+ Poëzie.

Hoe moeilijk het is om de levende schoonheid van 

je luchtige contouren te herhalen. Waar zijn de

 krachten die ik heb om ze te grijpen tijdens de vlucht. 

Onvoorziene transformaties.Wanneer ik onder 

de zachte wimpers kijk, zal ik mijn ogen glanzen met de

 gloed van genegenheid. Waar zal ik met een bevende borstel 

in het vuur steken? Waar neem ik de hemelse verf mee?In ijverig

 zoeken, lijkt alles: op het punt om ingestemd te worden in het mysterie

 van een kennis. Maar het hart van een arme eindigt in een zucht. 

 Met een impotente loomheid.

Het veld spreidt zich uit met een golvende doek.
En de hemel versmolt met een donkerblauwe rand.
En in de lucht een transparant gouden schild.
Glanzende zon schijnt over
 de zee, de wind loopt door de hoeken
en hummers kleden de witte mist,
over iets steels met het gras zegt
dapper in de rogge gouden geluid.
Eén ik. En mijn hart en ik denk vrijheid.

Ga de tuin in.

Als het weer helder is! Hoe schuw verdorde augustus!

 Een amber meidoorn boom.

Binnenkort zal de herfst worden

gedekt door een warme slaaptuin,

geïrrigeerd regenen.

Weg met al dat groene.

En boven het serene blauw aan de hemel.

En de esdoorn van schilderachtige handen.

Zoals olijfbladeren peren!

Hoe uitnodigend hun fruit hangt!

Ga de tuin in,in het licht van de avond zon.

Ga de tuin in.

Glimlach naar een sombere buur,
sluit de deur niet voor een collega.
En met jou delen ze een geheim,
misschien delen ze een ongeluk...
Het betekent dat het tijd is om
tijd en schatten en leven door te brengen, 
en je krijgt een vriend in je armen... 
Kijk rond en lach!