|
+Poëzie.
Glimlach naar een sombere buur,
sluit de deur niet voor een collega.
En met jou delen ze een geheim,
misschien delen ze een ongeluk...
Het betekent dat het tijd is om
tijd en schatten en leven door te brengen,
en je krijgt een vriend in je armen...
Kijk rond en lach!
Ik zal je, geliefde, ziel geven.
De liefdesstraal is als de zon, je kunt ze niet doven.
Het is vreselijk dat het wordt gebouwd, vernietigd.
En helemaal niet bouwen is het beter.
De lucht een grijze, natte hoofddoek, een vreemd betraand geluk.
Jij bent mijn tweede helft. Ik heb op je gewacht.
Hallo!
Laat de regen hellen voor veel geluk.
Laat de sneeuwvlokken smelten op de palm van je hand.
Dit betekent niets meer. Het huis is stil, alleen een kat spint.
In deze stilte, levend en vreemd.
Jij en ik met een lage stem over de zachtaardige.
Hartslag en timide ademhaling
In de oceaan van streling serene.
De straal van liefde zal bij slecht weer opwarmen.
Alles wat vergeten is herrijzen.
Alleen blies het geen jota van tederheid
van een stralende ster uit.
De zon, de straal is sluipend verlegen.
Op de muur en plafond keek ik in de platenstapel,
Hij stond een beetje in de hoek.
De hele dag nadat hij achtervolgd was,
bleef hij ook schijnen.Dat bleek, dan uitwaaide,
om weer warm te worden om te geven.
De hele dag probeerde
hij hem in een pot met een deksel te stoppen.
En blind en buiten adem,om hem niet bij te houden!
Nu zal ik de gordijnen dicht doen.
En ik zal de val scherpen. Ondeugende bezoeker
Met zijn zon zal ik scheiden.
Dat waren nog eens tijden,
ik zal ze nooit vergeten.
Ik zou niemand met jou kunnen meten.
Iedereen is uniek, maar jij bent speciaal.
Iets wat niet uit te leggen is in een verhaal.
|
