Ik probeer erachter te komen hoeveel ik niet kan. Alle woorden
zijn ergens op de oever vergeten. Het blijven stenen, zandkorrels
langs de rivier. Verzamel ze, alsjeblieft, ergens redden. Ik probeer
te achterhalen hoe lang, maar elke account.
Pauzes, het is de moeite waard om je schouder te onthouden.
Of handen, een pauze aan de lippen en een kort litteken.
Ik vergiste me toen ik besloot dat de lijst met trommels.
Je rolt terug naar de verre lijnen ten koste van anderen.
Ik heb het geprobeerd, geprobeerd, echt. Maar alleen zij.
Ik kan het me niet herinneren. Ik herinner me geen gezichten en
andere namen. Je bent mijn beste prestatie, mijn favoriete nachtmerrie.
Je bent een gat tussen de ribben. Hole. Ik ben aan het verdrinken.
Kapitein, we hebben nu een eeuwigheid om op de bodem te lopen,
We worden weggevaagd door de golf, geabsorbeerd door de blinde mist.
Ik probeerde te begrijpen hoe ik het kon en ik kon het niet. Ik probeerde
te begrijpen hoe het beste was, maar dat is het probleem. Het bleek
alleen "zoals altijd." Alsof iemand het verleden herhaalde.
Ik heb het geprobeerd.Maar ik hou van je tot nu toe.
