Poëzie.9 X


 De lucht ingeblazen herfst, en nog minder de zon scheen,

werd al snel dag.Woods mysterieuze schaduw van

een trieste lawaai ontbloot, lag op het veld de mist,

ganzen luidruchtige caravan werd getrokken naar het zuiden,

het naderen van nogal saai is het tijd.

Het was november.

Laat me niet het verlangen om te leven, doorbreken de muur van het kwaad en vernedering, laat de koele vergetelheid ziel, geef save prachtige momenten. 
Natuurlijk, het leven is vreugde gierig, maar alleen als we niet in staat om te 
begrijpen wat ons leven is, helemaal alleen.Niet het gevoel de vreugde van het zijn, niet vreugde geen zon en geen wind, geen rel van kleuren, of het spel van het vuur, de winter, de lente en de herfst en de zomer.En het is noodzakelijk, mensen, om op te merken.Dit alles vult de ziel met kracht.Hoe de natuur het probeert, zodat iedereen zich comfortabel voelt in het leven.
We verachten onszelf met moedeloosheid, koesteren niet de goddelijke schepping.Verlangen om te leven, laat me niet in de steek, Stuur me kracht, gezondheid en geduldin dit leven.

Er is noch de kracht noch de tijd om 
het lot, de steengroeve, te veranderen. 
Hangend in de laatste bocht, 
herinner ik me alles. En ik herinner me niets. 
Het is niet aan mij om te beoordelen wie de schuldige is, wie gelijk heeft, ik 
pluk de vruchten van mijn fouten.
En in dit leven 
heb ik veel geleerd, ik besefte dat ik niets wist.

Moe, ik heb de hoop verloren. Benaderd door een

donkere melancholie. Een stille hand trilde.

"Ben je hier?" De vallei was verdronken in wanhoop,

in een slaperige droom. Je kwam naar beneden,

raakte me aan en zuchtte. 

De dag van vrijheid is morgen voor mij? "

"Ik ben weg, ik blijf tot de ochtend bij je , 

bij de zonsopgang verlaat je je droom, 

ik verdwijn zonder een spoor

achter te laten, ik zal alles vergeten," 

Je wordt wakker, wordt weer vrijgelaten. "

Sluit je ogen. En bij u wonen en in de zomer. 
Laat de warmte door de blinds in de gaten, 
niet weer te zien, belachelijk,. 
Alleen maar toekijken hoe de kers schudt de wind 
om bessen te plukken, blozende helder.  
Hou van je, en dat om te leven van binnenuit,  
die afstammen van de bergen trekt  mijn aanbreekt 
in de afgrond van de dag verlaten zomer.  
Op het station, waar de beloning is met verwachting  
en niet kus op de lippen in afscheid,   
maar alleen in stilte begeleid ogen,  
kuste het hart, niet langer nodig.  
Sluit je ogen en leven met u in de zomer,  
en niet aan iedereen vertellen over dit.




En natuurlijk uw leven zal een metgezel zijn, uw geloof en hoop en liefde. 
Laat iedereen veel geluk en  gelukkig zijn, en minder verdriet en angst 
veel vreugde, fortuin is wispelturig. Gezondheid laat hem je naar de Heer zelf 
de deeltjes op granen verzamelen, al het goede fruit in dit leven en familie van hun favoriete koninklijk, en verwarm ze heel veel liefde en het leven van ieder van ons voor een moment, worden ze onderverdeeld in goed en kwaad.  
De rest zal zijn, zoals bedacht door God ... 

Bedankt - voor wat je bent. 

Bedankt voor de delicate zoetheid. 

Bedankt dat je hier bij mij bent, en dat je 

soulvolle vreugde hebt. 

Bedankt voor het zachte gefluister van de woorden. 

Bedankt voor het lachen en de glimlach. 

Bedankt voor het luisteren. Dan wijzen op de fout. 

Bedankt voor uw zachte handen, voor de stem van

murmurerende en sonore geluiden. 

Bedankt voor het ontmoeten van onze manieren, 

dat het ijs onder je voeten niet dun is. 

Bedankt, voor de vreugde van dieprode lippen. 

Laat geen tranen uit de ogen morsen. 

Laat de problemen, verdriet en gemeenheid en angst,  

met jou zullen ze nooit samenkomen. 

Laat het geluk van je naar het raam glimlachen. 

Laat de zon schijnen met een straal.

Je zal niet in tranen uitbarsten. 

Ik ken het land: daar op de oevers van de 
eenzame zeespatten. 
Het is onbewolkt daar de zon schijnt 
op de verschroeide weiden. 
Eiken bomen zijn niet te zien, de polder naakt 
boven de zee alleen.

Met jou waren we vrienden, aangezien jongens vrienden zijn,

we hebben gevochten en gepleit zonder pauze.

Soms kan je gewoon met me opschieten,

en meteen hebben we ruzie.

Weer in een man tegen man gevecht of een schaakpartij.

We slaan zacht elkaar op de schouderbladen.

En lachen omdat we vrienden zijn.