|
+ Poëzie.
Vandaag verkocht iemand geluk op het kruispunt van de straat.
Het lag tussen de haken en oude, heldere jurken,
tussen vermoeide stoffige boeken, tussen borstels en krijt.
Het lag en keek ongelovig aan. De mensen liepen
voorbij, zelden die plotseling naar de balie kwamen.
Koop een brochure, kalender, naald, draad, pin. En de onverschillige
blik gierde door het domme kleine ding. Maar geluk zo
bedelde in het huis, zo schuchter en ongemakkelijk.
Vroom keek op, nauwelijks gepiep. Maar "iemand"
kwam voorbij en het geluk vervaagde. Het werd donker,
ik liep naar huis. In de zakken van zijn handen warm.
Koopwaar verzamelde goederen, een beetje neuriede van verveling.
Ik zou zijn gepasseerd, maar raakte ineens het biddende en
verdrietige aan.Hulpeloos ongelukkig kijken, alsof een zucht van afscheid.
Ik naderde en achter het glas van de plastic vitrine trilde de
kleine met verdriet en wrok. Komok was moe, wilde verwarmen,
bevroor het op deze kou, maar helaas was er niemand nodig om
iets te forceren. En hoeveel kost het? Mijn stem beefde van de
spanning. Wat? Deze? Dit! Ja, neem het, het is alleen maar marteling!
Ik nam voorzichtig een knobbeltje, drukte het tegen mijn borst, ik
wikkelde mijn jas bijna in de plooien en rende bijna weg.
Ze rende om op te warmen. Snel, snel! In de warmte van de ijzige straten,
en zelfs de schittering van de lantaarns leek te glimlachen.
En de witte sneeuw en de lucht lachten. De wereld lachte.
Toch bevond een man zichzelf, dat hij geen geluk bracht.
Ik bracht een bobbel in het huis en het werd plotseling helder.
Ik zal het aan niemand geven en ik zal het niet terugbrengen.
Er is zo'n vreemd geluk dat
je niet eens weet waar het vandaan komt.
De zonnestraal zal door het slechte, slechte weer breken,
of misschien gewoon naar je glimlachen.
Glimlach terug.De wereld ziet er plotseling anders uit.
Lente, een brom, een glans, en aroma.
Waarom strijkt de vorst een sneeuwvlok?
Spring outfit onverwachte kou geplet.
Nog steeds riekt ik de lente!
Maar de zon verplettert stralend en warm,
en ijs in het licht van de melodieuze zon.
Opnieuw voorjaar besteeg de prachtige troon,
en de tuin is geurige lente weer!
Wat het betekent om een
nieuwkomer te zijn.
Wat een hemelse gelukzaligheid
luister naar je stem,
handen om een klein kopje koffie
te nemen.
Hij zal dit alles beleven,
ik verzeker u,
de eerste keer in zijn leven
verbaasde, me echt .
|
