+Poëzie.

Weet je hoe de zee kan liefhebben?Vergeef hem een ​​tsunami en 
een storm, die passie klonter, scheuren naar willekeur, borrelen in 
de diepe bakken of gewelddadige jaloezie rush, maar vaker, zijn liefde  
is kalm en teder.  Het uiterlijk van de turquoise ogen is zo uitnodigend, 
met hen duiken, bereikt u de bodem, waar het geheim van gevoelens
is verborgen. Handen-golven. Een ontspannen lichaam zal omhelzen.
Bij de aanraking van zoet en loom, zal het vrede van toevlucht vinden.
De ziel in gelukzaligheid zal een kopje thee vliegen. En, met 
een luide schreeuw, storm je de branding in. Liefde zal opstijgen in 
een golf naar de zon. En in de afgrond van geluk zal je meenemen.

Ik ga rustig in mijn hart zitten, en raak mijn hart aan mijn lippen. 
Leegte, diepte en icoon delen opnieuw mijn verdriet met mij. 
En de vensters kussen de sterren. En de hele wereld is gevuld
 met liefde. Waar de zielen met een droom charmant zijn. Niets is 
onmogelijk nee. We zijn soms voorbestemd voor het lot. Tests voor
 zielen en harten. Onze gedachten zijn voor altijd ongewapend. 
In een ongewone en geheime kist. En we dwalen heel ons leven
 onrustig, tevergeefs zijn we op zoek naar kennis van de sleutels, 
met de schaduw vechten we bruut wanhopig. Of treurig
 en stil stil. Nogmaals, slapeloosheid verdriet verpakt, hoe
 mysterieus is de maan. Reflecties flossen omhuld, geven
 melancholie en verdriet. Ik zal rustig in mijn hart gaan  
zitten, en mijn hart aan mijn lippen raken. Leegte, diepte
 en pictogram delen opnieuw mijn droefheid met mij. En de
 vensters kussen de sterren. En de hele wereld is gevuld met
  liefde. Waar de harten met een droom charmant zijn. 
Niets is onmogelijk. 

© De Coen .

+ Poëzie.

Op het feest van dit leven, zoals hier op mijn, wees niet verlegen.

 Wees niet bang om alles op zijn kop te zetten.

Wat echt op zijn kop staat, kan het niet bemoeien.

Ik adviseer mijn kinderen om te herhalen.

Wat er echt ondersteboven is,kan niet interfereren.

Ik hou erg van de bodem van het feest in de beker.

En zelfs op andere, meer kwetsbare plaatsen.

Aan de onderkant zijn alleen parels in de diepten

van de zeeen en oceanen van de wereld.

Herbeleef wanneer het donker is in het venster. Herbeleef,

eindeloze liefde.En voel hoe het hart wil leven, wanneer binnenin

de liefde een magisch licht is. Brew groene thee voor hem, 

waar mango smaak eclips geen verdriet is. En verlichten vermoeidheid

van de dag kus ... En om te weten dat er geen gelukkiger is dan ik ... 

Waar is het zoete gefluister van mijn bossen? 
Stromen van gemurmel,bloemen in de weiden? 
Bomen zijn kaal.
Wintertapijt bedekt de heuvels, weiden en dalen.
Onder de ijskoudewiinter dagen

Geen ruzie... 

Transparante, onbekende schaduwen je zweeft, in de armen van azuurblauwe

dromen. Onbegrijpelijk voor ons, je geeft uzelf. De zeeën, velden, bergen en

bossen. Sluit je aan bij de vrije vogel hierboven. De mist groeit, de

hemel brandt. En hier, beneden, in het stof, in schande, zien voor

een momentonsterfelijke functies. De onbekende slaaf, vol inspiratie. 

Je kent hem niet. Je zult hem niet onderscheiden in de menigte

van de mensen, je zult hem niet belonen met een glimlach, 

wanneer hij rondkijkt ,niet vrij, een ogenblik proeft van

je onsterfelijkheid.

Ik ben geen godin, ik ben aards, haal me uit de hemel. 
 Verwacht geen wonderen van mij. 
Ik behandel de wonden van anderen niet, ik neem mijn pijn niet weg. 
Ik bescherm niet tegen bedrog, ik verander zout niet in suiker. 
Ik heb liefde en genegenheid nodig en de geur van koffie in de ochtend. 
Passie, tederheid, avontuur, sprookjes, wacht, 
sneeuwstormen en wind. 
Ik wil liefhebben en bemind worden. Soms lachen en verdrietig zijn.
Ik wil voor iemand dierbaar zijn, ik wil een aardse vrouw zijn.

De jaren gaan voorbij, maar er is geen rust, het hart
 bleef onveranderlijk jong. 
En op de vijftig klinken ze, net als over twintig jaar.  
Haar levendige, trillende snaren. 
Niet ver daarvandaan komt de winter dichterbij. 
Maar ik wil me nog steeds gek maken, 
 ik wil mijn wimpers verven. 
Om weer iemands hoofd te laten draaien, 
geliefd en gewenst te blijven.
Wat jammer dat die tijd niet teruggebracht kan worden.
Zelfs op 50 net zoals 20 vraagt het hart nog sterk genegenheid. 
Laat het jaar, zoals de zwaluwen vliegen.  
Men kan jong zijn, maar vijftig zijn.  

De laatste stralen van de zonsondergang.
liggen op het gebied van gecomprimeerde rogge.
Het dutje van een roze knuffel.Het gras van een onbesliste rand.
Geen wind, geen schreeuwende vogels,
Boven het bosje een rode schijf van de maan,
En het lied van de priesteres sterft onder de avondstilte.
Vergeet zorg en zorgen.
Verkrachting zonder een doel op een paard
in de mist en in de wei.
Om de nacht en de maan te ontmoeten!

© De Coen .