|
+ Poëzie.
Wees niet bang voor jaloezie, verraad, wrok,
wees niet bang voor veroordeling, roddels, ruzies,
wees niet bang, zelfs niet voor degenen die je verwennen
en voor de blikken die in rep en roer worden geworpen.
Wees niet bang, mensen, gemeenheid, leugens,
wees niet bang voor vleierij, harteloosheid van de ziel ...
Begrijp, ondanks alles, voor lage zielen, alle middelen zijn goed.
En wees bang voor onverschilligheid en vergetelheid,
En ook een constante stilte, waarin, alsof in een kasteel van opsluiting.
Als alle pijn een ziel overleeft.
In die dagen in de mysterieuze valleien, in de lente,bij de kliks van de zwanen.
Vlakbij de wateren,schijnend in stilte, verscheen de muze aan mij.
Het feest van de jonge zielige verzond de kinderpret.
En de glorie van onze oudheid.En de harten van trillende dromen.
Vandaag is er veel pijn in de wereld en het lijkt erop dat er geen verbetering komt. U geeft een eenvoudig advies, haal de gevoelens uit het archief, veeg stof weg van de ziel en ogen, en leer mooi te leven. Het land is gemaakt voor jou. Om van woorden geen barricades bouwen. Wees niet bang voor de waarheid van vrienden
ze zullen altijd blij zijn, en geef het leven niet op in het museum.
Regel een feestdag voor je gevoelens, mars over het lot, pas je ziel aan op kunsten, kruis jezelf niet aan. Doe het web uit met gedachten.
Open je talent, vind de belangrijkste schat in het leven,
zoals een ceder, geliefde, vriendelijke paradijstuin.
Hoe heerlijk geliefd om lief te hebben,
bijt op de perzikwangen.
Van de open lippen nectardrank,
de geschenken van Aphrodite aangenomen.
En de vrouwelijke hand in gratie.
Silence. Hoe goed is het om samen stil te zijn.
Ik ben bang om hem bang te maken.
Laat hem weer in slaap vallen.
Mijn beste vriend. Als het plotseling verdrietig wordt, neem deze lijnen in
handen. En je glimlacht naar de hele wereld.
Door de pijn en de bitterheid van afscheid, door alle obstakels en tegenslagen.
In de regen van een minuut slecht weer. Als alles uit de handen valt.
Wanneer alles stiller is dan de hartslag. Wanneer je door de tranen heen fluistert,
"Waarom?" En als het plotseling verdrietig wordt. Mijn lieve, beste vriend.
Neem deze lijnenin handen. En lach naar alles in de wereld.
Immers, ergens ver weg ben ik. Het maakt niet uit wie we zijn,
in vriendschap, niet vloeken.
Gewoon lach met je hart en met je ziel.
Hoe vaak haasten we ons in woorden, hoe vaak zie je niet eens het punt erin. We respecteren iemands woorden, voor hen haten we iemand.Hoe vaak worden een paar letters genomen het lot beslist, dagen, weken van het leven. En soms is het de essentie van groot denken. Hoe vaak moeten we een jaar wachten,een onschatbaar, mysterieus woord, en in feite is het soms, als een zin,het klinkt zo koud, wreed en hard. Hoe vaak zeggen we niet de juiste woorden,ze verliezen in de aardse cyclus, dan zullen we ze niet nog een keer herhalen,het juiste geval en geslacht inbrengen.Hoe vaak denken we niet na overdat brengt slechts één woord, ineens zal iemand hun harten breken,en ineens spijt van hem zullen we weer........
Laat het allemaal eindigen vandaag. laat de herinnering ons scherpen. laat de slapeloosheid vallen, rimpels in de buurt van de ogen, en morgen laat in de nacht zullen we hier niet komen, en we hebben niets te verliezen, later spijt krijgen. Ja ik dacht en geloofde, maar ik zou moeten wachten. Het was een korte lente,en de herfst in het leven lang. Ik leef als mijn vrouw maar wat is gegaan, het is herinnerd, je liefde nu, ligt als een schaduw van slapeloosheid rimpels in de ogen.
We worden soms verteld met een glimlach. Geen mensen, nee, maar de engelen
zijn heiligen. Het feit dat alleen gevoelens niet branden.
En alleen liefde zal je redden in de woestijn.Maar wij, redelijk, zoals het soms lijkt,
we spelen ons lot, alsof ze eeuwig zijn.En ja soms gepassioneerd over het spel,
dat we levens doorbrengen in een eindeloze race.
En we zouden terugkijken naar onszelf. Begrijp dat in het leven alleen dit belangrijk is.
Wanneer je leeft, wordt verliefd en liefhebbend.Je wordt dan alleen maar onbevreesd.
Maar we vliegen, als vlinders, naar het vuur, we doven de zielen in de
nevel van het restaurant.En hoe moeilijk zeggen we "Ik hou van"
in de wereld van de chimaera's, in werkelijkheid bedrieglijk.
Toen de douche in de douche muur.
Hope terugdeinsde naar een klein punt,
liefde, de controle te verliezen, langskomen.
Alleen vriendschap zal vers zijn in de lente.
Trouwe vriend om alleen een lijn, schrijven
in een brief en zal een bericht sturen.
Over klokken wolken in hetzelfde moment,
zal hij zijn hart warme stroom te wassen,
wakker de slapende geloof in geluk!
|
