+ Poëzie.

Ik zal je voor altijd herinneren. Zoals de lucht op
 de aarde stroomt. Terwijl hij vrij en slordig is.
In mijn borst lacht liefde. Totdat je gezicht je
 tranen reinigt. Stroomt langs je wangen met stromen, 
terwijl mijn grappige dromen niet opeens je dromen worden. 
Terwijl onder het witte maanstof de aarde niet zal ontwaken.
Zolang mijn grote vleugels geen sneeuw worden die instort. 
Hoewel vrienden het niet kunnen schelen, dat er voor mij een 
plaats in de wereld is, terwijl al het ongebruikelijke 
niet een algemeen manifest zal worden. 
Terwijl de doodsweg eindeloos naar 
de hemel gaat. Terwijl de ziel 
alarm slaat, zal ik je voor 
altijd herinneren. 

Boom van Jeanne ...

Ze vertellen het me, maar ik hoor niet wat ze zeggen.
 Mijn hart voor mezelf, luistert zoals Jeanne d'Arc. Welke
 stemmen zingen dan? En ik leerde ze te beheersen: 

ik roep fluiten, dan fagotten en dan harpen. Soms word ik wakker, en het
 klinkt allemaal zo lang geleden, en het lijkt erop dat het einde 
net om de hoek ligt. Groeten aan jou, hoge stam en takken. 

Elastisch, met loofgroen roestig, mysterieuze boom, vanwaar 
naar mij de vogel van de eerste noot vliegt.Maar het is de moeite 

waard om me te nemen voor een potlood te schrijven van de woorden 
rommelen pauken. Hunting signalen messing, de lente wazig
 windstoten strikken. Ik begrijp wat er met me gebeurd: 

 Het hart op haar lippen zet een vinger hou je mond wees stil! En al 
die dood is levend. Het leven is ingewikkeld, het krijgt een nieuwe,
 transparante, voor de hand liggende, zoals glas,  plotselinge betekenis.

 En ik ben stil, maar ik ben allemaal zonder een spoor, zoals het is, in de trechter
  van de trechter, vol met ochtendgeluid. Daarom, als we sterven, blijkt dat de 
 helft van een woord niet over zichzelf geschreven is, en wat we voor ons dachten. 

Er is een omtrek rustig, afstandelijk, niet te vergelijken. En we concluderen 
niet reeds in onszelf. Ah, Jeanne, Jeanne, kleine Jeanne! Laat uw koning worden gekroond, welke verdienste is dat? 

De magische eik piept, en een stem zegt iets, en je 
brandt in vuur met vuur, niet door groei.

© De Coen .