We hielden allebei, net als kinderen, 
plagen, testen, spelen. Maar iemand onvriendelijke
 netwerken We verspreiden ons, ontdooien een 
glimlach. En hier zijn we allebei op de pier. 
Niet wetende het gewenste paradijs. Maar 
weet dat ik zonder woorden bij je hart blijf .

Je hebt me alles verteld zo vroeg. Ik heb 
alles op gelost zo laat. In de harten van onze
 eeuwige wond. In de ogen van de stille vraag. 
De aardse woestijn is grenzeloos. De hoge hemel 
is starless. Een zacht geheim is afgeluisterd. 
En de vorst is eeuwig krachtig.

Ik zal met de schaduw praten. Mijn lief, vergeet geen
 liefde. Je beeld is onbeweeglijk in de schaduw van
  mijn hangende oogleden. Het wordt donker. De luiken 
worden dichtgeslagen. De nacht nadert alles. 
Ik hou van je, spookachtig, oud. 
Jij alleen, en voor altijd.

Gedurende de vele winters herinner ik me de 
dagen van de zonnewende, en elk was uniek 
en werd opnieuw herhaald zonder te tellen. 
En hun hele serie is beetje bij beetje opgemaakt
dat zijn de enige dagen waarop het ons lijkt dat 
de tijd is geworden. Ik herinner ze allemaal: de 
winter komt in het midden, wegen zijn nat, de daken
 stromen en de zon warmt op een ijsschots. En liefhebben,
 als in een droom. Aan elkaar worden haast gemaakt. 
En in de bomen erboven. Zweet uit de hitte van het nest. 
En halfwake handen luiheid gooi en draai aan de 
wijzerplaat. En de dag duurt langer dan een eeuw. 
En eindigt niet met een knuffel.

© De Coen .

Weet je, ik wil dat elk woord van het  ochtendgedicht 
plotseling in je handen wordt uitgestrekt, als een verveelde
 tak van sering.Weet je, ik wil dat elke regel plotseling uit 

de maat barst en de hele strofe in flarden scheurt, om op je hart
  te reageren. Weet je, ik wil dat elke letter je in liefde aankijkt.
 En het zou gevuld zijn met de zon,  als een druppel dauw in de

 palm van een esdoorn. Weet je, ik wil dat de sneeuwstorm in 
februari aan je voeten weerstaat. En ik wil dat we net zoveel
 van elkaar houden als we nog te leven hebben. 

© De Coen .

.

Je had geen tijd om lui te zijn. De wetenschap haastte zich om te leren. 

Met de zonsopgang, al gekleed, brachten ze hun kinderen naar de

kleuterschool. De tijd vloog direct, school, werk, thuis, oh dit, dat klopt,

dat klopt. Smeek jezelf niet tevergeefs, je hebt tevergeefs geleefd. 

Het stormen van jaren van gevaarlijk voorbijgegaan en opnieuw dageraad. 

Leef rustig, afgemeten, houd de haard nog steeds brandend.

Het stroomt nu vol zelfvertrouwen, alles wat je op je schouders draagt. 

Je moet een monument voor je neerzetten , je verwacht immers geen

beloning als vaderland. "Belgie kan de geest niet begrijpen!" 

Ik kan lachen als het moeilijk is, en lachen als de tranen stromen. 

Ik weet hoe ik soms zo frivool en frivool moet lijken. zelfs als het hart

ernstig gewond is, niemand het gelukkig, niet te zien is. En mensen

jaloers zijn, soms zeggen: "Hier is blij, verdriet weet het niet!"  

"Bestaat geluk zonder verdriet? Zou ik in staat zijn om nu te lachen, 

als ik huil en wist niet hoe? Of iemand anders hart soms te troosten. 

 Als ik nog nooit problemen had gehad. En tegenslagen hebben mij omzeild.

Voor mij leek het leven niet zo geweldig. 

Ik zou het gewoon niet op prijs stellen.

© De Coen .

Bestrijk niet met een nieuwsgierige blik. De uitgestrektheid

 van gewonde velden. Waar wonderen, waar een sprookje

 de volgende is. Met een stralende kudde goudvinken.

In de ochtend werden de kaarsen stilletjes gesmolten door de 
stilte van de kaarsen de tijd heelt. Nee het geneest niet de 
tijd leert iedereen om alles volledig te nemen. De tijd leert om te
 leven met pijn en zenuwen in een sterke knoop vastgebonden. 
Denkend aan hoeveel leugen in het leven zei in de ogen en 
achter de ogen. Het uitgemergelde hart is kreupel dat koesterde
 de droom gevoelens gaan de oneindigheid in maar vullen 
niet de leegte. Alles gaat voorbij, misschien zal het als de nachten
 donker zijn, niet tellen als op de fragmenten van onze bestemming. 
Desondanks zullen beledigingen het ijs doen smelten. 
Als je niet verlangend naar de deur kijkt als je het geluid hoort van 
volledig buitenaardse stappen, als je weer leert geloven, de douche is
 niet vastgeschroefd. Als de Hemel opnieuw een afspraak maakt 
in de stralende glans van nieuwe sterren, en geen kaarsen
 smelt rustig door de sluier van onbedorven tranen. 

© De Coen .