal te vuren,
dus ginge ze me nei 't gemeentehuis sture.
Deer dede ze nagal pittug teugen moin,
nou hew ik altoid hoort dat je den verzichtug moet zoin.
Zouwe ze hier de veert er in hewwe? Ik most 't nag zien....
dat manje verwees me deur nei balie 10.
Ik stoof er drekt opan, dat ken je begroipe,
nou ben ik an de beurt, stelletje loipe.
Van skrik hielpe ze me ók metien,
gewoon dom koike helpt toch wel meskien.
In toid van 'n mum was ik klaar,
zo... dat had ik voor mekaar.
Ik stond te glimmen nei m'n zeun, die stond te koike,
"Ma...vind je dut nou ergens op loike?
Hew je nou nergens gien errug in, met 10 man voor je in de raai,
stiefel je zó an iederien voorbaai"!
"Skaam je maar niet m'n joôn, as je zo'n invelidekaart hewwe,
denke ze toch dat je niet wois meer benne".
Ik zag 'm stiekum effies lache, asof hai docht,
die moeder van moin heb dat niet slecht bedocht.
Coby Schouten-Koopman.
04-09-2006 om 00:00
geschreven door Coby
|
