|
+Poëzie.
Leef in een klein land tussen de zand- en dennenbossen, begonia's en
yasmine, en blauwe luiken, hier zijn de golven groen, en de lucht is
blauw en sappig, en het verleden is bleker dan het stoffige tapijt, hier
zijn de meeuwen luidruchtiger in de ochtenden dan enig dieet, en de
spruw zit in een jas in slaap, en je hoort een zaad in de grond draaien
als je palm de mijne raakt. Dit is Vlaanderen mijn Vlaamse land.
We spelen vaak het lot. Klimmen op de steile rots.
Het leven is ons niet gegeven zonder een gevecht,
des te meer geniet ik van het leven. Ik verheug me
in de eerste sneeuw. En het eerste grassprietje en
de zon en de blauwe lucht. Ik ben een gelukkig en
gelukkig leven. Mijn hele leven met mislukkingen
beweren. De problemen over mij hangen. Een onverwacht
verdriet zal overvloeien. Door tranen geniet ik van het leven.
Het leven is tenslotte zo menselijk. Laat mensen soms
onverschillig, wreed, grof, harteloos zijn. Spijt hen,
ik geniet van het leven. Het lot is variabel als de
wind, het is wreed en wispelturig.
Maar zelfs een moment voordat ik sterf,
met een glimlach, zal ik het leven herinneren.
|
