+ Poëzie.

Moedersgebed 

Wanneer de stille avond weer komt. Een traan glijdt
 weer over haar wang. 
Niemand kan het hart meer genezen. Op dat uur, 
als de kinderen weer in de verte zijn. 
En tot de volgende morgen om sluit je ogen niet kunnen, 
opgeslagen. Liefde Heilige Moeder. 
Immers, voor de kinderen, dat alle rijkdom is duurder 
vermogen van het hart om het vuur te geven. 
Alleen omdat de hele nacht opnieuw niet kan slapen,
alleen omdat het de pijn opnieuw verstoort. 
Nogmaals, de tranen op haar wimpers 
weer gebed is. "volgende te mogen verlenen aan kinderen
 te beschermen tegen het kwaad. 
Laat me in de problemen of andere manier te helpen,
de almachtige God, zegen van de dood van haar zoon 
en naar oneer jonge dochter. Laat me de kant van
 het verdriet te nemen.Laat ze me met een pijl 
neerschieten. Ik bid dat geluk in het leven 
die kinderen ontmoette die ik van mezelf heb gekregen. 
Laat de wind hun kant omzeilen, laat de 
sneeuwstorm 's nachts niet uit de weg gaan, 
laat de sterren in de donkerblauwe hemel. 
Laat ze hun dromen bereiken. 
Bescherm hen, God, om middernacht. 
Wanneer de duisternis sluipt, als een oude dief. 
Ik weet precies wat niet uit te gaan
 van mijn vuur "in mijn borst. 
En hier weer de woorden van de gebeden die 
vliegen van de grond in de nachtelijke hemel. 
En die nacht weer voor zonsopgang. 
Vechten, zoals voorheen, niet in slaap te vallen. 

De pijl jubelde: "Ik ben vrij als een vogel,

en mijn boog is mijn meester,

ik ben in gevangenschap in gevangenschap.

" Maar de boog glimlachte: "Onthoud, de pijl,

je hebt de wil in mijn gevangenschap gevonden."

Op de sneeuwbanken rende ze.

Ze haastte zich achter hem aan om te rennen.

En zo lang, al heel lang,trilde het water van het

niet bevroren oppervlak onder hun voeten.

Als je helemaal niet zou bestaan, zou ik
 denken dat ik geen dag heb geleefd.
Die mijn ellende en klacht zou veroorzaken. 
Wie zou de bron van geluk voor mij zijn?

Aan wie ik uit de verre landen vloog, over wie 
ik verdrietig was, over wie ik verdrietig was. 
Naar wie zou ik de regels trekken 
die ik aan jou heb opgedragen?

Als de tuinen en de vogels bloeiden, wanneer ik je 
ogen niet zag, brandden de sterren aan de hemel 
en ging de zon niet de wereld uit. Als jij er 
niet was, zou ik dan echt gelukkig zijn,
 zoals ik nu ben?

Wat gebeurt er in een jaar of twee?

Wil je het antwoord op de vragen weten?

Kijk naar 

je toekomst met dezelfde gedachten ...