|
+ Poëzie.
Mijn moeder vandaag, en mijn vader huilt van geluk.Met vier kilo ben je nu rijker.
Iedereen zal tegen je zeggen, zonder onderscheid.
Alles komt in beweging in deze wereld.
Waar vier was, binnenkort zal het vierenzeventig zijn.
Dus laten we de rest drinken.En eeuwenlang verheerlijken.
Wat de natuur heeft gedaan.
En natuurlijk...Vader en moeder zult gij eren.
De kracht van het gebed kan niet veranderd worden.
De kracht van gebed is het mysterie van eeuwen.
Kan gesloten deuren openen, lossen van zware kettingen.
Met geloof bid je de wolken zullen smelten, de zon zal verschijnen,de regen zal eindigen.Veel kan een eenvoudig gebed zijn, in een verdriet om te troosten, in tegenspoed om te helpen.Moeders bidden, de kinderen worden gered, biddende zoon, de vader zal het zien.God antwoordt ons altijd als gebeden uit harten komen.
Ik zal bidden, en alles zal gaan zoals het moet, als het nodig is, het betekent zoals je wilt.Je verwijdert onnodige obstakels en je bouwt betrouwbare bruggen. Je zult al mijn vergaderingen onder controle houden, en je zult geen overtollige carry toestaan.Dus de dag zal voorbij gaan en de eeuwigheid zal dichterbij zijn, ik zal alles ontvangen wat je mij wilt geven. 'S Avonds, wanneer ik nadenk.En alles onthoud wat in de middag was, herhaalt mijn ziel in gebed:
"Dank u, Heer, voor alles."
Geef vrouwen bloemen,
om het leven nog helderder te maken.
Dat alledaagse leven was niet leeg,
geef vrouwen bloemen. Hoeveel betekent dit!
Geef vrouwen bloemen.
En hun jaren zullen niet ouder worden ...
Onder de zorgen en drukte. Geef vrouwen bloemen.
Hoe ze ons glimlachen.
We zullen alle namen vergeten. Je komt zelf naar mijn cel
en maakt me wakker uit de slaap. Op het eerste gezicht, huiverde,
raad je mijn gedachten. Maar alle eerstgenoemde zullen een leugen
worden. Hoe dan, met een stomme glimlach , lees je op mijn voorgrond.
Over liefde, ontrouw en onstandvastig. Over de liefde die bloeide op aarde.
Maar dan statig en mooier, zonder twijfel en verdoemenis zal ik accepteren.
En naar de bodem zal ik de beker uitputten, neem deel aan je dag.
Ik smeek U, Heer, God!
Alleen geloof in jou zal me helpen. Laat je hart niet in tranen verzinken.
Help me om alle tegenspoed te overleven, wees boven ijdelheid en wrok,
leer me in mijn volwassen jaren, ontmoet geluk en word verliefd.
Help misleiding te voorkomen, geef communicatie van betrouwbare vrienden.
Oh God! Rustig kan ik spreken, ik zal de processen ook verdragen,
alles leren om te begrijpen en te vergeven.
Ik rende de gondel in en bestelde ergens ver weg om te zwemmen. Het werd donker
Het kanaal in de stralen van de zonsondergang glinsterde een beetje, de
wind waaide en de wolk kwam eraan. Voor ons naderde de gondel.
Met een gitaargeluid zong de sonore tenor en hoorde hij luid over de golven.
Woorden van eer: dimmi che m'ami. Venetië! Wie is gelukkig en geliefd, Wiens leven
wordt verwarmd door de sympathie van het hart. Hij komt naar uw ruïnes,
In hen zal de welkomstgroet niet te vinden zijn. U geeft geen antwoord op de oproep.
Zijn vrede is te onwrikbaar. Uw lange slaap zonder klacht en zonder lawaai.
En van veraf wordt de maan verlicht, Venetië, tussen de donkere wateren van witheid.
Alles in zilver en marmer wordt afgescheurd, Was als een sprookjesfee.
De nacht was dalend, warmte en geluk bliezen. Zodra de slaperige golf rolde,
trilde het hart, het geheime verdriet kneep weg, en de tenor zong
"Oh, sol beato" in de verte.
Waarom
verscheen in de vormen van convex-mooi onder de zon van het zuiden in felle kleuren en kleuren voor de ogen van stof?
Hier ben ik een vreemdeling, maar eens leefde mijn hart hier.
Ik begreep dit, denkend aan de gondels van het zwarte lichaam.
Het werd begrepen, het herhalen van de zuidelijke volle woorden,
Uit de omstandigheden van het dagelijks leven, zijn eigen vrijheid, werd de
man hier mooi, zoals de zon trots is. Hij richtte paleizen in de lagune op
en Venetië, onbekend, kroop, bevend, eeuwen.
En tot nu toe heeft alles altijd een duidelijk spoor behouden van de
vroegere durf en macht, waarover geen dood is.
Ergens, op een dag
zullen we nog steeds vrienden zijn.
Ergens kom ik op een dag,
zeker bij elkaar jij en ik.
Misschien, onder het geluid van sneeuwstormen,
Of in het zonnige april,
in het najaar en misschien in de zomer,
het belangrijkste is dat het was. wat het was.
Mijn vriend.
|
