+ Poëzie.

Strek de hele lengte uit In volle groei.

In het veldkamp in een sterrenmaatschappij.Hun bestelling is onwrikbaar.

De loop van de tijd is bekend. Laat het zo lief zijn en je slaap is

onbreekbaar.Werelden worden geregeerd door medelijden.

Liefde wordt geïnspireerd door het Universum, ongekend en

nieuw leven in het leven.

Mijn hele leven is er een bekentenis voor God, vergelijkbaar met een oprechtantwoord, en God weet het, hij vraagt ​​strikt maar er zijn geen zwarte vlekken in mijn leven.Ik loog niet, en ik heb niet verraden, en ik heb het lot niet vermalen in de molenstenen. Ik heb niemand met een woord vermoord, ik heb niemand gefascineerd in mijn toespraken. Ik weerstond de verleidingen van het leven, ik kruip niet naar iemand. Ik hield mijn gedachten schoon, loste eerlijk duizenden problemen op. Ik schaam me niet om te leven, ik hou van werken, ik hou van mensen, ik ben klaar om hen te dienen. Het is goed voor hen om altijd te leren.En hierin vind ik de vreugde van het leven! 

Ik ga het niet hardop zeggen. Geloof me , ik zal niet.

Ik wil liefkozen, ik wil je blik moe voelen.

Luchtig paradijs creëert in de ochtend, kloppen op het raam.

Laat blootsvoets in de regen door een muur, vangen een beetje.

De eeuwige lente wegscheuren door een vliegende zwerm.

Ik zal de problemen verbergen.

Zodat alleen jij en alleen ik. Zonder iedereen die tussen is.

Omhelzen door een kleine mijl, een hele rug.

Ik ga het niet hardop zeggen. Woorden zijn zo denkbeeldig 

Laat de naïeve wijsheid veranderen, 
Laat de succesvolle ster schijnen ... 
Ik zou veel geven, gaf, 
Maar ik kan niet, sorry, het is niet gegeven. 
Het is jammer dat geen engel en geen macht,
En het is onwaarschijnlijk dat ze worden ... Het zou 
tevergeefs zijn om te dromen, beloofde niets. 
Het is niet aan mij om zulke dingen te beloven. 
Maar om dit allemaal aan u te geven - ik droom, het 
spijt me dat het niet aan mij is om te beslissen ... 

ik wil leven! Ik wil geloven ... 
Ik wil in een wonder zijn, zoals in mijn jeugd, om te geloven, om 
de dageraad te ontmoeten, om afscheid te nemen van de zonsondergang. 
Vrienden om eenvoudig uit te nodigen, niet op afspraak. 
Niet horen fluisteren achter, achter de rug, 
niet koesteren wrok, het hart niet bedriegt, 
Je wilt vriendelijk te zijn, lijkt niet 
om lawaai te maken en te zwijgen, huilen en lachen. 
Er is geen groter geschenk dan het geschenk van een lang leven, 
liefde en trouw tot de dood, 
sloop de rug van de jaren van hun niet sturen, 
ik wil zoveel te leven, meer dan veertig jaar. 

=======

Liefde is het licht dat naar ons afdaalt, 
van het koninkrijk van sterren, van de azuurblauwe hoogte, 
het wekt in ons de dorst naar een wonder 
en schoonheid. En schoonheid is de straal die zakt, 
ver van de zon, in de schemering van schaduwen, 
wanneer het valt in de geest van mensen. 
En, als de geest van de mens doordrongen is van licht, 
wat de hemelse ster hem zendt, 
snelt hij gretig naar een antwoord, 
daar, daar.

Gebed.

Wees gegroet, Maria, vol van genade,

de Heer is met u.

Gezegend zijt gij boven alle vrouwen,

en gezegend

is de vrucht van uw lichaam, Jezus.

Heilige Maria, moeder Gods,

bid voor ons, arme zondaars,

nu en in het uur van onze dood.

Amen.

Weer loop ik weg van mezelf, ik verander opnieuw de stad, naam, doel. 

Het zeil van het schip windt, het is zo nutteloos om op het ondiepe water 

te varen. Opnieuw ben ik op zoek naar een zinloos antwoord, ik martel

mezelf met één vraag. Als er geen geluk is in deze wereld, waarom zou

je een volwassene worden? Opnieuw voel ik de kilheid van mijn handen. 

Op een warme dag zo bevriezen onfatsoenlijk. Weer een blanco punt.

Wie is de vijand, wie is de vriend?  Al de rest is te persoonlijk.

Het begin van de weg gaat naar het verleden. Naar de velden, maaien, naar de

mistige rivier, naar de jasmijntakken bij de heldere ramen en naar het pad,

verloren op de weg. 

Het begin van de weg is een ruige kluwen die uit het spinnewiel kwam, eenmaal

op de drempel en in het maanlicht mijn dromen en dromen scheen en

de weg bewandelde. 

Het begin van de weg kende geen verveling, alle hoop was licht en eenvoudig. 

Het begin van de weg, meer en meer scheiding, dat de herinnering

aan de kinderen diep acuut is.

Mijn beste vriend, ik heb je zo nodig nodig,
in verwarring en in angst,
wanneer ik boos of koud ben,
wanneer ik je mis.
Wanneer de zon in de lucht schijnt,
Wanneer de regen constant wordt gegoten.
Jij bent degene die voor mij zal antwoorden,
zal niet toegeven als hij verslagen wordt.