+ Poëzie.

Voor elk boeket en voor elke bloem bedank ik mensen bijna tot het graf.

Ik hou van bloemen.Maar onder hen bewaarde ik deze roos in mijn hart.

Enorm, trots, dicht rood.Geurig als een hele tuin.

Het staat, gewikkeld in zijn uitrusting.Op de een of andere manier

vorstelijk mooi.Ik geef ze aan jou mijn vriendin.

Verspil je leven niet aan diegenen die jou niet waarderen, aan diegenen die

niet van je houden, wacht niet op diegenen die je ongetwijfeld zullen veranderen.  

Verspil uw tranen niet aan diegenen die ze niet zien, aan hen die u gewoon niet

nodig hebben, aan hen die zich verontschuldigd hebben, opnieuw aanstootgevend

zullen zijn, die het leven vande andere kant zien. 

Verspil je kracht niet aandiegenen die je niet nodig hebt, aan stof in je ogen, aan hen die

jaloers zijn op verkoudheid, aan hen die dol zijn op zichzelf. 

Verspil uw woorden niet aan hen die ze niet horen, op een kleinigheid,

niet aanstootgevend waardig, op degenen die in uw buurt zijn, adem gelijkmatig, 

wiens hart uw pijn niet doet.

Verspil je leven niet, het is niet oneindig, waardeer elke ademhaling, moment en uur,

immers, in deze wereld, zelfs als het niet perfect is, is er iemand die de hemel die

alleen voor jou bidt... 

Gebed:   

 Onze Vader, die in de

hemelen zijt, geheilig

zij Uw naam. Uw Rijk

Kome, Uw wil geschiede

op aarde als in de

hemel.Geef ons heden

ons dagelijks brood.

En vergeef ons onze schulden,

gelijk ook wij

vergeven aan onze schuldenaren.

Van U is het koningrijk

de kracht en de heerlijkheid

in eeuweheid.

Amen;

orationis:

Pater noster in

ars caelis, sanctificetur

Quia nomen tuum. Imperii tui

Veni, fiat voluntas tua

in terris et in

 nobis hodie

Panem nostrum quotidianum.

Et dimitte nobis debita nostra,

sicut et nos

panis coelicus figuris terminum.

Tua est regnum

et potestas, et gloria in saeculum.

Amen.

Zeg vaak de woorden, 
zachtaardig, vriendelijk, aanhankelijk. 
Dan zal de ziel bloeien.
En het leven zal een sprookje worden.
Geef mensen goed, 
geef en aarzel niet, 
laat het licht zijn, 
vaker lachen vrienden ...

 Niet de laatste, niet de eerste, niet zwart en niet wit.  
Niet jagen aandeel stevig. Begrip waarderen, 
ondeugende, nieuwsgierig.Ik keek en rook, 
te vergeten de geest en angst 
als dit, hangende oren, en met noedels om de oren. 
Ze werden zonder moeheid beloond. 
Ontvang en zondig niet. Het is duidelijk dat ik lange tijd 
soep van die noedels gekookt heb. 

Op een dag word je alleen wakker en je zult begrijpen dat het hart

oud geworden is. Wat zit erin? Een hele ijsberg van ijsschotsen, 

en dat je warmte wilt, haar lichaam, haar geur van lang haar, 

en parfum op een zacht kussen. Weet je nog hoe je geen tranen

kon bedwingen, als je doodde, onverschilligheid.In het onderbewustzijn

zullen het  gesprek en de laatste vergadering opnieuw verschijnen. 

Haar handen, lippen en schouders. Hoeveel pijn heb je haar toegebracht, 

eindelijk besef je het nu. Alleen waar ze kracht putte. Je belt haar

nummer opnieuw, je wilt een zachte stem horen. En als je haar 

hoort, zal je het ineens begrijpen. Ze is gelukkig zonder jou. 

De stille geest van de herfststilte. Een mysterieuze, magische paar dat

danste. Wie zal hen zeggen. Zijn ze alleen of uit elkaar? 

Hier is het idee ongrijpbaar, in de spirituele wereld, de twee harten versmolten

tot één, maar waarom is hun lot onverbiddelijk. Illusies van de onvervulde

droom, de nachtelijke hemel diende als een omslag, en bij zonsopgang is

de wereld anders, helaas. En vooroordelen zijn eeuwige ketenen

Het leven geveegd zonder een duidelijk spoor. De ziel was enthousiast,

wie zou me vertellen waar? Met welk vooraf geselecteerd doel? 

Maar alle dromen, al het gekraak van de eerste dagen met hun vreugde,

allemaal stiller, meer en meer duidelijk.Naar de laatste geschikte

housewarming. De voltooiing van losbandig zijn ontsnapping. Van de

naakte velden vliegt stekelige sneeuw vroeg gedreven, uitbundige

sneeuwstorm, en het stoppen boswildernis, in de zilveren stilte van 

het diepe, koude bed.