+ Poëzie.
Het gebeurt dat de stroom van herinneringen. Oorsprong is en verstrooit met een fontein van lijnen. Oh, hoeveel liefde brengt ons lijden. Hoeveel van haar weg wordt vertrapt. Ze zal haar eigen warmte in moeilijkheden opwarmen. En ze kan alle bruggen aan haar voeten opblazen. Als je alleen bent, is het hart ziek. Liefde kan je pijn redden. Liefde. Het is meedogenloos. De impuls van passie ging voorbij, en je bent vergeten. En je hart bloedt, en het hart van een geliefde is graniet. Verblind, je doet een beroep op barmhartigheid. Op het hart van het gehuil wordt niet ontvangen.En het doel ligt buiten het bereik van verlangen. Onwillekeurig is er een zenuwinzinking. Een minuut wachten is spannend. Het lot om je te ontmoeten, is een pijl, niet wetend dat je als straf dient. En straf wordt het lot genoemd.
Kom buiten het seizoen naar de zee, naast materiële voordelen, heeft dezelfde reden dat het tijdelijk is, maar uit de poort van de gevangenis, de dagen van het jaar. Brutaal lachend, laat de tijd geen smeergeld aannemen, ruimte, vriend, geld liefhebbend. Het casino, voor de tweehonderdste verjaardag heeft gelijk, vier keer gecorrigeerd.
|