+ Poëzie.

Meer en minder Minder en minder emoties, 
minder verlangens, minder hoop op succes. 
Meer en meer twijfels. Meer leed, 
Meer obstakels en obstakels. 
Meer en meer over familieleden. 
Meer en meer over kinderen. 
Meer en meer over iets aards. 
Alles gaat minder over de sterren. 
Er zijn minder verwachtingen voor later. 
Minder en minder gezondheid, 
minder en minder glimlachen, 
minder en minder enthousiasme en kracht. 
Meer en meer misbaksels. 
Meer en meer fouten.
Meer en meer vertrouwde graven. 
Meer en meer bladeren. 
Er is minder over. Het 
resultaat wordt steeds duidelijker. 
Er zijn minder vrienden. 
En meer en meer vermoeidheid.
Alle zoeter elke slok. 

Regen.

Ik luister: hoor je niet 

dat ze naar me toe komen.

De regen smakt zich op de muur. 

Maar dit zijn slechts druppels, druppels.

 Slip op de stenen muur.

Zoals ik herinner me, geluk woonden eerst
en tranen lag in die plaats:
Maar het geluk veranderde snel,
en tranen vloeiden achteraf.
Om de schatten van de heiligen te koesteren.
Nu heb ik het lot geleerd.
Ontmoet hun buitenaardse ogen niet,
ze zullen in mij sterven,met mij en mijn vriend.

Eenvoudig vers vel papier. 

Je bent wit als krijt. Niet kreukelen en schoonmaken. 
Je oppervlak totdat niemand zijn hand aanraakt.

Wat word je? Wanneer, welke brief schrijft u met uw hand? 
Aan wie en wat breng je mee: liefde? Scheiding? 
De waarheid? Is het een leugen?

Vergeef je dat je naar de tafel gaat? Of kijk naar het protocol? 
Of zal de dichter u doen schrikken, wie heeft 
de dageraad tevergeefs ontmoet?

Nee, wacht op je andere! Op een dag zal een kleurpotlood 
over het laken gaan en het vullen met leegte.

En de lucht zal blauw zijn, en de stoomboot zal rood zijn.
En de rook in de lucht zal zwart zijn. 
En de zon zal goud zijn!