+ Poëzie.




 

Prayer moeder ...Toen weer fit rustige avond 
traan over haar wang weer, 
niemand echt behandelt het hart meer dan enige 
in dat uur, de kinderen weer weg. 
En tot de volgende morgen om sluit je ogen niet kunnen, 
opgeslagen Liefde Heilige Moeder. Immers, voor de
 kinderen, dat alle rijkdom is duurder vermogen van het
 hart om het vuur te geven. Alleen omdat de hele nacht 
opnieuw niet kan slapen, alleen omdat het de pijn opnieuw 
verstoort. Nogmaals, de tranen op haar wimpers. weer gebed is. 

Volgend te mogen verlenen aan kinderen te beschermen tegen het
 kwaad. Laat me in de problemen of andere manier te helpen, 
de almachtige God, zegen van de dood van haar zoon en naar
 oneer jonge dochter. Laat me de kant van het
 verdriet te nemen. Laat ze me met een pijl neerschieten.
Ik bid dat geluk in het leven die kinderen ontmoette 
die ik van mezelf heb gekregen. 

Laat de wind hun kant omzeilen, laat de sneeuwstorm 's nachts niet 
uit de weg gaan, laat de sterren in de donkerblauwe hemel.
 Laat ze hun dromen bereiken. Bescherm hen, God, om 
middernacht. Wanneer de duisternis sluipt, als een oude dief.
 Houd ze in de Heer, ik weet precies wat niet uit te gaan van
 mijn vuur "in de borst. En hier weer de woorden van 
de gebeden die vliegen van de grond in de nachtelijke 
hemel. En die nacht weer voor zonsopgang. 
Venter, zoals voorheen, niet in slaap te vallen. 

Wij zijn met jullie twee verschillende krachten, 
maar we hebben dezelfde bestemming. 
Je weet het zelf niet, lieverd, wat ik voor je bedoel. 
Nauw verbonden je bent met mij in het dagelijks aarde, 
een boom in het voorjaar vast met het gebladerte.
En als je wilt van mij om vrij te zijn, en wanneer u wenst 
ooit me vergeten, zal je een stuk hebt van zichzelf
 als afzonderlijke. 
Volgens een stuk op stukjes van het hart 
naar de wind gooien. Je zult voor jezelf
 worden vertrapt in het zicht van de lentedagen. 
Oh! Er zijn zoveel van jullie in mij. 
Zoveel als er sterren in de lucht zijn. 
En de pauze met mij, ik zweer het, 
is helemaal niet makkelijk voor jou.
De rode draad is niet alleen afbreekbaar. 
Ik ben gegaan, een blote hand zal 
een ster aan ster te doven 
zichzelf vernietigen blindelings, 
zonder mij, oh, mijn beste, 
je gaat niet naar de hemel. 
Een toonhoogte duisternis zal je niet leiden. 

HERFST ...

De zomer ging voorbij, de herfst kwam. Herfstbladeren

 draaien in de wind. De bloemen zijn verdord, en zien 

somber uit. Naakte struiken. Onvolgroeide lijsterbes.

 In de velden droge maïsstengels. Zwermen vogels

 vliegen weg naar warme streken. De herfstkleuren 

 zijn net als in de tentoonstelling van schilderijen.

Meid van de nacht ...  
Net als deze nacht, schuw en timide charmeer je je blik. Zoals deze nacht,
 charmant donker. Ik hebt een teder gesprek met je. Je bent allemaal leuk,
 je bent helemaal mooi. Hoe vurig zijn je lippen. Hoe oneindig wellustig, genot je ademend is.Uw omarming volheid. Meid van de nacht. Daal de jaloerse cover af,  verberg je mond en ogen. Niet op je borstparel. Mijn hoofd zal sluimeren. Inspireer me niet met een nieuw leven, met inheemse gevoelens en woorden. Daar, waar het weelderige gordijn van rode floer. Mijn sublieme dromen. Daar, de hoop en gedachten van de golven, speels, schoon en sonore.Kijk. Ik sta voor je. Plotseling was  mijn borst vernieuwd. Zo plechtig, blij met het hart, stoutmoedige en trots, en ik ben helder. Je bent mooi, maagd van de nacht. Negeer jou liefde.