|
Bomen in de sneeuw, en in de sneeuw thuis. Weken gaan
na weken. Ik ben triest om afscheid van je te nemen,
de winter, met vorst en sneeuwstormen. Het stond voor
de rimpelingen in de ogen van wit en onthulde zijn prachtige
schoonheid, en in die schoonheid nam niet één het
spoor van het leven weg. zoals een ski-parcours.
Misschien zal ik dit altijd vaarwel zeggen onder de sterren
van wit. Ik knijp in je sneeuw om te knarsen,
ik weet niet waarom ik dit doe.
En bittere tranen vielen op de grond. En het
was moeilijk en zo verdrietig voor mij, en toch
begrepen we elkaar niet. U haastte zich naar
verre landen, en al mijn dromen vervaagden
zonder kleur, en opnieuw werd ik alleen
overgelaten aan een hart zonder tederheid
en groeten. En vaak ga ik soms naar de kerk.
Ik ga naar de plaatsen van de gekoesterde date.
En ik zie in mijn dromen mijn lieve imago.
En ik hoor in de stilte melancholische snikken.
|
