|
+ Poëzie.
Koffie met room? whiskey? Groene thee?
Pardon, ik ben je gewoontes vergeten.
Ik herinner me alleen hoe haastig mijn "vaarwel"
Alsof je een hartverbrandde lucifer in mijn hart hebt geschreven.
Ik beloofde te vergeven? Ik vergaf. Lange tijd, ik
wachtte zelfs en liet kaarsen in het raam. De
dagen zonder jou waren als een stille film.
De film eindigde met geheugen, het werd makkelijker.
Ik heb niet gebeld? Heb je gelijk waarom bellen? Je hebt je rol
gespeeld, zoals altijd, feilloos gespeeld. Het doet te veel pijn
als een soepele stalen toeter. Stille snede, in de eeuwigheid weven.
Koffie met room? Whiskey? Groene thee? Je hebt geen antwoord gegeven,
maar ik probeer het niet te onthouden.Ik herinnerde me je geheugen te lang. Zodat ik mijn hart zou vullen met stilte.
De dagen vliegen onopgemerkt zonder een doel,
ze stromen als water, de dagen vormen lege weken,
doelloos voorbij de jaren.
Kijk terug en wat was, als een grijze sluier,
en in de geest van de tijd is bevroren,
en vergeten is een droom.
Het leven gaat verder en we zullen niet
worden verwacht, onze kracht is nu aan
ons gegeven, laat onze geest ons geloof wekken.
En het is tijd voor ons om in onszelf te geloven.
Ik droomde over een toevallige ontmoeting met jou.
Ik hoorde het niet één keer, je stem kwam erachter.
Jouw mening. Je handen vallen op je schouders.
Bang om ze bang te maken, stopte ik met ademen.
Ik droomde, je bent in de buurt, ik voel de huid van
wimpers trillen en mijn hart kloppen.
Je zegt plotseling dat je niet kunt blijven,
en ik houd je afgelegen in de gaten.
Wordt spookachtig, doorschijnend.
Uw beeld, nog steeds niet succesvol om te vormen.
Ik weet dat hij zijn geheugen kwijt is.
Hij zal nooit van mij dromen.
En ik heb eens in je dromen een grillige
schaduw geflitst, nauwelijks waarneembaar.
Op weg naar jou stapte alleen,
dit is het einde, jouw wekker is de reden.
We zijn niet op aarde, we zijn gewoon schimmen,
wij zijn clowns uit de virtuele wereld.
We zijn verkrampt onder het dak van een gewoon huis.
Ons huis is internet ons blog, een muizenval zonder kaas.
Twee punten met een beugel glimlach tranen.
Zelfs al is het maar in een droom. Je gaf me geweldig roos,
in werkelijkheid om terug te gaan.
Ik voelde me opeens zo broos als een vage
kennis met u. Slechts zeven briefwisseling.
De zon schitterde als vliegvissen,
ga weg in de diepte en niet laten een spoor achter.
in de droom, zijn we met u natuurlijk weet dat de
vriend van een vriend, maakt niet uit hoe we kijken.
Maar als de inkepingen in het netwerk systeem,
laten we door gaan door en ... Waarschijnlijk vergeten.
|
